Απόσπασμα από το βιβλίο της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη: «Νεότερες απόψεις για την εσωτερική ιστορία του Βυζαντίου κατά τον 7ο αιώνα», Τρίκαλα 2006
Σημείωση στην Ιστορία των Εβραίων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας: Σχόλιο στο άρθρο του Alan Cameron, Heresies and Factions, Byzantion XLIV (1974) Fascicule.
Στο άρθρο αυτό ο Alan Cameron διατυπώνει την ακόλουθη γνώμη-άποψη: κατά τη γνώμη του, τα θρησκευτικά κίνητρα δεν έπαιζαν κανένα ρόλο στις αντιθέσεις και στους ανταγωνισμούς των δήμων μεταξύ τους και οι δήμοι δεν πήραν ποτέ μέρος σε θρησκευτικές αντιδικίες σαν οργανωμένοι δήμοι.
Ο Bratianu, αντίθετα, τονίζει τόσο πολύ τον αντισημιτισμό των δήμων και ιδιαίτερα των Πρασίνων, που συνδέει την υποτιθέμενη παρακμή τους τον 7ο αι., με μια υποτιθέμενη αντισημιτική κρίση του 7ου αι. Οι αυτοκράτορες, κατά τον ίδιο μελετητή, υποτίθεται ότι ενθάρρυναν τους δήμους να ενωθούν στον αγώνα τους κατά των Εβραίων, ενώ πριν ήταν διαιρεμένοι. Κατά τον Cameron, όλες αυτές οι υποθέσεις του Bratianu είναι κτισμένες στην άμμο, γιατί οι δήμοι δεν παρήκμασαν τον 7ο αι. αλλά στην πραγματικότητα κέρδισαν σε σημασία, όπως δείχνει ο ρόλος τους στο αυτοκρατορικό, αυλικό τυπικό. Κι ακόμη δεν υπάρχει καμιά μαρτυρία για μαζική εκτέλεση των Εβραίων της βυζαντινής αυτοκρατορίας ανάμεσα στα έδικτα του Ηρακλείου το 632 και του Λέοντα Γ΄ στα 721/2.
Πραγματικά, κατά τον τελευταίο ιστορικό του Εβραϊκού στοιχείου της βυζαντινής αυτοκρατορίας Joshua Star, το διάταγμα του Ηρακλείου ήταν «μια μεμονωμένη βίαιη χειρονομία», χωρίς σημαντικά αποτελέσματα στη νομική θέση ή στην καθημερινή ζωή των περισσοτέρων Ιουδαίων της αυτοκρατορίας.
Οι Εβραίοι, κατά την άποψη του Cameron, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως παράγοντας που συνέβαλαν στο χωρισμό και στην εχθρότητα των δύο δήμων μεταξύ τους. Σε μια εποχή, όπου οι περισσότεροι Χριστιανοί μισούσαν τους Εβραίους, δεν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η διαπίστωση πως οι δήμοι τους μισούσαν. Όμως, πρέπει να επισημανθεί πως ο «αντισημιτισμός» των δήμων, (όπου, τουλάχιστον, φαίνεται κάτι τέτοιο), παρουσιάζεται μόνο ως συνέπεια, όχι ως αιτία των αναταραχών που προκαλούσαν οι δήμοι. Όταν, εξάλλου, χάνεται η ψυχραιμία και αρχίζει η βία, η πραγματική αιτία της αναταραχής μπορεί να ξεχαστεί και οι άτυχοι Εβραίοι να βρεθούν στη θέση των θυμάτων.
