Μέσω προετοιμασιών, λιβανωτών, εθνικών εορτών, υπολογισμών & εξαλείψεως των παροχών, ξεμυτίζει καλοκαιράκι.
Άλλοι παίρνουν μέτρα, άλλοι απειλούν πως θα πάρουν πέτρα, όρεξη να έχεις μόνο και δεν θα πλήξεις ποτέ. Σε συνδυασμό με τα βεγγαλικά και τις κροτίδες του Πάσχα, θα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα θα είμαστε. Πανηγυρική να την πω; επαναστατική να την πω; για ποιους βαρούν τα τούμπανα να την πω; Καλού-κακού εσείς προμηθευτείτε ρεβίθι για ανακάτεμα με τον καφέ, επίσης βρείτε κι ένα κουνελάκι. Για την σούβλα ντε. Κοκορέτσια και τα παρελκόμενα, ξεχάστε τα.
Καιρού επιτρέποντος ρίξτε μια βουτίτσα στη θάλασσα, έτσι κι αλλιώς την ψυχρολουσία δεν την γλυτώνουμε.
Ποια θερινή ραστώνη; Μουργέλα του κερατά.
Να σε γαργαλάει ο ήλιος, δίπλα ο fredo μέτριος, καλοκαιρινός, να αργοχωνεύεις τη διπλή μακαρονάδα πουτανέσκα, να σκοτεινιάζεις προς στιγμήν με το κουτσούρεμα του πασχαλιάτικου δώρου, κατόπιν να αποδιώχνεις τέτοιες σκέψεις δυσκοίλιες με ένα άντε (μπιπ) άχρηστοι που θα χαλαστώ για τα μούτρα σας με τέτοιον καιρό, ερωτιάρη.
Ύστερα, ως γνήσιος Έλλην, θα σωριάζεσαι σε δυο καρέκλες, τα χέρια σε άλλες δυο δώθε κείθε απλωμένες, θα ξύνεσαι (ε, όσο διακριτικά γίνεται) και θα αγναντεύεις με τις ώρες τη θάλασσα. Σαν να περιμένεις κάτι από απέναντι.
Τον χειμώνα τούτο άμα τον πηδήσουμε, γι άλλα δέκα χρόνια -άϊντε- καθαρίσαμε!
Για την οικονομική βαρυχειμωνιά λέμε, τον άλλον ποιος τον... τέλος πάντων.
Γι αυτό θα το πάμε λάου-λάου, μαζεμένα πράγματα. Θα ανακυκλώσουμε όλα όσα άλλοτε είχαμε για πέταμα (μέχρι και ερωτικούς συντρόφους, δεν είναι κακή σκέψη), θα περιορίσουμε αγορές, διακοπές, ξεσαλώματα. Και θα απολαμβάνουμε τις μικροχαρές. Ας γελάμε κι ας πηδάμε για να λεν πως δεν πεινάμε. Ε, στο τσακίρ κέφι θα ρίχνουμε κι ένα μακροβούτι, να πηγαίνουν κάτω οι πίκρες. Μικροχαρές, ξέρετε τώρα. Στο τσακίρ κέφι θα ρίχνουμε κι ένα ξεβράκωμα στη θάλασσα.
Και σε δυο καρέκλες, να αργοξύνεσαι σαν γατί στον ήλιο & να κοιτάζεις πέρα, σαν κάτι να περιμένεις!
