Η συνέντευξη του Καζαντζίδη στο Γιώργο Λιάνη για το συμβόλαιο με τη Minos Emi
Εδώ στα χέρια μου κρατώ ένα συμβόλαιο, το οποίο υπογράφηκε το 1972.
Η διάρκεια του είναι τριετής, όπως βλέπεις, έπρεπε λοιπόν το 1975 να είχε τελειώσει.
Δυστυχώς σήμερα έχουμε 1983.
Το συμβόλαιο αυτό εξακολουθεί να ισχύει, γιατί έχει έναν δεσμευτικό όρο μέσα, που καλώ όλους τους συναδέλφους, αν υπάρχουνε, Γιατί λυπάμαι που το λέω, ήθελα συμπαράσταση από όλον αυτόν τον κόσμο, που οι πληγές από τους αγώνες που έχω κάνει δεν έχουν κλείσει ακόμα.
Και είναι φορές που πικρόχολα γράφουν και λένε ορισμένα λόγια.
Ντροπή τους. Δεν είναι όλοι, είναι ορισμένα παράσιτα θα έλεγα, που υπάρχουν μέσα στο χώρο αυτόν τον καλλιτεχνικό και που χρόνια μας χαλάνε τους αγώνες.
Πάντα, μέσα στα σωματεία, μέσα σε συζητήσεις μας, υπάρχουν οι ρουφιάνοι των εταιριών, οι οποίοι πάνε και λένε τις σκέψεις μας και τους αγώνες που έχουμε υπόψη μας να κάνουμε για να κερδίσουμε κάτι.
Στέλιο θα μου επιτρέψεις να σου πω κάτι.
Είπες, το συμβόλαιο υπογράφηκε το 1972 και ενώ λήγει το 1975, εξακολουθεί να ισχύει.
Ποιος είναι ο δεσμευτικός όρος που αναφέρεται εδώ και κάνει το συμβόλαιο αυτό, αν και λήγει το 1975 να ισχύει με 1983.
Μάλιστα.
Το συμβόλαια αυτό έχει πολλά δεσμευτικά σκέλη.
Είναι με πολλοί τέχνη φτιαγμένο.
Γιατί όταν έναν άνθρωπο τον έχεις αλυσοδεμένο χειροπόδαρα, τον χτυπάς όπως θέλεις.
Πάντως, το πρόβλημά μου δεν είναι τα λεφτά.
Το λέω και θα το λέω εσαει.
Ψυχολογική, καθαρά οι λόγοι.
Ο Μάτσας δεν με χειρίστηκε ποτέ σαν καλλιτέχνη.
Με έβλεπε σαν αντικείμενο.
Σε συνομιλίες που έχω κάνει μαζί του, έπαιρνε το στυλό και έκανε λογαριασμούς.
Ο Μάτσας με βλέπει σαν μία πρόσθεση ή μία αφαίρεση, αν θέλετε, σαν ένα πρόβλημα αριθμητικό.
Δεν υπάρχει διάλογος με το Μάτσα.
Ο Μάτσας επιμένει να μου δίνει αυτές τις πενταροδεκάρες και πάλι λέω δεν είναι αυτό, μέσα μου έχω πετρώσει πλέον.
Δεν μπορώ να ξανατραγουδήσω γι’ αυτόν τον άνθρωπο.
Η καριέρα μου όλοι με το Μάτσα, η συνεργασία μου αν θέλετε κύλησε σε δικαστήρια και σε δικηγορικά γραφεία.
Κοντεύω να γίνω νομικός.
Έχω ανοίξει όλα τα νομικά βιβλία που υπάρχουν να δω τι μπορεί να γίνει με μένα, πως μπορώ να αποδεσμευτώ.
Δυστυχώς υπάρχει αυτό το συμβόλαιο, υπάρχουν κάτι υπογραφές, τις οποίες πολύ καλά ξέρετε πως έβαλα, και έτσι συνεχίζεται η κατάσταση αυτή.
Έχουμε εδώ ένα πολύ συγκλονιστικό πράμα που η εταιρία δεν φτάνει μόνον ότι μου έχει δεσμεύσει τη φωνή αλλά με δεσμεύει και σαν συνθέτη και εγώ όπως ξέρεις Γιώργο κατά καιρούς έχω γράψει αρκετά τραγούδια και αρκετές επιτυχίες αν θέλεις το Δυο Πόρτες έχει ζωή είναι δικό μου και άλλα πολλά τραγούδια που μπορεί να μη φέρουν και το όνομά μου απάνω για διάφορους λόγους
Εδώ λέει λοιπόν καθ’ όλη τη διάρκεια της παρούσης συμβάσεως και την τυχόν παράταση αυτής, κάνει μνεία πάντα, πάντα για παρατάσεις μιλάει, απαγορεύεται ρητώς τον καλλιτέχνη όπως εκτελεί οιαδήποτε άσματα ή προβαίνει εις οιαδήποτε μουσική εκτέλεση υπό το πραγματικό του όνομα ή υπό ψευδώνυμον δι’ ίδιον αυτού λογαριασμό ή δια λογαριασμό τρίτου φυσικού ή νομικού προσώπου, επί σκοπού παραγωγής δίσκων ή κασετών.
Λοιπόν, εδώ όπως βλέπεις μου αφαιρεί και το δικαίωμα της συνθέσεως.
Δεν έχω δικαίωμα να διαλέξω μία από τις υπάρχουσες φωνές ή να δημιουργήσω μια φωνή, αν θέλεις καινούρια, και να πω, θα πεις κάποια τραγούδια μου για εκτόνωση.
Γιατί η μπαταρία όσο είναι γεμάτη μπορεί να σπάσει και όλα, αν κάποιος δεν ακουμπήσει να δώσει λίγο ρεύμα κάπου.
Και άλλα πολλά, Γιώργο, πάρα πολλά.
Θέλεις να σου αναφερθώ στο θέμα της αμοιβής μου; Αααα, κάτσε να γελάσεις λίγο.
Λοιπόν, η αμοιβή μου όπως βλέπεις εδώ είναι 12 δραχμές κατά δίσκο Δώδεκα δραχμές δεν είναι ποσοστά αυτά Γιώργο, είναι δραχμές που και χίλιες δραχμές να πάει ο δίσκος, εγώ θα παίρνω τις 12 δραχμές Και μετά από δύο χρόνια αν θέλεις, που ο δίσκος θεωρείται πεπαλαιωμένος, η αμοιβή μου αυτομάτως γίνεται 6 δραχμές το δίσκο Πέφτει κατά 50% Και ο κ.
Μάτσας εξακολουθεί να πουλάει σχεδόν στις τιμές ενός καινούριου δίσκου που κυκλοφορεί.
Πες λατρεύει δηλαδή ότι σήμερα που όλοι πια οι τραγουδιστές παίρνουν ποσοστά και τα ποσοστά του μπορεί να αντιπροσωπεύουν και 50 δραχμές, εσύ εξακολουθείς και θα εξακολουθείς να αμείβεσαι με 12 που μετά γίνονται 6.
Πάνω σε αυτό δεν είναι αυτή.
Ποιοί; Την άλλη πλευρά.
Ποια είναι η άλλη πλευρά; Αυτό που τους θέτεις, πώς είναι δυνατόν εγώ, ο Καζαντζίδης, να παίρνω 6 δραχμές και ο X τραγουδιστής που είναι εκατοστής αν δεις κατηγορίας να παίρνει 30;
Τι σου απαντάει; Σε ποιους να τα πω αυτά, Γιώργο;
Στην εταιρεία.
Α η εταιρεία λέει τελείωσε αυτή τη σύμβαση και το καινούριο συμβόλαιο που θα κάνουμε θα είναι όπως το θέλεις περίπου, με πολύ ειρωνεία φυσικά.
Μα δεν τελείωσε ποτέ το συμβόλαιό μου, αν θες να μάθεις, μου φαίνεται πως το ανέφερα και στην αρχή, 2 είναι τα συμβόλαια του Καζαντζίδη.
Το 1951 μέχρι το 64 και το 64 μέχρι αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Ποτέ δεν τελείωσε το συμβόλαιό μου.
Να νιώσω ελεύθερος κι εγώ, να κάνω μια συνομιλία με κάποιον που έχει κάποια εταιρεία, να ζητήσω κι εγώ κάτι αν θέλεις.
Είναι και αληθινό αυτό που είπε για σένα ο Βασίλης Βασιλικός, το “καρυδωμένο λαρύγγι“;
Βεβαίως.
Μια ζωή θα υπάρχουν υπολείμματα του ενός συμβολαίου, Για να το κρατούμενο κύριε Καζαντζίδη, έχουμε τη φωλιά σας βρώμικη, δεν τελειώσατε.
Επομένως υπογράφετε μας αυτά που σας προτείνουμε και όχι πολλά.
Αυτό γινόταν Γιώργο Λιάνη, κρατάει την φωνή μου στα συρτάρια της.
Η εταιρεία αυτή επιμένει για τους δικούς της οικονομικούς σκοπούς και τα συμφέροντα των ξένων πολυεθνικών εταιριών, που εκπροσωπεί στην Ελλάδα, να μη μου επιτρέπει να επικοινωνήσω μέσα από τα τραγούδια μου με τον ελληνικό λαό.
Μοναδικό της στήριγμα και όπλο αυτής της σκλαβιάς μου είναι ένα συμβόλαιο απαράδεκτο πέρα για πέρα που υπέγραφα εκβιαστικά το 1972 για λόγους που θα σας εξηγήσω παρακάτω.
Υπεύθυνα και δημόσια δηλώνω ότι αφού προσπάθειες 20 ετών για μια συνεννόηση με τον κ. Μάτσα τορπιλίστηκαν από την πλευρά του, εγώ θα σπάσω μονομερώς το συμβόλαιο της σκλαβιάς μου, θα προχωρήσω αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις και τις συνέπειες και θα τραγουδήσω γιατί πιστεύω στον αγώνα μου αυτόν πως έχω δίκιο και έχω με το μέρος μου τον ελληνικό λαό.
Η δήλωση του εκπροσώπου της εταιρείας Μίνως Μάτσας και Υιός προσκόμισε νέα στοιχεία στην υπόθεση Καζαντζίδη αλλά και δημιούργησε ορισμένα κρίσιμα ερωτηματικά, στα οποία πρέπει να δώσουμε απάντηση για λόγους καθαρά δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Βέβαια από την πλευρά Μάτσα είναι αδύνατο να αντλήσουμε τις απαντήσεις που αναζητάμε γιατί όπως ακούσατε η εταιρεία δεν δέχθηκε να μας συναντήσει, και να μας συναντήσει, δεν δέχθηκε να της πάρουμε συνέντευξη και έτσι είναι σε θέση να απαντήσει στα ερωτήματα μας.
Μόνοι μας πηγή παραμένει ο Στέλιος Καζαντζίδης, τον οποίον καλέσαμε αυτή τη στιγμή και είναι μεσάνυχτα της Παρασκευής, δηλαδή περίπου 15 ώρες, 18 ώρες πριν βγήκε η εκπομπή στον αέρα, τον καλέσαμε στο στούντιο την ώρα που κάνουμε μοντάζ για να απαντήσει στα ερωτήματα μας αυτά. Επάνω σε ορισμένα ερωτήματα, επάνω σε ορισμένες καταγγελίες που τον αφορούν βασικά και γίνανε από τον εκπρόσωπο της εταιρείας.
Ναι, και θά ‘θελα να στέλνω ένα από τα ερωτήματα που διαλέξαμε με τα παιδιά εδώ αυτή τη στιγμή, μια και δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε και είναι δυνατό.
Να μας πεις πρώτα, σε αυτό που σε κατηγορούν συγκεκριμένα, ότι δηλαδή το 1952 Εσύ παράνομα ενώ ανήκεις στην Μάτσα, ενώ ανήκεις στην εταιρεία Κολούμπια, ηχογραφείς για την εταιρεία Ορφανίδη.
Είναι αλήθεια ή όχι; Εταιρεία Ορφανίδη, αν θυμάμαι καλά, ήταν η RCA.
Από εκεί, από αυτή μου την παράνομη, αν θέλετε, γιατί κάπως έτσι ήθελε ο κ. Λαμπρόπουλος να την φτιάξει, Είχαμε καταγγείλει τη σύμβαση για Λεόντιο.
Παρουσιάσαμε τη Μαντουμπάλα και δείξαμε τα κέρδη στο δικαστήριο που προκύψαν από αυτό το δίσκο με την αμοιβή που είχα πάρει και η σύμβαση αυτή είχε ριχθεί.
Υπάρχει και γνωμάτευση του διοικητή του, του ΕΚΑ αν θυμάμαι τότε, του κ. Καποδίστρια.
Τη δίκη την είχα κερδίσει τότε και ήταν η πρώτη μου νίκη.
Τότε ο Λαμπρόπουλος μου έδωσε τα ποσοστά και επανήλθα σε αυτόν.
Με την ευκαιρία να μάθουμε ακριβώς το πολύ σημαντικό, αυτό το τεράστιο σουξέ, η Μαντουμπάλα, αυτήν την τεράστια επιτυχία, τι χρήματα απέδωσε σε σένα και τι απέδωσε στην εταιρεία.
Εγώ πήρα 365 δραχμές.
Η εταιρεία πρέπει να πλησίασε τα 3-4 εκατομμύρια, δεν θυμάμαι τώρα.
Είναι πάρα πολύ σημαντικά λεφτά.
Υπάρχει μια άλλη στη συνέχεια καταγγελία από τον εικόνα της εταιρείας, ότι εσύ το 1967, όντας στην εταιρεία Μίνως Μάτσας και Υιός πλέον, δημιουργείς μια δισκογραφική εταιρεία στο ΚΙΑΤΟ με το όνομα ΣΤΑΝΔΑΤ και βέβαια στη συνέχεια τα βρίσκετε με τον κ. Μάτσα και επιστρέφεις στην εταιρεία και η εταιρεία Μάτσας αγοράζει και πληρώνει κάποια χρήματα σε σένα για τα μηχανήματα που είχες στην εταιρεία τη δική σου.
Είναι έτσι τα πράγματα ή κάπου διαφορετικά;
Ναι, ο κ. Μάτσας μια ζωή είναι φιλάνθρωπος, αυτό είναι γνωστό, δεν χρειάζεται να το πολύ συζητήσουμε.
Η εταιρεία αυτή, και το εργοστάσιο αν θέλετε, γιατί πρόκειται για εργοστάσιο, σας κάνω γνωστό το εξής, ότι η πρέσα που είχα φέρει τότε αντιστοιχούσε με 8 πρέσες της εταιρείας Columbia, γιατί αν θέλετε να μάθετε κάτι, οι πρέσες της Κολούμπια είναι από πιο υπανάπτυκτες χώρες από τη δική μας, που τις ξηλώνουν από εκεί και αντί να τις πετάξουν, τις στέλνουν στην Ελλάδα.
Εν πάση περιπτώσει, είχα φέρει μια πρέσα, αξιόλογη, και κάποιο υλικό, που όταν το έπιασε ο Λαμπρόπουλος στα χέρια του, είπε επιλέξει «Οι κερατάδες μας πουλάνε αμμοχάλικο».
Ξέρετε σού είναι αυτό, ότι είχα φέρει υλικό για να δώσω δίσκο στον κόσμο να τον έχω για 50 χρόνια.
Έτσι τίμια δουλειά πήγα να κάνω.
Όμως οι κύριοι ήμουνα τα αγκάθι όπως ξέρετε, δεν μάθει να συστήσω αυτήν την βιομηχανία του δίσκου για να λυτρωθώ από τους κυρίους αυτούς όλους και τρεις φορές μου απέρριψαν την αίτηση που είχα κάνει στο Υπουργείο Βιομηχανίας, σκοπιμότητος αν θέλετε, μέχρι που μπήκα μια φορά μέσα έξαλλος και άρχισα να χτυπάω μπουνιές στα τραπέζια, τους λέω δεν τό ‘χετε το δικαίωμα αυτό, μου φέραν κάτι παραδείγματα με έναν Ρενάτο Καροζόνε που υπήρχε τότε, ότι σαν τραγουδιστής διέπρεψε αλλά σαν επιχειρηματίας τον ξέχασε ο κόσμος, τους λέω αυτό είναι δική μου δουλειά και δική μου ευθύνη, σας παρακαλώ θα μου δώσετε την άδεια και κατάφερα και έκανα ένα εργοστάσιο το οποίο δεν λειτούργησε ποτέ γιατί όπως ξέρετε τα κυκλώματα στην Ελλάδα είναι τόσο βρωμερά που δεν αφήνουν να σηκώσει ένας έντιμος άνθρωπος κεφάλι να κάνει μια δουλειά σωστή και τίμια ο κύριος Μάτσας τώρα που λέει ότι φιλανθρωπικά δεν με άφησε να υποστώ αυτή τη ζημία και πλήρωσε από την τσέπη του ας πούμε αυτό το σημαντικό ποσό. Σας διαβεβαιώ ότι το κοστολόγιο των ηχογραφήσεων δεν κυκλοφόρησαν αυτά.
Και το υλικό που είχα φέρει και της πρέσας είχε περάσει το 1,5 εκατομμύριο και ο κ. Μάτσας μου έδωσε, αν θυμάμαι καλά, γύρω στις 600.000.
Το 1/3 δηλαδή περίπου τις αποζημιώσεως, της αξίας.
Στη συνέχεια αυτή η πρέσα πήγε στην Κύπρο και σήμερα βρίσκεται στην πλευρά που είναι υπό τουρκική κατοχή.
Αυτό είναι το ιστορικό, αν θέλετε, της προηγούμενης.
Εσύ βέβαια, τώρα γνώριζες τα φιλάνθρωπα αισθήματα του κυρίου Μάτσα, εμείς όμως σήμερα ακούσαμε πρώτη φορά και μια πτυχή της εταιρείας άγνωστης εμάς, που είναι η φιλανθρωπική της πτυχή, όπου εμφανίζεται τώρα ο εκπρόσωπος να λέει πως σου έχουν κάνει πρόταση συγκεκριμένη τους τέσσερις δίσκους που θα έγραφες βάσει των τραγουδιών που χρωστούσες, τα καθαρά κέρδη, όπως ακριβώς λέγεται, των 4 δίσκων να δοθούν σε ορφανά παιδιά και συγκεκριμένα στο Τζάνειο και στο Χατζηκώστα.
Εσύ πώς δεν δέχτηκες αυτή την πρόταση;
Καταρχήν, και τα δυο μαζί, καταρχήν αυτή η πρόταση είναι δική μου.
Δεν είναι του κυρίου Μάτσα και αυτά που ξέρει και ο Μάτσας να τα αφήσει.
Εδώ, επιτρέψτε μου να αναφερθώ στη γιαγιά μου πάλι, αυτή τη σπουδαία γυναίκα, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα της, γιατί πολλά από αυτά που μου είχε πει στέκουν μέσα μου.
Μου είχε πει να προσέχω το φίδι όταν ξεψυχάει τότε είναι επικίνδυνο δαγκώνει και άσχημα.
Λοιπόν, κάποτε είχα κάνει εγώ πρόταση στο μάτσα του, είπα η στιγμή εκμετάλλευση που μου κάνεις είναι τέτοια που δεν ανέχομαι στον εαυτό μου ας πούμε, γιατί ξύπνησα επιτέλους και δεν μπορώ να έρθω να σου ξανατραγουδήσω με αυτά τα λεφτά.
Τουλάχιστον αυτά τα κέρδη που θα προκύψουν από αυτό το δίσκο να τα κάνουμε κάτι, δηλαδή ένα φιλανθρωπικό δώρο να γίνει κάποιο ίδρυμα αν θέλεις γιατί είναι πολλά τα λεφτά είναι πάρα πολλά τα λεφτά Γεωργό και ακόμα του επεσήμανα ότι στο σημείο που θα μπει η πλάκα να μπει το όνομα του πρώτο μου λέει είναι ωραία πρόταση αυτή, χαμογελούσε και αυτά λέει θα σου απαντήσω δεν είχε το θάρρος ούτε να με πάρει τηλέφωνο να μου το πει έβαλε το δικηγόρο του τον κ. Παναγόπουλο και μου είπε το εξής χαρακτηριστικό «Στέλιο μου, φίλε μου, γιατί έχουμε κάποιες φιλίες με τον κ. Παναγόπουλο, παλαιότερα του τραγούδησα και όλα.
Μπορεί να είναι δικηγόρος αλλά είναι και καλλιτέχνης.
Δυστυχώς, η εταιρεία Μίνως Μάτσας δεν διαθέτει τα κέρδη της για κανέναν φιλανθρωπικό σκοπό.
Τα δικά σου κέρδη μπορείς να τα διαθέσεις όπου θέλεις.
Και λέω, εγώ από τις 500-600.000 που θα βγάλω, από τις οποίες θα μου πάρει εφορία τα μισά, τι φιλανθρωπία να κάνω με 300-400.000 που υπολείπονται.
Τα λεφτά είναι αλλού. Και τα λεφτά είναι πολλά κύριε Παναγόπουλο, και αυτό το ξέρετε.
Μου λέει, πόσα περίπου υπολογίζεις.
Λέω και 150 εκατομμύρια μπορεί να φέρει αυτός ο δίσκος.
Τι να μας λέει τώρα κύριος Μάτσας, ξαφνικά μας κάνει το φιλάνθρωπο.
Και ποιοι τέσσερις δίσκοι, από πού κι όσοι τέσσερις δίσκοι.
Κατάφερα και είπα 72 τραγούδια μέσα σε αυτά τα χρόνια.
Ας μου βγάλει ένα από τους τραγουδιστές που έχει να τα πει αυτά τα τραγούδια στην περίοδο αυτή που τραγούδησα εγώ αυτά τα τραγούδια.
Και ας μου πει ακόμα σε άλλο συμβόλαιο που έχουμε τους τραγουδιστές, έχει τον αριθμό τραγουδιών αυτό, γιατί εδώ είναι το λεπτό σημείο της δουλειάς όλης.
Η παγίδα του Μάτσα είναι αυτή, η μεταφορά του χρόνου και του αριθμού των τραγουδιών.
Αυτή που λέω, ότι του ζήτησα εγώ και σε ρωτάω, Γιώργο Λιάνη, να μου πεις κάτι.
Υπάρχει κατάδικος σήμερα που σηκώνεται και φωνάζει στον Πρόεδρο, δεν μου φτάνουν τα 10 χρόνια καταδίκης, θέλω να τα κάνεις 50.
Είναι δυνατόν.
Όλοι οι καλλιτέχνες έχουν για ένα δίσκο το χρόνο.
Όλοι.
Γιατί εγώ να επωμισθώ τρεις δίσκους το χρόνο, τι είμαι εγώ και ποιος σας είπε ότι ο Μάτσας θα τους έκανε αυτούς τους δίσκους ουσιαστικά για τα συρτάρια του
Αν ακούσαμε καλά ο εκπρόσωπος εδώ πέρα είπε την αγωγή ότι τα 51 τραγούδια δεν είναι τίποτα, σε δύο μήνες μπορείς να τα πεις Μήπως μπορούμε να δώσουμε μια πρακτική απάντηση εάν 51 τραγούδια σε δύο μήνες λέγονται και αν γίνεται αυτό με άλλους μεγάλους σύγχρονους τραγουδιστές Αυτό να το πούνε οι ίδιοι οι τραγουδιστές που ανήκουν στην εταιρεία του, να βγουν επώνυμα και να πούνε ότι πράγματι εμείς μπορούμε να πούμε 51 τραγούδια μέσα σε… πόσους μήνες είπε; Τρεις μήνες.
Ναι, να τους δώσω το χέρι εγώ αν γίνεται αυτό το πράγμα.
Είναι ακατόρθωτο, δεν γίνεται εκεί.
Εκτός αν φτιάξουμε τραγούδια από αυτά που λέγονται σήμερα.
Τα δικά μου τραγούδια δυστυχώς δεν φτιάχνονται τόσο εύκολα γιατί πολύ καλά τα ξέρετε κι εσείς και ο κόσμος.
Στέλιο, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι που μου βγαίνει πια σαν απορία.
Είναι αλήθεια και το βεβαιώνω ότι η πρώτη φορά που άκουσα στη ζωή μου τα ποσοστά του δίσκου να πάνε στα ορφανά την άκουσα από σένα.
Η πρόταση της εταιρείας το βεβαιώνω με όση εντιμότητα έχω ότι ήτανε επόμενη από τη δική σου πρόταση.
Πιστεύεις τελικά ότι είναι δυνατό, και αυτό είναι το ερώτημά μου, να γίνει ένας δίσκος όπου τα χρήματα της εταιρείας, από τα οποία θα δεχτεί εκείνη, και τα χρήματα τα δικά σου τα οποία θα δεχτείς και εσύ, θα πάνε σε κάποια ορφανά παιδιά.
Σε σήμα ότι το φίδι όταν ξεψυχά είναι επικίνδυνο και δαγκώνει.
Ο κύριος Μάτσας βγάζει τον άσο από το μανίκι αν θέλετε, πάει να μας κάνει ταχυδακτυλουργούς.
Δεν κάνει τέτοιες χειρονομίες ο κύριος Μάτσας.
Αυτό είναι γνωστό άλλωστε.
Εδώ από την καθυστέρηση των ποσοστών του πληρώνει τον κηπουρό του και τον άνθρωπο που του συντηρεί την πισίνα.
Τι να λέμε τώρα.
Στέλιο πότε αρχίζει αυτό θέλουμε να μάθουμε εμείς και αυτό φαντάζομαι θέλει να μάθει και ο κόσμος, αυτή η Οδύσσεια, αυτή η περιπέτεια σου με τα συμβόλαια και τις εταιρίες.
Λοιπόν, το πιο λεπτό σημείο σε όλη αυτή την ιστορία, αν θέλετε να μάθετε, αρχίζει από την αμοιβή μου.
Δηλαδή, κάποτε όρθωσα ανάστημα στην αυτοκρατορία αδελφοί Λαμπρόπουλοι, γιατί τότε ελληνικός δίσκος ίσον αδελφοί Λαμπρόπουλοι.
Το αντίτιμο ενός δίσκου ήταν η αμοιβή μου για κάθε δίσκο που τραγούδαγα.
Δηλαδή, για να καταλάβεις, έλεγα έναν δίσκο και η αμοιβή μου ήταν το αντίτιμο ενός δίσκου που ήτανε κάποιες 30 δραχμές.
ήταν σε είδος αν θέλετε, δεν μας δίνανε τελευταία.
Αυτό έγινε αφορμή να γίνει ο στόχος της εταιρείας αδελφοί Λαμπρόπουλοι.
Κατάλαβαν ότι κάποιος από τους τραγουδιστές άρχισε να ξυπνάει και άρχισε να βάζει χέρι στα συρτάρια τους, να τους ζητάει να τα ανοίξουν λίγο πιο πολύ.
Αρχίζει ένας πόλεμος με τον Λαμπρόπουλο, ο οποίος είχε και στιγμές λεβεντιάς, δεν λέω.
Αυτό όμως που έγινε με τον Μάτσα είναι άλλο πράγμα.
Αυτό πρέπει να γίνουν σενάρια κινηματογραφικά, πρέπει να γραφτούν βιβλία, για να καταλάβει και να μάθει ο κόσμος τι πράγματα έχουν μεθοδευτεί γύρω από το όνομά μου.
Πώς έγινε η μεταπήδησή σου από τον Λαμπρόπουλο στο Μάτσα.
Ούτω, θα αναφερθώ σε δύο μεγάλα παράπονα που έχω με τον Λαμπρόπουλο, εκτός από την περίπτωση της αμοιβής μου. Έγινε σαν στόχος του.
Δηλαδή, εγώ έπρεπε να πεθάνω, αφού ζήτησα τα ποσοστά και κοντά σε μένα θα ζήταγαν και άλλοι συνάδελφοί μου.
Άνοιξε ένας δρόμος.
Για αυτό μήνυσα στην προηγούμενη εκπομπή για πληγές που είναι ανοιγμένες ακόμα, γιατί όλες τις μάχες αυτές, Γιώργο Λιάνη, τις έχω δώσει εγώ, μόνος μου.
Χωρίς καμία συμπαράσταση.
Και υπήρξαν φορές που συνάδελφοί μου ήρθαν μάρτυρες κατηγορίας εναντίον μου, υπέρ του Λαμπρόπουλου.
Τώρα, είναι γνωστό στον ελληνικό λαό ότι κάποτε υπέφερα από ένα έλκος, που με βασάνιζε πάρα πολλά χρόνια. Έλκος.
Κάποτε είχα πάθει μια γαστρορραγία πάνω στη δουλειά μου την ώρα που τραγουδούσα.
Έκανα αιμορραγία και χρειάστηκε να μεταφερθώ με ένα φορείο στο νοσοκομείο Αγία Όλγα της Νέας Ιωνίας.
Με είδαν οι γιατροί, μου βάλανε κάτι παγοκύστες και στη συνέχεια είπαν ότι το παιδί χρειάζεται αίμα.
Δεν υπήρχαν άλλα σημεία που μπορούσαμε να προμηθευτούμε κάποιο ποσό για να αγοράσουμε αυτό το αίμα.
Τα αφεντικά μας ήταν οι Λαμπρόπουλοι.
Ο Χρήστος ο Κολοκοτρώνης που είχε αναλάβει αυτή την εκστρατεία ας την πούμε, να πάει στο λογιστήριο του Λαμπρόπουλου να τους παρακαλέσει να του κάνουν κάποιο δάνειο για να μπορέσουμε να αγοράσουμε αυτό το αίμα, Διώχτηκε κλωτσηδόν από τους κυρίους.
Του είπανε φύγε, η εταιρεία δεν έχει, ας πούμε, τον καιρό να ασχοληθεί με τέτοια ψιλοπράγματα.
Έβαλε τις φωνές ο άνθρωπος και τους είπε ότι σώστε τον καλλιτέχνη να ξανάρθει στη ζωή να μπορεί να σας ξανατραγουδήσει.
Φύγε του λένε, είναι θέμα συμβουλίων και επιτροπών και τα λοιπά και τα λοιπά, είμαστε μια ανώνυμη εταιρεία και κάτι τέτοιο.
και φιλοτιμήθηκε ο Γιάννης ο Παπαϊωάννου ο Λεβέντης, ο οποίος έβγαλε από την τσέπη του και πλήρωσε αυτές τις τρεις χιλιάδες και μου έγινε μετάγγιση αίματος και ξαναήρθα στη ζωή.
Το δεύτερο κακό που μου κάνανε οι Λαμπρόπουλοι, σε εμένα και σε όλους τους συναδέλφους μου αν θέλεις, βάζανε το χέρι τους απάνω στα σημεία που ήταν οι όροι του συμβολαίου και μας δείχνανε μόνο το σημείο υπογραφής.
έπρεπε να μπει η υπογραφή μόνον.
Αν κάναμε, πως κοιτάζαμε λίγο πιο πάνω, μας λέγανε δηλαδή, πού το πάτε, τι έχετε σκοπό να φύγετε από την εταιρεία, δεν υπάρχει άλλη εταιρεία, είμαστε οι μόνοι.
Γιώργο Λιάνη, ο Μάτσας, αν θέλεις, ήταν ο συνεχιστής του αφανισμού μου.
Δηλαδή μεθοδευμένα, με έδωσε ο Λαμπρόπουλος στο Μάτσα, να με αποτελειώσει.
Δυστυχώς, Έχω συμπαραστάτη τον λαό ο οποίος δεν κάνει αστεία στις κρίσεις του και δεν μπόρεσαν ακόμα οι άνθρωποι να με εξοντώσουν παρόλα τα από το 1951 μέχρι το 83 έχουμε 32 χρόνια.
32 χρόνια βάλαμε διαρκώς και ακόμα δεν κατάφεραν να με χώσουν εκεί που θέλανε.
Πάντα ο κόσμος με θυμάται και με ψάχνει και με αγοράζει και αν θέλεις να μάθεις κάτι, φέτος τα ποσοστά μου περνάνε τα ποσοστά όλων των καλλιτεχνών με τα παλιά μου τραγούδια και τους προσκαλώ όλους να μου δείξουν τα φετινά τους ποσοστά, να δείξω και εγώ τα δικά μου για να δεις ποια είναι η αγάπη μου έχει ο κόσμος.
Πήραν το πρώτο σου πρόβλημα με το Μάτσα.
Που έγινε το πρώτο ράγισμα; Με το Μάτσα.
Ο Μάτσας, όπως ξέρετε, απάνω μου στήριξε μια ολόκληρη εταιρεία, αυτήν την αυτοκρατορία, αν θέλετε, που πήρα από τα χέρια του Λαμπρόπουλου, που μεθοδευμένα, κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη πολλών που ξέρουνε τα κυκλώματα αυτά, βάλανε τον Λαμπρόπουλο σε διαθεσιμότητα.
Του πήραν, δηλαδή, την αρχηγία του δίσκου που είχε.
και σήμερα η δισκογραφία στην Ελλάδα αποτελείται από την ίδια την Κολούμπια, από το EMI της Αγγλίας αν θέλετε, από το Μάτσα και από τη Φίλιπς.
Σας πληροφορώ, οι Φίλιπς έχει σαν αφεντικά Εβραίους από την Ολλανδία.
EMI ή Κολούμπια σημαίνει Εβραίοι από την Αγγλία και Μίνως Μάτσας και Υιός σημαίνει Ισραηλίτης που ζει στην Ελλάδα.
Οι κύριοι αυτοί λοιπόν δίνουν στον ελληνικό λαό ότι αυτοί νομίζουν σωστό.
Όλα αυτά τα ακούσματα τα ξένα που έχουμε εδώ στην Ελλάδα, από διάφορες άλλες πολυεθνικές εταιρείες που δουλεύουν έξω, είναι μεθοδευμένα και αν θέλετε, κατά τη γνώμη τη δική μου, έχουν οδηγήσει την νεολαία στη διαφθορά, στα ναρκωτικά, στη ντισκοτέκ και σ’ όλες αυτές τις βλακείες, βάλανε όλο τον ελληνικό λαό να κουνιέται, κρατώντας ένα τραγούδι στο αυτί του, και βλακείες, ας πούμε, που δεν αρμόζουν σε αυτόν τον τόπο.
Τα συμβόλαιά μου και τα τρία που έχω κάνει με το Μάτσα, είχαν έναν υπέροχο αριθμό τραγουδιών, που δεν μπορεί κανένας τραγουδιστής στον κόσμο να ανταποκριθεί σε αυτόν τον αριθμό τραγουδιών που έχω επωμιστεί εγώ πάντα υπήρχε κάποιο υπόλοιπο 90, 70, 80 36 τώρα που μου ζητάει ακόμα ας πούμε το πρώτο συμβόλου πόσα τραγούδια έλεγε ότι πρέπει να τους πεις πάντα 108 και πόσα είπες στο πρώτο συμβόλου εσύ λιγότερα, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα αλλά μου έκοβε τη διαφήμιση τεχνηέντως για να φτιάξει αυτά τα παιδιά που ακούμε σήμερα.
Εκείνο που μου κάνει εντύπωση, όμως, είναι το εξής, ότι ενώ βάζει αυτόν τον όρο να το πεις 108 τραγούδια, εσύ υπογράφεις ένα συμβόλαιο, υπογράφεις και δεύτερο συμβόλαιο, υπογράφεις και τρίτο συμβόλαιο, πάντοτε επάνω σε αυτόν τον υπέροχο αριθμό των 108 τραγουδιών.
Γιατί υπέγραφες, γιατί βάζεις τις υπογραφές σε αυτά τα συμβόλαια;
Υπάρχει στρατιά από μεθόδους.
Θέλετε να αναφερθώ στο τελευταίο συμβόλαιο.
Να δείτε τι μεθοδεύει ο κύριος Μάτσας για να με κρατάει εσαεί στα συρτάρια του.
Λοιπόν, η Εταιρεία για τη ζημίαν υπέστη υπό του καλλιτέχνου δια της μη ηχογραφήσεως ενενήκοντα ασμάτων Εκ των προβλεπομένων, υπό του από 28-11 του 1968 μεταξύ των ιδίων συμβαλλομένων ιδιωτικού συμφωνητικού, εζήτησεν, διά της από τάδε του μηνός, αιτήσεως περιλήψεως ασφαλιστικών μέτρων, ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών, την χορήγηση αυτή αδείας, εγγραφής προσημειώσεως υποθήκης επί ακινήτων του καλλιτέχνου, ή της άδεια και της εδόθη.
Ένα το κρατούμενο.
Απλά λοιπόν για να καταλάβει ο κόσμος τώρα.
Προχωρούμε.
Όταν δεν τους είπες τα τραγούδια, σου είπαν ότι θα σου δεσμεύσουν την περιουσία σου, θα σου προσημειώσουν την περιουσία σου, για να τα πεις στον επόμενο.
Όχι, είπαν δική σου απόφαση.
Δική μου απόφαση, βέβαια.
Στη συνέχεια, διά της υπ’ αριθμού τάδε, δεν έχει αριθμούς εδώ, αποφάσεως του ως άνω, εν συνεχεία δε, ήγειρε, δια την αυτήν αιτίαν, από τάδε του μηνός αγωγή της, επί αποζημιώσεως κατά του καλλιτέχνου, ενώπιον του πολυμελούς πλέον, πρωτοδικείου Αθηνών, εξεδόθη η υπ’ αριθμού τάδε απόφασης του δικαστηρίου τούτου, εις βάρος του καλλιτέχνου.
Δηλαδή, ο Μάτσας εδώ κάνει δύο φορές τη δουλειά του.
Τη μια, μου σφραγίζει το στόμα, και από την άλλη, μου παίρνει και αποζημίωση.
Ξέρετε εδώ ότι η αποζημίωση έβγαλε το ελληνικό δικαστήριο να πληρώσω 9.200.000.
Ούτε η ασφαλιστική Lloyds του Λονδίνου δε θα δίνανε αυτή την αποζημίωση σε καράβι που θα βούλιαζε του Ωνάση.
9.200.000.
Τα λεφτά θα τα δώσεις στην εταιρεία γιατί δεν τραγούδησες, τα τραγούδια που πρέπει να τραγουδήσεις.
Μάλιστα.
Και τότε εσύ, Στέλιο, μπροστά στο δίλημμα, που μπορεί να χαθεί και η οποία περιουσία είχες και του να μην ξανατραγουδήσεις, υπέγραψες κατά τέτοιο τρόπο το επόμενο συμβόλαιο με τους ίδιους δυσβάσταχτους όρους σου.
Με αυτούς που αν θέλετε σας διαβάζω παρακάτω.
Καταρχήν μου είχε δεσμεύσει τα ποσοστά μου για δύο ολόκληρα χρόνια, δεν μου τα έδινε.
Γράφετε εδώ, το βλέπετε, 756.000 τα οποία στη συνέχεια μου έδωσε βέβαια, αφού έγιναν οι παρακρατήσεις φόρων κτλ.
Εδώ έχει τον όρο αυτόν τον σημαντικό, αν θέλετε να το διαβάσω, με τα 108 τραγούδια.
Εάν κατά το πρώτο έτος της συμβάσεως ο καλλιτέχνης δεν δυνηθεί να συμπληρώσει των ανώτερων αριθμών των 36 ασμάτων, εις περίπτωση ταύτη υποχρέωσης του αυτή θα μετατίθεται εις το δεύτερο έτος της συμβάσεως, Ομοίως και η τοιαύτη υποχρέωση του για το δεύτερο έτος της συμβάσεως μη καλυπτόμενη θα μετατίθεται εις το τρίτον έτος εφόσον δέ εις το τέλος του τρίτον έτος της συμβάσεως.
Ο καλλιτέχνης δεν έχει συμπληρώσει την ηχογράφηση του αριθμού των εκατόν οκτώ ασμάτων συνολικός η παρούσα σύμβασης θα παρατείνεται αυτοδικαίως εφ’ όρου ζωής.
Πώς να πάω, κύριε, εγώ να τραγουδήσω ξανά στο Μάτσα;
Η απάντηση μέσα από την αυτοβιογραφία του Μίνωα Μάτσα
Από την αυτοβιογραφία του ισχυρού άνδρα της Minos δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το πολύκροτο και εξόχως τραυματικό, όπως επισημαίνει, «σίριαλ Καζαντζίδη». Μια 25ετής περιπέτεια με τεράστιες επιτυχίες, εξώδικα, αλληλοκατηγορίες («Καλύτερα να πλένω πιάτα στην Αμερική παρά να είμαι σκλάβος του Μάτσα») και με ένα, όπως σημειώνεται εμφατικά, κοκτέιλ συναισθημάτων: «Αγάπης, πάθους, πίκρας, οργής, μίσους». Και είναι η πρώτη φορά, έπειτα από 37 χρόνια, που ο Μάκης Μάτσας δημοσιοποιεί μέρος της πολεμικής αλληλογραφίας του (το 1977) με τον «τραγουδιστή του ελληνικού λαού». «Δεν το έκανα τότε που με σφυροκοπούσαν κατά τρόπο ανηλεή» λέει σήμερα στο ΒΗmagazino. «Τότε που ο Βασίλης Βασιλικός είχε γράψει εκείνο το περίφημο “καρυδωμένο λαρύγγι”, τότε που οι “Ρεπόρτερς” με κατακρεουργούσαν και με ευτέλιζαν από τον μονοπωλιακό τότε σταθμό της ΕΡΤ (σ.σ.: αναφέρεται στους Λιάνη – Χαρδαβέλλα – Δημαρά, που το 1983 αφιερώνουν δύο εκπομπές στον Καζαντζίδη επιτιθέμενοι σφόδρα στη Μinos), τότε που είχα κάθε λόγο να στηρίξω τον εαυτό μου. Σήμερα, όμως, δεν θα μπορούσα να γράψω αυτό το βιβλίο χωρίς να ολοκληρώσω την ιστορία όπως είχε στην πραγματική της διάσταση».
Η πολυετής αντιδικία του με τον «εθνικό Στέλιο Καζαντζίδη» (η οποία, σημειωτέον, θα είναι ο καταλύτης στην απόφαση της κόρης του Μαργαρίτας να σπουδάσει Νομική και εν συνεχεία Δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας) θα οδηγήσει στη δαιμονοποίηση της Μinos: «Ασφαλώς μια εποχή ήμουν ο πιο μισητός άνθρωπος στην ελληνική επικράτεια. Ήμουν ο εχθρός του “λαϊκού ειδώλου”, άρα ήμουν, τουλάχιστον για έναν κόσμο με ένα επίπεδο μορφωτικό και κάτω, ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνικού τραγουδιού! Είχα γίνει ράκος… Φοβόμουν μήπως κάποιοι νομίσουν ότι μπορεί και να είναι αλήθεια όλα αυτά, μήπως οι άλλες εταιρείες επηρεάσουν τους καλλιτέχνες μου. Αν και οι καλλιτέχνες τον ήξεραν τον Καζαντζίδη… Φοβόμουν ακόμη και για τη ζωή μου. Δεχόμασταν τηλέφωνα για βόμβα, ένας καρκινοπαθής με δύο μήνες ζωής με απείλησε ότι θα σκότωνε εμένα και τα παιδιά μου για αυτά που έκανα στον Στέλιο!».
Στο βιβλίο του «Πίσω απ’ τη Μαρκίζα» θα παρουσιάσει με λεπτομέρεια όλα τα επεισόδια του «σήριαλ Καζαντζίδη». Το κυνήγι του Στέλιου (που ανήκει ακόμη στην Columbia) με δύο ολόκληρα χρόνια «ψησίματος». Το παρθενικό συμβόλαιό του με τον Μάτσα (Δεκέμβριος 1963), όταν μια ανάσα προτού μπουν οι πολυπόθητες υπογραφές οι άνθρωποι της Columbia στέλνουν έναν φίλο του και «πρωτοπαλίκαρό» τους να πείσει τον Στέλιο να αλλάξει γνώμη (θα είναι αποφασιστική για τα συμφέροντα της Minos η συμβολή της Μαρινέλλας: «Ακου να δεις, Στέλιο. Αν εσύ δεν φοράς παντελόνια, εγώ φοράω. Θα κάτσουμε εδώ και θα υπογράψουμε με τους ανθρώπους»). Τα τρία πρώτα χρόνια της ανέφελης συνεργασίας. Και ύστερα, οι κυκλοθυμίες, οι οικονομικές αξιώσεις, τα απανωτά πραξικοπήματα του Στέλιου (μεταξύ άλλων, θα στήσει τη δική του εταιρεία, ονόματι «Standard»), η φυγή του στην Αμερική για να ασχοληθεί επαγγελματικά με την αλιεία. Και βέβαια, η δεκαετής λυσσαλέα διαμάχη με τη Minos μετά τη μοιραία απόφασή του να μην ξανατραγουδήσει αν η εταιρεία δεν τον αποδεσμεύσει από το «καταπιεστικό» συμβόλαιό της («Είναι ντροπή μια φωνή σαν τη δική μου να έχει πεθάνει ζωντανή» θα πει, μεταξύ άλλων, στους «Ρεπόρτερς»). Γιατί αφού διερράγησαν τόσες φορές οι σχέσεις με τον Καζαντζίδη, η Μinos δεν «έκοψε» μαζί του; «Ξέρετε κάτι; Από κάποια στιγμή και μετά θα μπορούσα. Δηλαδή τα δέκα χρόνια που κράτησε πλέον η διαμάχη αυτή (σ.σ.: η οποία έληξε με “φωτογραφική” τροπολογία Αντώνη Τρίτση – Γιώργου Παπανδρέου), θα μπορούσα να την είχα αποφύγει. Αλλά για μένα ήταν θέμα αρχής, δεν μπορούσα να του δώσω το συμβόλαιο, επειδή έλεγε “Δεν τραγουδάω”. Φοβόμουν ότι μπορούσε να αποτελέσει μια κακή αρχή και ο Καζαντζίδης να βρει μιμητές».
Υπήρξε ποτέ άλλος σαν αυτόν; «Οχι. Το φαινόμενο Καζαντζίδης ήταν μοναδικό. Δεν υπήρξε άλλο και δεν θα υπάρξει… Ισως ύστερα από 100 χρόνια. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο παραλογισμός του εν πολλοίς προερχόταν από τη μεγάλη του επιτυχία. Μιλάμε για λατρεία… Πρέπει να έχεις μια ωριμότητα, μια μόρφωση και μια ψυχραιμία για να μπορέσεις να τη βαστήξεις στους ώμους σου. Στο σπίτι του στο Κιάτο, που πήγαινε να απομονωθεί, κάνανε στάση τα ΚΤΕΛ… Εκείνος μόλις έβλεπε την ουρά έμπαινε στη βάρκα και έφευγε… Το βράδυ που προβλήθηκε η εκπομπή της ΕΡΤ με τα τραγούδια του “Υπάρχω” (1975), σταμάτησε η κυκλοφορία στους δρόμους… Και μετά τού ήρθε η Εφορία. Τού σάλεψε: “Εμένα; Που έρχεται όλη η Ελλάδα και με προσκυνάει θα με βάλεις φυλακή επειδή δεν σε πληρώνω;”».
Και όμως, ο Μάκης Μάτσας γράφει ότι τελικά o Στέλιος «τον αγάπησε». «Αν είναι αλήθεια αυτό που μου είπαν η γυναίκα του και ο κουμπάρος του, ότι μέσα στις τελευταίες του ώρες ρώταγε αν τηλεφώνησα να μάθω πώς πάει και αν του έστειλα λουλούδια, σημαίνει ότι και αυτός δεν αισθανόταν τόσο εχθρός μου…».
πηγή: Λένα Παπαδημητρίου, 20.10.2014, Το Βήμα