Τον Μάρτιο του 2009, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell, ένα ακόμα μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Ρόμπερτ Λάντλαμ. Φέρει τον τίτλο: «Θανάσιμη πλεκτάνη», ενώ την μετάφραση του στα Ελληνικά υπογράφει η Σαμάνθα Κωνσταντέα. Όσοι έχετε διαβάσει βιβλία του Λάντλαμ, γνωρίζετε ήδη ότι είναι μαιτρ της συγγραφής αστυνομικών μυθιστορημάτων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα δύο γλώσσες και έχουν σημειώσει εντυπωσιακές πωλήσεις σε σαράντα χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα). Το «Θανάσιμη πλεκτάνη», έρχεται να επιβεβαιώσει αυτόν τον κανόνα, παρόλο που η συγγραφή του δεν ανήκει αποκλειστικά στον συγγραφέα. Είναι ένα από τα βιβλία που έμειναν μισοτελειωμένα -ο Λάντλαμ πέθανε το Μάρτιο του 2001. Την συγγραφή τους ολοκλήρωσε ο ομότεχνος του Eric Van Lustbader, προσπαθώντας -και καταφέρνοντας σε μεγάλο βαθμό- να μείνει πιστός στο στυλ γραφής του Μαιτρ.
Η περιπέτεια ξεκινά στο νησί Πάρις, έξι μίλια ανοικτά των ακτών της Βιρτζίνια, των Η.Π.Α.. Ένα τόπο απαγορευμένο στους πολίτες, με την πρόφαση του ευαίσθητου οικοσυστήματος του. Η πραγματική αιτία όμως της απαγόρευσης ήταν άλλη: το ψυχιατρικό ίδρυμα που είχε εγκατασταθεί εκεί, την ύπαρξη του οποίου γνώριζαν ελάχιστα άτομα ακόμα και μέσα στην κυβέρνηση. Τρόφιμοι του ιδρύματος αυτού ήταν ασθενείς που γνώριζαν άκρως απόρρητες πληροφορίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία πρώην πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών. Τα μέτρα ασφάλειας; Δρακόντια. Για παράδειγμα στους ασθενείς δεν χρησιμοποιούνταν τα πραγματικά τους ονόματα αλλά ένας αριθμός που τους δινόταν την πρώτη μέρα που εισέρχονταν στο ίδρυμα. Ένας από αυτούς τους ασθενείς ήταν και ο «5312».
Ο «5312» ή κατά κόσμον Χαλ Άμπλερ, ήταν σχεδόν 20 χρόνια πράκτορας μιας εκ των μυστικών υπηρεσιών των Η.Π.Α. Εργαζόταν σε μια από τις πιο «βρώμικες» θέσεις και αναλάμβανε αποστολές που συμπεριελάμβαναν την εκτέλεση εξαιρετικά ειδεχθών πράξεων. Είχε εκπαιδευτεί, μεταξύ άλλων, να επιβιώνει σε συνθήκες κράτησης και απομόνωσης. Όμως τώρα τον είχε φυλακίσει η κυβέρνηση για την οποία δούλευε τόσα χρόνια. Ήταν έγκλειστος στην ίδια του την πατρίδα. Κι αν δεν ήταν η Λόρελ Χόλαντ, μια νοσοκόμα του ιδρύματος, θα συνέχιζε να παραμένει τρόφιμος αφού το καθημερινό μενού του συμπεριελάμβανε αρκετές ποσότητες φαρμάκων που τον κρατούσαν σε μια κατάσταση λίγο πιο ενεργητική από αυτή ενός φυτού. Η Λόρελ ήταν που κρυφά σταμάτησε να του χορηγεί τα σκευάσματα αυτά και τον βοήθησε να δραπετεύσει από το ίδρυμα.
Όπως ήταν φυσικό, η απόδραση του Χαλ έκανε πολλά καμπανάκια να ηχήσουν σε διάφορα σημεία του κρατικού μηχανισμού. Οι μυστικές υπηρεσίες κίνησαν ουρανό και γη για να τον βρουν, ενώ ο ίδιος ξεκινούσε την τελευταία του αποστολή: να μάθει ποιος τον είχε κλείσει στην νήσο Πάρις και γιατί τον είχε οδηγήσει στα όρια της παράνοιας...
Το «Θανάσιμη πλεκτάνη» είναι αναμφισβήτητα ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα περιπέτειας. Η πλοκή εξαιρετική, πρωτότυπη, και άκρως ενδιαφέρουσα. Ο τρόπος γραφής του Λάντλαμ μαγευτικός. Η ροή εξέλιξης των γεγονότων ιδιαιτέρως γρήγορη, αν και σε κάποια σημεία αισθάνεσαι να αυξάνεται το ιξώδες της -ίσως τα σημεία που έγραψε ο Lustbader;- σου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία από την αρχή ως το τέλος.
Πρόκειται για ένα καθαρά μυθιστόρημα δράσης που θα σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά αρκετές ώρες. Δεν θα οδηγήσει το μυαλό σας σε άγνωστα μονοπάτια ούτε θα σας προβληματίσει με κρυφά μηνύματα. Είναι όμως κάποιες φορές που ο άνθρωπος χρειάζεται ακριβώς αυτό. Να περάσει ευχάριστα διαβάζοντας ένα βιβλίο, δραπετεύοντας έτσι από την καθημερινότητα του. Αν είναι αυτό που έχετε ανάγκη, τότε το «Θανάσιμη πλεκτάνη» είναι μια από τις καλύτερες επιλογές σας. Καλή διασκέδαση.
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Κάπου στα ανοιχτά των ακτών της Βιρτζίνια, σ' ένα απομονωμένο νησί, υπάρχει μια ψυχιατρική κλινική που ελάχιστοι γνωρίζουν και κανείς δεν επισκέπτεται ποτέ. Εκεί, μακριά από αδιάκριτα μάτια, η αμερικανική κυβέρνηση κρατάει έγκλειστους πρώην μυστικούς πράκτορες που η ψυχική τους κατάσταση συνιστά κίνδυνο για τους ιθύνοντες. Ανθρώπους που τα παραμιλητά τους μπορεί να τινάξουν στον αέρα κάποια μυστική επιχείρηση ή να φέρουν στο φως άβολες αλήθειες. Ένας απ' αυτούς είναι και ο Χαλ Άμπλερ, που τον κρατούν σε καταστολή με βαριά φάρμακα και τον παρακολουθούν συνεχώς.
Όμως υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στον Χαλ και τους άλλους ασθενείς: ο Χαλ δεν είναι τρελός. Με τη βοήθεια μιας συμπονετικής νοσοκόμας καταφέρνει να βγει από το λήθαργο που του προκαλούν τα φάρμακα και στη συνέχεια να οργανώσει την παράτολμη απόδρασή του. Τώρα είναι αποφασισμένος να μάθει ποιος τον φυλάκισε εκεί και γιατί. Αλλά ο κόσμος στον οποίο επιστρέφει δεν είναι ο κόσμος που γνώριζε. Οι φίλοι του δεν τον θυμούνται, δεν υπάρχει κανένα επίσημο στοιχείο με το όνομά του και όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη το πρόσωπο που βλέπει δεν είναι αυτό που ξέρει σαν δικό του...
