Η Ιωάννα είναι φοιτήτρια και μοναχοκόρη της Αγγελικής. Της ηρωίδας του Λάκη Φουρουκλά, στο βιβλίο του «Αγγελική. Το ημερολόγιο μιας πόρνης», που κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Η Ιωάννα έχει έναν διακαή πόθο. Να μάθει για την ζωή της μητέρας της, μιας και η Αγγελική δεν της έχει εκμυστηρευτεί τίποτα από το παρελθόν της, αλλά ούτε και από το διάστημα που μάνα και κόρη ζούσαν χωριστά, βλέποντας η μία την άλλη μόνο τις Κυριακές.
Και να που έφτασε η πολυπόθητη στιγμή και η Αγγελική της έδωσε ένα μεγάλο καφέ φάκελο, λέγοντας της: «Η ιστορία της ζωής μου...». Είχε έρθει η ώρα να μάθει η Ιωάννα όσα αναρωτιόταν για χρόνια. Είχε έρθει η ώρα να απαντηθούν πάρα πολλά ερωτήματα που είχαν δημιουργηθεί εδώ και πολύ πολύ καιρό. Να, όμως, που τώρα δειλιάζει να ανοίξει τον φάκελο... άραγε θέλει πραγματικά να μάθει; Το σκέφτηκε καλά και τελικά, κάνει το μεγάλο βήμα... ανοίγει τον φάκελο και...
«Ιωάννα,
Καλό μου παιδί, Ιωάννα μου! Να, που σου κάνω ένα δώρο -αν κι εγώ δεν το θεωρώ τέτοιο- το δώρο που πάντα ζητούσες, την ιστορία της ζωής μου! Συγχώρεσέ με, ψυχή μου, που διάλεξα αυτόν τον ιδιόρρυθμο τρόπο για να στην πω, όμως δε γινόταν αλλιώς. Δε θα μπορούσα να τη διηγηθώ διαφορετικά.
...
Ένας δρόμος-πόνος ήταν η ζωή η δικιά μου για χρόνια πολλά, Ιωάννα. Ένας δρόμος-πόνος. Γι' αυτό και δεν θέλησα ποτέ πριν να σου μιλήσω γι' αυτήν. Δεν ήθελα να μάθεις τι πέρασα, πόσα πέρασα, πόσο υπέφερα, ώσπου να βρω λίγη χαρά που να διαρκεί σ' αυτόν τον κόσμο».
Έτσι αρχίζει η περιπλάνηση της Ιωάννας στο παρελθόν της μητέρας της. Έτσι αρχίζει μια βουτιά σε άγνωστα και σκοτεινά νερά που κρύβουν μέσα τους πράγματα που εδώ και χρόνια επιθυμούσε να μάθει. Άραγε τι θα νιώθει γι' αυτήν την βουτιά και για την μητέρα της όταν πια τελειώσει και αναδυθεί στην επιφάνεια του σήμερα;
Σε ένα χωριό του Βορρά γεννήθηκε η Αγγελική. Σε ένα χωριό όπου, ως συνήθως, όλα γίνονται στα μουλωχτά, αλλά τίποτα δεν μένει εντέλει κρυφό. Εκεί μεγάλωσε φτωχικά μιας και ο πατέρας της -όταν ήταν η ίδια ακόμα μωρό- εγκατέλειψε την γυναίκα και το παιδί του αφήνοντας την κυρά Λένη -την μάνα της- να αναθρέψει μόνη της το κορίτσι και να γίνει και μάνα και πατέρας. Αυτή η φτώχεια ήταν ίσως και ένας από τους λόγους που ήθελε να την παντρέψει ή να της βρει δουλειά όσο πιο γρήγορα γινόταν... για να ξαποστάσει κι αυτή κομματάκι από τον καθημερινό κάματο. Ίσως λόγω αυτού του καθημερινού Γολγοθά να είχε στεγνώσει και η καρδιά της κυρα Λένης και γι' αυτό να μην μπόρεσε να δώσει στην κόρη της την τρυφερότητα και την αγάπη που κάθε παιδί του κόσμου αυτού δικαιούται και έχει ανάγκη.
Έτσι μεγάλωσε η Αγγελική, κάνοντας από μικρό παιδί τις δουλειές του σπιτιού και έχοντας μοναδική διέξοδο το σχολείο, που λάτρευε. Τελείωσε το δημοτικό, ενώ στα γυμνασιακά της χρόνια πήγαινε σχολείο το πρωί και δούλευε το απόγευμα στα χωράφια. Πότιζε, σκάλιζε, ξεχορτάριαζε, μάζευε τους καρπούς από φυτά και δέντρα και μόνο το βράδυ είχε τον χρόνο να αφοσιωθεί στα αγαπημένα της μαθήματα. Δεν είχε ακόμα τελειώσει το γυμνάσιο και ήταν ήδη μια πολύ όμορφη κοπέλα και καλή μαθήτρια. Μια νεαρή δεσποινίδα με καλή καρδιά και πάντα χαμογελαστή, παρά τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια που πέρασε.
«...Κάτι το μέλι των ματιών της, κάτι οι καστανόξανθες πλεξούδες που έκλειναν με χάρη μέσα τους το απαλό λευκό του προσώπου της, κάτι εκείνο το αληθινό, πλατύ χαμόγελο, που όταν έκανε την εμφάνιση του μάγευε λες την πλάση ολόκληρη, κι εκείνη η λυγερή κορμοστασιά, δεν άργησαν να προσελκύσουν πολλούς μνηστήρες κι ας μην ήθελε εκείνη κανέναν. Τη χαρά και την ελευθερία της ήθελε και τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει τα μεγάλα που ονειρευόταν.
Ωστόσο, κάποτε ήρθε το προξενιό που η μάνα της από πάντα λαχταρούσε, εκείνο που ονειρευότανε για την Αγγελική, αλλά πιότερο για κείνη την ίδια...»
...ο γαμπρός; Πλούσιος φυσικά και μεσήλικας. Είκοσι ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερος της. Ο γάμος έγινε στα γρήγορα μιας και παρ' όλες τις προσπάθειες της, η Αγγελική δεν κατάφερε να τον ματαιώσει... εκείνη την μέρα -σε πλήρη αντίθεση με το λευκό νυφικό της- η σκοτεινιά ήρθε και σκέπασε την ζωή της. Μια σκοτεινιά που θα κρατούσε πολλά πολλά χρόνια.
Πρώτη εντύπωση στην ανάγνωση του «Αγγελική. Το ημερολόγιο μιας πόρνης», ήταν η κελαρυστή γραφή του συγγραφέα Λάκη Φουρουκλά. Λόγω αυτής της γραφής αλλά και της ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσας ιστορίας, φτάνεις στο τέλος του βιβλίου διαβάζοντας σχεδόν χωρίς διάλειμμα. Σε κάποια σημεία ο συγγραφέας πλέκει το χιούμορ με το δράμα τόσο έντεχνα που δημιουργεί μια ειρωνεία, δίνοντας έτσι πνοή στην ανάγνωση και την ψηλάφηση μιας τραγικής-σπαρακτικής ζωής...
«...Μαγείρευε δύο φορές την ημέρα, καθάριζε το σπίτι ξανά και ξανά, φρόντιζε τον κήπο, διάβαζε πολύ και κατ' επανάληψη τα ίδια βιβλία, αφού ο κύριος και άρχοντας της δεν της επέτρεπε να πάρει άλλα. Και κατ' επανάληψη σήκωνε τις γροθιές της απειλητικά στον ουρανό προκαλώντας το θεό: θα σε φτιάξω εγώ. Δεν θα σου περάσει. Δεν θα ραγίσω. Χτύπα με όσο θες. Εγώ στο τέλος θα είμαι ο νικητής...»
...μιας ζωής που αξίζει να σημειώσουμε ότι υπήρξε στην πραγματικότητα, αφού όπως μας πληροφορεί το εξώφυλλο του βιβλίου, το μυθιστόρημα είναι εμπνευσμένο από αληθινή ιστορία.
Μόνο καλά λόγια έχω να γράψω για αυτό το έργο του Λάκη Φουρουκλά. Η ιστορία του; Μαγευτική, όπως κάθε αληθινή ιστορία. Ο τρόπος που μας την παρουσιάζει; Ξεχωριστός! Σε γενικές γραμμές απλός -καθόλου απλοϊκός- με αρκετές λογοτεχνικές πινελιές που τον στολίζουν και τον κάνουν γοητευτικό. Και τέλος οι ήρωες του... από την Αγγελική που είχε κάνει την «υπομονή» λάβαρο και την «ψυχική δύναμη» σύντροφο, έως τον Κωστή που συγκλονίζει τον αναγνώστη με το δράμα του... ξεχωριστοί και αληθινοί πέρα ως πέρα!
Μοναδικό μου παράπονο η έκταση του βιβλίου. Θα ήθελα να ήταν τριπλάσιο -μην πως παραπάνω- για να το χορτάσω. Εδώ είμαστε όμως και θα περιμένουμε και άλλα δείγματα γραφής από τον συγγραφέα που θαρρώ ότι θα μας απασχολήσει ευχάριστα στο μέλλον πολλές φορές. Μέχρι τότε... η ιστορία της Αγγελικής είναι στα βιβλιοπωλεία και σας περιμένει. Καλή ανάγνωση!
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Ένας δρόμος-πόνος ήταν για χρόνια πολλά η ζωή της Αγγελικής. Γι’ αυτό και δεν θέλησε ποτέ μέχρι τώρα να μιλήσει στην κόρη της γι' αυτή. Δεν ήθελε να μάθει η Ιωάννα της πόσα πέρασε, πόσο στ' αλήθεια υπέφερε ώσπου να βρει λίγη χαρά που να διαρκεί σ' αυτόν τον κόσμο. Μέσα στο σκοτάδι όπου ζούσε, η κόρη της ήτανε πάντα το φως και δεν μπορούσε να της ματώσει την ψυχή λέγοντάς της τις πικρές της αλήθειες.
Ωστόσο, να που έφτασε ο καιρός ν' ανοίξει την καρδιά της και να μιλήσει για ολ' αυτά που την πλήγωσαν, για το φευγιό από έναν άντρα τύραννο και από μια κοινωνία καταπιεστική, για τον αγώνα της για επιβίωση και για την πτώση της στην πορνεία.
Λίγες μικρές χαρές και πολλές μεγάλες λύπες σημάδεψαν τον δρόμο της. Η κόρη της την έσωσε από τον ολοκληρωτικό χαμό και κάποιοι από μηχανής θεοί τη βοήθησαν να βρει και πάλι τη χαρά της ζωής.
Αυτή είναι η ιστορία της πόρνης, της Αγγελικής, μιας αγίας εν αναμονή.
