Ο Τζόνι είναι ένας εμφανίσιμος εργένης -τριάντα ετών- που σπούδασε και εργάζεται στην Αθήνα, ως οικονομολόγος σε μια πολυεθνική. Εμείς τον συναντάμε στο Λονδίνο όπου έχει ταξιδέψει για ένα εβδομαδιαίο σεμινάριο των υψηλόβαθμων στελεχών της εταιρείας, στην έδρα της.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε από ένα νησί του Αιγαίου και μια μέση Ελληνική οικογένεια δεν τα έχει καταφέρει και άσχημα, βάση των σύγχρονων απόψεων περί επιτυχίας. Ακριβό αυτοκίνητο, πολυτελές διαμέρισμα σε sic περιοχή της πρωτεύουσας, χλιδάτο ντύσιμο και πολλές γυναίκες που δεν είναι πλέον για αυτόν τίποτα παραπάνω από μία γραμμή στο προσωπικό πίνακα του σκορ των κατακτήσεων του.
Να όμως που το απόγευμα της πρώτης μέρας στην Βρετανική πρωτεύουσα, σε ένα καφέ, μαγνήτισε το βλέμμα του μια άγνωστη νεαρή γυναίκα που έβαλε σε κίνηση πολλά γρανάζια του μυαλού και των αισθήσεων του...
...Η εικόνα της μικρής δεσποινίδας επισκέφτηκε απρόσκλητη τις σκέψεις του και αυτόματα γέννησε συνειρμό. «Ώστε υπάρχεις τελικά κρυμμένη στον κόσμο, μικρή μου Δουλτσινέα», ψιθύρισε απαλά και δάγκωσε αμέσως τα χείλη του με αυτό που ξεστόμισε. Διαβάζοντας μικρός τον υπέροχο Δον Κιχώτη, είχε πιστέψει στην ιεροσύνη της ουτοπικής του αγάπης για τη Δουλτσινέα, δεν είχε τολμήσει όμως ποτέ να την ταυτίσει με καμία από τις γυναίκες που είχε γνωρίσει. Μια άγνωστη μοναχά ήταν δυνατό να προσωποποιήσει τη δικιά του πριγκίπισσα, μιας και η απομυθοποίηση ερχόταν πάντα μέσα από τη γνωριμία...
Μια όμορφη Ελληνίδα... η 25χρονη Ιωάννα, που στο Λονδίνο κάνει το μεταπτυχιακό της στην Ιστορία της Τέχνης... η Ιωάννα το αντικείμενο πλέον όχι μόνο του πόθου του αλλά και πρωτόγνωρων συναισθημάτων που τον οδήγησαν σε άγνωστα μέχρι τότε μονοπάτια...
...Είδε τον εαυτό του, ντυμένο ιππότη, να χαμογελά ατρόμητος μπροστά σ’ έναν κεραυνό. Είδε ένα άσπρο περιστέρι να κάθεται στον ώμο του. Είδε την Ιωάννα του ντυμένη νυφούλα να ανεβαίνει τα σκαλιά ενός ναού να τον συναντήσει. Κατόπιν την είδε να τον κοιτάζει με λαχτάρα, προσφέροντας τη θηλή της στο παιδί τους. Είδε τον γιο του, παλικάρι ολόκληρο, να του φιλάει το γέρικο χέρι του. Είδε τον εαυτό του με άσπρα μαλλιά να παίζει μια παρτίδα σκάκι με τον διάβολο και να τον κερδίζει. Είδε το χέρι του Θεού να γράφει με πένα από άσπρο φτερό τ’ όνομά του μαζί με το δικό της και το πιο πλήρες συναίσθημα αγάπης να ξεχειλίζει κάθε του κύτταρο. Είδε την Ιωάννα, τη δικιά του Ιωάννα, να τον κοιτάζει γεμάτη λαγνεία, επιθυμία, αφοσίωση, ζεστασιά και αγάπη. Άκουσε την κραυγή της να ουρλιάζει απεγνωσμένα από ηδονή, μοχθώντας να βγάλει από μέσα της την πνοή της να του τη χαρίσει. Είδε την καρδιά του με μορφή πορφυρού αγγέλου να υποκλίνεται μπροστά στη δική της. Είδε τις ψυχές τους να στροβιλίζονται αγκαλιασμένες σ’ έναν εκστατικό χορό. Όταν σταμάτησε ο χρόνος, η Αλήθεια είχε αποκαλυφθεί κι οι δύο ψυχές είχαν γίνει μία...
Πιάστηκε ο Τζόνι -το έξυπνο πουλί από την μύτη πιάνεται- στα δίχτυα του έρωτα αλλά οι μέρες πέρασαν και έπρεπε να εγκαταλείψει την Γηραιά Αλβιώνα και την Ιωάννα και να γυρίσει στην Ελλάδα. Όμως, όπως δικαίως λέει ένα γνωμικό «όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή»: η επιστροφή του στην πατρίδα και την αγαπημένη του εργασία δεν έμελλε να εξελιχθεί όπως την φανταζόταν μέσα στο αεροπλάνο, πετώντας αρκετά χιλιάδες πόδια πάνω από την Ευρώπη κατευθυνόμενος προς το μεσογειακό νότο της. Όλα ήρθαν τα πάνω κάτω και αναγκάστηκε να αναθεωρήσει πολλές από τις «σταθερές» της ζωής του, δίνοντας της μια τελείως διαφορετική πορεία από εκείνη που ακολουθούσε μέχρι εκείνη την στιγμή.
Το «Johnnie Society», του Γιάννη Φαρσάρη είναι ένα σύγχρονο μυθιστόρημα με φρέσκια γραφή, ζωντανές εικόνες, όμορφες περιγραφές και ανάγνωση που ρέει "υποχρεώνοντας" σε να το διαβάσεις μονορούφι. Ξεχωρίζει τόσο για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή του -σε κρατά σε αγωνία συνεχώς με πολλές ανατροπές- όσο και για τους μοναδικούς χαρακτήρες των ηρώων του, που σου γίνονται τόσο συμπαθείς ώστε κάποιες στιγμές ταυτίζεσαι μαζί τους.
Για να το διαβάσετε, δεν χρειάζεται καν να κουνηθείτε από τον υπολογιστή σας... ο συγγραφέας το μοιράζει, σε ηλεκτρονική μορφή (αρχείο pdf - Adobe Acrobat Reader) ελεύθερα στο Internet (με άδεια Creative Commons) από blog του: https://www.johnnie-society.org.
Το εξαιρετικό αυτό μυθιστόρημα κοσμεί στο εξώφυλλό του η φωτογραφία της θαυμάσιας ελαιογραφίας σε καμβά "Ουραγοί εποχής" της Ειρήνης Σπυριδάκη, συζύγου του Γιάννη Φαρσάρη (για το γάμο τους -παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 2007- δείτε εδώ: https://www.giannis-eirini.info).
Σύγχρονός άνθρωπος ο συγγραφέας, μέσα στην τεχνολογία και ο βασικός του ήρωας. Ένας σύγχρονος γιάπης που διατηρεί όμως μέσα του το αίσθημα της δικαιοσύνης και της φιλαλήθειας. Αν και κρυμμένες, από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, έχουν μείνει μέσα του οι αξίες που διδάχθηκε από τους γονείς του και όταν αυτές έρχονται στην επιφάνεια τον κάνουν τόσο να αλλάξει άποψη για πολλά πράγματα όσο και να αλλάξει στάση ζωής, φέρνοντας τον στην άλλη όχθη του ποταμού από εκείνη που βάδιζε μέχρι εκείνη την στιγμή. Στην όχθη που κατοικούν πλέον τα όνειρα του... τα νέα του όνειρα, μιας και τα παλιά τα έριξε ένα λυτρωτικό απόβραδο στα νερά του Σαρωνικού.
Στο βιβλίο του Γιάννη Φαρσάρη παρουσιάζεται ο σκληρός κόσμος των σύγχρονων επιχειρήσεων, η ζωή των επονομαζόμενων Golden Boys, και μέσω αυτού ο ψυχοφθόρος τρόπος ζωής των περισσότερων ανθρώπων στις μέρες μας. Σκιαγραφεί ο συγγραφέας χαρακτήρες από όλο το φάσμα της κοινωνίας. Από τον επιτυχημένο γενικό διευθυντή μιας πολυεθνικής εταιρίας μέχρι τον επαίτη των φαναριών και φανερώνει το μεγαλείο ή την μικρότητα του καθενός, που πηγάζουν όχι από το εξωτερικό περιτύλιγμα της ζωής τους αλλά από τις πράξεις τους απέναντι στους συνανθρώπους τους.
Οι χαρακτήρες των ηρώων του μοναδικοί. Εκτός από τον Τζόνι, πως να μην ξεχωρίσεις την Γιοβάννα -τη σοφή γειτόνισσα- και τον Τζο -τον ανάπηρο επαίτη του φαναριού; Είναι απίστευτες μούρες! Με ατάκες που άλλες φορές σε κάνουν να χαμογελάς και άλλες -τις περισσότερες- μέσα τους κρύβουν τόση σοφία που σε κάνουν να τις σκέφτεσαι και να τις ζυμώνεις στο μυαλό σου για ώρα, ανοίγοντάς σου νέους ορίζοντες σκέψης.
Κάποτε είχα διαβάσει ότι ένα προϊόν που προσφέρεται δωρεάν (αναφερόταν στις πρώτες προσπάθειες για δωρεάν εφημερίδες που μοιράζονται πλέον στο metro και αλλού) είναι επιτυχημένο αν ο άνθρωπος που το μοιράζεις θα πλήρωνε για να το αποκτήσει. Αυτό ακριβώς είναι και το «Johnnie Society», του Γιάννη Φαρσάρη. Είναι ένα εκπληκτικό και καθ' όλα αξιόλογο μυθιστόρημα που ευχαρίστως θα πλήρωνα για να το διαβάσω. Το ότι μας το προσφέρει ο συγγραφέας του δωρεάν, είναι το κερασάκι σε μια πεντανόστιμη λογοτεχνική τούρτα. Απολαύστε την.
