«Μικρή πατρίδα»

Νησί του Αιγαίου ξακουστό
στα χρόνια δοκιμασμένο
τα βράχια σου το μαρτυρούν
τα βότσαλα το ξέρουν
πόσων ανθρώπων δάκρυα
ποτίσανε τη γη σου
και πόσο αίμα χύθηκε
για την κατάκτησή σου.

Μικρή πατρίδα όμορφη
του ήλιου θυγατέρα
θα λάμπεις πάντα στις καρδιές
και θα υπάρχεις πάντα
στα μάτια των μικρών παιδιών
και των αγνών ανθρώπων
που μόνο δίκαιο θέλουνε
και μόνο δίκαιο ξέρουν.

«Στη θάλασσα»

Θάλασσα όνειρο, θάλασσα «λάδι»»,
στο νερό βρίσκομαι το γαλανό.
Βρέχομαι, πιτσιλώ, μέσα βουτάω,
έξω δε θέλω να βγω.

Ψάρια και βότσαλα, μικρές γαρίδες,
φύκια και όστρακα μες το βυθό.
Είναι παράδεισος, είναι μαγεία,
όταν τη μάσκα φορώ.

Πυργάκι έκτισα πάνω στην άμμο
και παίζω άνετα το βασιλιά.
Όμως η θάλασσα μαζί μου αγριεύει
και το πυργάκι χαλά.

Πιάνω το τόπι μου και το πετάω
φτάνει στη μέση του λευκού αφρού.
Και το κεφάλι μου πάλι βουτάω
και αλμύρα γεμίζω παντού.

«Ο κήπος»

Λάχανα, μαρούλια φρέσκα,
κρεμμυδάκια τρυφερά
και πορτοκαλί καρότα
έχει ο κήπος μας παιδιά.

Το σπανάκι μεγαλώνει
και μιλάει σιγανά
με το αιθέριο αεράκι
που φυσάει απαλά.

Το κολοκυθάκι ανθίζει
και απέκτησε κοιλιά
με ραβδώσεις όλο χρώμα
και χνουδάκι που τσιμπά.

Οι ντομάτες μας γυαλίζουν,
κοκκινίζουν ντροπαλά,
σαν ο ήλιος τις κοιτάζει
μέσα απ' τα σύννεφα.

Είναι ο κήπος μας μικρούλης
όμως περιέχει αυτά
που πολύ καλό μας κάνουν
στην υγεία μας παιδιά.

«Στον Αϊ-Βασίλη»

Την Πρωτοχρονιά
τα δώρα ανοίγω
με βιασύνη ξετυλίγω
πρέπει να δω.

Στον Αϊ-Βασίλη το είπα,
στον Αϊ-Βασίλη το λέω,
παιδί σαν και μένα
δεν υπάρχει, καλό.

Τότε εκείνος φωνάζει
και αυστηρά με κοιτάζει
κι ούτε δώρα μου τάζει.

Και μετά μετανιώνω
και σεμνά του δηλώνω
πως θα κρίνει αυτός.

Χίλια δώρα μου δίνει
μα εγώ δεν τα βλέπω,
πάντα θέλω τα δώρα
που ποτέ δε θα έχω.

«Ο κούκος»

Άκου ο κούκος πως τραγουδά.
Δεν έχει σπίτι πουθενά,
μόνο μεγάλη μοναξιά
και φίλους λίγα έντομα...
Ρώτησα κάποτε τη μάνα:
"γιατί ο κούκος γεννάει
τ' αυγά του σε ξένη φωλιά;"
Μου είπε: "έτσι είναι αυτά τα πουλιά,
δεν έχουν προκοπή καμιά".
Κι εγώ λυπήθηκα.

«Το καρναβάλι»

Μέσα στον τρελό χορό
μες το καρναβάλι
μια μάσκα θα φορώ
να σας ξεγελώ.
Όσες ζαβολιές θέλω θα σκεφτώ,
σα μασκαράς θα το γλεντώ.

Σεπραντίνες, κομφετί,
σ' όλους θα πετάω,
θα χορεύω, θα γελώ,
δε θα σταματάω.
Όσες ζαβολιές θέλω θα σκεφτώ,
σα μασκαράς θα το γλεντώ.

«Ο φαταούλης»

Φέρτε τούρτες, φέρτε πάστες
και γλυκά του κουταλιού,
φουσκωτές, φρέσκιες πουτίγκες
και μπισκότα βουτύρου.

Φέρτε τσίχλες, καραμέλες
τσουρεκάκια τρυφερά
και χιλιάδες γαριδάκια,
πατατάκια... φούσκωσα!

Φαταούλη, φαταούλη,
με τις τόσες λιχουδιές
η κοιλίτσα σου θα σκάσει
και η καρδούλα σου θα σπάσει.

Φαταούλη, φαταούλη,
άκουσε μια συμβουλή:
να μην τρως τόσο πολύ
κάθε ώρα και στιγμή.
Το κορμί σου να γυμνάζεις
στο ψυγείο να μην συχνάζεις
για να ζήσεις πιο πολύ
πριν σε φάει το φαΐ.