Το Τσαμπασίν

Εκάεν και το τσάμπασιν,
κι επέμναν τα ντουβάρια, γιαρ γιαρ αμάν,
και ν' ερρούξαν σό γουρτάρεμαν,
τ' ορτούς τα παλληκάρια οφ οφ αμάν.

Κλαίν τα πουλόπα τη Θεού,
κλαίν τα πεγαδομάτια, γιαρ γιαρ αμάν,
κλαίει το τσιαμπλούκ, το καρακιόλ,
κλαιν τ' έμορφα τ' ελάτια, οφ οφ αμάν.

Εκάεν και το τσάμπασιν σπίτε κι θ' απομένε, γιαρ γιαρ αμάν,
τρανοί, μικροί, φτωχοί, ζεγκοίν,
ολ' κάθουνταν και κλαίγνε, οφ οφ αμάν.
Αρ εκάεν κι εμανίεν όλεν το παρχάρ
και ν' εκές τιδέν κι επέμνεν, μαναχόν σαχτάρ.

Σουμέλα λεν' την Παναγιά

Σουμέλα λεν' την Παναγιά,
Σουμέλα λεν' και σέναν.
Θα προσκυνώ την Παναγιά
κι έρχουμαι με τ' εσέναν.

Εγώ μικρός προσκυνητής
πήγα σην Παναΐαν,
και σα τρία τα χρόνια απάν'
επήγα άλλον μίαν.

Ση παναΐας το ποτάμ'
τρία μήνας ελάστα,
επέμνα οξυπόλυτος
τα τσαρούσα μ' εγράσταν.

Εγώ Ποντιοπούλ' είμαι
ματώνω κι ματούμαι,
ση Σουμελά την Παναγιά
εκεί θα στεφανούμαι.

Η Κορ Επείεν Σο Παρχάρ

Η Κορ επείεν σον παρχάρ, έ ει πουλήμ-πουλήμ,
να είνεται ρομάνα, έλα έλα λέγωσε.

Και για τ' ατέν θα είνουμε, έ ει πουλήμ-πουλήμ,
και κυνηγός σ' ορμάνια, έλα έλα λέγωσε.

Παρχαρομάνα εποίκε σε, έ ει πουλήμ-πουλήμ,
κι εγέντς λαλασαρία, έλα έλα λέγωσε.

Εσέγκες με και σήν σεβτάν, έ ει πουλήμ-πουλήμ.
Τερείς με κρύα-κρύα, έλα έλα λέγωσε.

Η κορ εξέβεν σο παρχάρ, έ ει πουλήμ-πουλήμ,
εγέντονε ρομάνα, έλα έλα λέγωσε.

Εφώταξεν και ο παρχάρτς, έ ει πουλήμ-πουλήμ,
εμόρφηναν τ' ορμάνε, έλα έλα λέγωσε.