Τώρα το Μάη το δροσό, τώρα το καλοκαίρι...

Ο Απρίλης με τα λέλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα Το Πάσχα καλά πέρασε, ό,τι φάγαμε, φάγαμε Το τριήμερο του αγίου Πνεύματος αργεί, μέχρι τότε τα κεφάλια μέσα, αγνή ελληνική ύπαιθρος και βουκολικοί έρωτες τέρμα Κουμπωθείτε και τα μάτια σας τέσσερα. Έρχονται τα εκκαθαριστικά της εφορίας Ένα Της Αναλήψεως, που ξέρατε σαράντα μέρες από το Πάσχα, ξεχάστε το Της Καταβολής (και της καταστολής) εορτάζεται πλέον καθημερινά Καινούργια ήθη και έθιμα καθιερώνονται Οι εορταστικές εκδηλώσεις περιλαμβάνουν πικρό καφέ και βουτήματα Ό,τι περισσέψει από κονιάκ και παξιμάδι, λέω να το κρατήσουμε για τις ημέρες που θα βγουν οι καινούργιες δημοσκοπήσεις Ευχές για περαστικά σε όποιον χτυπιέται με το ταλέντο του καταγινόμενος με το Ποιος πήγε κι άρπαξε τα ρούχα απ’ την ταράτσα! Ε, ύστερα είναι και το ποιος πήρε το μεγάλο πακέτο, άλλος καημός αυτός Βλέπεις, το αίνιγμα είναι για δυνατούς λύτες Το πόσο το γλεντάω, το πόσο το γλεντάω Γύρω μας απειλές και μέσα τους φαγούρες Μακριά από μας, μονάχα να μην πούμε την επομένη «Δεν τό ’κοβα από τη ρίζα καλύτερα», κι όποιος νά ’ναι Στα όρη, στ’ άγρια βουνά Επίσης κυκλοφορεί η φήμη πως τα φύκια πλασσάρονται για μεταξωτές κορδέλλες Να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, να σταθεροποιηθεί ό,τι τέλος πάντων βρίσκεται εν κινήσει, μήπως και φάμε ψάρι Τα καρπούζια τρίζουν τη νύχτα μεγαλώνοντας, το καλοκαιράκι προ των πυλών Τα κανάλια αναγορεύονται στον υπέρτατο δικαστή, στη Γιουροβίζιον δώσαμε ρέστα, στα μεσημεριανά προγράμματα ξεκατινιάζεται κάθε αδικοπικραμένη Ο κύριος Παπαθανασίου μετράει, τρεις το λάδι-τρεις το ξύδι, και κουνάει το δάχτυλο Κάποιοι άλλοι με μνήμη προβληματική απειλούν να ξαναζητήσουν τα ρέστα Πώς έκανε η θεά Ήρα, κάθε που λουζόταν στην πηγή της Αμυμώνης κι αποκτούσε εκ νέου την παρθενίαν; Αυτό! Τον πλούτον πολλοί εμίσησαν, τον πολύ πλούτον ουδείς Τελικά πότε θα μας δώσουν τα ψηφοδέλτια των Ευρωεκλογών; Αδημονώ να πεταχτώ στις πλατείες με σημαίες και με ταμπούρλα Καλά, το τί κλωτσοπατινάδα πέφτει μεταξύ εσωκομματικών αντιπάλων, το τι ενδοοικογενειακοί σκυλοκαυγάδες, δεν βρίσκω λόγια Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα Άλλοι πάλι χάνουν τα αυγά και τα καλάθια, αλλά δεν πειράζει Κι εγώ προχθές έχασα τη Χριστίνα Λαμπίρη, εγώ ψυχή δεν έχω; Αλλά επειδή ως λαός έχουμε μια ροπή στο ακατάστατο να το ειπώ, στο είπα-ξείπα να το ειπώ, στο τσάτρα-πάτρα να το ειπώ... ένα είναι το βέβαιον. Δεν θα πλήξουμε Να μου περνάτε καλά, γυαλιά, αντιηλιακό και καπέλο, απαραιτήτως Το καλοκαιράκι στην παραλία, ανοίξτε και κανένα βιβλίο βρε Εμείς, τα λέμε! Φιλιά