Η Σκύρος για πολλά χρόνια ήταν για μένα συνώνυμη της περιπέτειας και της θαλασσοταραχής. Ο πατέρας μου είχε δουλέψει, όταν ήταν νέος, στο καΐκι που έκανε το δρομολόγιο Σκύρος- Κύμη. Μου έλεγε συχνά ιστορίες από τότε, παραφουσκωμένες φυσικά, ώστε να με εντυπωσιάσει. Κάποτε ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και επισκέφτηκα  την Σκύρο μαζί με τον «θαλασσόλυκο» πατέρα μου. Ο καθένας έκανε το ταξίδι για τους δικούς του λόγους. Ο μεν πατέρας ήθελε να ξαναδεί τα μέρη που πέρασε ένα μικρό κομμάτι της ζωής του, και ο δε γιος για να γνωρίσει το νησί των ονείρων του και να ζήσει την δική του περιπέτεια. Έτσι ένα όμορφο αυγουστιάτικο πρωινό, πήραμε το ΚΤΕΛ από την Αθήνα και μέσα από μια όμορφη διαδρομή, ιδιαίτερα μετά την Χαλκίδα, φτάσαμε στην Παραλία Κύμης. Εκεί επιβιβαστήκαμε στο πλοίο «Λυκομήδης» και ξεκινήσαμε για το νησί της περιπέτειας…
Η Σκύρος βρίσκεται στα ανατολικά της Κύμης και σε απόσταση 22 ναυτικών μιλίων από αυτή. Εμείς με το «Λυκομήδη» χρειαστήκαμε λίγο παραπάνω από 2 ώρες για να φτάσουμε. Όμως, τον Ιανουάριο του 2006, το πλοίο αυτό πουλήθηκε από την Ναυτική Εταιρία Σκύρου. Το δρομολόγιο έχει αναλάβει πια το πλοίο «Αχιλλέας» που κάνει την διαδρομή σε 1 ώρα και 45 λεπτά, όπως με πληροφόρησαν από την εταιρεία. Είναι ένα πλοίο με διπλάσια σχεδόν χωρητικότητα από τον «Λυκομήδη» αφού μπορεί να μεταφέρει περίπου 170 οχήματα και 600 επιβάτες.  Έτσι όταν ταξιδέψετε εσείς στην Σκύρο θα πάτε πιο γρήγορα αλλά και πιο άνετα. Πάντως κι εσείς θα αγκυροβολήσετε στην Λιναριά που είναι το λιμάνι της Σκύρου. Πριν πατήσουμε όμως το πόδι μας στο νησί, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι η Σκύρος ανήκει στις Σποράδες. Είναι το μεγαλύτερο νησί τους και έχει έκταση 210 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στο νησί υπάρχουν αρκετά βουνά. Από τα ψηλότερα είναι ο Κοχλίας, στα νότια του νησιού με υψόμετρο 792 μέτρα, και ο Όλυμπος, στα βόρεια, με υψόμετρο 367 μέτρα. Ας κατέβουμε όμως, από το πλοίο.
Στην Σκύρο μπορείς να κινηθείς άνετα χωρίς αυτοκίνητο αφού υπάρχουν συχνά δρομολόγια λεωφορείων προς τα περισσότερα σημεία του νησιού. Ένα από αυτά τα λεωφορεία πήραμε κι εμείς και κατευθυνθήκαμε προς τον Μώλο. Εκεί θα ήταν το κατάλυμα μας για τις επόμενες ημέρες. Καταλύματα για να μείνετε υπάρχουν σε διάφορους παραθαλάσσιους οικισμούς του νησιού, αλλά και στην Χώρα, την πρωτεύουσα του, που είναι  σκαρφαλωμένη στο βουνό Όλυμπος. Καθισμένοι στον κήπο και πίνοντας τον καφέ μας, μάθαμε την ιστορία του νησιού από κάποιον που έμενε στο ίδιο συγκρότημα. Πορωμένος ο τύπος με την Σκύρο πράγμα που το αποδεικνύει ότι κάθε καλοκαίρι κάνει τις διακοπές του εδώ. Ανάβουμε τσιγάρο και ακούμε…
Η αρχαιολογική υπηρεσία αποδεικνύει, μέσω διαφόρων ευρημάτων, ότι το νησί κατοικείται από το 5000π.Χ. περίπου. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, η Σκύρος φαίνεται να είναι ο τόπος που μεγάλωσε ο Αχιλλέας. Εδώ κρύφτηκε όταν ξεκίνησε ο Τρωικός Πόλεμος. Ο Οδυσσέας βέβαια τον ανακάλυψε και έτσι στον Τρωικό Πόλεμο έλαβε μέρος και ο Αχιλλέας με τους Μυρμιδόνες του. Και ένας άλλος μυθικός ήρωας, ο Θησέας, φαίνεται να έχει σχέση με την Σκύρο. Η μυθολογία λέει ότι πέθανε, από τα χέρια του Λυκομήδη που ήταν τότε βασιλιάς του νησιού. Από εδώ πέρασαν, όπως από τα περισσότερα νησιά μας, Ενετοί και Τούρκοι. Η Σκύρος πέρασε μόνιμα στην Ελληνική επικράτεια το 1829. Αυτά σε γενικές γραμμές μας είπε ο συγκάτοικος μας, προτρέποντας μας παράλληλα να επισκεφθούμε το  Αρχαιολογικό μουσείο που βρίσκεται στην Χώρα. Κάποια από τις μέρες που μείναμε στο νησί, ακολουθήσαμε την συμβουλή του, και το ίδιο να κάνετε κι εσείς όταν βρεθείτε εδώ. Αξίζει πραγματικά να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας στην ιστορία της Σκύρου.
Το επόμενο πρωινό ήταν αφιερωμένο στην Χώρα. Το μεγαλύτερο μέρος της είναι απροσπέλαστο με αυτοκίνητο. Τα σπίτια είναι χτισμένα το ένα κολλητά στο άλλο. Επίπεδο μέρος στην Χώρα νομίζω ότι δεν θα βρείτε εύκολα. Σε ορισμένα σημεία, πλατιά σκαλοπάτια αντικαθιστούν τα στενά δρομάκια λόγω της μεγάλης κλίσης του εδάφους. Οι κάτοικοι, όπως και σε όλο το νησί, είναι πολύ φιλόξενοι και ευγενικοί. Ακόμα και αν χαθείτε στα σοκάκια, πράγμα πολύ πιθανό αφού είναι σαν λαβύρινθος, μην διστάσετε να χτυπήσετε μια οποιαδήποτε πόρτα και να ζητήσετε βοήθεια. Και βοήθεια θα βρείτε και δροσερό νεράκι. Το έκανα κάμποσες φορές και ξέρω. Στην χώρα υπάρχει ότι είδους κατάστημα θελήσετε. Μην παραλείψετε να αγοράσετε τοπικά γλυκά και κυρίως το τοπικό τυρί. Θα είναι μια έκρηξη ευχαρίστησης για τον ουρανίσκο σας.  Αν το κατάλυμα σας είναι στον Μώλο ή στα Μαγαζιά μην πάρετε το λεωφορείο για την επιστροφή. Ένα γραφικότατο δρομάκι, με πλατιά σκαλοπάτια στην αρχή του, οδηγεί από την Χώρα στην παραλία. Η θέα και το άρωμα των αγιοκλημάτων το απόγευμα θα σας αποζημιώσει για το περπάτημα.
Από αυτό το δρομάκι έχετε πρόσβαση και στο λαογραφικό μουσείο του Μάνου Φαλτάιτς. Το ίδρυσε ο ίδιος το 1964. Εκεί θα ταξιδέψετε στον χρόνο και θα βρεθείτε, μεταξύ άλλων, σε ένα σκυριανό παραδοσιακό σπίτι. Η δροσιά, τα εκθέματα και τα ευγενικότατα παιδιά που δουλεύουν στο μουσείο θα σας κάνουν να μην θέλετε να φύγετε από εκεί.
Τις επόμενες ημέρες ασχοληθήκαμε σθεναρά με τα δύο πιο δημοφιλή σπορ του καλοκαιριού. Τάβλι και κολύμπι στην θάλασσα. Το νησί διαθέτει υπέροχες παραλίες και καθαρότατες θάλασσες. Μερικές από αυτές είναι: Μώλος, Μαγαζιά, Γυρίσματα, Άγιος Πέτρος, Ατσίτσα, Πεύκος, Καλαμίτσα, Αχερούνες και Ασπούς. Σίγουρα έχω ξεχάσει κάποιες και ζητώ συγνώμη για αυτό από τους φίλους Σκυριανούς.
Πηγαίνοντας προς αυτές τις παραλίες σίγουρα θα συναντήσετε το πιο διάσημο τετράποδο της Σκύρου. Το Σκυριανό αλογάκι. Μου έκανε εντύπωση που είναι μικρόσωμο και ρώτησα τους κατοίκους. Και να τι έμαθα. Το αλογάκι της Σκύρου φτάνει σε ύψος λίγο παραπάνω από 1 μέτρο. Η ράτσα του δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο. Είναι ένα από τα προστατευόμενα είδη πανίδας στην χώρα μας. Τα παλιά τα χρόνια βοηθούσε τους κατοίκους στις αγροτικές εργασίες τους, και στην μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Στις μέρες μας, σπάνια χρησιμοποιείται σε εργασίες. Είναι πανέμορφο και έτσι μικρό που είναι σε κάνει να θέλεις να το χαϊδέψεις και να το προστατεύσεις.
Είμαι τόσες μέρες στην Σκύρο και ακόμα δεν έζησα την περιπέτεια των παιδικών μου χρόνων. Ένα βράδυ αποφασίσαμε να κινηθούμε με τον πατέρα μου στα σκοτεινά. Εκείνος είχε ρωτήσει και είχε μάθει που είναι το σπίτι που μένει ένας παλιός σύντροφος από το καΐκι. Εγώ από την άλλη είχα βάσιμες πληροφορίες ότι στην Λιναριά υπάρχουν κάτι υπέροχα μπαράκια. Έτσι ο καθένας ξεκίνησε για την δική του αποστολή.  Πειρατές βέβαια δεν βρήκα, αλλά βρήκα υπέροχη μουσική, καταπληκτική θέα στο κατάφωτο λιμάνι και αρκετά Β52 με πάγο. Δρομολόγια των λεωφορείων έχει μέχρι αργά το βράδυ αλλά και αν ξεχαστείτε λίγο, τα πρωινά δρομολόγια ξεκινούν πριν χαράξει. Χρησιμοποιήστε τα τελευταία, για να μην λένε ότι γυρνάτε στο σπίτι το πρωί…
Αν και δεν σας το συνιστώ, μπορείτε να παραλείψετε τα μουσεία, μπορείτε να παραλείψετε τα μπαράκια ή μπορείτε να μην κάνετε μπάνιο στην θάλασσα. Δεν μπορείτε όμως να παραλείψετε μια επίσκεψη στον Άη Γιώργη. Η μονή του Αη Γιώργη βρίσκεται στο Κάστρο πάνω από την Χώρα. Χτίστηκε εκεί το 960μ.Χ. Το μοναστήρι ανήκει στην μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Για να το επισκεφθείτε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μόνο τα πόδια σας. Θα ξεκινήσετε από την Χώρα και ρωτώντας, μέσα από τα σοκάκια της, θα φτάσετε στο κάστρο και στην μονή. Εμείς χρειαστήκαμε γύρω στις 2 ώρες. Μας καθυστέρησαν από την μια τα τσιγάρα και τα περιττά κιλά και από την άλλη οι γυναίκες της παρέας που  στέκονταν και ανέλυαν ΚΑΘΕ ανθισμένη γλάστρα της διαδρομής. Και είχε πολλές γλάστρες… Στον ναό του Αη Γιώργη υπάρχει η θαυματουργή εικόνα του, στην οποία είναι όρθιος και με μαύρο πρόσωπο. Ανάμεσα στα τάματα της εικόνας, υπάρχει και το μετάλλιο του Ολυμπιονίκη μας Σπύρου Λούη. Εκπληκτικό είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο της εκκλησίας. Όταν έρθετε εδώ, θα σας καλωσορίσει ο ηγούμενος Γερόντιος. Ένας άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, ακούραστος και με φοβερό χιούμορ. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, που θα δείτε τριγύρω σας, είναι δημιούργημα του.
Η θέα από το Κάστρο είναι κάτι που δεν θα ξεχάσετε σε όλη σας την ζωή. Εκεί πάνω, κοντά στον Θεό, με την γαλανόλευκη μας να κυματίζει στον δυνατό αέρα, αφήσαμε ένα κομμάτι της καρδιάς μας. Να είστε πάντα καλά φίλοι Σκυριανοί και ο Άη Γιώργης να είναι πάντα οδηγός και βοηθός σας.
Αφιερωμένο σε εσάς, το παρακάτω νησιώτικο δημοτικό τραγούδι:
Άγιε μου Γιώργη Σκυριανέ,
μεγαλομάρτυρα τρανέ,
και του νησιού καμάρι,
ασημένιε καβαλάρη.
Ψηλά είν’ τα σκαλοπάτια σου,
στ’ αστέρια τα παλάτια σου,
και κάθεσαι στα κάστρα,
για να γειτονεύεις στ’ άστρα. |
