 Αρκετοί συγγραφείς έχουν ασχοληθεί με την περίοδο της επταετίας, τότε που η χούντα των συνταγματαρχών με επικεφαλή τον Γεώργιο Παπαδόπουλο ανέλαβε με το «έτσι θέλω» την διακυβέρνηση της Ελλάδας. Ένας από αυτούς τους συγγραφείς είναι και η Ζώρζ Σαρή που μας μιλάει για τα σκοτεινά εκείνα χρόνια στο βιβλίο της με τίτλο «Τα γενέθλια» που πρωτοκυκλοφόρησε το 1977 και στις μέρες μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Βασική ηρωίδα του βιβλίου είναι η οκτάχρονη Άννα, κόρη του Αντρέα και της Μαρίας Παυλίδη. Στην αρχή του βιβλίου η συγγραφέας μας μεταφέρει στα ξημερώματα της 21ης Απριλίου του 1967. Την επομένη, στις 22 η Άννα έχει τα γενέθλιά της. Γενέθλια που δεν θα εορταστούν όμως, γιατί την πρόλαβε ο Παπαδόπουλος και η Χούντα του. Η κατάληψη της εξουσίας από τους συνταγματάρχες επηρεάζει και τη ζωή της μικρής Άννας. Χάνει το πάρτυ των γενεθλίων, το σπίτι γεμίζει μεγάλους που συζητούν ώρες ατελείωτες για τα γεγονότα και χάνει ακόμα και το κρεβάτι της αφού σε αυτό θα κοιμάται προσωρινά μια φίλη οικογενειακή που προσπαθεί να αποφύγει τη σύλληψη. Μοναδική ελπίδα της είναι ο νονός της ο Δημήτρης, καθηγητής πανεπιστημίου στην Θεσσαλονίκη, που όμως και αυτός αργεί να κατέβει στην Αθήνα μιας και οι μετακινήσεις δεν είναι εύκολες αυτόν τον καιρό. Αλλαγές όμως υπάρχουν και στο σχολείο όπου κάποια παιδιά το σταματούν επειδή οι γονείς τους έχουν συλληφθεί και έχουν εξοριστεί.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει όλο το κλίμα εκείνης της εποχής, τόσο μέσα από τα μάτια της μικρής Άννας όσο και μέσα από την δράση των ηρώων της. Ηρώων όπως ο αδελφός της ο Παύλος και ο νονός της ο Δημήτρης που οργανώνονται στην αντιστασιακή οργάνωση «Ρήγας Φεραίος» και πολεμούν τη Χούντα ο καθένας με όποιο τρόπο μπορεί, υπερβαίνοντας πολύ συχνά εαυτόν.
Συγκλονιστικό σημείο του βιβλίου αποτελεί το γράμμα της Κατερίνας που περιγράφει τα βασανιστήρια που υπέστη στο κτήριο της ασφάλειας στην οδό Μπουμπουλίνας 18, κοντά στο Μουσείο. Ένα πραγματικό γράμμα που στάλθηκε στον Ζαν Πωλ Σάρτρ στην Γαλλία και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του «Σύγχρονοι Καιροί».
Αν και το βιβλίο μας μιλάει για την ζωή της Άννας, ενός μικρού παιδιού δηλαδή, εκείνα τα χρόνια, δεν λείπουν από αυτό τα σημεία που είναι πολύ σκληρά με την έννοια του ότι μεταφέρουν την σκληρότητα των ανθρώπων του καθεστώτος στις σελίδες του βιβλίου και κατ’ επέκταση στον αναγνώστη. Αυτός είναι ένας λόγος που από τη μια δίνει αξία στο βιβλίο από την άλλη το καθιστά πιθανόν ακατάλληλο για παιδιά κάτω των δέκα τουλάχιστον χρονών. Από την άλλη είναι ένα βιβλίο που η ανάγνωσή του κυλάει δίνοντας την δυνατότητα στον αναγνώστη μέσα από μια ιστορία να έρθει σε επαφή με μία εποχή. |
