Το Βατραχόκαστρο, είναι μια μικρή πόλη στην όχθη μιας λίμνης. Από την ονομασία της και μόνο καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι ο τόπος θα βρίθει από, τι άλλο, βατράχια...
...
Πράγματι, τα βατράχια της λίμνης ήταν τόσο πολλά και τα κοάσματα τους τόσο βροντερά, ώστε όσοι είχαν τη συνήθεια να καθαρίζουν τακτικά τα αυτιά τους κινδύνευαν να χάσουν την ακοή τους για πάντα. Κάποιοι μάλιστα έλεγαν πως αν όλα τα βατράχια πραγματοποιούσαν ένα συγχρονισμένο χοροπηδητό, η σεισμική δόνηση που θα γεννιόταν θα μπορούσε να αφανίσει την πόλη από προσώπου γης - κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Βατραχόκαστρο χρωστούσε την ύπαρξη του στην αδυναμία των αμφίβιων να μετρήσουν μέχρι το τρία. Εκτός από τα δισεκατομμύρια των βατράχων, η Βατραχόλιμνη -αυτό ήταν το όνομα της λίμνης- φιλοξενούσε μεγάλο αριθμό από πέστροφες και χέλια, ενώ στις όχθες της, μέσα στις πυκνές καλαμιές, ξεχειμώνιαζαν διάφορα ταξιδιάρικα πουλιά, που έκρωζαν και τιτίβιζαν από το πρωί ως το βράδυ.
...
Διαβάζοντας τα προηγούμενα θα μου πείτε, και με το δίκιο σας, τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η πόλη; Μας θυμίζει πολλές μικρές παραλίμνιες πόλεις της ελληνικής υπαίθρου. Θα σας πω, για να το μάθετε κι εσείς. Αυτό που κάνει το Βατραχόκαστρο ξεχωριστό, δεν είναι κάτι που έχει αλλά κάτι που ΔΕΝ έχει. Δεν έχει μια κουκκίδα που να αντιστοιχεί σε αυτό, σε κανένα χάρτη, σε καμία υδρόγειο... απλά για τους χάρτες, το Βατραχόκαστρο Δεν Υπάρχει!!! Και όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, η αιτία που συμβαίνει αυτό είναι η απεχθής συμπεριφορά που έδειξαν οι κάτοικοι της πόλης στον πρώτο χαρτογράφο που την επισκέφθηκε -πριν πολλά πολλά χρόνια-, τον ξακουστό Πτολεμαίο Χάρακα!
Σας έχω εντυπωσιάσει με τις γνώσεις μου; Μην νομίζετε, κι εγώ δεν ήξερα τίποτα απ' όλα αυτά. Τα διάβασα όμως -μαζί με πολλά πολλά άλλα, το ίδιο ή και περισσότερα ενδιαφέροντα- στο βιβλίο του Γιώργου Παναγιωτάκη που κυκλοφόρησε το 2008, από τις εκδόσεις Κέδρος, υπό τον τίτλο: «Το μυστικό της άτυχης πέστροφας» και με υπότιτλο: «Η Βίβλος της Αμφιβολίας». Ένα εφηβικό ανάγνωσμα - περιπέτεια για νέους από 15 έως 115 ετών!
Ας επιστρέψουμε όμως στο Βατραχόκαστρο. Αν αναρωτιέστε τι πειράζει που κανένας χάρτης δεν είχε σημειωμένη πάνω του την πόλη αυτή, θα σας πω ότι πειράζει και παραπειράζει. Βλέπετε το φαινομενικά αθώο αυτό γεγονός έγινε η αρχή μιας χιονοστιβάδας γεγονότων και καταστάσεων που διαμόρφωσαν -προς το γκρίζο- τόσο την κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης στο πέρασμα των ετών, όσο και -κυριότερα- τους χαρακτήρες και την συμπεριφορά των κατοίκων της.
Να όμως, που ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί. Εκεί που νόμιζες ότι δεν ήσουν καλά, γίνεται κάτι, και βρίσκεσαι σε μια νέα κατάσταση που κάνει το γκρίζο παρελθόν να φαντάζει ρόδινο...
...
Ήταν λοιπόν ένα οκτωβριάτικο πρωινό, με αραιές νεφώσεις και κανονική για την εποχή θερμοκρασία. Οι ψαράδες βρίσκονταν ήδη στη λίμνη και ψάρευαν για ακόμη μια φορά τις αναθεματισμένες τους πέστροφες, ενώ οι έμποροι μόλις και άνοιγαν αμίλητοι τα θλιβερά καταστήματα τους. Μια συνηθισμένη μίζερη μέρα ξεκινούσε και τίποτε δεν προμήνυε πως κάτι νέο ερχόταν στην πόλη. Αυτό το κάτι εμφανίστηκε στην είσοδο της πόλης στις οκτώ και τριάντα πρώτα λεπτά ακριβώς και έφερε την κοντόχοντρη μορφή ενός μεσήλικα άντρα ντυμένου μ' ένα καλοραμμένο ριγέ κοστούμι. Ένα ολομέταξο φουλάρι ήταν δεμένο στο λαιμό του, και στο πλατύ του κεφάλι ισορροπούσε ένα σκληρό μπορσαλίνο. Στο ένα του χέρι ο κύριος αυτός βαστούσε μαι κομψή δερμάτινη βαλίτσα, ενώ στο άλλο μπορούσε κανείς να δει μια κλειστή μαύρη ομπρέλα, την οποία κουνούσε με χάρη στον εύθυμο σκοπό που, με τα παχιά του χείλη ενωμένα, σφύριζε.
...
Ο κοντόχοντρος αλλά κομψά ντυμένος αυτός κύριος δεν ήταν άλλος, από τον Μαρκήσιο ντι Βενέρε! Τον άνθρωπο που θα έφερνε τα πάνω κάτω στην πόλη την οποία δεν είχε σημειωμένη κανένας χάρτης και καμία υδρόγειος! Επειδή όμως, σύμφωνα και με τους νόμους της φυσικής, κάθε δράση έχει και μία αντίδραση... απέναντι στο Μαρκήσιο και στα σχέδια του θα σταθεί ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Ιούλιος Πικολιός. Ο μοναχογιός του Βελισάριου και της Φραγκολέτας Πικολιού. Των ιδιοκτητών της «Άτυχης Πέστροφας», του μοναδικού πανδοχείου που υπάρχει στο Βατραχόκαστρο...
Ξεκίνησα την ανάγνωση του «Το μυστικό της άτυχης πέστροφας», του Γιώργου Παναγιωτάκη, αργά το βράδυ και την διέκοψα αναγκαστικά επειδή την επομένη το πρόγραμμα ήταν βαρυφορτωμένο. Μετά από εκείνη την κουραστική ημέρα συνέχισα το διάβασμα και αφιέρωσα στο φανταστικό αυτό βιβλίο τις ώρες χαλάρωσης μαζί με πολλές από τις ώρες ανάπαυσης. Δεν υπήρχε περίπτωση να το ξανααφήσω από τα χέρια μου. Διασκέδαζα τόσο πολύ διαβάζοντάς το, που διαπίστωσα ότι τα μεσάνυχτα είχαν περάσει προ πολλού, όταν έφτασα στην τελευταία του σελίδα, με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης κολλημένο στο πρόσωπό μου.
Το χιούμορ διατρέχει όλο το βιβλίο, από άκρη σε άκρη, και σε κάνει πολύ συχνά να χαμογελάς ενώ αρκετές φορές αυτά που διαβάζεις σε κάνουν να τραντάζεσαι σαν κομπρεσέρ σε εργοτάξιο των ΔΕΚΟ: εσύ τραντάζεσαι -από τα γέλια- και οι γύρω σου σε κοιτούν με απορία μαρμαρωμένοι και μισοκοιμισμένοι (ήταν και αργά το βράδυ όπως προείπα).
Οι ήρωες του Γιώργου Παναγιωτάκη πολλοί σε πλήθος και ποικίλοι σε χαρακτήρα και συμπεριφορά. Άκρως ενδιαφέροντες όλοι τους, ο καθένας για διαφορετικό λόγο. Χαρακτήρες που συναντάς στην καθημερινή σου ζωή και που με τον τρόπο του, ο συγγραφέας στους παρουσιάζει είτε ως παραδείγματα προς μίμηση, είτε ως παραδείγματα προς αποφυγή.
Η πλοκή του πλούσια, ενώ οι καταστάσεις που μπλέκονται οι ήρωες του ποικίλουν και κινούνται σε όλο το φάσμα από σοβαρές μέχρι αστείες. Οι περιγραφές του ολοζώντανες, ενώ σε πολλές από αυτές το σουρεαλιστικό στοιχείο κάνει το διάβασμα του «Το μυστικό της άτυχης πέστροφας» εξαιρετικά απολαυστικό. Σχετικά με την γλώσσα και τον τρόπο που γράφει ο συγγραφέας, έχω να πω ότι αμφότερα έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά -θα το καταλάβετε αμέσως όταν ξεκινήσετε να διαβάζετε κάποιο από τα βιβλία του Γιώργου Παναγιωτάκη- που τα κάνουν άμεσα αναγνωρίσιμα. Αυτό είναι κάτι που προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικό μιας και ένα ακόμα ξεχωριστό λιθαράκι προστίθεται, έτσι, στο οικοδόμημα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.
Για το τέλος άφησα κάτι που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση. Το «Το μυστικό της άτυχης πέστροφας» είναι γεμάτο από εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που ο συγγραφέας μεταλαμπαδεύει με απίστευτα απολαυστικό τρόπο στον αναγνώστη του. Γνώσεις που συμβάλουν στην γενική παιδεία ενός ανθρώπου και γι αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικές. Δικαίως λοιπόν αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ότι είναι ένα ανάγνωσμα για παιδιά από 15 έως 115 ετών! Σας διαβεβαιώ ότι θα το απολαύσετε όλοι στην οικογένεια σας. Από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο. Καλή ανάγνωση!
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Το βιβλίο αυτό δεν έχει σχέση με το ψάρεμα. Το βιβλίο αυτό μιλά για ένα άλλο βιβλίο. Για ένα βιβλίο μαγικό και παμπάλαιο, που μπορεί να χαρίσει στον κάτοχό του δύναμη πέρα από κάθε φαντασία. Μιλά ακόμη για κλειδωμένα μπαούλα, για πονηρούς αριστοκράτες, για μυστηριώδη κοχύλια, για εκδικητικούς χαρτογράφους... Κυρίως όμως μιλά για ένα παιδί που, στην προσπάθειά του να φέρει ξανά την ευτυχία στην οικογένειά του, θα βιώσει πράγματα παράξενα και θαυμαστά. Θα μπει σε στοιχειωμένα σπίτια, θα διασχίσει θολούς ωκεανούς, θα τα βάλει με απόκοσμα ασκέρια και γενικά θα μπλέξει σε περιπέτειες από εκείνες που, αν δεν αντέχεις τις συγκινήσεις, είναι καλύτερο να τις διαβάζεις παρά να τις ζεις...
Περισσότερα για το βιβλίο στο www.pestrofa.com
