Κουμκουάτ

Το όνομα Κουμκουάτ (στα Κινέζικα των Μανδαρίνων chin chu και στα Καντονέζικα kam kwat) σημαίνει χρυσό πορτοκάλι.

Το κουμκουάτ ήταν αρκετά διαδεδομένο στην Κίνα και στην Ιαπωνία - μάλιστα η παλαιότερη περιγραφή του που σώζεται είναι σε κινέζικο κείμενο του 1178 μ.Χ., αλλά άγνωστο στη Δύση μέχρι το 1846. Εκείνη την χρονιά το έφερε στην Ευρώπη ο Robert Fortunel. Το κουμκουάτ αρχικά είχε ταξινομηθεί στην οικογένεια των κίτρων, αλλά από το 1915, και με πρωτοβουλία του Walter T. Swingle, έξι ασιατικά είδη φρούτων ονομάστηκαν οικογένεια Fortunela προς τιμή του Robert Fortunel.

Στην Ελλάδα το έφερε ο Άγγλος Μέρλιν (καμία σχέση με τον περίφημο μάγο του βασιλιά Αρθούρου). Το 1924 φύτεψε το πρώτο δέντρο κουμκουάτ στο αγρόκτημά του στην Κέρκυρα. Ακόμη και σήμερα παράγονται κουμκουάτ στο Δήμο Θιναλίων της Κέρκυρας, από τον Αγροτοβιομηχανικό Συνεταιρισμό Νυμφών. Το κερκυραϊκό κουμκουάτ μάλιστα έχει αναγνωριστεί ως προϊόν προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης.

Το κουμκουάτ είναι μικρό δέντρο ή θάμνος, σπάνια ξεπερνάει σε μήκος τα 2,5 μέτρα και ευδοκιμεί κυρίως στην Ιαπωνία, στην Κίνα και στην Φλόριντα των ΗΠΑ. Στη Χαβάη το δένδρο κουμκουάτ ανθίζει και βγάζει καρπούς συνέχεια, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο τον Δεκέμβριο ο πράσινος καρπός γίνεται πορτοκαλί και η συγκομιδή των κουμκουάτ μπορεί να γίνει μέχρι τον Μάρτιο. Πρέπει να αναφέρουμε ότι τα κουμκουάτ είναι πιο ανθεκτικά στο κρύο από άλλα εσπεριδοειδή. Ο καρπός του κουμκουάτ έχει σχήμα σφαιρικό ή ελλειπτικό, μέγεθος παρόμοιο με το κορόμηλο ή το δαμάσκηνο, παχύ και τρυφερό φλοιό, με ανοιχτό πορτοκαλί χρώμα. Η σάρκα του καρπού είναι ζουμερή και γλυκόξινη (ή πικρόξινη ανάλογα με το είδος), με μικρούς σπόρους.

Το κουμκουάτ μπορεί να φαγωθεί ωμό μαζί με τον αρωματικό φλοιό του, ο οποίος είναι και το πιο γευστικό μέρος του φρούτου. Επίσης το χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε νόστιμες συνταγές όπως κουμκουάτ γλυκό του κουταλιού, λικέρ από τα άνθη ή το φλοιό, μαρμελάδα και φρούτο γλασέ κουμκουάτ.

Δείτε συνταγές με κουμ κουάτ, κάνοντας κλικ εδώ!

Α.Α.