Να δείτε που και τούτη τη φορά δεν θα 'χουμε αλάτι!
Στην περίπτωση που ρίξει δυο δάχτυλα χιόνι και καλύψει τους δρόμους, πάλι θα παραλύσουν όλα στη χώρα της απόλυτης παράνοιας.
Οι υπηρεσίες θα κατεβάσουν ρολά, οι συγκοινωνίες θα παραλύσουν, το πετρέλαιο θα κάνει ένα άλμα τεράστιο και θα κάτσει εκεί ψηλά μέχρι του χρόνου τέτοιον καιρό που θα κάνει άλλο ένα, οι αλυσίδες αυτομάτως θα γίνουν δυσεύρετες και πανάκριβες, κάτι πονηροί μικροξενοδόχοι θα τρίβουν τα χέρια, η φασολάδα θα βράζει στον τέντζερη και θα μοσχοβολάει το σέληνο.
Στα κανάλια θα βρουν μαλλιά να ξάνουν. Αρμόδιοι και μη θα λένε διάφορα αναλύοντας τα μη αναλυόμενα. Εκπρόσωποι των Δήμων θα απολογούνται και θα χρεώνουν τις ελλείψεις στην κεντρική εξουσία. Φιλότιμοι ρεπόρτερ με γάντια και σκουφιά θα χώνουν τα μαρκούτσια στα στόματα αγωνιώντων κατοίκων. Αποκλεισμένοι σε χωριά πέντε χιλιόμετρα από μεγάλη πόλη, θα σκούζουν πως το κράτος είναι άφαντο γιατί ακόμα δεν καθάρισε το μονοπατάκι από την αυλόπορτα μέχρι την είσοδο του αυθαίρετου.
Μια αρμαθιά παιδιά θα χοροπηδάνε γύρω από έναν κακοστημένον χιονάνθρωπο και θα το κάνουν έκτακτο δελτίο στην tv. Μια ενωμοτία Προσκόπων θα αποκλειστεί στην Πάρνηθα και μια ομάδα ορειβατών σε καταφύγιο χωρίς ρεύμα. Μια σκυλίτσα κανελί γλιστρώντας θα τσακίσει το κωλομέρι της και θα πεταχτούν δέκα φιλοζωικές να καταγγείλουν την ανοργανωσιά, οι γριές δεν θα σαλεύουν από το παραγώνι με τα χάπια στην αγκαλιά και του λόγου μου θα αποκλειστώ στην κακοτράχαλη Κυψέλη, μιαν ανάσα από την Ομόνοια, λόγω χιονοθύελλας… Τέτοια πικρά.
Από την άλλη μπορεί να δώσει μια και να τα διαλύσει όλα ένας ήλιος περίλαμπρος. Να μείνουν οι προετοιμασίες και τα κούτσουρα στοιβαγμένα κάτω από τη σκάλα. Έχει ο καιρός αυτό το απρόβλεπτο και εμείς ως φυλή επίσης.
Γι αυτό ξανοιχτείτε στα μουσικοχορευτικά της αποκριάς, όλο και κάποιος θα σας καλέσει. Φανείτε πρόθυμοι. Χορέψτε έναν καλαματιανό, ένα πηδηχτό, μια γιάνκα, ένα κάτι. Ανέμελα. «Ο κούκος θέλει σύντροφο και το ρεβίθι αέρα…».
