Το Μουσείο πρέπει και είναι υποχρεωμένο στα πλαίσια του εκδημοκρατισμού του να ασχοληθεί με την έκδοση και δημοσίευση του υλικού που βρίσκεται στις συλλογές του ή αποτελεί μέρος ενός σχεδιασμού έρευνας. Το αδημοσίευτο υλικό είναι ουσιαστικά άχρηστο για τους επιστημονικούς και τους εκπαιδευτικούς σκοπούς που πρέπει να εξυπηρετεί. Το κοινό βέβαια που απευθύνεται το Μουσείο είναι δύο κατηγοριών. Το ειδικό επιστημονικό και το ευρύ κοινό. Πάντα σε όλες τις μουσειακές διαδικασίες της παρουσίασης και ερμηνείας των συλλογών αυτή η διαφοροποίηση λαμβάνεται υπόψιν. Από τον τρόπο παρουσίασης των κειμένων μιας έκθεσης ως τα εκπαιδευτικά προγράμματα λαμβάνεται υπόψιν το κοινό.
Η διερεύνηση και επαλήθευση της συμπεριφοράς των επισκεπτών αποτελεί ξεχωριστό θέμα ανάπτυξης το ίδιο σημαντικό και εκτεταμένο όσο εκείνα της έκθεσης, της αποθήκευσης ή της τεκμηρίωσης. Τα στοιχεία αυτά άπτονται του ζητήματος της επικοινωνίας του μουσείου με το κοινό του. Στα πλαίσια αυτής της επικοινωνίας εντάσσονται εκτός της έκθεσης και όλες οι άλλες δραστηριότητες που υποβοηθούν ιδιαίτερα την τόνωση της κοινωνικής αντίληψης σχετικά με το μουσείο.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα όσα αναφέρθηκαν τα είδη δημοσιευμάτων που μπορούμε να έχουμε σε ένα μουσείο είναι τα εξής:

Ειδικές εκδόσεις με επιστημονικό ενδιαφέρον:
- Περιοδικό ή δελτίο του μουσείου όπου περιέχονται εργασίες των ερευνητών των μουσείων, μελέτες άλλων ερευνητών, απολογισμό της επιστημονικής δραστηριότητας, αποτελέσματα συνεργασίας με άλλα μουσεία.
- Μονογραφίες οι οποίες αναφέρονται σε ειδικά θεωρητικά ή τεχνικά θέματα και που βασίζονται στο υλικό που συγκέντρωσε η επιτόπια έρευνα.
- Επιστημονικός κατάλογος.
- Πολυτελείς εκδόσεις με φωτογραφίες και θέματα.

Εκδόσεις νια το ευρύτερο κοινό:
- Οδηγός έκθεσης (δεν νοείται έκθεση χωρίς οδηγό)
- Οδηγοί περιοδικών εκθέσεων
- Αφίσες
- Κάρτες
- Φωτογραφίες
- Ημερολόγια
- Δίσκοι
- Έντυπα εκπαιδευτικών προγραμμάτων
- Αντίγραφα έργων από το υλικό των μουσείων

Η εκδοτική δραστηριότητα ενός μουσείου δεν το βοηθά απλώς να γίνει γνωστό στην κοινωνία και να δημιουργήσει μία θετική εικόνα επιστημονικής εγρήγορσης. Προκαλεί όλους όσους απευθύνεται να το επισκεφθούν και να ανακαλύψουν νέους δρόμους ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης.
Αποβλέπει όμως και στην ανάπτυξη συνεργασίας και δικτύωσης του μουσείου με άλλα συναφή ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα και Πανεπιστήμια για την προώθηση της μελέτης του Ελληνικού Πολιτισμού.

1. British Museum Guide to the Exhibition illustrating Greek and Roman Life, London 1929

2. Webster, Everyday life in classical Athens, London 1969

3. R. Schmidt, Die Darstellungen von Kinderspielzeug und Kinderspiel in der griechischen Kunst, Wien 1977

4. Ian Jenkins, Greek and Roman Life, British Museum, London 1986

5. Μ. Κλιάφη - Ζ. Βαλάση, Ας παίξουμε πάλι, Κέδρος, Αθήνα 1988 (ενδιαφέρουσα καταγραφή λαϊκών παιχνιδιών με σύντομες αναφορές στην αρχαιότητα)

6. Jouer dans l' Antiquite, Marseille 1991

7. Μ. Αργυριάδη, Το ημερολόγιο μιας κούκλας, Αθήνα 1994 (βιβλίο για παιδιά με αναφορές στα παιχνίδια στα αρχαία χρόνια)

8. Χρ. Μπουλώτης, Το ελληνικό παιχνίδι, Επτά Ημέρες, Εφημερίδα Καθημερινή, 21/12/1997