Κολοκοτρωναίοι

Οι Κολοκοτρωναίοι ήταν από τις πιο ονομαστές οικογένειες της Κλεφτουριάς και διακρίθηκαν για τους αγώνες τους ενάντια στους Τούρκους. Γενάρχης των Κολοκοτρωναίων θεωρείται ο Τριανταφυλλάκος Τζεργίνης (ή Τσεργίνης) που είχε ζήσει τον 16ο αιώνα και είχε καταφύγει στο Λιμποβίσι της Αρκαδίας, μετά την καταστροφή του χωριού του από τους Τούρκους. Στην αρχή στα απομνημονεύματα του, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γράφει ένα περιστατικό για τον Δημητράκη Τσεργίνη, γιο του Τριανταφυλλάκου: Ο Δημητράκης είχε πιαστεί αιχμάλωτος από Τουρκαλβανούς. Οι φύλακές του, που τον κρατούσαν αλυσοδεμένο, τον ρώτησαν αν θέλει να του λύσουν τις αλυσίδες και να δουν αν πηδάει πιο μακριά από αυτούς. Ο Δημητράκης αποκρίθηκε ότι στοιχηματίζει πως θα τους ξεπεράσει κι ας έχει τις αλυσίδες κι όταν το κατάφερε τον άφησαν ελεύθερο.

Ο Δημητράκης είχε τρεις γιούς, τον Χρόνη, τον Λάμπρο και τον Δήμο που πέρασαν 12 χρόνια σαν Κλέφτες στη Ρούμελη κι επέστρεψαν στην Πελοπόννησο. Το παιδί του Δήμου Τσεργίνη άλλαξε το επίθετό του σε Μπότσικας, επειδή ήταν μικροκαμωμένος και μαυριδερός. Ο Κολοκοτρώνης γράφει στα απομνημονεύματά του και την προέλευση του ονόματός του: Ένας Αρβανίτης είδε τον Γιάννη, γιο του Μπότσικα και είπε "Βρε, τι Μπιθεκούρας είναι αυτός!", δηλαδή ότι ο κώλος του είναι σαν κοτρώνι. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης συνεχίζει τα απομνημονεύματά του λέγοντας ότι από το 1553 που ήρθαν οι Τούρκοι στον Μοριά, οι Κολοκοτρωναίοι δεν τους αναγνώρισαν και ήταν σε διαρκή πόλεμο.

Ο Κωνσταντής, πατέρας του Θεόδωρου, ήταν αρχηγός των Αρματολών στην Κόρινθο. Ήταν τόσο ονομαστός που οι Τουρκαλβανοί μισθοφόροι των Τούρκων είχαν σαν όρκο "να μη γλυτώσω από του Κολοκοτρώνη το σπαθί". Το 1769, ξεκίνησαν τα Ορλωφικά, μια περίοδος του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-1774). Τα ρωσικά στρατεύματα με επικεφαλής τον ναύαρχο Ορλώφ, αποβιβάστηκαν στη Πελοπόννησο.
Ο Κωνσταντής πολεμούσε και η γυναίκα του είχε βρει καταφύγιο στα βουνά. Εκεί, στις 3 Απριλίου του 1770 γέννησε τον Θεόδωρο "εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την πάλαιαν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενον Ραμαβούνι". Κι ενώ οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές, έπρεπε να περάσουν άλλα 50 χρόνια ώστε να γίνει πραγματικότητα η Ελληνική Ανεξαρτησία, επειδή οι περισσότεροι Έλληνες δεν συμμετείχαν.

To 1780, οι Τούρκοι με επικεφαλής τον Καπετάμπεη, πολιόρκησαν τους πύργους της Καστάνιας (ή Καστάνιτσας) της Μάνης, όπου βρίσκονταν οι Κολοκοτρωναίοι και ο Κλέφτης Παναγιώταρος, στα πλαίσια επιχειρήσεων εκκαθάρισης εστιών αντίστασης. Μετά από καιρό πολιορκίας και με τα εφόδια να τελειώνουν επιχείρησαν έξοδο. Ο Κωνσταντής σκοτώθηκε όπως και δυο αδέρφια του και πολλά από τα παλικάρια τους. Η μητέρα του Κολοκοτρώνη κατάφερε να ξεφύγει και να σώσει δύο από τα έξι παιδιά της, και πήγε στη Μάνη. Από τα αδέρφια του Κωνσταντή γλύτωσε μόνο ο Αναγνώστης, θείος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τον Παναγιώταρο τον πιάσαν ζωντανό και τον σκότωσαν μετά οι Μπαρδουνιώτες.

Στην προεπαναστατική περίοδο (από τα Ορλωφικά μέχρι το 1821) σκοτώθηκαν περίπου 70 Κολοκοτρωναίοι. Οι πιο γνωστοί από τους Κολοκοτρωναίους είναι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (γνωστός και ως Γέρος του Μοριά) και ο πατέρας του Κωνσταντής.

Δείτε το αφιέρωμα της Ματιάς για τις εθνικές εορτές, την 25η Μαρτίου 1821, την 28η Οκτωβρίου 1940, κάνοντας κλικ εδώ!

Α.Α.