Κέρκυρα

Ένα ταξίδι, για μένα, ξεκινά από την στιγμή που θα αποφασίσω να το πραγματοποιήσω. Οι μέρες που προηγούνται του ταξιδιού είναι τόσο όμορφες όσο και αυτές κατά την διάρκεια του. Ψάχνω πληροφορίες για το μέρος που θα επισκεφθώ, άλλο ένα από τα καλά που έχει φέρει το internet στην ζωή μας, ετοιμάζω τα πράγματα που θα πάρω μαζί και γενικά ζω σε ρυθμούς τελείως διαφορετικούς από τους συνηθισμένους.
Το συγκεκριμένο ταξίδι όμως διέφερε από τα άλλα. Η απόφαση λήφθηκε μόλις την προηγουμένη ημέρα της αναχώρησης. Η πρόταση ήρθε από ένα φίλο που ταξιδεύει συχνά στην Κέρκυρα για επαγγελματικούς λόγους. Θα πηγαίναμε με αεροπλάνο (έπρεπε να φτάσουμε γρήγορα στο νησί) και μετά από τέσσερις μέρες θα επιστρέφαμε στην Αθήνα με αυτοκίνητο για να απολαύσουμε την διαδρομή. Έτσι λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες, στρέψαμε την «πλώρη» μας βορειοδυτικά με προορισμό το νησί των Φαιάκων, την Κέρκυρα.
Με το αεροπλάνο της Aegean απογειωθήκαμε από το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και σε μια ώρα περίπου θα προσγειωνόμασταν στο «Ιωάννης Καποδίστριας», το αεροδρόμιο της Κέρκυρας. Αφού δεν μου είχε αφήσει, ο φίλος και συνταξιδιώτης, χρόνο να βρω πληροφορίες για τον προορισμό μας, ήταν «υποχρεωμένος» να με πληροφορήσει ο ίδιος, στην Κέρκυρα άλλωστε περνά τις μισές μέρες του χρόνου. Να λοιπόν τι έμαθα κατά την διάρκεια της πτήσης.
Η Κέρκυρα ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα Επτάνησα και είναι το βορειότερο νησί τους. Ταυτόχρονα είναι το δυτικότερο σημείο της ελληνικής επικράτειας. Η έκταση της, 592 τετραγωνικά χιλιόμετρα, την κατατάσσει έβδομη στα νησιά της Ελλάδας και δεύτερη στα νησιά του Ιονίου Πελάγους μετά την Κεφαλονιά (688 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Οι κάτοικοι του νησιού είναι 107.879 από τους οποίους το 26% (28.185 άτομα) μένουν στην πρωτεύουσα του νησιού, που φέρει το ίδιο όνομα με αυτό. Είναι σχετικά πεδινό νησί αν και δεν του λείπουν κάποιες ορεινές εκτάσεις, κυρίως στο βόρειο τμήμα του, με τον Παντοκράτορα να είναι η ψηλότερη κορυφή στα 904 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Τέλος να αναφέρουμε ότι οι πανέμορφες ακτές της φτάνουν σε μήκος τα 217 χιλιόμετρα.
Η ιστορία του νησιού, ξεκινά στα βάθη του χρόνου. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως ευρήματα που αποδεικνύουν ότι η Κέρκυρα κατοικείται από την παλαιολιθική εποχή.
Σύμφωνα με την παράδοση το νησί πήρε το όνομα του από μια νύμφη την Κέρκυρα η οποία ήταν κόρη του ποταμού Ασωπού. Την νύμφη αυτή έφερε στο νησί ο Ποσειδώνας ή ο Δίας (μάλλον ο Δίας θα είχε κάνει την λαμογιά, αφού ήταν λιγουλάκι πιο ζωηρούλης από τον θεό της θάλασσας). Όποιος πάντως από τους δύο και να ήταν, γεγονός είναι (πάντα κατά την μυθολογία) ότι η Κέρκυρα έγινε μητέρα και έφερε στον κόσμο τον Φαίακα, τον γενάρχη των πρώτων κατοίκων του νησιού. Εξ ου και το όνομα «νησί των Φαιάκων». Μια άλλη ονομασία του νησιού, κατά την αρχαιότητα, ήταν «Δρέπανον», ονομασία που προφανώς πηγάζει από το σχήμα της Κέρκυρας που θυμίζει δρεπάνι.
Το νησί της Κέρκυρας, εμφανίζεται όμως και σε άλλα κεφάλαια της Ελληνικής μυθολογίας. Σύμφωνα με τον μύθο, εδώ ναυάγησε ο πολυμήχανος βασιλιάς της Ιθάκης, Οδυσσέας, και έμεινε αιχμάλωτος της όμορφης Ναυσικάς. Σαν γνήσιος Έλληνας πρόβαλε σθεναρές αντιδράσεις στην Ναυσικά με αποτέλεσμα να περάσει στην αιχμαλωσία επτά ολόκληρα χρόνια από την ζωή του! Αν δεν ήταν ο Δίας να δώσει την ανάλογη εντολή, ο Οδυσσέας ακόμα εκεί θα ήταν μάλλον. Την συνέχεια βέβαια την ξέρουμε όλοι. Μπορεί να έκανε αυτός ότι έκανε, αλλά μόλις τόλμησαν κάποιοι να σηκώσουν τα μάτια τους στην Πηνελόπη, τους καθάρισε στην στιγμή. Κλασσικός Έλληνας όπως ήδη είπαμε. Το νησί όμως επισκέφθηκαν και δύο άλλα μυθικά πρόσωπα. Εδώ, πάντα σύμφωνα με τον μύθο, κατάφυγαν ο Ιάσονας και η Μήδεια φεύγοντας από την Κολχίδα και προσπαθώντας να γλυτώσουν από την τιμωρία του βασιλιά Αιήτη. Αυτά τα ολίγα σχετικά με την μυθολογία του νησιού. Ας δούμε όμως τα ιστορικά αποδεδειγμένα γεγονότα.
Κατά την διάρκεια των κλασσικών χρόνων το νησί είναι αποικία της Κορίνθου. Κατόπιν θα περάσει στην κυριαρχία της Σπάρτης, της Ηπείρου και τελικά της Ρώμης. Τον 14ο αιώνα την Κέρκυρα θα καταλάβουν οι Ενετοί όπου θα κρατήσουν υπό την κυριαρχία τους το νησί, για τέσσερις αιώνες. Τους Ενετούς θα ακολουθήσουν οι Ρώσοι, οι Γάλλοι και τελικά οι Άγγλοι. Η Κέρκυρα θα επιστρέψει στην Ελληνική επικράτεια στις 21 Μαΐου του 1864, μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα. Οι κατακτητές του νησιού, κυρίως οι Ενετοί, έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στο νησί. Έχουν επηρεάσει την αρχιτεκτονική των κτηρίων, τα γράμματα και τις τέχνες που άνθισαν στην Κέρκυρα, ακόμα και την μαγειρική των Κερκυραίων. Θετικά στην εξέλιξη των παραπάνω επέδρασε και η απουσία τουρκικής κατοχής από το νησί.
Πολλά τέκνα της Κέρκυρας διέπρεψαν στα γράμματα και τις τέχνες. Είναι καθήκον μας και χαρά να αναφέρουμε κάποιους από αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους ως φόρο τιμής στο πρόσωπο και στο έργο τους. Ξεκινάμε αυτόν τον φόρο τιμής με τον συνθέτη Νικόλαο Χαλικιόπουλο – Μάντζαρο, τον συνθέτη του Εθνικού μας Ύμνου. Από την Κέρκυρα κατάγονταν και οι συνθέτες Σπύρος Σαμάρας, Ναπολέων Λαμπελέτ, Γεώργιος Λαμπελέτ, Λεωνίδας Αλμπάνας, Αντώνιος Λιμπεράλι, Ιωσήφ Λιμπεράλι, Ιωσήφ Καίσαρης και Σπύρος Καίσαρης. Στους Κερκυραίους λόγιους και λογοτέχνες συμπεριλαμβάνονται οι Αντώνιος Έπαρχος, Νικόλαος Σοφιανός, Νικόλαος Θεοτόκης, Κωνσταντίνος Θεοτόκης και Θωμάς Φλαγκίνης. Από την Κέρκυρα καταγόταν επίσης ο ιστορικός Ανδρέας Μαρμοράς καθώς και ο καθηγητής ιατρικής Κωνσταντίνος Ζαβιτσάνος. Ένας από τους ιδρυτές της ιστορικής έρευνας στην Ελλάδα, ο Ανδρέας Μουστοξύδης, γεννήθηκε στο νησί των Φαιάκων. Αν και καταγόταν από την Ζάκυνθο, στην Κέρκυρα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Διονύσιος Σολωμός, ο εθνικός μας ποιητής. Και κλείνοντας αυτήν την τιμητική αναφορά να αναφέρουμε τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, που γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1776.
Στο αεροδρόμιο που φέρει το όνομα του, άρχισε να προσεγγίζει το αεροπλάνο μας και δένοντας τις ζώνες μας, θύμισα τρία πρόσωπα στον συνταξιδιώτη μου που ξέχασε να αναφέρει. Κερκυραία ήταν και η ηθοποιός Ρένα Βλαχοπούλου, του είπα επικρίνοντας τον για την παράληψη του. Και για να μην ξεχνάμε την σύγχρονη πραγματικότητα, συμπλήρωσα ότι από το νησί, το οποίο είχε αγγίξει ήδη το αεροπλάνο μας, κατάγεται ο Σάκης Ρουβάς και η Όλγα Βενετσιάνου. Τις προβλέψεις μου σχετικά με το λαμπρό μέλλον της Όλγας τις εξέθεσα καθώς η Κέρκυρα μας υποδεχόταν στις αγκάλες της.
Το αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» βρίσκεται στα νότια της πρωτεύουσας του νησιού και σε απόσταση περίπου 3 χιλιομέτρων από αυτήν. Ο δρόμος μέχρι την Κέρκυρα ήταν καλός και όπως διαπίστωσα τις επόμενες ημέρες στην ίδια καλή κατάσταση είναι και η πλειοψηφία των δρόμων του νησιού. Συνεπώς δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο ή την μηχανή σας. Για τις μετακινήσεις σας μπορείτε φυσικά να χρησιμοποιήσετε και τα δημόσια μέσα μεταφοράς που οδηγούν σε διάφορα σημεία του πράσινου νησιού.
Η τετραήμερη επίσκεψη στην Κέρκυρα μόλις ξεκίνησε. Τις δύο επόμενες μέρες θα τις περνούσα μόνος μου, μιας και ο συνταξιδιώτης μου έπρεπε να ασχοληθεί με τις δουλειές του. Έτσι αποφάσισα αυτές τις δύο πρώτες μέρες να γνωρίσω την πόλη της Κέρκυρας και τις τελευταίες δύο ημέρες του ταξιδιού να γνωρίσω το υπόλοιπο νησί με ξεναγό τον παιδικό μου φίλο.
Για δύο μέρες περιπλανιόμουν στην υπέροχη αυτή πόλη και είμαι σίγουρος ότι δεν είδα σχεδόν τίποτα. Η αίσθηση που έχεις όταν περπατάς στους δρόμους της Κέρκυρας είναι ότι βρίσκεσαι σε μια πόλη της Ιταλίας. Οι Ενετοί έχουν αφήσει το άρωμα τους και την σφραγίδα τους στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης.
Την γνωριμία μου με την Κέρκυρα την ξεκίνησα από την Σπιανάδα. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πλατεία στην Ελλάδα. Στην Σπιανάδα βρίσκεται το πασίγνωστο κτήριο Λιστόν με τις χαρακτηριστικές καμάρες στην πρόσοψη του. Στάση για το παραδοσιακό φραπέ, τσιγάρο και γνωριμίες σε κάποιο από τα καφέ του Λιστόν. Το κτήριο, όπως έμαθα, έχτισε ο Γάλλος μηχανικός Lesseps. Ο δε γιος του Lesseps, μηχανικός και αυτός, άνοιξε την Διώρυγα του Σουέζ. Καθώς μετά το καφεδάκι απολάμβανα μια τσιτσιμπύρα (μην παραλείψετε να την δοκιμάσετε όταν επισκεφθείτε το νησί), μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι ενός τραγουδιού: «Τα πιο όμορφα κορίτσια τα' δα στην Παλαιοκαστρίτσα. Και τα ψάρια τα πιο φρέσκα τα' χει μόνο η Μπενίτσα». Ε! Λοιπόν. Καταγγέλλω ρητώς και εγγράφως τους παραπάνω στίχους ως ψευδής. Η Σπιανάδα είναι γεμάτη όμορφα κορίτσια και όσο για φρέσκα ψάρια, όπως διαπίστωσα τις επόμενες ημέρες, βρίσκεις παντού στο νησί.
Αφήνοντας την Σπιανάδα και τις αιθέριες υπάρξεις της, ξεκινώ για το Παλαιό Φρούριο που βρίσκεται πάνω από την πλατεία. Είναι ένα από τα δύο φρούρια της πόλης και επικοινωνεί με αυτήν με μια γέφυρα. Γύρω από το φρούριο υπάρχει τάφρος που ονομάζεται Κόντρα Φόσα. Όταν βρεθείτε στο φρούριο, μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε τον μικρό ναό του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται μέσα σε αυτό. Πρόκειται για ναό χτισμένο σε δωρικό ρυθμό το 1840. Επίσης η θέα από την κορυφή του Παλαιού Φρουρίου είναι ασύλληπτη.
Αφήνοντας την ηρεμία του Παλαιού Φρουρίου βυθίζομαι ξανά στη πόλη και παίρνω τον δρόμο για τον Άγιο Σπυρίδωνα. Είναι ο πολιούχος της Κέρκυρας και το λείψανο του φυλάσσεται στην εκκλησία που είναι αφιερωμένη σε αυτόν, στο παλαιό τμήμα της πόλης. Στην εκκλησία με οδηγούν τα στενά δρομάκια που οι ντόπιοι τα λένε καντούνια. Μου θυμίζουν τα δρομάκια στα καστροχώρια της Χίου αλλά με ένα εντελώς διαφορετικό «χρώμα». Η εκκλησία του Άγιου Σπυρίδωνα κάνει αισθητή την παρουσία της με το ψηλό καμπαναριό. Είναι βασιλικού ρυθμού και χτίστηκε το 1590.
Μετά το προσκύνημα στον Άγιο δεν έχει μείνει και πολύς χρόνος. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και προετοιμασία για την βραδινή έξοδο. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να περάσεις το βράδυ σου στην Κέρκυρα. Διασκέδαση από τους πιο ήρεμους ρυθμούς μέχρι τους πιο έντονους. Διαλέγεις και παίρνεις. Η νυχτερινή ζωή της Κέρκυρας σε περιμένει. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Κέρκυρα δεν σφύζει από ζωή μόνο το καλοκαίρι. Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι και το μεγάλο πλήθος φοιτητών που μένει στην πόλη. Φοιτητές που σπουδάζουν στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στην Ανώτερη Σχολή Νοσηλευτριών ή στην Ανώτερη Τουριστική Σχολή που λειτουργούν στην πόλη.
Η επόμενη ημέρα ήταν αφιερωμένη στα μουσεία και στο Νέο Φρούριο. Στο αρχαιολογικό μουσείο μπορείτε να θαυμάσετε εκπληκτικά εκθέματα που έχει ανακαλύψει και συλλέξει η αρχαιολογική υπηρεσία στο νησί. Στην ίδια περιοχή με το αρχαιολογικό μουσείο, την Γαρίτσα, βρίσκεται και ο ναός των Αγίων Ιάσωνα και Σωσίπατρου. Πρόκειται για βυζαντινό ναό που χτίστηκε τον 11ο αιώνα μ.Χ. και φιλοξενεί εικόνες του αγιογράφου Εμμανουήλ Τζάνε.
Στο Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, λειτουργεί το μουσείο ασιατικής τέχνης. Τα εκθέματα του μουσείου προέρχονται από την Ιαπωνία, την Κίνα, το Θιβέτ, την Ινδία και το Σιάμ (την σημερινή Ταϊλάνδη). Αξίζει πραγματικά να αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας, για να θαυμάσετε αυτά τα αριστουργήματα.
Στην πόλη λειτουργούν επίσης μουσείο βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης καθώς και μουσείο χαρτονομισμάτων. Εγώ δεν πρόλαβα να τα επισκεφθώ άλλα άκουσα τα καλύτερα λόγια τόσο για το ένα όσο και για το άλλο.
Άφησα πίσω μου την τέχνη της ανατολής και για μια ακόμη φορά βυθίστηκα στα πανέμορφα καντούνια. Αυτή η πόλη με έχει μαγέψει. Το μυαλό μου γεμίζει με εικόνες καθώς κινούμαι προς το Νέο Φρούριο. Είναι ενετικό φρούριο χτισμένο το 1576. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι έχουν κάνει προσθήκες σε αυτό κατά την διάρκεια της κτήσεως του νησιού από αυτούς. Είναι ένας χώρος περίφημος και σίγουρα αξίζει να τον επισκεφθείτε όταν έρθετε στο νησί. Ένα άλλο σημείο της πόλης που αξίζει να δείτε είναι το παλιό λιμάνι κοντά στο Νέο Φρούριο. Σε αυτό πέρασα το απόβραδο της δεύτερης μου μέρας στην Κέρκυρα. Οι επόμενες δύο θα ήταν αφιερωμένες στο υπόλοιπο νησί. Η πόλη πάντως της Κέρκυρας είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά μέρη της Ελλάδας που έχω επισκεφθεί. Κάτι μου λέει ότι και το υπόλοιπο νησί θα είναι έτσι. Για να δούμε…
Ξεκινήσαμε την γνωριμία με την υπόλοιπη Κέρκυρα από το πιο διαφημισμένο σημείο της, το Κανόνι. Σίγουρα θα έχετε δει κάποια φωτογραφία από εκεί, με το μικρό νησάκι που ενώνεται με μια στενή λωρίδα στεριάς με την Κέρκυρα και το Ποντικονήσι στο βάθος. Η περιοχή πήρε το όνομα της από μια πυροβολαρχία που είχαν στήσει εκεί οι Γάλλοι το 1789. Η εκκλησία πάνω στο νησάκι είναι η Παναγία των Βλαχερνών, ενώ στο Ποντικονήσι υπάρχει ναός του Παντοκράτορα χτισμένος τον 11ο αιώνα μ.Χ. Στο Ποντικονήσι μπορείτε να πάτε από το Κανόνι με βάρκα. Ένα πράγμα μπορώ να σας πω σίγουρα. Οι φωτογραφίες που έχετε δει δεν μπορούν να αποτυπώσουν ούτε στο ελάχιστο το θαύμα της φύσης σε αυτό το σημείο της Ελλάδας.
Στην άλλη πλευρά του νησιού (δυτικά) υπάρχει άλλη μια πολύ γνωστή περιοχή, η Παλαιοκαστρίτσα. Απέχει από την πόλη της Κέρκυρας περίπου 25 χιλιόμετρα και είναι μία από τις περισσότερο αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές του νησιού. Για δύο πράγματα είναι γνωστή η Παλαιοκαστρίτσα. Το πρώτο είναι το μοναστήρι της Παναγίας που βρίσκεται εκεί από το 1225 μ.Χ. Στην μονή λειτουργεί μουσείο με θαυμάσιες βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες. Το δεύτερο είναι οι παραλίες της περιοχής. Τα νερά της παραλίας του μεγάλου κόλπου, όταν τα βλέπεις από ψηλά, είναι καταπράσινα από την αντανάκλαση του γύρω περιβάλλοντος στο νερό. Στην περιοχή λειτουργούν πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια και κέντρα νυχτερινής διασκέδασης.
Στα νότια της πρωτεύουσας του νησιού, μετά το Γαστούρι, βρίσκεται το θερινό ανάκτορο της βασίλισσας της Αυστρίας, το Αχίλλειο. Χτίστηκε το 1890 και στις μέρες μας λειτουργεί ως μουσείο. Η επίσκεψη στο Αχίλλειο επιβάλετε τόσο από την ιστορία του όσο και από τα θαυμάσια εκθέματα του.
Με το Αχίλλειο τελείωσε η περιήγηση μας στο όμορφο αυτό νησί. Οι μέρες που είχαμε στην διάθεση μας ήταν ελάχιστες, σε σχέση με τα όσα έχει κανείς να δει και να ζήσει στην Κέρκυρα. Φτάνοντας προς το τέλος θα ήταν καλό να αναφερθούμε στην Κερκυραϊκή κουζίνα. Τα φαγητά που κατέχουν σημαντική θέση σε αυτήν είναι η Παστιτσάδα, το Μπουρδέτο, το Σαβόρο, το Σοφρίτο και το Μπουρντούνι. Δοκιμάστε τα και θα μας θυμηθείτε. Μην ξεχάσουμε το κουμ-κουατ. Είναι ένα φρούτο σαν πορτοκάλι, σε μικρό μέγεθος. Καλλιεργείται συστηματικά στο νησί και από αυτό παρασκευάζεται ένα υπέροχο ποτό που έχει το ίδιο όνομα με τον καρπό, δηλαδή Κουμ Κουάτ.
Πέρασα στην Κέρκυρα τέσσερις θαυμάσιες ημέρες. Τόσο ο τόπος όσο και οι ευγενικοί (και λίγο τρελοί) κάτοικοι του έμειναν στην καρδιά μου. Είμαι σίγουρος ότι είδα ελάχιστα από αυτά που έχει να δείξει το νησί στους επισκέπτες του. Με την ευχή να ξαναεπισκεφθώ το νησί των Φαιάκων σύντομα, επιβιβάζομαι στο πλοίο που θα μας μεταφέρει στην Ηγουμενίτσα. Το ταξίδι διαρκεί μία ώρα και ένα τέταρτο, η απόσταση είναι 18 ναυτικά μίλια και πλέον γίνεται με κλειστού τύπου πλοία. Από την Κέρκυρα μπορείτε να πάρετε και πλοίο για την Πάτρα (132 ναυτικά μίλια) αν αυτό σας εξυπηρετεί. Εμείς διαλέξαμε την Ηγουμενίτσα για να περάσουμε και από την νέα γέφυρα στο Ρίο – Αντίρριο. Η γέφυρα αυτή είναι ένα σύγχρονο τεχνολογικό θαύμα και σίγουρα αξίζει να την επισκεφθείτε και να την διασχίσετε. Ο δρόμος μέχρι το Αντίρριο, ερχόμενοι από Ηγουμενίτσα, είναι υποφερτός ενώ από το Ρίο έως την Αθήνα δεν θα συναντήσετε κανένα πρόβλημα.
Αν έχετε αρκετές ημέρες στην διάθεση σας, η Κέρκυρα πρέπει να είναι ένας από τους προορισμούς σας. Αν και αυτό που πιστεύω είναι ότι όσες ημέρες και να περάσεις στο νησί δεν θα νιώσεις ότι το έχεις γνωρίσει εντελώς. Κάθε γωνιά του είναι και μια έκπληξη. Μια ευχάριστη έκπληξη.