Το καλοκαίρι του 2004 ήταν αναμφίβολα μια ξεχωριστή περίοδος για την Ελλάδα. Από την μία οι Ολυμπιακοί Αγώνες και από την άλλη το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου χάραξαν αυτούς τους μήνες στην καρδιά όλων των Ελλήνων. Ο ανακριτής Γιάννης Δεμερτζής, όμως, είχε και κάποιους άλλους λόγους που έκαναν αυτό το καλοκαίρι τόσο σημαντικό στην ζωή του. Ήταν τότε που έλαβε και αντιμετώπισε την πιο σημαντική -καθ' όλη την διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας- απειλή εναντίον του.
Όλα ξεκίνησαν την 31η Μαΐου του 2004. Το βράδυ εκείνης της ημέρας ο ανακριτής Δεμερτζής έλαβε ένα email με μια φωτογραφία ενός σταδίου, τον αριθμό 9 και το εξής μήνυμα: «Όταν καταλάβεις θα είναι αργά». Στην αρχή θεώρησε ότι είναι φάρσα αλλά όταν άρχισε να λαμβάνει και άλλα παρόμοια emails επίσης με φωτογραφίες -άσχετες φαινομενικά μεταξύ τους-, το ίδιο μήνυμα και αριθμό που μειωνόταν σαν αντίστροφη μέτρηση 9... 8... 7... άρχισαν να δημιουργούνται διάφορα ερωτήματα στο μυαλό του...
«...1. Ο αποστολέας είναι φαρσέρ ή συμβαίνει κάτι άλλο;
2. Με γνωρίζει; Γιατί διάλεξε εμένα; Είναι τυχαίο ή υπάρχει κάποιος λόγος;
3. Πως είναι σίγουρος ο αποστολέας ότι θα καταλάβω κάποια στιγμή; Θα με διευκολύνει αργότερα να καταλάβω ή θα συμβεί κάτι που μοιραία θα το συνδέσω με αυτά τα γράμματα; Τι μπορεί να είναι αυτό;
Έκανε μια μικρή παύση για να ξαναδιαβάσει όσα είχε γράψει. Κοίταξε για λίγο τις φωτογραφίες και συνέχισε:
4. Οι κόκκινοι αριθμοί δίπλα στις φωτογραφίες. Ένα «9» την πρώτη φορά, ένα «8» τη δεύτερη, ένα «7» τώρα. Είναι τυχαία σε φθίνουσα τάξη; Αν όχι, ποια σημασία έχουν;
5. Οι φωτογραφίες τι ρόλο παίζουν;
6. Γιατί σε κάθε γράμμα ο αποστολέας μου στέλνει τις φωτογραφίες των προηγούμενων γραμμάτων σε σμίκρυνση μαζί με μία καινούργια;...»
Όταν με την βοήθεια του φίλου -και νονού της μοναχοκόρης του Λένας- Δημήτρη αρχίσει να αποκρυπτογραφεί το μυστήριο των emails, ο Γιάννης θα βρεθεί σε μία δύνη γεγονότων από την οποία θα πρέπει να αγωνιστεί σκληρά για να βγει αλώβητος τόσο αυτός όσο και τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε ένα ενδιαφέρον και καθαρά ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «Η δέκατη φωτογραφία» και υπογράφει ο Γιώργος Παυλίδης. Την έκδοση του βιβλίου έχουν αναλάβει οι εκδόσεις Ψυχογιός, τον Μάιο του 2007 όπου και πρωτοκυκλοφόρησε.
Αν θέλετε να δείτε πως τα πάνε οι ελληνικές πένες σε αυτού του είδους την λογοτεχνία, το «Η δέκατη φωτογραφία» σας περιμένει να το διαβάσετε και να σας εξιτάρει με αστυνομικούς γρίφους που απαιτούν άμεση λύση. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου... Καλή ανάγνωση!
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Μάιος 2004. Η Αθήνα ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ανακριτής Γιάννης Δεμερτζής αρχίζει να λαμβάνει περίεργα γράμματα στον υπολογιστή του. Κάθε γράμμα περιέχει μία φωτογραφία, έναν αριθμό και το μήνυμα «Όταν καταλάβεις θα είναι αργά».
Στην αρχή δε δίνει σημασία. Τα γράμματα όμως συνεχίζουν να έρχονται, με διαφορετική φωτογραφία και αριθμό κάθε φορά αλλά με το ίδιο απειλητικό μήνυμα. Τι κοινό μπορεί να έχει ένα ολυμπιακό στάδιο με ένα πλοιάριο των Βίκινγκς; Ένα καζίνο με τη δίκη της Νυρεμβέργης; Ένα ποταμόπλοιο στον αμερικανικό Νότο με ένα δρόμο σε μία ευρωπαϊκή πόλη; Και πώς συσχετίζεται μία παλιά ταινία γουέστερν του Κλιντ Ίστγουντ με όλα αυτά;
Με τη βοήθειας ενός παιδικού του φίλου, αξιωματικού στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ο Γιάννης προσπαθεί να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Μόλις έρχεται αντιμέτωπος με τη λύση, νιώθει να του κόβεται η ανάσα. Ρίχνεται σε μίαν απεγνωσμένη κούρσα κόντρα στο χρόνο για να προλάβει να δώσει τέλος στον εφιάλτη προτού έρθει στον υπολογιστή του η δέκατη και μοιραία φωτογραφία, προτού να είναι πράγματι αργά…
