Ο Οτόρι Τακέο εκτός από ανώτερος άρχοντας των Τριών Χωρών είναι σύζυγος της όμορφης Καεντέ και πατέρας τριών χαρισματικών κοριτσιών. Της δεκαπεντάχρονης Σιγκέκο και των δεκατριάχρονων διδύμων Μάγια και Μίκι. Εδώ και αρκετά έτη οι Τρεις Χώρες έχουν ενωθεί, ο εμφύλιος έχει λήξει και στον τόπο επικρατεί ειρήνη και ευημερία.

...
Μετά το σεισμό, που έβαλε τέλος στον εμφύλιο των Τριών Χωρών, οι επικεφαλής των οικογενειών και των φατριών συναντήθηκαν στην Ινουγιάμα και δέχτηκαν κυβερνήτη και άρχοντα τους τον Οτόρι Τακέο. Αποφάσισαν ν' αφήσουν πίσω τους τις παλιές έχθρες εναντίον του αλλά και μεταξύ τους και ξετυλίχτηκαν συγκινητικές σκηνές όταν σκληροί πολεμιστές συμφιλιώθηκαν μετά από δεκαετίες άσβεστου μίσους.
...

Η ειρήνη και η προκοπή, όμως, του τόπου και των κατοίκων του, απαιτούν από τον Τακέο και την Καεντέ το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους...

...
Από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση των Τριών Χωρών, ο Τακέο μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στις πόλεις της επικράτειας του. Κάποιες φορές ταξίδευε μ' όλη τη μεγαλοπρέπεια που ταίριαζε σ' έναν τόσο σπουδαίο άρχοντα. Κάποιες άλλες, όμως, μεταμφιεζόταν μ' έναν από τους πολλούς τρόπους που είχε μάθει κοντά στη Φυλή, ανακατεύονταν με τους κοινούς ανθρώπους κι άκουγε από το στόμα τους τα προβλήματα, τις έγνοιες, τα παράπονα τους.
...

...μαζί αγωνίζονταν για να βελτιώσουν την καθημερινότητα των ανθρώπων που τους είχαν εμπιστευτεί τις τύχες τους, και το κατάφερναν ομολογουμένως με μεγάλη επιτυχία...

...
Μα ο Τακέο και η Καεντέ είχαν φέρει την ειρήνη και συνέχιζαν να την περιφρουρούν παρατηρώντας όλες τις πλευρές της ζωής των υπηκόων τους κι ακούγοντας συχνά τα προβλήματα τους.
...

Αν και το αρχοντικό του ζευγαριού είναι στο Χάγκι, τους χειμώνες τους, τους περνούν στην Ινουγιάμα. Εκεί συναντάμε όλη την οικογένεια μαζεμένη για τον εορτασμό της πρωτοχρονιάς. Το να μαζευτεί όλη η οικογένεια είναι κάτι που γίνεται σπάνια πλέον μιας και: η Σιγκέκο περνά πολύ καιρό στην Τεραγιάμα όπου σπουδάζει, ενώ οι δίδυμες -έχοντας κληρονομήσει τα χαρίσματα της Φυλής που αγγίζουν τα όρια της μαγείας, από τον πατέρα τους- ακολουθούν μια διαφορετική εκπαίδευση...

...
«Χωρίς ζαβολιές» είπε η Σιγκέκο στη Μίκι, γιατί οι δίδυμες είχαν κληρονομήσει από τον πατέρα τους όλες τις ικανότητες της Φυλής -ο Τακέο, μάλιστα, υποψιαζόταν ότι τις είχαν σε βαθμό μεγαλύτερο από τον ίδιο. Τώρα που πλησίαζαν τα δεκατρία, οι ικανότητες αυτές αναπτύσσονταν με εκπληκτική ταχύτητα. Και μ' όλο που τους ήταν απαγορευμένο να τις χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ζωή, ώρες ώρες ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Τότε οι μικρές δεν άντεχαν: σκάρωναν φάρσες στους δασκάλους τους ή ξεγελούσαν τους υπηρέτες τους.
«Γιατί να μη δείξω εγώ στον πατέρα αυτά που έμαθα»; γκρίνιαξε η Μίκι -γιατί κι αυτή είχε μόλις γυρίσει από τη δική της προπόνηση, στο χωριό της Φυλής, όπου έμενε με την οικογένεια Μούτο. Η αδερφή της Μάγια θα πήγαινε εκεί μετά τις γιορτές. Σπάνια κατάφερνε αυτές τις μέρες η οικογένεια να συγκεντρώνεται ολόκληρη
...

Και εκεί που η ευδαιμονία αρχόντων και λαού κοντεύει να καταντήσει «αποχαυνωτική», μια απόπειρα δολοφονίας της Καεντέ, ταράζει την ηρεμία και τα λιμνάζοντα ύδατα...

...
Τότε τους είδε και η Σιγκέκο. Εμφανίστηκαν από το πουθενά και πήδησαν καταπάνω τους. Ούρλιαξε ακόμα μια φορά, για να προειδοποιήσει τη μητέρα της, και τράβηξε το ραβδί της.
«Θα σκοτώσουν τη μητέρα!» τσίριξε η Μίκι.
Αλλά η Καεντέ είχε ήδη τιναχτεί όρθια με την πρώτη φωνή της Σιγκέκο. Το ξίφος της βρισκόταν ήδη στο χέρι της. Η κοπέλα της πέταξε το δίσκο καταπρόσωπο και τράβηξε το δικό της όπλο αλλά η Σιζούκα, που είχε ήδη βρεθεί μ' ένα πήδημα δίπλα στην Καεντέ, απέκρουσε το πρώτο χτύπημα, τίναξε το όπλο της άγνωστης, της το πέταξε από τα χέρια και γύρισε ν' αντιμετωπίσει τους άντρες.
...

...τα αίματα ανάβουν. Η απόπειρα αυτή σημάνει και την αρχή νέων αγώνων και περιπετειών που περιμένουν τους ήρωες της Λίαν Χερν και φυσικά και εμάς, τους αναγνώστες του βιβλίου «Η βραχνή φωνή του ερωδιού». Του τέταρτου -και τελευταίου όπως φαίνεται, αν και το ίδιο είχαν ανακοινώσει για το 3ο βιβλίο της σειράς- βιβλίου του έπους «Μύθοι των Οτόρι». Ενός εξαίσιου μυθιστορήματος -όπως άλλωστε και τα προηγούμενα- που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2009 από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου.

Το έπος που έχει δημιουργήσει η Λίαν Χέρν -ξεκίνησε με το «Η παγίδα των αηδονιών», συνεχίστηκε στο «Με το γρασίδι στο προσκέφαλο», κορυφώθηκε στο «Το λαμπρό φεγγάρι» και κλείνει με το «Η βραχνή φωνή του ερωδιού»- είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις καλύτερες σειρές μυθιστορημάτων που μπορείτε να βρείτε αυτή την στιγμή στην παγκόσμια αγορά βιβλίου.

Ο κόσμος που έχει πλάσει η ταλαντούχα συγγραφέας φέρει πολλά στοιχεία από την Ιαπωνική ιστορία και παράδοση και αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που στα μάτια των Δυτικών αναγνωστών φαντάζει τόσο μαγευτικός και ενδιαφέροντας. Οι περιγραφές των τοπίων είναι μαγευτικές ενώ ο τρόπος ζωής των ηρώων -η καθημερινότητα, αλλά και τα ήθη και έθιμα- έχει κάτι το μυστηριώδες, όντας τελείως διαφορετικός από αυτόν που έχουμε συνηθίσει στην Δύση.

Οι χαρακτήρες της είναι τόσο ανθρώπινοι και ταυτόχρονα τόσο μοναδικοί που είναι σχεδόν αδύνατον να μην βρεις ανάμεσα τους τον ιδανικό σου ήρωα και να ταυτιστείς μαζί του. Από το σημείο αυτό ζεις και εσύ τις περιπέτειες, τις αγωνίες, τους πόθους και τα πάθη του... χάνοντας έτσι κάθε επαφή με τον φυσικό σου χώρο, βυθιζόμενος κυριολεκτικά στις σελίδες του βιβλίου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου ήρωα; Ο Οτόρι Τακέο! Γενναίος, τολμηρός, με υπερφυσικές ικανότητες και ταυτόχρονα δίκαιος, τρυφερός και ιδανικός πατέρας, σύζυγος, και άρχοντας. Δημιουργός -μαζί με την γυναίκα του- μιας ιδανικής κοινωνίας...

...
Σ' όλο το ταξίδι έβλεπε γύρω του τα σημάδια της ειρήνης και της καλής διακυβέρνησης: γερά παιδιά, πλούσια χωριά, λίγους ζητιάνους, καθόλου ληστές.
...

...μιας κοινωνίας που πολλοί την ονειρευόμαστε και θα την θέλαμε και στην πραγματική μας ζωή: με υγιή παιδιά, ευημερία, αρμονική ζωή με το περιβάλλον και την παράδοση και φυσικά χωρίς εγκληματικότητα. Μια κοινωνία που σας περιμένει να την ζήσετε και σε αυτό το βιβλίο του έπους «Μύθοι των Οτόρι».

Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο το «Η βραχνή φωνή του ερωδιού», όσο και τα προηγούμενα βιβλία του έπους -όπως πληροφορούμαστε από το site της Λίαν Χέρν: https://www.lianhearn.com- κυκλοφορούν ήδη σε 27 χώρες. Εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο έχουν περάσει τις πύλες της χώρας του Τακέο και της Καντερέ. Εσείς;

Β 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:

Ύστερα από χρόνια πολέμων και θυσιών, ο άρχοντας Οτόρι Τακέο και η σύζυγός του Καεντέ κατάφεραν επιτέλους να ενώσουν τις Τρεις Χώρες και να φέρουν την ειρήνη και την ευημερία στον τόπο. Ο Τακέο, όμως, γνωρίζει ότι η ευδαιμονία αυτή είναι προσωρινή, γιατί δεν μπορεί να ξεχάσει μια σκοτεινή προφητεία από παλιά: πως του μέλλει, δηλαδή, να πεθάνει από το χέρι ενός μέλους της οικογένειάς του!
Καθώς ξεκινά η Βραχνή κραυγή του ερωδιού, η πολυετής ευημερία των Οτόρι διακόπτεται βίαια. Μια οικογένεια αποστατών της Φυλής επιχειρεί να δολοφονήσει την Καεντέ, ενώ ο αυτοκράτορας των Εννιά Νησιών δείχνει επικίνδυνο ενδιαφέρον για τη γη των Οτόρι. Ταυτόχρονα, οι ξένοι που έχουν αρχίσει να καταφθάνουν στις ακτές φέρνουν νέα ήθη, νέες λατρείες και νέα όπλα. Έτσι, ό,τι ο Τακέο με την Καεντέ έχτισαν με κόπο και με αίμα βρίσκεται πάλι σε κίνδυνο. Οι Οτόρι, όμως, δεν παραδίδουν ποτέ τα όπλα!
Στο καταιγιστικό αυτό μυθιστόρημα, ο αναγνώστης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα επικές σκηνές μάχης, επαίσχυντες δολοπλοκίες και προδοσίες, αλλά και πράξεις άδολης αγάπης και ύψιστης θυσίας που συνιστούν την κορύφωση των Μύθων των Οτόρι.