Την αγάπη για τα ταξίδια την έχω κληρονομήσει μάλλον από τον πατέρα μου. Δώσε μας ταξίδι και πάρε μας την ψυχή. Εκτός από τα ταξίδια κληρονόμησα και την «τρέλα» για τα κάστρα και γενικά τα μέρη με ιστορική αξία. Ένα από τα «τέλεια» μέρη,
για τους παραπάνω λόγους, είναι η Μονεμβασιά.
Η επίσημη ονομασία της είναι Μονεμβασία. Σημαίνει «Μονή Έμβασις» δηλαδή «Μία Είσοδος». Και όντως η Μονεμβασιά είναι μια καστροπολιτεία την οποία μπορείς να προσεγγίσεις μόνο από ένα σημείο. Είναι χτισμένη σε ένα βράχο ύψους 300 περίπου μέτρων. Ο βράχος της Μονεμβασιάς βρίσκεται στα νοτιοανατολικά παράλια της Πελοποννήσου και συνδέεται με την ακτή με μία γέφυρα.
Στην Μονεμβασιά, έχω πάει μέχρι τώρα, δύο φορές και ελπίζω να ξαναπάω σύντομα. Την πρώτη φορά, σε ηλικία 24 ετών, είχα πάει με τους κολλητούς μου κάποιο τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου. Θυμάμαι έντονα 4 μπύρες (νηστικός πρωί πρωί και ο ήλιος να σε τυφλώνει), αρκετά Β52 και Southern Comfort με πάγο και ένα μεταμεσονύκτιο χορό (μεθυσμένος εννοείται) καταμεσής του παραλιακού δρόμου, του κόλπου της Μονεμβασιάς. Πιο μετά ξύπνησαν τα γονίδια και άρχισα να εκτιμώ τα κάστρα. Την δεύτερη φορά τα πράγματα ήταν καλύτερα. Με μοναδικό υγρό στο στομάχι τον καφέ, γνώρισα την Μονεμβασιά και έμαθα την ιστορία της.
Οι Λάκωνες του 6ου μ.Χ. αιώνα λάξευσαν- έκτισαν την πολιτεία πάνω στον βράχο. Σκοπός ήταν να προφυλαχτούν από τις επιδρομές των βαρβάρων.
Για τον λόγο αυτό, η γέφυρα που ένωνε τον βράχο με την ακτή ήταν ξύλινη και κινητή. Όταν τραβιόταν η γέφυρα, δεν υπήρχε δυνατότητα προσπέλασης στον βράχο. Εκτός από την γέφυρα την πολιτεία προστάτευε και ένα διπλό αμυντικό τείχος. Παρόλα αυτά όμως, πόδια κατακτητών κατάφεραν και πάτησαν στην Μονεμβασιά. Το 1249 την κατέλαβαν οι Νορμανδοί, έως το 1263 που παραδόθηκε στους Βυζαντινούς. Σε Ελληνικά χέρια παρέμεινε έως το 1464 όπου την πήραν οι Ενετοί. Από τότε έως και το 1821 άνηκε πότε στους Ενετούς και πότε στους Τούρκους. Μετά την επανάσταση του 1821, όμως επέστρεψε στα Ελληνικά χέρια και από τότε η Γαλανόλευκη κυματίζει πάνω από το «πέτρινο καράβι» όπως ονομάζει ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος την Μονεμβασιά. Σε αυτό το «καράβι» γεννήθηκε ο μεγάλος μας ποιητής, το 1909, και σε αυτό το καράβι είναι εκτός από την πρώτη και η τελευταία του κατοικία.
Η Μονεμβασιά χωρίζεται σε δύο βασικά τμήματα. Το πρώτο, η Άνω πόλη, είναι και αυτό που κτίστηκε πρώτο. Εκεί κατοικούσαν οι αριστοκράτες της εποχής. Στην εποχή μας το τμήμα αυτό της Μονεμβασιάς δεν κατοικείται. Τα κτίσματα σε αυτό το τμήμα είναι μεγαλύτερα από αυτά του δεύτερου τμήματος, της Κάτω πόλης. Εδώ τα κτίσματα είναι μικρότερα και κολλημένα το ένα στο άλλο. Το τμήμα αυτό κατοικείται στις μέρες μας. Ο κεντρικός άξονας της Κάτω Πόλης είναι ένα πλακόστρωτο δρομάκι. Ξεκινά από την δυτική
πύλη του κάστρου και σε αυτό βρίσκονται όλα τα καταστήματα της πόλης. Το σπίτι του Γιάννη Ρίτσου είναι στις αρχές του δρόμου αυτού και στα αριστερά. Όλα τα κτίσματα τόσο στην Άνω όσο και στην Κάτω πόλη είναι φτιαγμένα με πέτρα. Η πέτρα και το ξύλο είναι τα δύο υλικά που κυριαρχούν σε αυτήν την γωνιά της Ελλάδας.
Αν βρεθείτε στην Μονεμβασιά δύο σημεία της δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε. Το ένα είναι η κεντρική πλατεία στην Κάτω Πόλη. Εκεί βρίσκεται η εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού και το κανόνι. Το ένα άκρο της πλατείας είναι ένας μεγάλος εξώστης με θέα το Αιγαίο Πέλαγος. Το δεύτερο σημείο είναι η εκκλησία της Αγίας Σοφίας στην Άνω Πόλη. Ακόμα και αν δεν σας ενδιαφέρουν οι τοιχογραφίες, οι οποίες είναι θαυμάσιες, η θέα από εκεί είναι εκπληκτική. Εκτός από τους προηγούμενους δύο ναούς, στην Μονεμβασιά υπάρχουν άλλες 40 περίπου Βυζαντινές εκκλησίες. Γενικά η Μονεμβασιά, και ιδιαίτερα η Άνω Πόλη, είναι ένα μέρος που ο χρόνος κυλάει πολύ αργά. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Μόλις βρεθείς ανάμεσα στα γεμάτα ιστορία κτίσματα ή σταθείς σε έναν από τους μικρούς εξώστες που κοιτούν στο Αιγαίο, νιώθεις μια παράξενη ενέργεια να σε τυλίγει και να επιβραδύνει τον χρόνο.
Όμως εκτός από την Παλιά
Μονεμβασιά υπάρχει και η Νέα Μονεμβασιά. Είναι η πόλη που βρίσκεται στην ακτή της Λακωνίας. Από εκεί ξεκινά η γέφυρα που σε οδηγεί στην Παλιά Πόλη. Η Νέα Μονεμβασιά είναι μια πόλη σύγχρονη, γεμάτη φιλόξενους ανθρώπους και έντονη νυχτερινή ζωή. Μπορείτε να βρείτε κατάλυμα για το βράδυ είτε εδώ, είτε στην Παλιά Πόλη.
Η Νέα Μονεμβασιά απέχει από την Αθήνα 320χλμ. Για να φτάσετε εκεί θα πρέπει να ταξιδέψετε ως την Σπάρτη, και αφού πάρετε τον δρόμο για Γύθειο να στρίψετε αριστερά στο χωριό Χάνια. Από τα Χάνια και μετά ο δρόμος θέλει λίγο προσοχή γιατί έχει πολλές στροφές και είναι στενός. Είναι όμως αρκετά όμορφη διαδρομή. Επιδιώξτε να την περάσετε ημέρα. Είναι πιο εύκολο και το τοπίο θα σας αποζημιώσει. Ειδικά το σημείο, στο τέλος της διαδρομής, όπου εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά σας ο Βράχος της Μονεμβασιάς. Ένας άλλος τρόπος να πάτε στην Μονεμβασιά είναι μέσω θαλάσσης. Από τον Πειραιά ξεκινούν Ιπτάμενα Δελφίνια, αλλά και τα πιο αργά Φέρρυ Μποτ. Η απόσταση είναι 84 ναυτικά μίλια. Ένας τρίτος τρόπος είναι τα ΚΤΕΛ που κάνουν δρομολόγια προς την Μονεμβασιά.
Το αυτοκίνητο δεν θα σας φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο για διάφορους λόγους. Καταρχήν στην Παλιά Πόλη δεν κυκλοφορούν τροχοφόρα, ούτε καν δίτροχα.
Έξω από την Δυτική Πύλη, υπάρχει parking, που όμως λόγω της ιδιαιτερότητας του εδάφους είναι σχετικά μικρό και μονίμως γεμάτο. Επίσης, για να επισκεφθείτε την Παλιά Πόλη μπορείτε από την Νέα Μονεμβασιά να χρησιμοποιήσετε ένα λεωφορείο που κάνει συχνά δρομολόγια, ή να ανεβείτε με τα πόδια. Αν επιλέξετε να περπατήσετε μέχρι εκεί, θα χρειαστείτε περίπου μισή ώρα αλλά είναι πολύ όμορφη διαδρομή. Και τέλος, δεν θα χρειαστείτε να πάτε με το αυτοκίνητο πουθενά αλλού. Το μέρος, οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες της Μονεμβασιάς θα σας κάνουν να τους αποχωριστείτε με μισή καρδιά. Για τις παραλίες μου έχουν πει ότι είναι φοβερές. Προσωπικά δεν τις δοκίμασα. Την πρώτη φορά ήμουν χαμένος στην μέθη, ενώ την δεύτερη είχα χαθεί μερικούς αιώνες πίσω. Την επόμενη φορά θα τις επισκεφθώ κι αυτές, αν δεν χαθώ πάλι στο παρελθόν…
