Ο Άγιος Πέτρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 855 μΧ. Οι γονείς του ήταν καλοί Χριστιανοί, εύποροι, φιλάνθρωποι και πολύ ελεήμονες.
Πρώτα οι μεγαλύτεροι αδερφοί του Πέτρου, ο Παύλος και ο Διονύσιος έγιναν μοναχοί και κατόπιν ο Πλάτωνας. Στη συνέχεια θέλησε και ο Πέτρος να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο, μιμούμενος τα αδέρφια του, και μάλιστα προσπαθούσε πολύ στους ασκητικούς αγώνες τόσο ώστε να αποτελεί παράδειγμα και πρότυπο αρετής για τους υπόλοιπους μοναχούς. Να σημειώσουμε εδώ ότι τελικά ολόκληρη η οικογένεια του Αγίου Πέτρου - οι γονείς, οι 4 αδελφοί και η 1 αδελφή - ακολούθησε τον μοναχικό βίο.
Ο Άγιος Πέτρος μελετούσε πολύ τόσο τους Πατέρες της Εκκλησίας, όσο και την αρχαία ελληνική γραμματεία. Ο Πατριάρχης Νικόλαος ο Μυστικός ξεχώρισε τον Άγιο Πέτρο για την μεγάλη του αρετή, την ευγλωττία και την μόρφωσή του, και θέλησε να τον τιμήσει κάνοντάς τον επίσκοπο. Ο Άγιος Πέτρος όμως αρνήθηκε και τελικά χειροτονήθηκε ο αδελφός του Παύλος επίσκοπος Κορίνθου στην Πελοπόννησο - του οποίου τη μνήμη τελούμε στις 27 Μαρτίου.
Ο Άγιος Πέτρος κατέβηκε μαζί με τον αρχιερέα αδελφό του στην Κόρινθο και κατάφερε να έχει την ησυχία που επιθυμούσε για πολύ καιρό. Όταν πέθανε ο επίσκοπος Άργους οι Ναυπλιώτες και οι Αργείοι Χριστιανοί πήγαν στον επίσκοπο Κορίνθου και πίεζαν να γίνει επίσκοπος Άργους ο Άγιος Πέτρος, αλλά επειδή ο Άγιος Πέτρος ήθελε να αποφύγει τις τιμές έφυγε και έλειψε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όταν ο Άγιος Πέτρος επέστρεψε τον πιέσαν ακόμη περισσότερο και τελικά πείστηκε. Το πρώτο του μέλημα σαν επίσκοπος Άργους ήταν να φροντίσει για την ευταξία των Ιερέων και της Εκκλησίας. Το δεύτερο ήταν να προσέχει κάθε Ιερέας τους πιστούς της ενορίας του. Τόσο πολύ ελεήμονας ήταν ο Άγιος Πέτρος που ακόμα και το ρούχο που φορούσε το έδινε στους φτωχούς που βρίσκονταν σε ανάγκη. Φρόντιζε τα ορφανά, τις χήρες και όλους όσους είχαν ανάγκη ελεημοσύνης. Όταν υπήρχε λιμός στην Πελοπόννησο ο Άγιος Πέτρος φρόντιζε να μην πεινάσουν χιλιάδες κόσμος. Είχε συγκεντρώσει σιτάρι και είχε ορίσει αρτοποιούς να φτιάχνουν ψωμί για την πόλη και τα χωριά. Με τη χάρη του Θεού και τις προσευχές του Αγίου Πέτρου, δεν τέλειωνε ποτέ το αλεύρι ενώ έφτιαχναν και μοίραζαν τα ψωμιά σε πάρα πολύ κόσμο.
Ο Άγιος Πέτρος σαν επίσκοπος Άργους φρόντιζε πολύ για την απελευθέρωση σκλαβωμένων. Θεράπευσε μια δαιμονισμένη κόρη. Πρόβλεψε κάποιο κακό που θα συνέβαινε σε όλη την Πελοπόννησο. Και ο Άγιος Πέτρος γνώριζε πότε θα έρθει το τέλος της ζωής του και το 925 μΧ, όταν έγινε 70 ετών κι έχοντας χύσει πολύ ιδρώτα στον αγώνα για την αρετή παρέδωσε το πνεύμα του.
Μετά τον θάνατο του Αγίου Πέτρου έγιναν πολλά θαύματα με το Άγιο Λείψανό του, το οποίο έβγαλε μύρο, θεράπευσε δαιμονισμένους και θεράπευσε πολλούς αρρώστους, φανερώνοντας έτσι τη δόξα που έλαβε στους Ουρανούς ο αοίδιμος Άγιος Πέτρος, επίσκοπος Άργους.
Ο Άγιος Πέτρος είχε ταφεί στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Άργος, αλλά ο Λατίνος επίσκοπος Σιγούντο Νάνι μετέφερε το λείψανο του Αγίου αρχικά στο Ναύπλιο και κατόπιν εκτός Ελλάδος το 1421 μΧ. Οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς της Μητρόπολης Αργολίδος προσπαθούσαν για πολλά χρόνια να επαναπατριστούν τα Λείψανα του Αγίου επισκόπου Πέτρου Άργους. Ο πρώτος που ερεύνησε τα ίχνη των Λειψάνων του Αγίου Πέτρου Άργους ήταν ο ιερέας και θεολόγος Χρήστος Παπαοικονόμου που έγραψε και το βιβλίο "Ο πολιούχος του Άργους Άγιος Πέτρος, επίσκοπος Άργους ο θαυματουργός" το 1908. Ο Μητροπολίτης Άργους Ιάκωβος Β' έκανε ενέργειες για την επιστροφή των Λειψάνων από το 1985 και τελικά οι προσπάθειές απέδωσαν τον Ιανουάριο του 2008.
Η Εκκλησία μας τιμάει την μνήμη του Αγίου Πέτρου επισκόπου Άργους στις 3 Μαΐου. Ο Άγιος Πέτρος είναι ο πολιούχος του Άργους και ο ναός του είναι η Μητρόπολη της πόλης. Την ακολουθία του Αγίου Πέτρου επισκόπου Άργους έκδοσε ο ζωγράφος Γεώργιος Μάρκου - ένας απ'τους μεγαλύτερους αγιογράφους της Αθήνας τον 18ο αιώνα - και ο Νικόλαος Ταρωνίτης στην Βενετία το 1729.
Απολυτίκιο του Αγίου Πέτρου, επισκόπου Άργους του θαυματουργού:
Πέτρα άρρηκτος, της Εκκλησίας, ποιμήν άριστος, πόλεως Άργους, ανεδείχθης Ιεράρχα πανεύφημε. Ως ουν πιστός οικονόμος της χάριτος, παντοίων νόσων ημάς ελευθέρωσαν, Πέτρε Όσιε, Χριστόν τον Θεόν αιτούμενος, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
