Οι εποχές των μοντέρνων καλλιτεχνών από τις αρχές του εικοστού αιώνα ως τη σημερινή περίοδο που διανύουμε
Καλλιτεχνικά ρεύματα - τεχνοτροπίες:
- Πρωτοπορίες των δεκαετιών ΄20 και ΄30: κυβισμός, ντανταϊσμός, σουρρεαλισμός.
- Άμορφη τέχνη και Λυρική Αφαίρεση των δεκαετιών ΄40 και ΄50 (art informel, abstraction lyrique)
- Ριζοσπαστικοί Ρεαλισμοί της δεκαετίας του ΄60 με βασικά κινήματα τον Νεορεαλισμό και την Αφηγηματική Απεικόνιση (Nouveau Realisme, Figuration Narrative).
- Η τέχνη από τις αρχές του 20ου αιώνα μετέθετε διαρκώς τα όριά της. Επαναπροσδιοριζόταν συνεχώς για να συλλάβει πρακτικά την έννοια της ανανέωσης και της πρωτοπορίας.
- Οι καλλιτέχνες των μοντερνιστικών κινημάτων «παραβιάζουν» πολυδιάστατα τους παραδοσιακούς κανόνες υπέρ της αυτοδυναμίας του ζωγραφικού γεγονότος και της ανεύρεσης νέων υφολογικών στοιχείων.
Αποδόμηση, εκ νέου σύνθεση, κριτική πρόταση νέας δόμησης με ανοιχτή δυνατότητα αποδόμησης.
Αποδόμηση της φόρμας και της εικόνας
Κολάζ
Ready made
Ζωγραφικός λυρισμός
Ιδεαλιστική γεωμετρικότητα
Αντιρρεαλιστική ή φαντασιακή μέθοδος αναπαράστασης
Παραμόρφωση
Οικειοποίηση και διαχείριση της πραγματικότητας και του αντικειμένου.
Μοντερνισμός: νεωτερικότητα: υπέρβαση των δεδομένων αισθητικών στερεοτύπων και επιβεβλημένων μορφολογικών χαρακτηριστικών του έργου τέχνης.
Ο Μοντερνισμός βίωσε τις μεγάλες και σημαντικές αλλαγές του μέσα από την ομφαλοσκόπηση που προέκυψε κατά τα βίαια κι ατέλειωτα χρόνια του πολέμου και του φασισμού.
Μοντερνισμός-νεωτερικότητα και Β' παγκόσμιος πόλεμος
- Τα φιλόδοξα σχέδια για έναν απελευθερωμένο και επαναστατικό Μοντερνισμό διακόπηκαν μέσα στη λαίλαπα μίσους, τρόμου, βίας και καταστροφής και στη χωρίς προηγούμενο αποκτήνωση και ταπείνωση του ανθρώπου.
- Υπάρχουν «ξεχωριστές» μορφές καταστροφής και διαφορετικά ονόματα που τη συμβολίζουν. Η λέξη «Άουσβιτς», λόγου χάρη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πρότυπο-σύμβολο για την τραγική κατάσταση του ανθρώπου που εγκαταλείπει τα ζητήματα ανολοκλήρωτα στη σύγχρονη τέχνη.
- Ωστόσο, μετά τη δραματική εμπειρία του β΄παγκοσμίου πολέμου, τα έργα τέχνης αλλάζουν και εξελίσσονται όπως κι οι άνθρωποι, υπερβαίνοντας την κοινή και δεδομένη αισθητική εμπειρία. Οι εποχές των μοντέρνων ζωγράφων και ευρύτερα καλλιτεχνών ολοκληρώνονται στα 1970.
Ο χαρακτήρας της μοντέρνας τέχνης (εικαστικά, χορός, μουσική, λογοτεχνία, πολυθεάματα)
- Σήμερα, μια πρωτόγνωρη καλλιτεχνική εμπειρία, ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, ένα, έστω, σημαντικό στοιχείο στο να συλλάβει κανείς, στο ελάχιστο, έννοιες όπως σουρεαλισμός και πρωτοπορία (avant-garde) στο χώρο των τεχνών, αποτελούν σαφή επιδίωξη των περισσοτέρων καλλιτεχνών.
- Κινούμενοι στα όρια της φαντασίας, της πραγματικότητας και του μύθου καταφέρνουν να κρύβουν συστηματικά τις ταυτότητές τους και τα πρόσωπά τους πίσω από σουρεαλιστικές «μάσκες» οι οποίες συνθέτονται κάθε φορά από διαφορετικά ψυχικά υλικά.
- Αυτή η διαρκής αγωνία για πρωτοτυπία και ανανέωση με κάθε κόστος χαρακτηρίζουν τη μοντέρνα τέχνη και τη νεωτερικότητα ως κίνημα και νοοτροπία. Οι συνέπειες, βέβαια, πάντα προκύπτουν με αμφισημία προς συζήτηση και προβληματισμό.
Με την αρχή της Αναγέννησης στη Δυτική Ευρώπη, παρατηρούμε:
- Αλλαγή στη σκέψη των ανθρώπων: ανεξαρτησία, γνώση, μόρφωση, πανεπιστήμια.
- Πλούσια και διαφοροποιημένη Καλλιτεχνική δημιουργία.
- Εθνικές γλώσσες αντί για τα Λατινικά: Δάντης, Πετράρχης, Βοκκάκιος: Πρόδρομοι Αναγέννησης.
