Είναι ευχάριστο όταν συναντάς βιβλία, στα οποία Έλληνες λογοτέχνες δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε είδη που δεν έχουν τιμηθεί ιδιαίτερα από τις λογοτεχνικές πένες του τόπου στο παρελθόν. Όταν μάλιστα το αποτέλεσμα μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα σε αυτό ξένων συγγραφέων τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ευχάριστα και ιδιαίτερα ελπιδοφόρα για το μέλλον της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ένα τέτοιο "άξιο τέκνο" είναι και το βιβλίο «Στο στόμα του διαβόλου» του Αντώνη Κρύσιλα που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Πλατύπους.
Πρόκειται για μια συλλογή επτά διηγημάτων τρόμου που αν τις διαβάσεις βράδυ και με χαμηλό φωτισμό θα σε κάνουν να κοιτάξεις αρκετές φορές πίσω από τον ώμο σου. Αν, δε, είσαι και ξαπλωμένος στο κρεββάτι σου, θα το σκεφτείς πολύ καλά πριν αφήσεις το "προστατευμένο περιβάλλον του" για να επισκεφθείς την τουαλέτα όσο κι αν η μητέρα φύση σε καλεί απεγνωσμένα...
Ας ρίξουμε όμως μια κλεφτή ματιά στους τίτλους των διηγημάτων και στην πλοκή του καθενός από αυτά:
1. Το στόμα του διαβόλου
Τρεις δεκατριάχρονοι μαθητές του γυμνάσιου, αποφασίζουν να υποβάλουν ένα νέο συμμαθητή τους στην δοκιμασία του «στόματος του διαβόλου». Μια επίσκεψη σε ένα αγωγό ομβρίων υδάτων, που κάτι οι ατυχείς θάνατοι τριών παιδιών κάτι οι φανταστικές ιστορίες, του είχαν δώσει μυθικές προεκτάσεις και κακή φήμη. Τι γίνεται όμως αν μερικές από τις ιστορίες αυτές ήταν αληθινές;
2. Νύχτα τρόμου
Σε ένα μικρό ορεινό χωριό υπάρχει μία παράδοση. Το πρώτο Σάββατο του Φλεβάρη μαζεύονται όλοι στο καφενείο του κυρ Χρήστου και λένε ιστορίες τρόμου σε ένα ιδιότυπο διαγωνισμό. Η πιο τρομακτική ιστορία δίνει στον αφηγητή της ως έπαθλο ένα βάζο από το φημισμένο γλυκό νεράντζι του καφετζή. Ακολουθώντας την παράδοση των κατοίκων ο νεοδιορισμένος δάσκαλος πηγαίνει μαζί τους στο καφενείο όπου θα βρεθεί σε κάτι όχι και τόσο αθώο.
3. Ο καθρέφτης
Για τον Κωνσταντίνο Κροντηρά η παραμονή των Χριστουγέννων δεν είναι μια ευχάριστη βραδιά όπως για τον υπόλοιπο κόσμο. Από τότε που ήταν παιδί ακόμα πρέπει να φροντίζει ώστε κάποιο από τα αγαπημένα του πρόσωπα να μην είναι το επόμενο θύμα «Εκείνης» που εμφανίζεται στον παλιό καθρέπτη.
4. Τρέλα
Είναι αποκύημα της φαντασίας του ή πράγματι κάποια γριά γυναίκα πλησιάζει την σκοπιά; Ο νεαρός φαντάρος φύλαγε γερμανικό νούμερο (02:00 με 04:00), μέσα στα χιόνια, στο πιο απομονωμένο φυλάκιο της μονάδας όπου υπηρετούσε την θητεία του, όταν μια σκυφτή σκοτεινή μορφή άρχισε να πλησιάζει την σκοπιά του.
5. Ψιλόβροχο
Ούτε στους πιο τρομερούς του εφιάλτες δεν θα μπορούσε να δει ο νεαρός υπάλληλος του ταξιδιωτικού γραφείου, αυτό που συνάντησε στους δρόμους της Αθήνας μια φθινοπωρινή ημέρα που ένα ψιλόβροχο ράντιζε νωχελικά την Αττική γη.
6. Παιδικοί φόβοι
Οι παιδικοί φόβοι είναι φόβοι πανάρχαιοι που μόνο το σκοτάδι μπορεί να τους γεννήσει. Να όμως που μερικές φορές επιστρέφουν ακόμα και μετά από αρκετές δεκαετίες και οδηγούν το θύμα τους στην παραφροσύνη... ακόμα και στο θάνατο.
7. Τέρας
Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια ακίνδυνη εκδρομή της νεανικής παρέας, ακόμα και αν το μέρος που επέλεξαν να επισκεφθούν είναι ένα από χρόνια εγκαταλελειμμένο χωριό. Να όμως που στο ιερό της Εκκλησίας κρύβεται κάτι που κανείς δεν θα περίμενε σε ένα ναό, έστω και μισογκρεμισμένο.
Είναι γεγονός ότι όσοι με ξέρουν προσωπικά δεν θα μπορούσαν να με χαρακτηρίσουν ως "Λεοντόκαρδο"... όμως ελάχιστες φορές βιβλίο τρόμου με έχει φοβίσει... ακόμα και τα πιο "σκληρά" του Στέφεν Κινγκ.
Οφείλω να ομολογήσω ότι το «Το στόμα του διαβόλου», του Αντώνη Κρύσιλα έκανε αρκετές φορές την αδρεναλίνη να κατακλύζει το σώμα μου. Αν δεν είχα προνοήσει (βλέποντας που πάει το πράγμα από το πρώτο διήγημα) να το διαβάσω σχεδόν όλο μέρα μεσημέρι με τον ήλιο μεσούρανα, θα ήμουν υποχρεωμένος να στείλω τον λογαριασμό στον ταλαντούχο συγγραφέα, για κάποια συγκεκριμένου είδους ενδύματα μου που θα έχρηζαν άμεσης αντικατάστασης.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της γραφής του Αντώνη Κρύσιλα είναι οι ολοζώντανες περιγραφές του, χωρίς περιττά λόγια, που κάνουν την ανάγνωση να ρέει αβίαστα, που σε απορροφούν και που σε βάζουν στο «κλίμα» που θέλει να δημιουργήσει ο συγγραφέας από τις πρώτες γραμμές κάθε ιστορίας.
Αν λατρεύετε τις ιστορίες τρόμου, σπεύσατε. Το «Το στόμα του διαβόλου», του Αντώνη Κρύσιλα είναι ότι καλύτερο μπορεί να επιδείξει η ελληνική πεζογραφία στο είδος αυτό και είναι τουλάχιστον ισάξιο με τα πνευματικά παιδιά διάσημων ξένων λογοτεχνών.
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Θυμήσου τότε που ήσουν παιδί και σχεδίαζες με την παρέα σου φάρσες σε βάρος του καινούριου μαθητή. Θυμήσου τότε που οι μεγαλύτεροι σε τρόμαζαν με παραμύθια για τέρατα, μάγισσες και φαντάσματα. Θυμήσου τον κακό λύκο που κρυβόταν κάτω απ' το κρεβάτι σου και τα τέρατα που μόνο εσύ μπορούσες να δεις πίσω απ τον καθρέφτη...
Τώρα μεγάλωσες.
Το μόνο τέρας που ξέρεις κρύβεται μέσα σου.
Με τη βαθιά γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του τρόμου και του φανταστικού στο οπλοστάσιό του, ο συγγραφέας Αντώνης Κρύσιλας μας παρασύρει με μαεστρία στα σκοτεινά βάθη των πρωτογενών μας φόβων. Η απαιτητική λογοτεχνική κατηγορία του τρόμου απέκτησε ένα νέο σημαντικό εκπρόσωπο.
