Γ) Η απελευθέρωση της Ορλεάνης
Ο εκατονταετής πόλεμος
Σήμερα έχουμε συνηθίσει στην ιδέα ότι η Γαλλία και η Αγγλία είναι δύο από τα μεγαλύτερα κράτη του κόσμου, και οι γλώσσες τους δύο ξεχωριστές γλώσσες. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον κόσμο χωρίς τα δύο αυτά κράτη και ιδιαίτερα χωρίς την Γαλλία, που ο πολιτισμός της και η ιστορία της έχουν επηρεάσει τον πολιτισμό και την ιστορία όλων των κρατών της γης. Κι όμως, αν δεν απελευθερωνόταν η Ορλεάνη στις 8 Μαΐου 1429, ίσως η Γαλλία να είχε χάσει την αυτονομία της και να είχε καταστεί μια επαρχία της Αγγλίας. Γι' αυτό η μάχη της Ορλεάνης είναι πολύ σημαντική.
Η περίοδος αυτή της ιστορίας της Ευρώπης ονομάζεται «εκατονταετής πόλεμος» γιατί ο πόλεμος ανάμεσα στην Αγγλία και στη Γαλλία κράτησε πάνω από εκατό χρόνια (από το 1338 μέχρι το 1453). Οι Βουργουνδοί είχαν συμμαχήσει με τους εχθρούς της Γαλλίας και ο αρχηγός τους, ο δούκας της Βουργουνδίας, φιλοδοξούσε να γίνει βασιλιάς της Γαλλίας.
Ο πραγματικός, νόμιμος βασιλιάς, ο Κάρολος ο έκτος, είχε πεθάνει. Η βασίλισσα Ισαβέλλα δεν ήθελε να αφήσει τον θρόνο στον γιο της, τον Κάρολο τον έβδομο, που ήταν ο νόμιμος διάδοχος. Το χειρότερο απ’ όλα ήταν πως συμμάχησε με τον δούκα της Βουργουνδίας, δηλαδή στην πραγματικότητα συμμάχησε με τους Άγγλους, για να έχει αυτή όλη την εξουσία. Ο γιος της όμως ήταν «αληθινός» Γάλλος και προσπάθησε να διώξει τους Άγγλους από την πατρίδα του. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να πετύχει το σκοπό του, γιατί δεν είχε γερή θέληση και δύσκολα έπαιρνε αποφάσεις.
Πολεμιστές της εποχής εκείνης ξεκινούν για μια περιπολία.
Στο μεταξύ οι Βουργουνδοί και οι Άγγλοι, μαζί με διάφορους ληστές και «ευγενείς», που είχαν «πάρει» μόνοι τους τον τίτλο, έβρισκαν την ευκαιρία να κάνουν πλιάτσικο στα χωριά. Έκαιγαν καλύβες, έπαιρναν λύτρα από τους χωρικούς, έσφαζαν τους γεωργούς, ρήμαζαν τα σπίτια για διασκέδαση. Οι γεωργοί, εκεί που δούλευαν, στα χωράφια, έβλεπαν ξαφνικά τα σπίτια τους να παίρνουν φωτιά. Έτρεχαν στα χωριά τους, έθαβαν τους νεκρούς τους, έδεναν τις πληγές των λαβωμένων και παρηγορούσαν τις γυναίκες και τα παιδιά. Έβλεπαν τους «κακούργους» να ξεμακραίνουν, έσφιγγαν τις γροθιές τους και τους γέμιζαν κατάρες. Τότε παρουσιάστηκε η Ιωάννα της Λωραίνης για να σώσει την Ορλεάνη και ύστερα την Γαλλία ολόκληρη.
Ο Κάρολος ο έβδομος κινδυνεύει
Η Γαλλία περνούσε δύσκολες στιγμές αλλά η κατάσταση ήταν αρκετά μπερδεμένη. Οι Άγγλοι δεν μπορούσαν εύκολα να κατακτήσουν ολόκληρη τη χώρα. Ο βασιλιάς τους, ο Ερρίκος ο πέμπτος, πέθανε το 1422, σε ηλικία 34 χρονών και ο γιος του, ο Ερρίκος ο έκτος, ήταν μόλις 9 μηνών, στα χέρια του θείου του, του δούκα του Μπέντφορτ.
Στη Γαλλία υπήρχαν ακόμα πολλές πόλεις και πολλοί ευγενείς που ήταν πιστοί στον διάδοχο Κάρολο. Στα μέρη όπου είχαν εγκατασταθεί οι Άγγλοι ξεφύτρωναν Γάλλοι επαναστάτες. Ο κόσμος έβλεπε τους ξένους, δηλαδή τους Άγγλους σαν κατακτητές. Γι’ αυτό, το 1427, ο δούκας του Μπέντφορτ αποφάσισε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και να τελειώνει μια και καλή με τον διάδοχο Κάρολο. Ξεκίνησε λοιπόν για την Γαλλία και σκέφτηκε να χτυπήσει την Ορλεάνη. Αν έπεφτε η Ορλεάνη θα έπαιρνε μετά εύκολα και τις άλλες πόλεις.
Όλοι οι Γάλλοι έστρεψαν τα μάτια τους στην πόλη της Ορλεάνης όταν στις 12 Οκτωβρίου άρχισε η μεγάλη πολιορκία. Παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα τους τα διάφορα επεισόδια του πολέμου. Η αγωνία απλώνονταν παντού και φυσικά έφτασε μέχρι το Ντονρεμή, το χωριό της Λωραίνης, όπου ζούσε τότε η Ιωάννα η Ιακώβου ντ’ Άρκ (Ζαν ντ’ Άρκ).
Και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Σ’ αυτό τον πόλεμο που κράτησε κιόλας σχεδόν εκατό χρόνια, την ώρα που η Γαλλία ήταν έτοιμη να καταρρεύσει, όλα άλλαξαν μέσα σε δύο μόνο χρόνια. Δύο χρόνια έφτασαν για να δώσουν τον απαραίτητο καιρό στην Ιωάννα ντ’ Άρκ, μια μικρή χωρική, να μπορέσει να σταματήσει την πολιορκία της Ορλεάνης, να οδηγήσει στην Ρέμς τον νόμιμο διάδοχο του θρόνου της Γαλλίας, να τον στέψει βασιλιά και να εμποδίσει έτσι τις προσπάθειες των ξένων να «στείλουν» ως βασιλιά έναν εχθρό της Γαλλίας. Δύο χρόνια έφτασαν να ολοκληρώσει το έργο της, να συλληφθεί, να καταδικαστεί και να καεί ζωντανή, η Ιωάννα της Λωραίνης, που το 1920 ο πάπας Βενέδικτος ο 15ος την ανακήρυξε αγία των Καθολικών.
Η παρθένα της Ορλεάνης
Η Ιωάννα ντ’ Άρκ γεννήθηκε στο Ντονρεμή γύρω στα 1412. Ήταν δεκαεπτά χρονών, όταν το 1429 άφησε την οικογένειά της και τους φίλους της, ανέβηκε στο άλογό της με μία μικρή συνοδεία και πήγε να συναντήσει τον βασιλιά για να του πει ότι ήρθε να τον σώσει. Ήταν λοιπόν παιδί. Δεν ήξερε να γράφει ή να διαβάζει, όπως δεν ήξεραν τα περισσότερα κορίτσια της εποχής της. Ήταν ευχάριστη, έξυπνη και όλος ο κόσμος την αγαπούσε.
Η παράξενη ιστορία της Ιωάννας άρχισε όταν μια μέρα άκουσε φωνές. Κάποιος ιππότης της μιλούσε. Ήταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Μαζί ακούστηκαν και οι φωνές της αγίας Μαργαρίτας και της αγίας Αικατερίνης. Της έλεγαν να έχει πίστη στο Θεό γιατί ο Θεός ο ίδιος την είχε διαλέξει να σώσει την πατρίδα της την Γαλλία από τους Άγγλους, της είπαν ότι έπρεπε να ξεσηκωθεί και να στέψει τον διάδοχο του θρόνου βασιλιά της Γαλλίας.
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια η μικρή Ιωάννα οραματίζονταν. Στο τέλος κάθισε και τα διηγήθηκε όλα στον πατέρα της, κι όταν εκείνος δεν την πίστεψε, πήγε να τα πει στον άρχοντα ντε Μπωντρικούρ, που ήταν διοικητής στην περιοχή τους. Κι αυτός δεν έδωσε σημασία στα λόγια της. Στο τέλος ανέλαβε να την βοηθήσει ένας άλλος άρχοντας, ο Ιωάννης Νουβιλονπόν. Έτσι με μια μικρή συνοδεία από 7 άνδρες ξεκίνησε. Πέρασαν κρυφά από τα μέρη που κατείχαν οι Άγγλοι και με χίλιες προφυλάξεις έφτασαν στην πόλη Σινόν, όπου βρίσκονταν ο διάδοχος.
Εκεί η Ιωάννα αναγκάστηκε να περιμένει μερικές μέρες για να την δεχθούν. Όταν τέλος την κάλεσαν στο παλάτι, τα έχασε γιατί δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τον Δελφίνο. Όσοι βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα φορούσαν ολόιδιες στολές. Είχαν βάλει στοίχημα να μπερδέψουν την Ιωάννα για να δουν τι θα κάνει. Ο διάδοχος λοιπόν ανακατεύτηκε με τους άλλους ευγενείς. Η Ιωάννα στάθηκε μια στιγμή αναποφάσιστη και ύστερα κατευθύνθηκε σε έναν που της είχε γυρισμένη την πλάτη.
Κάρολος ο έβδομος.
- Αφέντη, πρίγκηπα και διάδοχε, του είπε. Είμαι η Ιωάννα από την Λωραίνη. Ο μεγαλοδύναμος με φώτισε να έρθω σε σένα, για να σου πω πως θα στεφθείς βασιλιάς στην μητρόπολη της Ρεμς και πως ο Θεός θα σε προστατεύσει.
Ο Δελφίνος αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως αυτός ήταν πραγματικά ο διάδοχος. Έμεινε με την Ιωάννα και μίλησε κάμποση ώρα μαζί της. Η Ιωάννα κέρδισε την εμπιστοσύνη του. Δεν άργησε να την διορίσει αρχηγό της εκστρατείας που ετοιμάστηκε για την απελευθέρωση της Ορλεάνης από τους Άγγλους που ακόμα συνέχιζαν την πολιορκία. Της έδωσε έναν υπασπιστή, δύο ακολούθους και δύο πολεμικούς κήρυκες. Εν τω μεταξύ η Ιωάννα είχε μαζί της τα δύο αδέρφια της και την μικρή συνοδεία με την οποία ήρθε στη Σινόν. Της έδωσαν επίσης μια πανοπλία, ένα σπαθί, ένα άλογο και ένα κοντάρι, όπου τοποθέτησε μια λευκή σημαία με κρίνους και τις λέξεις «Ιησούς-Μαρία». Στις 27 Απριλίου 1429 ο μικρός στρατός με επικεφαλής την παρθένα Ιωάννα ξεκίνησε για την Ορλεάνη.
