5. J. Joergensen, «Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης», μτφρ. Ν. Καζαντζάκη, Αθήνα, Καλός Τύπος, 3η έκδοση.
«Απόλυτα, κατά τρόπο μυστικό και σίγουρο, έχει ταυτιστεί για μένα ο άγιος Φραγκίσκος με τη φύση…» από τον πρόλογο του Ν. Καζαντζάκη.
Β
6. Νταν Φρανκ, «Μια κοπέλα», μτφρ. Νίκη Ντουζέ – Μαρία Ρομπλέν, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 1995.
Στη δεκαετία του ΄70 ακούγανε Μπομπ Ντύλαν, οδηγούσαν μηχανάκι κι αγαπιόνταν παράφορα: η Άννα, νεαρή Ρωσίδα, γεννημένη στις 5 Μαρτίου 1953, ημέρα θανάτου του Στάλιν, και ο Λουκάς, μαθητευόμενος σκηνοθέτης.
Πίστευαν πως δε θα χώριζαν ποτέ, πως θα ζούσαν μαζί για πάντα. Αλλά η μεγάλη Ιστορία σάρωσε τη δική τους μικρή ιστορία και η βία τους κατακεραύνωσε. Τότε η Σοβιετική Ένωση δεν είχε ακόμη ξαναγίνει Ρωσία και η Αγία Πετρούπολη λεγόταν ακόμη Λένινγκραντ, πόλη μεγαλόπρεπη και καταραμένη, που αιχμαλώτισε την κοπέλα πίσω από τους χρυσούς της τρούλους.
Επί είκοσι ολόκληρα χρόνια ο Λουκάς την έψαχνε, μέσα από τις ταινίες του και τα ταξίδια του, μέσα απ' τη δημιουργία και την αναπόληση. Αυτή η κοπέλα ήταν η έμπνευσή του, η πηγή της δημιουργίας του. Γι' αυτό το ελεύθερο και πληγωμένο κορίτσι, γι' αυτή τη ζωή, βαθιά σαν τη μοίρα, γι' αυτή την οδυνηρή απουσία, πληγή αθεράπευτη κι αιώνια έλλειψη, ήθελε να γυρίσει μια ταινία. Κι ύστερα, μια μέρα σ' ένα τρένο…
Απόσπασμα από το «Μια κοπέλα»:
«Ο Λουκάς θα θυμόταν για πολύ καιρό ακόμα τους φόβους της, τις εκμυστηρεύσεις της, τις αδυναμίες της. Θα θυμόταν πως ήταν τρυφερή, μέτρια αισθησιακή, πως μιλούσε ελάχιστα γι' αυτά τα πράγματα, που δεν αποτελούσαν ουσιώδες θέμα ομιλίας στις σχέσεις τους. Η μνήμη του θα φύλαγε από εκείνη την εικόνα μιας έφηβης άπειρης ακόμα, γοητευτικής, λίγο συνεσταλμένης, άρα προικισμένης με τα χαρακτηριστικά εκείνης της ηλικίας, ή τουλάχιστο με τα χαρακτηριστικά που φανταζόμαστε, όταν ο έρωτας γράφεται με Ε κεφαλαίο και οι λεπτομέρειές του με μικρά γράμματα. Ίσως ο Λουκάς έκανε λάθος…». Σελ. 63
Βιογραφικό του Νταν Φρανκ:
Γεννήθηκε το 1952. Είναι συγγραφέας και σεναριογράφος. Έχει δημοσιεύσει δέκα βιβλία μεταξύ των οποίων τα μυθιστορήματα Οι αποχαιρετισμοί, Το νεκροταφείο των τρελών και Ο χωρισμός, που τιμήθηκε το 1991 με το βραβείο Ρενωντό και γυρίστηκε σε ταινία σε σκηνοθεσία Κριστιάν Βενσάν, με την Ιζαμπέλ Υπέρ και τον Ντανιέλ Ωτέιγ. Έγραψε επίσης τα μυθιστορήματα Η κυρία του Βερολίνου και Η εποχή των κερασιών σε συνεργασία με το φίλο του Ζαν Βωτρέν.
Β
7. Εμίλ Ζολά, «Νανά», μτφρ. Α. Ιορδάνου, εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, σειρά: Τα αθάνατα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, Αθήνα 1995
Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα καθρέφτη, στον οποίο μέσα από την εξιστόρηση της ζωής της ηρωίδας, που το πέρασμά της σκορπούσε πόθο, λαγνεία και καταστροφή, αντικατοπτρίζεται η γαλλική κοινωνία της αριστοκρατίας και της ανερχόμενης αστικής τάξης.
Το μυθιστόρημα αυτό του κορυφαίου εκπροσώπου του λογοτεχνικού νατουραλισμού του 19ου αιώνα μας αποκαλύπτει τόσο τη ζωή μιας μοιραίας γυναίκας όσο και τη διεφθαρμένη κοινωνία που την περιβάλλει.
