Πολλά μπορεί να τραβήξουν την προσοχή ενός βιβλιοφάγου σε ένα βιβλίο. Σε αυτό το βιβλίο με τράβηξε ο τίτλος του: «Χνότα στο τζάμι». Το δεύτερο γραφόταν ακριβώς από κάτω: «Νεανικό αστυνομικό μυθιστόρημα». Έχω διαβάσει άπειρα αστυνομικά μυθιστορήματα αλλά κανένα τους δεν ήταν νεανικό -όλα ήταν είτε παιδικά είτε ενηλίκων. Το ότι το είχε γράψει Έλληνας ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Στρώθηκα λοιπόν στην ανάγνωση…
Η υπόθεση του βιβλίου εκτυλίσσεται -όπως λέει και στην αρχή του ο συγγραφέας- κάπου στο μέλλον… όχι και τόσο μακριά. Η μεγαλούπολη γεμάτη με ουρανοξύστες, ο ουρανός της με ελικόπτερα και μεγάφωνα που λένε για παράβαση της ώρας κυκλοφορίας! Άνθρωποι φοβισμένοι, τρομοκρατικές ενέργειες, οι τηλεοράσεις να κάνουν όλη την ώρα πλύση εγκεφάλου, ενώ αρνητικοί και θετικοί πόντοι συλλέγονται για τον κάθε άνθρωπο ανάλογα με την συμπεριφορά του.
Ο Άλεκ είναι φοιτητής και ζει με τους γονείς του και την μικρή του αδερφή σε ένα διαμέρισμα. Ανάσα στις βαρετές ώρες της ζωής του είναι το μάθημα της μηχανικής συμπεριφολογίας που κάνει με τον χαρισματικό καθηγητή Πίτερσον, στη σχολή του. Α, και κάτι άλλο. Η ελπίδα πως θα ξαναδεί την συμφοιτήτριά του Σιμόν.
Ο πατέρας του, Νικ, είναι μανιώδης συλλέκτης θετικών πόντων, όντας υπόδειγμα πολίτη. Πόντοι που μεταφράζονται σε μια καλύτερη θέση στην εργασία του.
Η Ρόζα, η αδερφή του, είναι όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι, όπως και όλα τα συνομήλικα της παιδιά, μιας και τα μαθήματα παραδίδονται κατ’ οίκον από δασκάλους. Μόνη της συντροφιά ο σκύλος τους, Προυλ και ένα μικρότερό της αγόρι -έγκλειστο κι αυτό στο σπίτι του- που βλέπει μέσα από το τζάμι χωρίς τρόπο να επικοινωνήσουν.
Η ζωή συνεχίζεται στους συνήθεις ρυθμούς της μέχρι τη μέρα που ο Άλεξ γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός τραγικού περιστατικού που θα είναι η αρχή στο να επανεξετάσει τα δεδομένα της ζωής του, τους φίλους του, τις ειδήσεις που μεταδίδονται και γενικά το σύστημα διακυβέρνησης. Ένα σύστημα που ελέγχει και την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής όλων των ανθρώπων. Υπάρχει άραγε ελπίδα να αλλάξει κάτι;
Το βιβλίο «Χνότα στο τζάμι» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές, γεμάτο αγωνία, με απίστευτες εξελίξεις στην πλοκή του. Με κέρδισε από την πρώτη του σελίδα και θα το διάβαζα μονορούφι εάν δεν το βούταγε σε κάθε ευκαιρία από τα χέρια μου ο έφηβος γιος μου για να το διαβάσει κι εκείνος. Ο συγγραφέας έχει το μεγάλο ταλέντο να σε παίρνει μαζί του στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στις σελίδες του βιβλίου, να σε κάνει να μισοκλείνεις τα μάτια προσπαθώντας να βρεις τον «εχθρό» της υπόθεσης, και να καρδιοχτυπάς μήπως σε δουν οι κρυφές κάμερες! Και εκεί που πας να χάσεις την ελπίδα σου, τσουπ αριστοτεχνικά να ένα χαμόγελο στα χείλια σου μεγάλο και φωτεινό.
Σας είπα πως το απόλαυσα απέραντα από την αρχή μέχρι το τέλος; Το ίδιο και ο γιος μου. Θα σας συνιστούσα να το διαβάσετε ενήλικες και έφηβοι. Είναι ένα βιβλίο που μας προβληματίζει, κάνει το μυαλό μας να πάρει στροφές, και μας κάνει πιο έξυπνους και πιο ξύπνιους, βλέποντας μετά από αυτό πολλά πράγματα με άλλο μάτι.
Β
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Σε μια πανικόβλητη πόλη, που ζει και κινείται υπό την απειλή τρομοκρατικών χτυπημάτων, όπου οι πάντες και τα πάντα παρακολουθούνται από τις Αρχές με κάμερες και όπου η πραγματικότητα αρκετά συχνά δεν είναι αυτή που δείχνει, ο δεκαεννιάχρονος φοιτητής Άλεκ βιντεοσκοπεί άθελά του ένα εγκληματικό γεγονός. Η Σιμόν, η αινιγματική συμφοιτήτριά του που βρίσκεται μαζί του εκείνη τη στιγμή, εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει ίχνη.
Το βίντεο του Άλεκ εκθέτει τις Αρχές, οι οποίες αναζητούν αυτόν που το τράβηξε.
Ο πατέρας του Άλεκ, που εργάζεται στην εταιρία τηλεπικοινωνιών της πόλης, ανακαλύπτει συμπτωματικά τι συμβαίνει. Για πρώτη φορά στη ζωή του αναρωτιέται για το τι πρέπει να κάνει.
Ποια είναι η αλήθεια; Ποιος είναι ο «εχθρός»; Ποιος βρίσκεται πίσω από όλες αυτές τις ενέργειες που σκορπούν τρόμο;
Μήπως η στάση της Ρόζας, της μικρής αδελφής του Άλεκ, είναι η μόνη που γεννά μια ελπίδα;
Ένα νεανικό αστυνομικό μυθιστόρημα, επίκαιρο όσο ποτέ. Μέσα από σασπένς και συνεχείς ανατροπές, ο αναγνώστης προσπαθεί και αυτός μαζί με τον ήρωα να αναζητήσει την αλήθεια. Και παρ’ όλο που νιώθει να παρακολουθείται και βιώνει διαρκώς μια ατμόσφαιρα φόβου, ίσως τελικά και να τη βρει…
