Υπάρχει μια μυθική χώρα που λέγεται Αλαγαισία. Ένας μαγευτικός τόπος γεμάτος ξωτικά, νάνους, ούργκαλ, μάγους, ανθρώπους και δράκους, αλλά και τόσα άλλα που τον κάνουν απίστευτα μυστηριώδη και γοητευτικό. Είναι ο κόσμος που εμπνεύστηκε ο νεαρός συγγραφέας Κρίστοφερ Παολίνι (σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών) και πέρασε με περισσή μαεστρία στα βιβλία ενός κύκλου με γενικό τίτλο «Η Κληρονομιά» -στην αρχή επρόκειτο να είναι τριλογία, αλλά τελικά θα γραφτούν τέσσερα συνολικά βιβλία.
Η πρώτη "πύλη" για την Αλαγαισία άνοιξε τον Μάιο του 2005 με το βιβλίο «Έραγκον». Η δεύτερη, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2006 με το «Ο Πρωτότοκος». Αρκετό καιρό μετά -μέσω των Εκδόσεων Πατάκη και της μεταφράστριας Φωτεινής Μεγαλούδη-, τον Μάιος του 2009, άνοιξε και η τρίτη "πύλη". Τίτλος του βιβλίου: «Μπρίσινγκρ», που στην "αρχαία γλώσσα" σημαίνει «Φωτιά». Στο εξώφυλλο του βιβλίου -όπως και στα προηγούμενα- συναντάμε ένα δράκο. Ένα όμορφο και περήφανο χρυσό δράκο. Σχετικά με την ταυτότητα του, έχει γίνει μεγάλη συζήτηση στους κύκλους των fun του Κρίστοφερ Παολίνι. Η πλειοψηφία πιστεύει ότι πρόκειται για τον Γκλέιντερ, τον δράκο του ξωτικού Όρομις (ο Γκλέιντερ και ο Όρομις είναι οι δάσκαλοι του Έραγκον και της Σαφίρα). Κατά πάσα πιθανότητα η άποψη αυτή είναι και η σωστή μιας και στα βιβλία του κύκλου «Η Κληρονομιά» δεν έχει εμφανιστεί άλλος δράκος με αυτό το χρώμα. Κάπου διάβασα ότι αυτήν την θεωρία επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Παολίνι, αλλά αφού δεν έχω δει κάπου την δήλωση του αυτή, δεν παίρνω όρκο ούτε στην "αρχαία γλώσσα", ούτε στα Νέα Ελληνικά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, δηλαδή από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Εκεί υπάρχει μια σύνοψη τόσο του «Έραγκον» όσο και του «Ο Πρωτότοκος» ώστε να θυμηθεί ο αναγνώστης τους ήρωες και τα γεγονότα των προηγούμενων δύο βιβλίων. Ιδιαίτερα χρήσιμη αφού έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από το προηγούμενο.
Στο «Μπρίσινγκρ» εξακολουθούν βασικοί ήρωες να είναι ο Έραγκον και ο θηλυκός δράκος του, η γοητευτική «Σαφίρα» (έχει κάψει καρδιές στους λάτρεις των έργων του Παολίνι). Η μεγάλη μάχη στις Φλεγόμενες πεδιάδες έχει τελειώσει και ένας νέος δρόμος γεμάτος περιπέτειες ανοίγεται μπροστά μας. Πρώτος στόχος του πρωταγωνιστικού διδύμου είναι η απελευθέρωση της Κατρίνας -της αρραβωνιαστικιάς του ξαδέρφου του Έραγκον- από τα δεσμά του βασιλιά Γκαλμπατόριξ. Η Σαφίρα, ο δρακοκαβαλάρης και ο ξάδερφος του, ο Ρόραν, ταξιδεύουν μέσα στα εχθρικά εδάφη της Αυτοκρατορίας και εισβάλουν στο "μαύρο" Χέλγκραϊντ -το καταφύγιο των τελευταίων Ράζακ- για σώσουν την Κατρίνα. Μετά από αρκετές σελίδες με την αγωνία στο κατακόρυφο, ο Έραγκον ανακαλύπτει στα σκοτεινά κελιά του Χέλγκραϊντ κάποιον που δεν θα το περίμενε να βρίσκεται εκεί. Εξαιτίας αυτού, αναγκάζεται να χωριστεί από την Σαφίρα και να προσπαθήσει μόνος του να επιστρέψει στα συμμαχικά εδάφη των Βάρντεν. Όταν, μετά από πολλές περιπέτειες, θα ξαναβρεθεί με τον δράκο του, θα ξεκινήσουν και οι δύο μαζί τις ετοιμασίες για την τελική αναμέτρηση... αυτήν που είτε θα τους οδηγήσει στην απελευθέρωση της Αλαγαισίας από τον Γκαλμπατόριξ είτε στον θάνατο...
Αυτό που κάνει πρώτη εντύπωση στο «Μπρίσινγκρ» είναι ο όγκος του. Με πάνω από 1000 σελίδες θα περίμενε κανείς ότι το «ταξίδι» σε αρκετά σημεία θα κολλάει και θα σου σπάει τα νεύρα. Η γραφή όμως του Παολίνι έχει ωριμάσει και εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που η ιστορία έρεε ακόμα και στις σελίδες που η δράση δεν βρισκόταν στην κορύφωση της. Τόσο οι υπέροχες περιγραφές των τόπων όσο και οι ενδιαφέρουσες περιπέτειες των ηρώων, καταφέρνουν η ανάγνωση του βιβλίου να κυλά σαν το αεράκι πάνω από ένα σταροχώραφο χαϊδεύοντας απαλά τις άκρες από τα «στάχυα» της φαντασίας του αναγνώστη.
Η νέα πύλη για τον μαγευτικό κόσμο του Παολίνι ανοίγει στις πρώτες γραμμές του κειμένου και σε απορροφά ολοκληρωτικά. Όταν στο οπισθόφυλλο αναγκαστείς να κλείσεις πίσω σου αυτή την πύλη σου μένει η γλυκιά ευχαρίστηση ότι διάβασες ένα θαυμάσιο βιβλίο Φανταστικής Λογοτεχνίας -εφάμιλλο αυτών του Τόλκιν- και η ανυπομονησία να βρεθείς σύντομα με το τέταρτο, και τελευταίο βιβλίο του κύκλου, στα χέρια σου. Ελπίζω ο συγγραφέας να μην μας κάνει να περιμένουμε άλλα τρία χρόνια για να συμβεί αυτό.
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Όρκοι που δόθηκαν…
Αφοσίωση που δοκιμάστηκε…
Δυνάμεις που συγκρούονται.
Δεν πέρασαν παρά λίγοι μήνες από την πρώτη φορά που ο Έραγκον ψιθύρισε «μπρίσινγκρ», τη λέξη της αρχαίας γλώσσας που σημαίνει «φωτιά». Από τότε δεν έμαθε απλώς να κάνει μαγικά χρησιμοποιώντας λέξεις, δέχτηκε και προκλήσεις που τάραξαν τον πυρήνα της ύπαρξής του. Μετά τη φοβερή μάχη ενάντια στους πολεμιστές της Αυτοκρατορίας, στις Φλεγόμενες πεδιάδες, ο Έραγκον και ο δράκος του, η Σαφίρα, κατάφεραν να γλιτώσουν τη ζωή τους μόλις την τελευταία στιγμή. Κι όμως, κι άλλες περιπέτειες ανοίγονται για τον Δρακοκαβαλάρη και τον Δράκο του, καθώς ο Έραγκον βρίσκεται δεμένος με κάποιες υποσχέσεις που ίσως δεν καταφέρει να κρατήσει. Πρώτος είναι ο όρκος στον εξάδελφό του, τον Ρόραν: να τον βοηθήσει να σώσει την αγαπημένη του από τα δεσμά του βασιλιά Γκαλμπατόριξ. Όμως ο Έραγκον οφείλει πίστη και σε άλλους. Οι Βάρντεν έχουν απόλυτη ανάγκη τα ταλέντα και τη δύναμή του – το ίδιο τα Ξωτικά και οι Νάνοι. Όταν η ανησυχία αδράχνει τους επαναστάτες και ο κίνδυνος χτυπά από κάθε γωνιά, ο Έραγκον πρέπει να κάνει επιλογές – επιλογές που θα τον ωθήσουν να διασχίσει την Αυτοκρατορία και να φτάσει ακόμα παραπέρα, επιλογές που μπορεί να οδηγήσουν σε αφάνταστες θυσίες. Ο Έραγκον είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για να απαλλαγεί η χώρα από την τυραννία. Μπορεί αυτό το κάποτε απλό χωριατόπαιδο να ενώσει τις δυνάμεις των επαναστατών και να νικήσει τον βασιλιά;
