Τα τρία αδέρφια

Μια φορά κι έναν καιρό, σ έναν τόπο πολύ μακριά από δω, ήταν ένας γέρος βασιλιάς. Ένας βασιλιάς που για πολλά χρόνια κυβερνούσε με σύνεση και σοφία το βασίλειό του
Αυτός ο βασιλιάς, είχε τρεις γιους. Τους κάλεσε λοιπόν μια μέρα και τους είπε
- Παιδιά μου, εγώ γέρασα πια και δεν μπορώ να κυβερνήσω. Άλλωστε θέλω να περάσω με ησυχία όσα χρόνια μου μένουν. Έτσι πρέπει κάποιος από σας να γίνει βασιλιάς. Επειδή όμως είστε και οι τρεις εξ ίσου συνετοί και σας αγαπάω το ίδιο, δεν μπορώ να ορίσω ποιος θα πάρει την θέση μου. Πρέπει λοιπόν, από μόνοι σας ν αποφασίσετε για το ποιος θα με διαδεχθεί.
Τα τρία αδέρφια το σκέφτηκαν μέρες και νύχτες, αλλά δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε μια απόφαση. Θέλανε κι οι τρεις να γίνουν βασιλιάδες, κι ο καθένας πίστευε ότι θα ήταν καλύτερος βασιλιάς απ τα αδέρφια του.
Συναντήθηκαν λοιπόν μια μέρα για ν αποφασίσουν τι θα κάνουν.
- Εγώ θα γίνω βασιλιάς, λέει ο πρώτος, που είμαι και μεγαλύτερος.
- Όχι, εγώ! Λέει ο δεύτερος, που είμαι ο πιο μορφωμένος
- Όχι αδέρφια μου, λέει ο τρίτος. Εγώ πρέπει να γίνω βασιλιάς που είμαι και ο πιο τολμηρός.
Κι έτσι αποτέλεσμα δεν έβγαλα……
Αφού λοιπόν είδε και απόειδε ο βασιλιάς, ότι τα παιδία του δεν μπορούσαν ν αποφασίσουν από μόνα τους, τα κάλεσε και τους είπε:
- Θα ξεκινήσετε και οι τρεις για ταξίδι μακρινό. Σαν γυρίσετε, ο καθένας από σας, θέλω να μου φέρει ένα δώρο. Που να ναι χρήσιμο και καλό. Όποιος μου φέρει το καλύτερο, αυτός θα γίνει βασιλιάς.
Στ αδέρφια δεν πολυάρεσε αυτό, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς. Κι έτσι, ετοιμάστηκαν, φόρτωσαν από ένα άλογο φλουριά, και ξεκίνησαν για το ταξίδι…..
Ο πρώτος πήρε τον δρόμο που οδηγούσε πίσω απ τα βουνά, εκεί που κανένας δεν είχε ματαπάει.
Ο δεύτερος πήγε κατά κει που ανέτελλε ο ήλιος.
Κι ο τρίτος και μικρότερος, μπήκε σ ένα καράβι και ξεκίνησε να πάει κει που έβγαινε το φεγγάρι.
Ο πρώτος δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, και φτάνει σ ένα μέρος, που οι άνθρωποι καλλιεργούσαν κάτι δέντρα σαν τα δικά μας, αλλά που έκαναν κάτι φρούτα τεραστία. Τόσο μεγάλα, που μ ένα πορτοκάλι μπορούσαν να φάνε 10 άνθρωποι.
Εκεί βλέπει μια μηλιά που πάνω της είχε ένα και μόνο μήλο. Ένα μήλο όμως τόσο μεγάλο σαν το κεφάλι μικρού παιδιού. Θέλησε να τα αγοράσει. Αυτός που το πουλούσε, του ζήτησε όλα τα φλουριά του.
- Γιατί είναι τόσο ακριβό; Ρώτησε το παλικάρι
- Γιατί αυτό, δεν είναι ένα απλό μήλο, του απάντησε εκείνος, αλλά ένα μήλο μαγικό. Αν το βάλεις δίπλα σ έναν πεθαμένο πριν τον θάψουν, αυτός θ αναστηθεί,.
Ο πρώτος γιος, ενθουσιάστηκε και το αγορασε.
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει ο δεύτερος γιος, και φτάνει στην άκρη της θάλασσας. Εκεί βρίσκει μια γρια, που καθότανε και στον αργαλειό της ύφαινε χαλιά. Δίπλα της ήταν απλωμένο ένα χαλί με σχέδια από πούλια και δέντρα, με ήλιους και φεγγάρια. Στο παλικάρι άρεσε παρά πολύ και θέλησε να το αγοράσει. Η γρια του ζήτησε όλα του τα φλουριά για να του το πουλήσει.
- Γιατί είναι τόσο ακριβό; Ρώτησε το παλικάρι
- Γιατί αυτό δεν είναι ένα απλό χαλί, του απάντησε η γρια. Είναι ένα χαλί μαγικό. Αν ανέβεις πάνω του και του ζητήσεις να σε πάει κάπου, εκείνο σε πηγαίνει την ίδια ώρα.
Το παλικάρι ενθουσιάστηκε, και το αγόρασε.
Ο τρίτος γιος, αρμένιζε μέρες ολόκληρες. Ένα πρωί έφτασε σ ένα νησί, που πάνω του είχε χτισμένο μόνο ένα παλάτι. Μπήκε μέσα κι εκεί είδε μια όμορφη κοπέλα να κοιτάζεται στον καθρέφτη της. Ήταν ένας καθρέφτης που ποιο όμορφό του δεν είχε δει πουθενά. Γυάλιζε κι αστραποβολούσε κάτω απ το πρωινό φως. Στο παλικάρι άρεσε πάρα πολύ και θέλησε να τον αγοράσει. Η κοπέλα του ζήτησε όλα του τα φλουριά για να του τον δώσει
- Γιατί είναι τόσο ακριβός; Ρώτησε το παλικάρι
- Γιατί αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος καθρέφτης, του απάντησε η κοπέλα. Είναι μαγικός. Αν θέλεις να δεις κάποιον, όσο μακριά κι αν βρίσκεται αυτός, κοιτάς μέσα και βλέπεις τι κάνει.
Το παλικάρι ενθουσιάστηκε, και το αγόρασε.
Αφού πια είχαν βρει και οι τρεις ότι έψαχναν, συναντήθηκαν στην πόλη που είχαν από πριν συμφωνήσει. Εκεί γεμάτοι περηφάνια και σιγουριά, ότι ο καθένας τους είχε βρει και το καλύτερο δώρο για τον γέρο πατέρα τους, έδειξαν ο ένας στον άλλον τι αγόρασαν.
Ο τρίτος που είχε τον μαγικό καθρέφτη είπε:
- Ας δούμε τι κάνει ο πατέρας μας, τόσο καιρό που λείπουμε.
Κοιτάζουν λοιπόν και τι να δουν! Ο γέρος βασιλιάς είχε πεθάνει και στο παλάτι ετοίμαζαν την κηδεία του!
- Έχω το μήλο αλλά δεν μπορώ να τον αναστήσω…. Λέει γεμάτος στεναχώρια ο πρώτος γιος.
- Έχω το μαγικό χαλί! Λέει ο δεύτερος. Αυτό θα μας πάει γρήγορα στο παλάτι!
Και πραγματικά, χωρίς δεύτερη σκέψη, ανεβαίνουν και οι τρεις πάνω στο μαγικό χαλί και μέχρι να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους, βρέθηκαν δίπλα στον πατέρα τους. Εκεί, ο πρώτος γιος, έβαλε δίπλα στο προσκεφάλι του το μαγικό μήλο, κι ο γέρος βασιλιάς άνοιξε αμέσως τα μάτια του, και σηκώθηκε ολοζώντανος μπροστά τους!
Όταν οι γιοι του του διηγήθηκαν τι είχε συμβεί, εκείνος τους ευχαρίστησε, αλλά τους είπε ότι πάλι δεν μπορούσε ν αποφασίσει ποιος θα γινόταν βασιλιάς, επειδή τα δώρα και των τριών του ξανάδωσαν πίσω την ζωή. Τότε οι γιοι του κοιτάχτηκαν στα μάτια, χαμογέλασαν και του είπαν:
- Εμείς αποφασίσαμε πατέρα τι θα γίνει. Αν έλειπε ένας απ τους τρεις μας, οι άλλοι δυο δεν θα μπορούσαμε να σε αναστήσουμε, όσο πολύ κι αν το θέλαμε. Τα καταφέραμε επειδή ενώσαμε τις δυνάμεις μας. Έτσι θα κάνουμε κι από δω και μπρος. Θα κυβερνάμε κι οι τρεις μαζί το βασίλειό μας.
Ο γέρος βασιλιάς, χαμογέλασε ευχαριστημένος. Έδωσε την ευχή του στους γιους του, οι οποίοι κυβέρνησαν το βασίλειό τους με σύνεση και σοφία για πολλά πολλά χρόνια.
Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα.