Πέτρα και νερό. Δύο υλικά που συναντά κανείς σε αφθονία στην Ελληνική γη. Πέτρα και νερό. Δύο στοιχεία που απαντώνται -μεταφορικά- και στην ζωή μας. Η πέτρα, οι δυσκολίες που μας περιμένουν, και το νερό, ο εξαγνισμός, η λύτρωση, όταν τα εμπόδια έχουν ξεπεραστεί. Πέτρα και Νερό. Ένας απόλυτα ταιριαστός τίτλος για ένα βιβλίο γεμάτο ποίηση για την ζωή και τον άνθρωπο. Μιας συλλογής τριάντα οκτώ ποιημάτων της Χρυσούλας Δημητρακάκη, από τις εκδόσεις Ιωλκός και αφιερωμένης “στην ελπίδα των παιδιών μας και σε όλων των παιδιών του κόσμου…”.
Διαβάζοντάς το, για άλλη μια φορά, με άφησε έκπληκτο το πόσο καλά αισθητήρια έχει η ποιήτρια και με πόση άνεση φτάνει στην ουσία -στον πυρήνα- αυτών που εξετάζει και στην συνέχεια παρουσιάζει. Των πράξεων, των σκέψεων αλλά κυρίως της ίδιας της ύπαρξης των ανθρώπων.
Μερικά από αυτά; Η θέση, η αξία και ο ρόλος του κάθε ένα από εμάς για το σήμερα αλλά και για το αύριο του συνόλου, ολάκερης της ανθρωπότητας. Η σημασία που έχουν τα όνειρα αλλά και το τυχαίο -το απρόοπτο- στην πορεία της ζωής μας. Οι τρόποι που χρησιμοποιούμε για να διαλέξουμε τους δρόμους τους οποίους θα ακολουθήσουμε στο μέλλον.
Ιδιαίτερη σπουδαιότητα, έχουν οι προτροπές -σκέψεις- για το πως μπορούμε να κάνουμε καλύτερο το αύριο σε ατομικό και ταυτόχρονα σε συλλογικό επίπεδο, μιας και όταν αλλάζει ένα άτομο αλλάζει αυτόματα -έστω και σε μικρό βαθμό- και το σύνολο στο οποίο ανήκει. Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Δεν είμαστε μόνοι μας. Όσα κάνουμε επηρεάζουν και τους γύρω μας. Έχουμε υποχρέωση σε όλους αυτούς, αλλά κυρίως στον εαυτό μας, να παλεύουμε για το καλύτερο. Από οποιοδήποτε μετερίζι και σε οποιοδήποτε μέγεθος και έκταση.
Ζήσε μία ζωή που αναθρέφει δέντρα σαν υπάρξεις
και πλάτυνε τις απόψεις, παραπάνω από τις στοιχειώδεις.
Νιώσε τη μέγιστη ευτυχία
για το «κάτι» περισσότερο και πέρα από το αναγκαίο να ζήσεις.
(από το ποίημα «Κάτι περισσότερο από τ’ απαραίτητα»)
Όπως σε κάθε καλλιτέχνη, έτσι και στην Χρυσούλα Δημητρακάκη, η αγάπη και η ελευθερία βρίσκονται πολύ ψηλά στις ηθικές της αξίες και αποτελούν δύο από τις πηγές έμπνευσης της. Δικαίως βέβαια, μιας και τόσο η αγάπη όσο και η ελευθερία συμβάλουν τα μέγιστα στην ορθή και ουσιώδη εξέλιξη μας.
Τα ποιήματα της είναι γεμάτα λέξεις και στίχους που κρύβουν σοφία. Σοφία, συμπυκνωμένη, διάφανη και τόσο αληθινή που σε πονάει, όπως αρέσει της Αλήθειας να κάνει τις περισσότερες φορές…
Δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτή την πλάση
να μην έχει γίνει αυτό που κατηγορεί.
Κι όταν οι αστραπές και οι βροντές, γίνουν καταιγίδα ησύχασε.
Νέα κλαδιά θα φανερωθούν.
(από το ποίημα «Η καταιγίδα»)
Προτάσεις ζωής, προτάσεις δράσης, ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και σε παρασέρνουν. Από την μια με την ελπίδα που κουβαλούν και από την άλλη με τα χρώματα που χρησιμοποιούν για να ζωγραφίσουν ένα καλύτερο αύριο για μένα, για σένα, για τα παιδιά μας, για τον άνθρωπο.
Μπορούμε να κτίσουμε το μέλλον,
με ανθρώπους που καταλαβαίνονται μεταξύ τους,
με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της ζωής,
με σχέσεις που μπορούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες,
με αυθόρμητη γενναιοφροσύνη
(από το ποίημα «Το οικοδόμημα»)
Τα ποιήματα του «Πέτρα και Νερό», της Χρυσούλας Δημητρακάκη είναι γραμμένα και δοσμένα και στην Ελληνική και στην Αγγλική γλώσσα. Δεν το έχω ξανασυναντήσει. Πρωτότυπο, χαριτωμένο και ιδιαιτέρως έξυπνο. Αυτό το γεγονός, μαζί φυσικά με όλα τα προηγούμενα, το κάνει ένα βιβλίο που μπορεί και του αξίζει να σταθεί -και να κοσμήσει- τα ράφια βιβλιοθηκών τόσο στην Ελλάδα μας όσο και “εις την Εσπερίαν”, που έλεγαν παλαιότερα…
