Κιλκίς

Παρασκευή πρωί και εγώ ήμουν στο σταθμό του τρένου περιμένοντας την αμαξοστοιχία που θα με μετέφερε στην Θεσσαλονίκη. Τελικός προορισμός μου το Κιλκίς. Μια όμορφη όπως αποδείχτηκε πόλη, σε απόσταση 48 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη και μόλις 25 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το FYROM.
Για να φτάσει κανείς στο Κιλκίς από την Αθήνα υπάρχουν πολλοί τρόποι. Πρώτος και καλύτερος (από άποψη χρόνου) είναι να πάρεις αεροπλάνο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και από εκεί μπορείς να φτάσεις στο Κιλκίς είτε με τα ΚΤΕΛ, είτε με τρένο. Η διαδρομή Θεσσαλονίκη – Κιλκίς με το ΚΤΕΛ διαρκεί περίπου μία ώρα και ένα τέταρτο, ενώ με το τρένο διαρκεί περίπου 35 λεπτά.
Ένας άλλος τρόπος για να φτάσεις στο Κιλκίς (στην ουσία μέχρι τη Θεσσαλονίκη γιατί από εκεί και πέρα τα αναφέραμε παραπάνω) είναι το ΚΤΕΛ ή το τρένο του ΟΣΕ. Με τα ΚΤΕΛ βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη σε περίπου εξήμιση ώρες ενώ με το τρένο χρειάζεσαι από τεσσερισήμιση έως έξι περίπου ώρες ανάλογα με το είδος του τρένου που θα επιλέξεις (απλό ή intercity). Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ είναι συχνότατα, ενώ για το τρένο καλό θα είναι να έχετε κλείσει εισιτήριο λίγες μέρες πριν. Φυσικά υπάρχει και η λύση του αυτοκινήτου την οποία όμως δεν επέλεξα, τόσο λόγω κόπου, όσο και λόγω κόστους (το Κιλκίς απέχει από την Αθήνα περίπου 560 χιλιόμετρα).
Επιλέγοντας τη λύση του συμβατικού - απλού τρένου (όχι intercity) βρέθηκα αρχές καλοκαιριού, να κοιτώ τα τοπία από το παράθυρό του να εναλλάσσονται μαγεύοντάς με, με την ομορφιά τους, την πολυμορφία τους και την ποικιλία τους σε χρώματα. Τα σύγχρονα τρένα σου προσφέρουν ένα ταξίδι άνετο και απολαυστικό. Υπάρχει η δυνατότητα όχι μόνο να πιεις το καφέ σου ή ένα αναψυκτικό, αλλά και να γευματίσεις επιλέγοντας ανάμεσα σε τρία πιάτα. Μπορείς να καπνίσεις στο χώρο του μπαρ (στο υπόλοιπο τρένο απαγορεύεται), να περπατήσεις λίγο για να ξεμουδιάσεις, ή ακόμη και να πας στην τουαλέτα άμα σε καλέσει η μητέρα φύση.
Οι πέντε ώρες και τα σαράντα λεπτά της διαδρομής πέρασαν σχεδόν χωρίς να το καταλάβω, θαυμάζοντας τα υπέροχα τοπία και τους γραφικούς σταθμούς του ΟΣΕ, και ακούγοντας μουσική από αυτό το μικρό και εθιστικό πραγματάκι που λέγεται mp3 player. Έφτασα στην όμορφη Θεσσαλονίκη στις 3 το μεσημέρι και μιας και το επόμενο τρένο για Κιλκίς αργούσε, επέλεξα να χρησιμοποιήσω το ΚΤΕΛ για το τελευταίο μέρος του ταξιδιού μου. Βγαίνοντας λοιπόν από τον ΟΣΕ, πήρα το λεωφορείο που πηγαίνει στον σταθμό των ΚΤΕΛ Μακεδονία (έξω από τον ΟΣΕ είναι η αφετηρία πολλών λεωφορείων προς διάφορα σημεία της Θεσσαλονίκης). Φτάνοντας στο σταθμό Μακεδονία, εντυπωσιάστηκα τόσο από το κτίριο, όσο και από την οργάνωση του σταθμού. Ενός σταθμού με πολλά καταστήματα, καθαρές τουαλέτες και με διάταξη τέτοια που διευκολύνει τον ταξιδιώτη τόσο στο να βγάλει εισιτήριο, όσο και στο να βρει το λεωφορείο με το οποίο θα ταξιδέψει. Επιβιβάστηκα λοιπόν στο ΚΤΕΛ και σε μία ώρα και δέκα λεπτά ήμουν στο Κιλκίς (η πόλη είναι πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού).
Έχοντας ήδη κλείσει δωμάτιο σε ένα από τα δύο ξενοδοχεία της πόλης, το πρώτο πράγμα που έκανα φτάνοντας εκεί ήταν να πάω στο ξενοδοχείο και να αφήσω το σακ βουαγιάζ μου. Κάνω ένα γρήγορο ντους, και με την παρέα μου που έχει φτάσει, ξεκινάμε για την πρώτη μας εξόρμηση στην πόλη. Από τις πρώτες στιγμές της περιπλάνησής μας διαπιστώνουμε ότι το Κιλκίς είναι μια όμορφη, καθαρή και ζωντανή πόλη. Εντύπωση μας κάνει ότι το πράσινο δεν λείπει από αυτήν. Τόσο σε μικρές πλατείες αλλά και σε πολλές αυλές σπιτιών, δέντρα έχουν βρει γωνιές για να μεγαλώσουν χαρίζοντάς στους κατοίκους και στους επισκέπτες του Κιλκίς οξυγόνο και ποιότητα ζωής.
Είναι Παρασκευή βράδυ και το κέντρο της πόλης σφύζει από ζωντάνια. Τραπεζάκια στους πεζόδρομους και στα πεζοδρόμια, καταστήματα για καφέ, ποτό, μπουγάτσα ή φαγητό και κόσμος που διασκεδάζει. Εκείνο το βράδυ κάναμε και τη γνωριμία μας με το καλύτερο σουβλάκι που έχουμε φάει ποτέ. Αντί για πίτα έχει ψωμί (έτσι γλυτώνουμε το λάδι της πίτας). Ψωμί φρεσκοψημένο διαφόρων ειδών και σχημάτων, και για γέμιση πατάτες, κρεμμύδια, ντομάτα, κέτσαπ, μουστάρδα κτλ και από κρέας… τι να σας λέω… Κοτομπέικον, γεμιστό μπιφτέκι με τυρί, γύρος, σουβλάκι, κεμπάπ κτλ. Το σουβλατζίδικο αυτό, ήταν «the best» όπως ακριβώς έλεγε και το όνομά του! Η βραδιά συνεχίστηκε με ποτάκι και μετά νάνι στο εκπληκτικό δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Την επομένη αποφασίσαμε να γνωρίσουμε την πόλη υπό το φως του ηλίου κάνοντας μια μεγαλύτερη βόλτα, πάντα με τα πόδια, από την χθεσινοβραδυνή. Στη βόλτα μας αυτή συναντήσαμε υποκαταστήματα όλων των μεγάλων τραπεζών, καταστήματα με είδη που μπορούν να καλύψουν κάθε σας ανάγκη και μια τεράστια λαϊκή αγορά (η ημέρα ήταν Σάββατο). Στην λαϊκή αυτή αγορά μπορούσε να βρει κανείς, εκτός από λαχανικά και φρούτα που υπήρχαν σε μεγάλη ποικιλία, τρόφιμα (τυριά, αλλαντικά, γλυκά, μπισκότα, ξηρούς καρπούς κ.α.), ρούχα, παπούτσια, φυτά για σπορά και σπόρους κ.α. Εντυπωσιακό ήταν το μέγεθός της και το γεγονός ότι οι πάγκοι δεν ήταν στημένοι μόνο σε έναν δρόμο (ως συνήθως) αλλά σε πολλούς παράλληλους και κάθετους μεταξύ τους. Όπως το βράδυ, έτσι και την ημέρα η πόλη έχει ρυθμούς χαλαρούς, χωρίς άγχος. Ο κόσμος κοιτάζει τις βιτρίνες, κάνει τις αγορές του, απολαμβάνει τη μπουγάτσα του καθισμένος σε σκιερά, από δέντρα ή από τέντες, τραπεζάκια ή πίνει το ουζάκι του συνοδευμένο από μεζέ που σου σπάει τη μύτη η μυρωδιά του.
Αφού απολαύσαμε τον καφέ μας στην πλατεία Ειρήνης ανηφορίσαμε την οδό Αγίου Γεωργίου με σκοπό να επισκεφθούμε τον Ναό του Αγίου Γεωργίου στην κορυφή του ομώνυμου λόφου, γύρω από τον οποίο είναι χτισμένη η πόλη του Κιλκίς. Ανηφορίζοντας την οδό, συναντάμε στα δεξιά της δύο πολύ όμορφα πάρκα. Το πρώτο ομορφαίνουν δύο συντριβάνια, αρκετά δέντρα και το ηρώο. Από το πάρκο αυτό φαίνεται και ο τρούλος της Μητρόπολης της πόλης. Το πάρκο αυτό από το δεύτερο χωρίζει η οδός Ελευθερίου Βενιζέλου. Στο δεύτερο πάρκο μπορείτε να βρείτε όση σκιά και δροσιά επιθυμείτε, να παίξουν τα παιδιά σας στην παιδική χαρά κι εσείς να πιείτε ένα καφέ ή αναψυκτικό διατηρώντας οπτική επαφή μαζί τους. Συνεχίζοντας την ανηφορική μας πορεία συναντήσαμε όμορφες μονοκατοικίες με καταπράσινους κήπους και μια ατμόσφαιρα γεμάτη ευωδιές από τα λουλούδια και τα δέντρα. Είπαμε ανεβήκαμε, αλλά όχι και τόσο ώστε να δούμε κανένα αεροπλάνο δίπλα μας! Κι όμως το είδαμε! Δεν πέταγε βέβαια αλλά στεκόταν ατενίζοντας την πόλη από ψηλά. Και είναι αλήθεια πως η θέα είναι εκπληκτική και γίνεται εκπληκτικότερη όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις στο λόφο του Αγίου Γεωργίου. Απέναντι από το αεροπλάνο βρίσκεται το υπαίθριο δημοτικό θέατρο του Κιλκίς. Ένα αρκετά μεγάλο (χωράει 3.500 θεατές) και όμορφο θέατρο που από το 1980 που χτίστηκε έχει φιλοξενήσει αρκετούς από τους μεγαλύτερους θιάσους της Ελλάδας.
Συνεχίζουμε την ανηφορική πορεία μας έχοντας μπροστά μας την καφετέρια «Λόφος» και πίσω μας μια καταπληκτική θέα που φωτογραφίζουμε μετά μανίας. Ακριβώς μπροστά στην καφετέρια ο δρόμος διακλαδώνεται. Το δεξί τμήμα του οδηγεί στην κορυφή του λόφου και στον ναό του Αγίου Γεωργίου. Η εκκλησία αυτή χτίστηκε περίπου το 1830. Ο ρυθμός της είναι βασιλική τρίκλιτη και η στέγη της είναι ξύλινη με κεραμίδια. Ο ναός αυτός αποτελεί δείγμα της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του δέκατου ένατου αιώνα και η διακόσμησή του έχει διατηρηθεί ως τις μέρες μας. Το αριστερό τμήμα του δρόμου οδηγεί στο διώροφο σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου. Ένα εντυπωσιακό και ενδιαφέρον σπήλαιο το οποίο επισκεφθήκαμε και τις εντυπώσεις μας καθώς και πληροφορίες σχετικές με αυτό μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα της Ματιάς που είναι αφιερωμένη στο σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου στο Κιλκίς, κάνοντας κλικ εδώ.
Έχοντας τη δροσιά του σπηλαίου ακόμη στο σώμα μας, βγήκαμε ξανά στον ήλιο και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς το κέντρο της πόλης. Ομολογουμένως η κατάβαση ήταν και ευκολότερη από την ανάβαση αλλά και πιο ενδιαφέρουσα μιας και η υπέροχη θέα βρισκόταν συνεχώς μπροστά μας. Διαλέξαμε (δια των γαργαλιστικών οσμών που διέφευγαν από το εσωτερικό του) το κατάστημα που θα ικανοποιούσε την πείνα μας. Έναν πολύ προσεγμένο, καλόγουστα διακοσμημένο, καθαρό και περιποιημένο χώρο στον οποίο δοκιμάσαμε πολύ νόστιμα ορεκτικά (όπως πιπεριά φλωρίνης γεμιστή, σαγανάκι, τηγανιτά λαχανικά κ.α.) χορταστικά καλοψημένα πιάτα με κρέας και φρέσκιες σαλάτες, συνοδευμένα από το ντόπιο ονομαστό τσίπουρο Γουμένισσας. Η γεύση όσων δοκιμάσαμε οφείλεται τόσο στις μαγειρικές ικανότητες του προσωπικού όσο όμως και στα φρέσκα και ντόπια λαχανικά, τυριά και κρέατα. Όσο για την ποσότητα; Το όνομα του καταστήματος ήταν «με τη σέσουλα» και αυτό τα λέει όλα!
Το Κιλκίς είναι μια πόλη που μας μάγεψε και σίγουρα θα το επισκεφθούμε ξανά. Δυστυχώς, αυτή τη φορά, είχαμε λίγο χρόνο στη διάθεσή μας και δεν καταφέραμε να επισκεφθούμε τα τρία αξιόλογα μουσεία που υπάρχουν στην όμορφη αυτή πόλη της Μακεδονίας.
Το πρώτο από αυτά τα μουσεία είναι το πολεμικό. Ένα μουσείο που άρχισε τη λειτουργία του το 1966 και στο οποίο μπορεί κανείς να δει όπλα, στολές, σημαίες από τη μάχη του Κιλκίς - Λαχανά (μια από τις σημαντικότερες μάχες των Βαλκανικών πολέμων που έγινε το 1913). Δεύτερο είναι το αρχαιολογικό μουσείο που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1972. Στο μουσείο αυτό μπορεί κανείς να θαυμάσει αρχαιολογικά ευρήματα που τα αρχαιότερα αυτών ανάγονται στην νεολιθική εποχή. Φυσικά όλα τα εκθέματα έχουν ανασκαφεί από αρχαιολογικούς χώρους κοντά στην πόλη του Κιλκίς. Τρίτο μουσείο είναι το Λαογραφικό για το οποίο όμως εκτός από την ύπαρξή του δεν μάθαμε κάτι περισσότερο.
Για την επιστροφή μας αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε το τρένο για να μας μεταφέρει στη Θεσσαλονίκη. Ο σταθμός του ΟΣΕ βρίσκεται έξω από την πόλη του Κιλκίς και για να πας εκεί χρειάζεται ταξί (περίπου 6 ευρώ κοστίζει η διαδρομή). Ταξί βρίσκεις εύκολα στην πιάτσα τους στο κέντρο της πόλης. Αφήσαμε λοιπόν το Κιλκίς έχοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Στην πόλη αυτή μπορείς να βρεις ησυχία αλλά και γεμάτα από κόσμο καφέ και ταβερνάκια, άφθονο πράσινο συνοδευμένο από καθαρό και γεμάτο οξυγόνο αέρα, αξιοθέατα και υπέροχη θέα από το λόφο της πόλης. Αν βρεθείτε στο Κιλκίς και διαθέτετε δικό σας αυτοκίνητο, τότε μην εκτός από τα παραπάνω αξιοθέατα, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε και την λίμνη Δοϊράνη στα βόρεια του νομού.