Ο Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε στην Κάτω Τιθορέα Λοκρίδος το 1908 και σπούδασε νομικά. Η λατρεία για τον κινηματογράφο ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια.
Το 1936 γνώριστηκε με τη σύζυγο του την Τζέλλα, με την οποία έμειναν μαζί ως το τέλος. Το 1939 ίδρυσε στο Καλαμάκι Αττικής τα «Ελληνικά Κινηματογραφικά Στούντιο». Όμως μετά από λίγο καιρό ξέσπασε ο Ελληνό-Ιταλικός πόλεμος του 1940 και υπηρέτησε στην Γεωγρ. Υπηρεσία Στρατού κινηματογραφώντας τον Ελληνικό στρατό στα βουνά της Αλβανίας.
Στη Γερμανική κατοχή, ο πατέρας του δολοφονήθηκε από Γερμανούς και ο ίδιος φυλακίστηκε για συμμετοχή στην Αντίσταση, ενώ όλος ο εξοπλισμός του λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς και τα φιλμς που τραβούσε, τα «Επίκαιρα» (κινηματογραφημένες εικόνες από την καθημερινότητα της κατοχικής Αθήνας τα οποία αποτελούσαν μαρτυρίες για τον τρόπο ζωής) κατασχέθηκαν και καταστράφηκαν από την Γερμανική Γκεστάπο για ευνόητους λόγους.
Το Μάρτιο του 1943 ίδρυσε τη «Φίνος Φιλμ» (FINOS FILMS) στo κέντρο της Αθήνας στην οδό Στουρνάρα και από εκεί άρχισε δειλά-δειλά η πορεία. Το 1957 την μετέφερε στην συνοικία του Αγ. Παύλου Αθηνών στην οδό Χίου και η εταιρεία εκτοξεύτηκε στα ύψη με πληθώρα ταινιών: ηθογραφίες, κωμωδίες, δράματα, μιούζικαλ, πολεμικά, κοινωνικά, ιστορικά κλπ σε σημείο που έλεγαν ότι «αν η Ιταλία έχει την Cinecitta, η Ελλάδα έχει τη Finos Films!» Την εποχή εκείνη ήταν η μεγαλύτερη κινηματογραφική εταιρεία της χώρας και μια από τις μεγαλύτερες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Εδώ πρέπει να πούμε ότι ακόμη και ο καλός ελληνικός κινηματογράφος, ακόμη και οι πιο αξιόλογες ταινίες ποιοτικά και τεχνικά δεχόταν πυρά, όμως η ιστορία και προπαντός η διαχρονική αμείωτη αγάπη του κοινού για αυτές, διέψευσε τους επικριτές κατηγορηματικά.
Οι συνεργάτες του τον αποκαλούσαν «κατσαβιδάκια» γιατί διαρκώς ήταν με ένα κατσαβίδι στο χέρι και από το πρωί μέχρι το βράδυ συντηρούσε τις μηχανές του.
Το 1971 εγκαινίασε με δικά του χρήματα στα Σπάτα Παιανίας τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο των Βαλκανίων, όμως η έλευση της τηλεόρασης στις αρχές της δεκαετίας του 70 έφερε δειλά και την παρακμή του Ελληνικού κινηματογράφου. Αμετανόητος συνέχισε να γυρίζει ταινίες και αρνήθηκε να ασχοληθεί με την τηλεόραση γιατί θεωρούσε ότι αυτή ήταν ο λόγος που άδειασαν σιγά-σιγά οι κινηματογραφικές αίθουσες. Και δεν είχε άδικο!
Έφυγε από κοντά μας στις 26 Ιανουαρίου 1977, χτυπημένος από καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια αλλά και καταχρεωμένος γιατί ποτέ δεν ζήτησε κρατική βοήθεια ή άλλο είδους σπόνσορα για τις ταινίες του.
Ήταν ο πρώτος που:
α) καθιέρωσε τον ομιλούντα κινηματογράφο στη τότε θερινή αίθουσα Αλκαζάρ,
β) δημιούργησε τον πρώτο ελληνικό στερεοφωνικό ήχο για τα «Κορίτσια για φίλημα» που προβλήθηκε στο Αττικόν (τη μοναδική αίθουσα με την ανάλογη τεχνική υποδομή),
γ) κατασκεύασε το πρώτο ηχοληπτικό μηχάνημα για να γίνεται εγγραφή του ήχου πάνω στο φιλμ με λυχνίες παλλόμενου φωτός κατασκευάζοντας ειδικούς κινητήρες.
Όλο το ελληνικό θέατρο, το ελληνικό πεντάγραμμο, η αφρόκρεμα της τέχνης «παρέλασε» από τη Finos Films τα 40 σχεδόν χρόνια λειτουργίας της!
Ενδεικτικά μια πρόχειρη λίστα από τις προσωπικότητες που πέρασαν από τη Finos Films (τα ονόματα με τυχαία σειρά):
Ηθοποιοί:
Βεάκης, Κυβέλη, Γληνός, Καλουτά, Λογοθετίδης, Λιβυκού, Αυλωνίτης, Βασιλειάδου, Νέζερ, Φωτόπουλος, Σταυρίδης, Μακρής, Ζερβός, Τσαγανέας, Κωνσταντάρας, Λαμπέτη, Χορν, Παππάς, Βέγγος, Βλαχοπούλου, Χατζηχρήστος, Ρίζος, Ηλιόπουλος, Γκιωνάκης, Μορίδης, Διαννέλος, Παπαγιανόπουλος, Ζαφειρίου, Βρανά, Αρώνη, Ευθυμίου, Καββαδία, Κατράκης, Φούντας, Περγιάλης, Διαμαντίδου, Στεφανίδου, Μυράτ, Φωκά, Λαμπροπούλου, Στρατηγός, Μαυροπούλου, Γαρμπή, Πλατής, Φέρμας, Νοταρά, Κρεβατά, Γαβριηλίδης, Βανδής, Νικολαίδης, Προύσαλης, Παππά, Γιούλη, Βαλάκου, Χατζηαργύρη, Αλεξανδράκης, Καλογήρου, Σαμιωτάκη, Εξαρχάκος, Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Καρέζη, Καζάκος, Φόνσου, Μπάρκουλης, Βουτσάς, Καραγιάννη, Σαπουντζάκη, Λάσκαρη, Χρονοπούλου, Βογιατζής, Κούρκουλος, Προκοπίου, Ζαρόκωστα, Λιάσκου, Βουλγαρίδης, Τζανετάκος, Ντούζος, Γεωργίτσης, Αντωνόπουλος, Βούρτση, Γιουλάκη, Ανουσάκη, Βαλσάμη, Φέρτης, Βόγλης, Γαλανός, Κοντού, Κωνσταντίνου, Καλλιβωκάς, Καρράς, Γώγου, Πάντζας, Σειληνός, Ιωαννίδου, Μουστάκας, Μιχαλακόπουλος, Διαμαντόπουλος, Ναθαναήλ, Κομνηνός, Φωκάς, Πρέκας, Βουρνάς, Πάλλης, Καΐλας, Καλογεροπούλου, Τσιτσόπουλος, Παπανίκα, Κυριακού, Ζάννα, Γαληνέα, Ληναίος, Δαδινόπουλος, κλπ
Σεναριογράφοι:
Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος, Ψαθάς, Τσιφόρος, Βασιλειάδης, Γιαννουκάκης, Τζαβέλλας, Ρούσσος, Μιχαηλίδης, Λαζαρίδης, Γιαλαμάς, Πρετεντέρης, Μακρίδης, Φιλιππούλης, κλπ
Σκηνοθέτες:
Σακελλάριος, Τζαβέλλας, Δημόπουλος, Γεωργιάδης, Λάσκος, Φώσκολος, Δαλιανίδης, Κακογιάννης, Κούνδουρος, Ανδρέου, Βουγιουκλάκης, Κατσουρίδης, Βούλγαρης, Θαλασσινός, κλπ
Συνθέτες:
Χατζιδάκις, Σουγιούλ, Μουζάκης, Μωράκης, Πλέσσας, Καπνίσης, Ξαρχάκος, Μαμαγκάκης, Λοίζος, Χατζηνάσιος, κλπ
Τραγουδιστές:
Χιώτης, Λίντα, Ζαμπέτας, Βογιατζής, Τρίο Μέλοντι, Πάνου, Βοσκόπουλος, Βάνου, Μοσχολιού, Μπρόγερ, Αστεριάδου, κλπ
Μια μικρή λίστα από τις πάμπολλες ταινίες της Finos Films που αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να βλέπουμε ξανά και ξανά με την ίδια λαχτάρα:
Η φωνή της καρδιάς (1943), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ο μεθύστακας (1950), Έλα στο θείο (1950), Η Αγνή του λιμανιού (1951), Το Σωφεράκι (1952), Η ωραία των Αθηνών (1954), Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο (1955 & 1956), Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1955), Η καφετζού (1956), Η άγνωστος (1956), Η θεία από το Σικάγο (1957), Το τελευταίο ψέμα (1957), Η κυρά μας η μαμή (1958), Μια ζωή την έχουμε (1958), Η Αστέρω (1958), Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο (1959), Ο Ηλίας του 16ου (1959), Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959), Ο Θύμιος τα έκανε θάλασσα (1959), Η Μανταλένα (1960), Τα κίτρινα γάντια (1960), Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες (1960), Ζητείται ψεύτης (1961), Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961), Ο Κατήφορος (1961), Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός (1961), Νόμος 4.000 (1962), Ο Θόδωρος και το δίκανο (1962), Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962), Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962) Η Ηλέκτρα (1962), Υπάρχει και φιλότιμο (1963), Κάτι να καίει (1963), Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963), Λόλα (1964), Δεσποινίς Διευθυντής (1964), Η χαρτοπαίχτρα (1964), Κορίτσια για φίλημα (1964), Ραντεβού στον αέρα (1965), Φωνάζει ο κλέφτης (1965), Μια τρελλή-τρελλή οικογένεια (1965), Τζένη-Τζένη (1966), Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965), Στεφανία (1966), Κοινωνία ώρα μηδέν (1966), Οι κυρίες της αυλής (1966), Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967), Η αρχόντισσα και ο αλήτης (1968), Μια κυρία στα μπουζούκια (1968), Γοργόνες και μάγκες (1968), Ξύπνα Βασίλη (1969), Η νεράιδα και το παλικάρι (1969), Το λεβεντόπαιδο (1969), Υπολοχαγός Νατάσσα (1970), Η θεία μου η χίπισσα (1970), Ο Αστραπόγιαννος (1970), Η Ζούγκλα των πόλεων (1970), Η κόρη του ήλιου (1971), Μια ελληνίδα στο χαρέμι (1971), Ένας ξένοιαστος παλαβιάρης (1971), Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972), Η κόμισσα της Κέρκυρας (1972), Δικτάτωρ καλεί Θανάση (1973), Είκοσι γυναίκες και εγώ (1974), Η δίκη των δικαστών (1974), Ένα τανκ στο κρεββάτι μου (1975), Ο κυρ-Γιώργης εκπαιδεύεται (1977)… και μην νομίζετε ότι είναι μόνο αυτές! Είναι και τόσες άλλες πασίγνωστες και αγαπημένες ταινίες που θα θέλαμε σελίδες ολόκληρες αν έπρεπε να καταγράψουμε όλη τη λίστα ταινιών της F.F.
Ο Φίνος, μας άφησε σχεδόν 200 ταινίες οι οποίες μεγάλωσαν, μεγαλώνουν και θα συνεχίζουν να μεγαλώνουν και να ψυχαγωγούν γενιές ολόκληρες για αυτό και δίκαια έχει τον τίτλο του «πατέρα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου».
Μέσα από τον κινηματογραφικό φακό του κατέγραψε και κράτησε ζωντανές τις μορφές μεγάλων ηθοποιών αλλά και τις εικόνες της μεταπολεμικές Ελλάδας.
Για όλες τις στιγμές γέλιου και συγκίνησης που μας πρόσφερε και θα συνεχίζει να προσφέρει μέσα από τις ταινίες του στις γενιές που έρχονται, του οφείλουμε ένα μεγάλο...
«ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΥΡΙΕ ΦΙΝΟ»
