 Τα «Μπουμπουκομπιμπίκια» είναι ένα εφηβικό μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2004 από τις εκδόσεις Κέδρος. Η πολυγραφότατη συγγραφέας του μας βάζει στον κόσμο της Δάφνης, ενός κοριτσιού που μόλις μπαίνει στην εφηβεία. Μας παρουσιάζει τους προβληματισμούς, τις αγωνίες, τα ενδιαφέροντα αλλά και τα προβλήματα κάθε νέου κοριτσιού αυτής της ηλικίας που έχει στο πρόσωπό του μπουμπουκομπιμπίκια!
Είναι ένα ιδανικό ανάγνωσμα για νεαρές δεσποινίδες, μιας και σε αυτό θα βρούνε κομμάτια από τον εαυτό τους και θα μπορέσουν να ρίξουν μια ματιά σε αυτά που ζουν με ένα διαφορετικό τρόπο. Μια ματιά που θα τις βοηθήσει να ξεπεράσουν προβλήματα που θεωρούν γιγαντιαία και να απομυθοποιήσουν πράγματα και καταστάσεις που δεν έχουν τόση αξία όση τους δίνουν.
Παράλληλα το βιβλίο αυτό είναι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα και για γονείς που έχουν παιδιά στην εφηβεία (κυρίως κορίτσια) αφού από τη μια θα τους θυμίσει πως είναι να είναι κανείς έφηβος και από την άλλη θα τους δείξει έναν τρόπο αντιμετώπισης των εφήβων που τον χαρακτηρίζουν η ηρεμία και η κατανόηση.
Με ένα ξεχωριστό εξώφυλλο –με εικονογράφηση της Λύδας Τσουχνικά και σχεδιασμό της Νίκης Διανευτάκη- που απεικονίζει όλα τα αγαπημένα αξεσουάρ των κοριτσιών της ηλικίας αυτής και 54 σελίδες γεμάτες χιούμορ και ανάλαφρο ύφος γραφής, είναι ένα βιβλίο που θα κεντρίσει την περιέργεια των δεσποινίδων και δεν θα τις «τρομάξει» με τον όγκο του.
Όλα τα παραπάνω κάνουν το βιβλίο της Ειρήνης Καμαράτου - Γιαλλούση ένα αξιόλογο εφηβικό μυθιστόρημα που σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να αγοράσετε και να δωρίσετε σε κορίτσια που πηγαίνουν στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Δεν είσαι εντάξει, κύριε καθρέφτη, δεν είσαι εντάξει.
Τα έχουμε πει τόσες φορές οι δυο μας και τα έχουμε συμφωνήσει. Τα αγόρια είναι όρνεα, αλλά εμείς προσπαθούμε να μην τα βρίζουμε. Αντίθετα, τους κάνουμε τα γλυκά μάτια για να μας φλερτάρουν και να έχουμε μετά να κοκορευόμαστε στις φίλες μας.
Όμως τώρα τελευταία μου δείχνεις το πρόσωπό μου αλλιώτικο, σαν να μην ισχύουν όλα αυτά. Πρώτα απ' όλα, τα μάτια μου. Είναι υγρά, κόκκινα, και σαν να κοιτάζουν κάτι που δεν υπάρχει μπροστά τους.
Μάγουλα ξαναμμένα και χείλη σιροπιασμένα. Εδώ κι ένα μήνα μου δείχνεις την ίδια φάτσα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τον λένε Μίλτο...
|
