Μια μέρα έτσι όπως καθόμουν και δούλευα προσηλωμένη στο γραφείο μου αρχίσαν τα τηλέφωνα, τρεχαλητά, ακούγονταν το όνομά μου στο διάδρομο του αντίστοιχου γραφείου, ένα βουητό, χαμός, μα τι γίνεται, ποιος με ψάχνει;
- ένα γατάκι, ένα πολύ μικρό γατάκι έχει πάει πίσω από τα ράφια, κρύβεται κλαίει, έχει ρίξει όλα τα ντοσιέ, αγριεύει μόλις πλησιάσει κανείς και πάει ακόμη πιο μέσα, έλα να το πιάσεις εσύ άμα μπορείς γιατί θα σκοτωθεί.
- μα τι γίνεται φοβάστε ένα τόσο δα μικρούλι γλυκούλι πλασματάκι;
- μας έχει τρελάνει, και θα σκοτωθεί έτσι όπως πάει.
Μπαίνω λοιπόν ως άλλη «cat buster», δεν είχα την αντίστοιχη μουσική βέβαια, αλλά μπήκα τους έβγαλα όλους έξω για να γίνει το εγχείρημα και ξεκινώ, ψι ψι ψι ψι ψι, μικρή ψιψίνα...
Τίποτε!!! Ποδοβολητά, ξυσίματα, τρεχαλητά άχαρα και μια ψυχούλα τόση δα βρισκόταν εγκλωβισμένη πίσω από ολόκληρο ντουλάπι με ντοσιέ, σε λίγο θα έπεφτε κάτω και θα σφήνωνε τελείως, πήγαινα να βάλω το χέρι μου και σφήνωνε πιο πολύ.
Έξυσα το κεφάλι μου, και ξανά και ξανά, ήθελα μια ιδέα και την ήθελα γρήγορα, μια ψυχούλα θα χανόταν από την δική μου ολιγωρία, όχι πως είχα καμιά σπουδαία αποστολή, μα όποια αποστολή έχει να κάνει με ψυχούλες του θεού για μένα είναι σημαντική!!!
Λοιπόν θέλετε να μάθετε τι έκανα, άρχισα να της μιλάω, λοιπόν μικρή (ήξερα ότι ήταν θηλυκή γιατί οι γάτες που έχουν πάνω από 3 χρώματα πάνω τους είναι πάντα κοριτσάκια), άκου να σου πω κάτι, όλοι έχουν βγει έξω, είμαστε μόνοι και ξέρεις κάτι εγώ σ' αγαπάω πολύ θέλω μόνο το καλό σου, θέλω να σε βοηθήσω, άσε με να σε βοηθήσω, θέλω να κάτσεις να σε πιάσω, δεν θα σε τρομάξω, μόνο θα σε τραβήξω πάνω, αλλά όσο κουνιέσαι πας κάτω και δεν θα μπορέσω να σε σώσω, κάτσε ψιψίνα σε παρακαλώ, σε αγαπάω, σε αγαπάω πολύ για να σε αφήσω να πεθάνεις, αυτό δεν γίνεται δεν θα το κάνω, θα μπω και εγώ πίσω από το ράφι και θα χτυπήσουμε και οι δυο, πάντως μια φορά θα σε σώσω δεν έχεις άλλη επιλογή, ή θα κάτσεις να σωθείς, ή θα χτυπήσουμε αλλά πάλι θα σωθείς.
Εσύ αποφασίζεις...
Δεν θα το πιστέψετε, η ψιψινούλα σήκωσε το κεφαλάκι της και με τα δύο πρασινογάλαζα πανέμορφα ματάκια της με κοίταξε, όπως κοιτάνε τα παιδιά, όπως κοιτάνε οι αγνοί άνθρωποι, ίσια μέσα στα μάτια, και κατάλαβε, κατάλαβε το σ' αγαπώ, πίστεψε το σ' αγαπώ και έμεινε ακίνητη, ακίνητη και έτοιμη να αγαπηθεί, έσκυψε πάλι το κεφαλάκι και έκατσε να την βγάλω έξω σιγά σιγά, πάνω στο ράφι που είχα ανέβει και εγώ και έτρεμε ολόκληρο έτοιμο να σωριαστεί.
Η αγάπη για άλλη μια φορά έγινε κατανοητή, η αγάπη για άλλη μια φορά μας έσωσε και μένα μαζί βέβαια γιατί ήμουν αποφασισμένη να την βγάλω από κει και ένας θεός ξέρει τι θα γινόταν αν δεν έβγαινε σύντομα.
Αυτή η λέξη νομίζω σε όποια γλώσσα και να την πούμε είναι καταλυτική, το είχα ξαναπεί κάποτε σε ένα σκυλάκι που δάγκωνε ασύστολα και δεν καθόταν να το βοηθήσουν και με κοίταξε το ίδιο και εκείνο και το ίδιο έκανε και εκείνο, έκατσε να βοηθηθεί.
Τώρα πάλι, έτσι η μικρή, Σισσούλα σήμερα, γιατί την πήρε ο καλύτερός μου φίλος και την έκανε παιδάκι του, αφού παιδάκια μας είναι όλα τα ζωάκια που αγαπάμε, και της έδωσε την αγάπη που της αξίζει, τόσο καλή και έξυπνη που είναι, αλλά το ίδιο παίρνει και εκείνος πίσω, και τελικά η Σισσούλα έγινε η πριγκίπισσα του, η μικρή μας πριγκίπισσα, μια ορφανούλα στην αποθήκη μας έγινε πριγκίπισσα γιατί πριγκίπισσα είναι όποια αγαπάμε πραγματικά, η πριγκίπισσα της καρδιάς μας...
Αφιερωμένο στον φίλο μου Βασίλη.
Αφιερωμένο σε όλες τις αδέσποτες πριγκίπισσες, που η αγάπη μας θα γίνει στέμμα τους, γιατί αυτή είναι το στέμμα κάθε θρόνου ή πρέπει να είναι, η ΑΓΑΠΗ!!!
