Σίγουρα θα έχετε ακούσει την φράση: «ο τάδε είναι γεννημένος για μηχανικός», «ο δείνα είναι γεννημένος για δάσκαλος» κλπ. Η φράση αυτή συνοδευόμενη από το επάγγελμα του γιατρού, ταιριάζει γάντι τόσο στο Στέφανο όσο και στην Μαρία. Τους δύο μικρούς ήρωες του βιβλίου της Λένας Μερίκα «Οι γιατροί του Νέου Κόσμου». Το μυθιστόρημα αυτό της συγγραφέως κυκλοφόρησε το 2003 από τις εκδόσεις Κέδρος, ενώ έλαβε το βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς το Δεκέμβριο του 2002.
Οι δύο προαναφερθέντες ήρωές μας, στην αρχή της εφηβείας τους, συναντάν τυχαία ο ένας τον άλλον και εκμυστηρεύονται αμφότεροι τον πόθο τους να σπουδάσουν ιατρική και να θέσουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία της οργάνωσης «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» ή της οργάνωσης «Γιατροί του Κόσμου». Δύο παιδιά γεμάτα ελπίδες και ζωντάνια που όμως ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Ο μεν Στέφανος, γόνος νεόπλουτης οικογένειας, έχει ζήσει μέχρι τώρα μια άνετη ζωή, που όμως δεν έχει επιτρέψει να τον αλλοτριώσει και να τον μετατρέψει σε ένα σύγχρονο καταναλωτικό παιδί. Η Μαρία από την άλλη, είναι Βορειοηπειρώτισσα που ήρθε στην Ελλάδα σε πολύ μικρή ηλικία και ζει με την μητέρα της η οποία εργάζεται σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο ως λαντζέρισσα. Τα κοινά όνειρα των δύο παιδιών τα φέρνουν κοντά και αναπτύσσεται μεταξύ τους μια πολύ δυνατή φιλία. Μια φιλία που θα ενδυναμωθεί περισσότερο από τον κοινό τους αγώνα να σώσουν τον μικρό Γκάγκο, ένα γειτονόπουλο της Μαρίας, από την Αρμενία.
Και σε αυτό το σύγχρονο μυθιστόρημα, το είδος γραφής της Λένας Μερίκα παραμένει ανάλαφρο, με χιούμορ, αλλά και με πληθώρα μηνυμάτων. Μηνυμάτων ανθρωπιστικού χαρακτήρα που δεν είναι λίγες οι φορές που σε συγκινούν και σε κάνουν να σκεφτείς και να προβληματιστείς πάνω σε διάφορα πράγματα και καταστάσεις της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας. Αναμφισβήτητα σας το προτείνω ως ένα αξιόλογο μυθιστόρημα που μπορεί να διαβαστεί από όλη την οικογένεια. Από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο. Καλή ανάγνωση!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Από μικρός ονειρευόμουν να γίνω γιατρός. Μπαίνοντας στην εφηβεία είχα πειστεί ότι ιατρική και γκλάμορ είναι ένα και το αυτό. Ένιωθα ήδη φοιτητής της Ιατρικής, αλλά δίσταζα να αποκαλύψω το μυστικό μου στον μπαμπά, που με έβλεπε μελλοντικό συνεταίρο στην επιχείρησή του.
Όταν γνώρισα κι ερωτεύτηκα τη Μαρία, που καιγόταν να γίνει μέλος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ή των Γιατρών του Κόσμου όταν μεγαλώσει, μοιράστηκα το όνειρό της.
Πριν όμως γίνουμε Γιατροί του Κόσμου, η αρρώστια και η ανάγκη χτύπησαν την πόρτα μας. Ένα γειτονόπουλο της Μαρίας χρειαζόταν επειγόντως βοήθεια. Έτσι ανασκουμπωθήκαμε και πιάσαμε αμέσως δουλειά σαν «γιατροί» στα προσφυγικά του Νέου Κόσμου.
Μια κούρσα αναμέτρησης με το χρόνο, με αλλεπάλληλες ανατροπές, συχνά ευτράπελες, που έμπαιναν εμπόδιο στο δρόμο μας, είχε αρχίσει. Θα την κερδίζαμε;
