Σέρρες - Σπάρτη

Οι Σέρρες με τη Σπάρτη μας,
ξυπνήσαν πλάι πλάι:
ποια μάνα διώχνει το παιδί,
κι' αν άδοξο γυρνάει;

Στις Σέρρες, σάρκα τα όνειρα,
ζουν μάνες του Ευρώτα,
γι' αυτό και τα τραγούδια μου,
σ' αυτές τ' αφήνω πρώτα.

Κ' έζησε πάλι στα νωπά,
της Ιστορίας φύλλα,
της Σπάρτης η τρισένδοξη,
ζωή κι' ανατριχίλα.

Που από στήθη γυναικών,
κι' από παρθένων στήθη,
η ανατολή της όμορφης,
Ελλάδας εγεννήθη.

Στην Άνδρο

Χαριτωμένο μου νησί,
του Παραδείσου χώρα,
όπου κι αν πάω, όπου σταθώ,
κι ακόμ' αυτή την ώρα,
νειρεύομαι το γυρισμό,
προς τ' άσπρα τα σπητάκια,
των ορφανών νειρεύομαι,
κλαμμένα τα ματάκια.

Και θάρθω πάλι με καιρό,
να ξαναπροσκυνήσω,
για τ' αρφανά και τα φτωχά,
να γλυκοτραγουδήσω,
να πάρω από τα μύρα σου,
κι απ' την τρανή θωριά σου,
να πάρω λάμψεις κι αστραπές,
απ' τα καλά παιδιά σου.

Στην Κύπρο

Ω Κυπριώτικα βουνά, σε σας ολ' η ζωή μου...
Έφυγα, κι' ούτε μια στιγμή δεν έμεινα μακριά σας.
Σας πήρα μέσα στην ψυχή και σας κρατώ μαζί μου,
ω, Κυπριώτικα όνειρα, με τ' άγια μυστικά σας.

Κάθε χωριό σας, σα γλυκό και απαλό τραγούδι.
Κάθε βουνό σας, του βοσκού ένας γλυκός σκοπός.
Κάθε κλαδί ολάνθιστο. Κάθε μικρό λουλούδι.
Για μένα ένα όνειρο κι' ένας χαιρετισμός.