Η Κύπρος, παρόλο ότι είναι μια μικρή χώρα, εν τούτοις γεωγραφικά είναι ένα μεγάλο νησί, το τρίτο σε μέγεθος στη Μεσόγειο θάλασσα. Και είναι στ' αλήθεια ένα νησί με μια μεγάλη καρδιά, ένα νησί που προσφέρει στους επισκέπτες του μια γνήσια και ειλικρινή φιλοξενία και μια φιλική και εγκάρδια αντιμετώπιση. Ο Έλληνας επισκέπτης του νησιού θα αναγνωρίσει αμέσως ένα χώρο οικείο, θα αισθανθεί τη διάσταση μιας άλλης Ελλάδας, αυτό που έλεγε ο Σεφέρης «απ' εδώ νιώθει κανείς την Ελλάδα ευρύχωρη, πιο πλατιά».
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η θεά Αφροδίτη επέλεξε ανάμεσα στον ελληνικό χώρο να αναδυθεί σ' αυτό ακριβώς το νησί, μαγεμένη από τις φανταστικές φυσικές ομορφιές και το ζηλευτό του κλίμα. Για ακριβώς τον ίδιο λόγο που το επιλέγουν έκτοτε και πολλοί απλοί θνητοί αφού το θεωρού το "νησί της θεάς της ομορφιάς".
Η Κύπρος είναι ένα πανέμορφο νησί και ταυτόχρονα είναι μια χώρα γεμάτη αντιθέσεις. Τα δροσερά πευκόφυτα βουνά, αυτή η στιγμιαία και αναπάντεχη αλλαγή στο σκηνικό, είναι συνέχεια των χρυσών θαλασσοφίλητων ακρογιαλιών. 
Μικρά ήσυχα χωριουδάκια, όπου φαίνεται να έχει σταματήσει ο χρόνος, αποτελούν έντονες αντιθέσεις στις σύγχρονες κοσμοπολίτικες πόλεις. Ξενοδοχεία με υψηλού επιπέδου διευκολύνσεις στις παραλίες εναλλάσσονται με μεγάλες εκτάσεις από φυσικές και παρθένες ομορφιές. Βέβαια όλες οι αποστάσεις στην Κύπρο είναι ασήμαντες και οι περισσότερες διαδρομές γίνονται σε σύγχρονους δρόμους και αυτοκινητόδρομους -ενώ υπάρχει πάντοτε η επιλογή κάποιου δευτερεύοντα δρόμου για αυτούς που αρέσκονται στην περιπέτεια. Πάνω από όλα όμως το νησί προσφέρει ψυχική γαλήνη και ηρεμία. Σήμερα που ακόμα και αυτές οι διακοπές επισκιάζονται από το θέμα της ασφάλειας, η Κύπρος προσφέρει αυτό το μοναδικό αίσθημα της ασφάλειας παντού.
Λίγες χώρες μπορούν να σκιαγραφήσουν τη ροή της ιστορίας τους πέρα από 10.000 χρόνια. Το νησί της Κύπρου γύρω στα 8.000π.Χ. είναι ήδη κατοικημένο και βρίσκεται στο στάδιο της Νεολιθικής περιόδου. Από όλα τα σημαντικά γεγονότα που θα χαράξουν την πορεία του νησιού για τις επόμενες χιλιετηρίδες, η κάθοδος των Αχαιών και η ανακάλυψη του χαλκού -Kuprum στα λατινικά- είναι σίγουρα τα πιο σημαντικά. Το μέταλλο αυτό που θα χαρίσει και το όνομα του στο νησί, θα του φέρει αμύθητο πλούτο και δόξα, και η παρουσία των Μυκηναίων και του πολιτισμού τους θα χαράξει ανεξίτηλα την Ελληνική πορεία του νησιού.
Η στρατηγική θέση του νησιού, τα κοιτάσματα του χαλκού και τα δάση δίνουν στο νησί την ιδιαίτερη του φυσιογνωμία και αποτελούν πόλο έλξης για τους λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν στο νησί γύρω στα 1.400π.Χ., και εγκαταστάθηκαν μόνιμα όταν τέλειωσε ο Τρωικός πόλεμος, εδραιώνοντας με τον τρόπο αυτό την ελληνική ταυτότητα, τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Ο Τελαμόνιος Τεύκρος, αδερφός του Αίαντα ίδρυσε τη Σαλαμίνα, ο Αγαπήνωρ από την Αρκαδία ίδρυσε τη Νέα Πάφο, ο Χαλκάνωρ το Ιδάλιο, ο Πράξανδρος από τη Λακωνία τη Λάπηθο, ο Κηφεύς την Κερύνεια, ο Ακάμας, ο γιος του Θησέα, έδωσε το όνομα του στο ομώνυμο ακρωτήριο. Το νησί ανήκει πια στη μεγάλη Ελληνική οικογένεια, η γλώσσα και η θρησκεία είναι οι ίδιες και οι δεσμοί και οι σχέσεις που αναπτύσσονται βοηθούν την Κύπρο να αντιμετωπίσει τους πολλούς κατακτητές από τις γύρω χώρες. Οι Κύπριοι ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους Ίωνες εναντίον των Περσών, ο Κίμωνας ο Αθηναίος έφτασε στην Κύπρο το 449π.Χ. με 200 πλοία, πολέμησε και έπεσε στο Κίτιο, ενώ ο Ευαγόρας, ο ένδοξος βασιλιάς της Σαλαμίνας, βοήθησε τους Αθηναίους εφοδιάζοντας τους με υλικά στη διάρκεια των επιχειρήσεων του Πελοποννησιακού πολέμου. 
Οι αιώνες που ακολούθησαν βρήκαν το νησί κάτω από τους Αιγυπτίους, τους Πέρσες, τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τους Ρωμαίους, μέχρι που το νησί έγινε μέρος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Τη μεγάλη Βυζαντινή παράδοση διέκοψε η Φράγκικη και η Βενετσιάνικη κυριαρχία της Κύπρου που κράτησε συνολικά από το 1191 μέχρι το 1571. Το νησί έπεσε στα χέρια των Οθωμανών το 1571, μετά από πολύμηνες πολιορκίες τόσο της Λευκωσίας όσο και της Αμμοχώστου. Τη μακριά περίοδο της Οθωμανικής κατοχής διαδέχτηκε η Αγγλική κυριαρχία. Μετά τον ένδοξο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955-1959, το νησί απέκτησε την ελευθερία του και ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος το 1960, και αυτό για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία των 3.500 χρόνων. Σ' όλο αυτό το διάστημα, σ' όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια, ο κόσμος της Κύπρου κράτησε γερά την ελληνική του ταυτότητα, τα ήθη και τις παραδόσεις, την ορθόδοξη του θρησκεία, αλλά και τη γλώσσα του. Τον Ιούλιο του 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και από τότε το 37% του εδάφους στο βόρειο μέρος του νησιού κατακρατείται παράνομα από τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής που παραβίασαν και συνεχίζουν να παραβιάζουν παράφορα κάθε αρχή διεθνούς δικαίου.
