Μαθήματα Ιστορίας #6 με τη Μαρία Ευθυμίου

Γεια σας! Καλησπέρα σε όλους! Να είστε καλά! Σε λίγο θα μπουν οι φίλοι, θα ξέρουμε πλέον πώς γίνεται.

Απλώς να θυμίζω ότι μιλήσαμε στο προηγούμενό μας μάθημα, ήμασταν στις ανατολικές θρησκείες, έχουμε αναφερθεί στον Βουδισμό, στον Ινδουισμό, στον Ταοϊσμό, στον Ζεν.

Και όταν αποχαιρετιστήκαμε είχαμε σχεδόν ολοκληρώσει τα του Κομφούκιου.

Έχουμε όμως να πούμε κάποια θέματα που αφορούν τον μεγάλο αυτό φιλόσοφο και τον τρόπο με τον οποίο έχει επηρεάσει την Κίνα η σκέψη του.

Και όχι μόνο την Κίνα, όλη την Ανατολική Ασία, σας έχω πει σύμφωνα με τους μελετητές, είναι το άτομο που έχει επηρεάσει περισσότερο στη γη.

Η σκέψη του έχει επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλο στη γη.

Επειδή είναι δυόμιση χιλιάδων χρόνων φιλόσοφος, του οποίου τις απόψεις ενστερνίζονται ή τέλος πάντων εφαρμόζουν, στην Ανατολική Ασία, και η Ανατολική Ασία είναι πάρα πολύ πυκνοκατοικημένη.

Πάρα πολύ πυκνοκατοικημένη.

Εξ’αυτού εκεί κατοικεί ο περισσότερος πληθυσμός της γης και ένας φιλόσοφος ο οποίος έχει περάσει για δυόμιση χιλιάδες χρόνια, στατιστικά, μαθηματικά, τύνει προς τα εκεί.

Και θα δούμε σήμερα ότι επηρέασε και πρακτικά.

Αυτό, είχε την τύχη, αυτός δεν έζησε για να το δει, δεν έζησε για να το δει, είχε την τύχη να εφαρμοστούν οι απόψεις του.

Όλοι οι φιλόσοφοι λένε τις ωραίες τους σκέψεις.

Και αυτές τις διαβάζει κανείς και έχει μια προσωπική συνομιλία με την σκέψη του φιλοσόφου.

Αλλά κανένας φιλόσοφος δεν είδε τις απόψεις του να εφαρμόζονται.

Αυτό συνέβη στην Κίνα μόνο με τον Κομφούκιου.

Όμως, πριν πάμε σε αυτό, να σας διαβάσω ένα απόσπασμα από το έργο του Κομφουκίου, το οι μαθητές του.

Σας θυμίζω ότι ο Κομφούκιος δίνει μεγάλη έμφαση στην έννοια του ρόλου.

Δηλαδή, κάθε φορά, σε οποιαδήποτε κατάσταση κι αν είσαι, οποιοδήποτε καθήκον κι αν διεκπεραιώνεις, οποιονδήποτε ανάγκη και αν προσπαθείς να καλύψεις, οποιαδήποτε εργασία και αν κάνεις, κάθε στιγμή πρέπει να νιώθεις πληρότητας αυτόν τον ρόλο.

Γιατί αλλιώς είσαι ένας ανάπηρος άνθρωπος.

Αν δεν δίνεις δηλαδή κάθε στιγμή στη ζωή σου πληρότητα.

Και αυτό είναι δικιά σου διαδικασία.

Δεν πρόκειται να σου τα δώσει η ζωή, εσύ θα το δώσεις τη ζωή.

Άρα είναι αυτή η έννοια του ρόλου.

και η έννοια της εντιμότητας και της ακεραιότητας κτλ κτλ.

Να σας διαβάσω.

Ο ανώτερος άνθρωπος κάτι κάνει ό,τι είναι σωστό στην κατάσταση που βρίσκεται.

Σε μια θέση πλούτου και τιμών κάνει ό,τι είναι σωστό για μια θέση πλούτου και τιμών.

Σε μια φτωχή και ταπεινή θέση κάνει ό,τι είναι σωστό για μια φτωχή και ταπεινή θέση.

Ο ανώτερος άνθρωπος μπορεί και βρίσκει τον εαυτό του σε μια κατάσταση στην οποία δεν είναι ο εαυτός του.

Σε μια υψηλή θέση δεν συμπεριφέρεται με περιφρόνηση στους κατωτέρους του.

Σε μια ταπεινή θέση δεν επιδιώκει την εύνοια των ανωτέρων του.

Είναι αξιοπρεπής δηλαδή.

Διορθώνει τον εαυτό του και δεν ζητάει τίποτα από τους άλλους.

Ατομική ευθύνη, εεε.

Αυτό είναι πολύ σπουδαίος τον κομφουκιανισμό.

Δεν μεμψιμοιρεί ούτε παραπονιέται.

Γιατί είναι δικιά σου η δουλειά να βρεις τη λύση.

Τον γκρινιάρη άνθρωπο τον έχει διαγραμμένο τελείως.

Γι’ αυτό ο ανώτερος άνθρωπος είναι ήσυχος και ατάραχος, ενώ ο μικροπρεπής προχωρά σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Ο δάσκαλος είπε, “Η τοξοβολία μοιάζει με τον τρόπο του ανωτέρου ανθρώπου. Όταν ο τοξότης δεν πετύχει το κέντρο του στόχου, γυρίζει και ψάχνει την αιτία της αποτυχίας στον εαυτό του. Δεν φταίει τίποτα άλλο”.

Τι πράξαμε, πόσο σε εγρήγορση είμαστε, πόσο αλλάζουμε τη ζωή μας.

Και σας θυμίζω ότι ο Κομφούκιος πίστευε στην κοινωνική κινητικότητα, στην δεν πιστεύει καθόλου ότι πρέπει ο άνθρωπος εκεί που γεννήθηκε να είναι, εν πάση περιπτώσει, είναι ένας φιλόσοφος ο οποίος βλέπει την κοινωνία δυναμικά.

Τώρα, εκείνος είπε ότι είπε, Το ενδιαφέρον είναι τι έγινε στην Κύδα.

Ο Κομφούκιος πέθανε.

Εκεί στον 5ο αιώνα π.χ.

πάθει.

Έγινε στάχτη και μπούρμπερη.

Είχε κάποιους μαθητές οι οποίοι είχαν συγκινηθεί μαζί του, όπως συμβαίνει με τέτοιες πλευρές φιλοσόφων, και κάποιοι από τους μαθητές του άρχισαν να διδάσκουν αυτά που διδάσκεται ο δάσκαλος και να γράφουν.

Υπάρχει μια πλούσια κομφουκιανική παραγωγή στην Κίνα και από επιγόνους του Κομφούκιου.

Είναι κάποιοι επίγονοι του Κομφούκιου που επίσης θεωρούνται πολύ σπουδαίοι στην κινέζικη ζωή και μελετώνται πολύ.

Τα έργα του Κομφούκιου μέχρι το 1900 περίπου, μέχρι το 1905, χρησιμοποιούνταν τα έργα με τα οποία μορφώνονταν οι Κινέζες μαθητές.

Ήταν δηλαδή το απαραίτητο ανάγνωσμα στην Κίνα για 2.000 χρόνια.

Και είναι και μέχρι σήμερα φυσικά, μελετάται αλλά όχι με τόση απολυτότητα όπως ήταν στο παρελθόν και εξάλλου η Κίνα τώρα είναι κομμουνιστική όπως γνωρίζετε και είναι σε άλλη φάση της ιστορίας της.

Πάντως, ακόμη και σήμερα, ο Κομφούκιος κρύβεται πίσω από κάθε γωνιά στην Κινέζικη σκέψη.

Μάλιστα κάποιοι, όπως ξέρετε, το κομμουνιστικό κίνημα έχει πολλές απόψεις και ομάδες και τάσεις και τα λοιπά.

Κάποιοι ερμηνεύουν πλευρές της κινέζικης τάσης του κομμουνισμού, αντλώντας κάποιους συνδυασμούς με το τάδε ή το τάδε σημείο του κομφουκιανισμού.

Τέλος πάντων, μπορεί να είναι και ακροβασίες, αλλά στην Κίνα γενικά ο κομφουκιανισμός είναι ο συνήθης ύποπτος, βρίσκεται πίσω από πολλά.

Τώρα, το ενδιαφέρον με τον κομφουκιανισμό είναι αυτό το οποίο συνέβη μετά.

Δηλαδή, όταν πέρασαν τα χρόνια, Ο Κομφούκιος έζησε σε μια περίοδο όπως σας είπα που η Κίνα ήταν χωρισμένη σε πολλά Βασίλεια.

Και υπήρχε ένταση και συγκρούσεις και πόλεμος γι’ αυτό και ο Κομφούκιος είχε τόσο καημό για μια κοινωνία που να λειτουργεί καλά.

Διότι ζούσε σε μια κοινωνία που δεν λειτουργούσε καλά και τον πονούσε πολύ αυτό το οποίο έβλεπε ολόγυρα.

Όμως κύλισαν οι αιώνες και φτάσαμε γύρω στο 250-300 π.Χ.

Τότε στην Κίνα είχε ανεβεί μια δυναστεία, η οποία ονομάζεται η δυναστεία των Τσίν.

Από αυτή τη δυναστεία πήρε και η Κίνα το όνομά της, Τσάινα.

Τσίν, Τσάινα, δηλαδή.

Αυτή η δυναστεία ένωσε την Κίνα.

Δηλαδή όλα αυτά τα Βασίλεια κατάφερε να τα ενώσει σε μία, σε ένα βασίλειο.

Και γι’ αυτό αυτή η δυναστεία είναι πολύ σπουδαία στην ιστορία της Κίνας.

Και είναι πολύ σπουδαία επίσης διότι έκανε μεγάλα έργα απαραίτητα για τη ζωή της Κίνας.

Ανάμεσα σε αυτά είναι το Σινικό τείχος.

Το Σινικό τείχος είναι έργο της δυναστείας των Τσιν.

Όχι με τη σημερινή του μορφή.

η σημερινή του μορφή είναι έργο των τελευταίων, κτίστηκε πριν 500 χρόνια περίπου, δηλαδή σχετικά πρόσφατο.

Αλλά ήταν τείχος αυτό που έκτισαν οι Τσίν, το λέω αυτό διότι στη σημερινή του μορφή το συνικό τείχος είναι συνικό κάστρο.

Δεν είναι τείχος, είναι κάστρο.

Αν έχετε δει εικόνα του σινικού τείχους, δεν είναι τείχος, είναι τείχος, τείχος στο μεταξύ χώροι αποθηκευτική, Είναι κάτι του απίστευτο αυτό που συνέβη με την επανακατασκευή του σινικού τείχους και την εικόνα που έχει σήμερα.

Όταν πρωτοχτιστηκε ήταν τείχος.

Και όχι τόσο εντυπωσιακό όπως σήμερα, αλλά ήταν σπουδαίο έργο διότι τότε κάλυπτε 4,5 χιλιάδες χιλιόμετρα.

Σήμερα 6,5 χιλιάδες χιλιόμετρα, αλλά και τα 4,5 χιλιάδες χιλιόμετρα είναι και αυτά ανήκουστα ο μέγεθος.

Και θα γνωρίζετε ότι δεν είναι ευθεία, είναι τείχος, όταν συναντά πεδιάδα είναι ευθεία, αλλά πολλές φορές συναντά βουνά, κατρακυλάει σε γκρεμούς, ανεβαίνει κτλ, ένα έργο καταπληκτικό της ανθρωπότητας.

και όπως έχουμε πει έγινε για να σταματήσει τις επελάσεις των Μογγόλων, των διαφόρων φύλων και φυλών, των Μογγολικών που η Κίνα είναι τελείως εκτεθειμένη σ’ αυτούς.

Τώρα αυτοί οι Τσίν υπήρξαν σπουδαία δυναστεία αλλά προς το τέλος τους οι κάποιοι ηγεμόνες ήταν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, αποδείχθηκαν και μάλιστα καναδυό ήταν και λίγο παρανοησμένη, δηλαδή δεν λειτουργούσε καλά το σύστημα.

Και εξ’ αυτούς στην Κίνα υπήρχανε σοβαρά θέματα προς το τέλος της αυτοκρατορίας των Τσίν.

Είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται ότι η κοινωνία έχει προβλήματα από τον τρόπο λειτουργίας των τελευταίων Τσίν και είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται ιδέες να διαχέεται στην κοινωνία.

Η ιδέα, βρε παιδιά, μήπως πρέπει να αξιοποιήσουμε τις ιδέες του Κομφούκιου.

Παραπατάει η κοινωνία μας, δεν πάει καλά αυτό το πράγμα.

Θα βυθιστούμε ολότελα, θα χαθούμε.

Με το τέλος αυτής της δυναστείας ανέβη και μια επόμενη δυναστεία που λέγονται Χαν.

Αυτή η Χαν ήχταν μια φρέσκια και νούρια δυναστεία και προσπάθησε να ξαναστήσει το σύστημα στην Κίνα σε νέες βάσεις διότι έβλεπε ότι κατρακυλάει η κοινωνία και κινδυνεύει με καταστροφή.

Αυτή λοιπόν η δυναστεία είχε την τόλμη να υιοθετήσει τις απόψεις του Κομφούκιου ως επίσημη φιλοσοφία διοίκησης της Κίνας.

όχι ως θρησκεία, ως οδηγό διοίκησης της Κίνας.

Και εξ αυτού κάθισε και συγκέντρωσε τα πονήματα τα οποία είχαν γράψει μαθητές του Κομφούκιου ή επίγονοι του Κομφούκιου και προσπάθησε να εφαρμόσει στην πράξη τη σκέψη του Κομφούκιου.

δηλαδή κάνανε και δημιουργική εφαρμογή διότι ο Κομφούκιος μιλούσε για την κοινωνία αλλά δεν είχε μπει και στη λεπτομέρεια τι κάνεις διοικητικά ακριβώς για αυτό το θέμα ή για το άλλο θέμα.

Αυτοί λοιπόν σκέφτηκαν ότι επειδή ο Κομφούκιος τους ενδιέφερε, επειδή ο Κομφούκιος όπως γνωρίζετε δίνει μεγάλη σημασία στην έννοια της διοίκησης Και εκείνοι ήταν οι διοικητές του κράτους, πολιτικοί.

Οι αυτοκράτορες είναι το κέντρο της διοίκησης.

Και αυτό τους ενδιέφερε, είχαν καταλάβει ότι η βλάβη στην κοινωνία προήλθε από τα κακές επιλογές της διοίκησης.

Την κακή λειτουργία της διοίκησης.

Στην Κίνα επαναλαμβάνω, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν χωρική, ήταν αγρότες.

Ήταν αγρότες, δεν είναι ότι η κοινωνία ήταν σε πλειοψηφία διοικητές δημόσιοι υπάλληλοι αλλά επειδή για τον Κομφούκιο όλο το μυστικό της καλής λειτουργίας της κοινωνίας είναι η διοίκηση.

Δεν πάνε να είναι το 5% του πληθυσμού, αυτοί είναι που παίρνουν τις αποφάσεις, αυτοί είναι που δίνουν το στίγμα, Αυτή είναι που είναι η δάσκαλή, δηλαδή όλη η κοινωνία από αυτούς παίρνει τα καλά ή τα κακά μηνύματα.

Όλη η φιλοσοφία του Κομφούκιου, όπως θυμάστε, εστιάζεται σε αυτό.

Και το σεβασμό εξ’ αυτούς ζητά, θα σας θυμίζω, ο Κομφούκιος δίνει μεγάλη έμφαση στην έννοια του διοικητή, του πολιτικού, του ανθρώπου, δηλαδή που δρά, μέσα στην κοινωνία.

και ζητά όλοι να το σέβονται αυτό το πράγμα, γιατί είναι μεγάλη προσφορά κάποιος να είναι διοικητής.

Άρα ζητάει να υπάρχει πραγματικό σεβασμός και ο καθένας να ξέρει ότι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο είναι να διοικείς.

Να διοικείς μια οικογένεια, να διοικείς ένα σχολείο, να διοικείς ένα Υπουργείο.

Όλα αυτά είναι πάρα πολύ δύσκολα.

Και επομένως χρειάζεται σεβασμός και εκτίμηση και να υποστηρίζει κανείς τον άνθρωπο ο οποίος παίρνει επάνω του μια τέτοια ευθύνη γιατί η κοινωνία τον χρειάζεται να πάρει πάντα κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη και να επιστασίας ένα πράγμα αλλιώς δεν λειτουργεί τίποτα και εξ’ αυτού αν θυμάστε για τον Κομφούκιο είναι πάρα πολύ σημαντικό η καλοπροαίρετη παρατήρηση του διοικητή του πατέρα σου δηλαδή του διευθυντή του σχολείου, του διευθυντή του γραφείου κτλ κτλ.

Όμως, θυμάστε ότι σε ζητά, ζητά, ότι αν διακρίνεις ότι υπάρχει διαφθορά, τότε είναι δικιά σου ευθύνη, δεν πά να χαθεί η ζωή σου, να ανατραπεί αυτό το πράγμα.

Τώρα, οι Χάνοι, οι οποίοι υιοθέτησαν μια τέτοια θεωρία που λέει, ότι όταν, αν βεβαιωθείς ότι εδώ υπάρχει διαφθορά κτλ, και υπάρχει αδιαφορία για το γενικό καλό και καταστροφή του δημοσίου αγαθού, ανάτρεψέ τον.

Ήτανε, είχαν κουράγια αυτοί.

Αυτή η δυναστεία είχε κουράγια, γιατί αθέτησε μια θεωρία που λέει ότι άμα δεν τα πας καλά, ορίστε, ανάτρεψέ με, έτσι είχε κουράγια.

Τώρα, αυτοί είχαν για να αντιμετωπίζουν τα πράγματα, και δεν σκέφτηκαν τι λέει ο δάσκαλος.

Λέει ότι πρέπει οι άνθρωποι οι οποίοι υπηρετούν το δημόσιο καλό, χειρίζονται το δημόσιο χρήμα και τις δημόσιας υποθέσεις, να είναι άξιοι, να είναι έντιμοι, να είναι οι κατάλληλοι.

Πώς μπορώ εγώ λοιπόν να επιλέξω αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να είναι έτσι.

Εδώ διευκρινίζω και δεν θυμάμαι να το είπαμε, ότι τους υπουργούς, ας πούμε, τους μανδαρίνους, τη πολύ υψηλή διοίκηση, το γνωρίζετε όλοι σε κανένα είδος διακυβέρνησης, δεν επιλέγεται παρά από τον ηγεμόνα.

Δηλαδή, στις χώρες που έχουν ηγεμόνα, που έχουν αυτοκράτορα, οι υπουργοί τους, ας πούμε, επιλέγονται από τον ίδιο τον ηγεμόνα.

όπως και σήμερα στις κυβερνήσεις μας, στις δημοκρατικές, τους υπουργούς του, ο κάθε πρωθυπουργός, τους επιλέγει εκείνος.

Είναι δικιά του ευθύνη.

Αλλά από το ανώτερο επίπεδο και κάτω, όλα τα άλλα κλιμάκια, τι λέει ο δάσκαλος να είναι επιλεγμένοι με βάση αυτές και αυτές τις αξίες.

Μάλιστα, πώς μπορούμε να το επιτύχουμε αυτόν? Και οι Χαν κατέληξαν σε κάτι καταπληκτικό.

Στην υιοθέτηση ενός συστήματος πανκινεζικών εξετάσεων.

ΑΣΕΠ δηλαδή. Κυριολεκτικά.

Κυριολεκτικά!

ΑΣΕΠ.

Είμαστε σχεδόν στο 200 π.Χ.

Περίπου στο 200 π.Χ.

Και αυτή η κοινωνία επιλέγει κάτι πρωτάκουστο.

Δεν έχει συμβεί σε κανένα άλλο μέρος της γης.

Είναι δικιά τους εφεύρεση αυτή.

και στήνουν ένα μηχανισμό πανκινεζικών εξετάσεων, οι οποίες έχουν συγκεκριμένους κανόνες, γίνονται σε τακτά διαστήματα, μπορεί να πάρει μέρος αυτούς, σύμφωνα με την κομφουκιανική λογική, τι λέτε, όλοι! Γιατί αυτή είναι η κομφουκιανική λογική, βέβαια θα μου πει κανείς, θα πει κανείς, βρε παιδί μου τώρα, φτωχός αγρότης, θα μπορούσε να μετάσχει που είναι στην άκρη εκεί πέρα, δεν ξέρει…

Θεωρητικά, ναι, πρακτικά μπορεί όχι.

Αλλά πάντως δεν υπήρχε ταξικός αποκλεισμός.

Αυτή η απόφαση συνδυάστηκε και με μια επόμενη, διότι αφού θα γίνεται πανκινεζικές εξετάσεις, είναι σημαντικό να υπάρχει ένα καλό κύκλος, καλό δίκτυο σχολείων και σχολών, ούτως ώστε κάποιος που θέλει να βελτιώσει τις γνώσεις του, τις εγκυκλοπαιδικές, το επίπεδο μάθησης του, να μπορεί να πάει σε σχολεία τα οποία είναι δημόσια και δωρεάν, έτσι ώστε να μπορεί να πάει και κάποιος που δεν έχει τη δυνατότητα.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα δίκτυο σχολείων ασυνήθιστα ευρύ για τα μεγέθη της εποχής και βέβαια για το μέγεθος της Κίνας.

Θέλω να πω, αν στην αρχαία Αθήνα βρε παιδί μου υπήρχε ένα υπέροχο αριθμός ατόμων που εκπαιδεύονταν, είναι μια πόλη.

για την Κίνα μιλάμε για το θηρίο της γης.

Οπότε εκεί γίνεται το πράγμα ακόμη πιο περίπλοκο και ακόμη πιο απαιτητικό και πρέπει να βρεθούν λύσεις.

Έτσι εκεί γύρω στο 200 π.Χ.

η Κίνα αποκτά ένα ευρύ κύκλο σχολείων και μάλιστα στον ίδιο αιώνα δηλαδή το 2ο αιώνα π.Χ.

αποκτά και πανεπιστήμιο το οποίο καλύπτει πολλές πλευρές των επιστημών.

Εκτός αυτού, δημιουργούνται βιβλιοθήκες σε διάφορες κεντρικά σημεία της Κίνας.

Βιβλιοθήκες δεν μπορούσαν να είναι σε κάθε χωριό, ήταν σε πόλης.

Και κάποιες από αυτές, όσ’ φαίνεται, ήταν και δανειστικές.

ώστε να μπορεί κανείς να ενημερώνεται, να εκπαιδεύεται, να αυτοεκπαιδεύεται, να προχωρά τον εαυτό του.

Μάλιστα.

Από αυτή την πλευρά έχουμε πραγματικά πρωτοφανή πράγματα και οι αποφάσεις των Χάνη είναι εντυπωσιακές.

Αυτές οι αποφάσεις συνδυάστηκαν και με μια ακόμη απόφαση, Μια ακόμη σκέψη.

Ο Κομφούκιος λέει, ο δάσκαλος λέει, ότι ωραία κάναμε την επιλογή των έτσι μοιάζει σωστών ανθρώπων.

Δεν είναι βέβαιο ότι θα είναι ακριβώς οι σωστοί.

Όλα στην πράξη φαίνονται.

Μπορεί να έγιναν οι διαδικασίες σωστά, αλλά κάποιος να αποδειχθεί ότι δεν είναι καθόλου αδιάφθορος, δεν είναι πράγματι ο σωστός, δεν είναι εκείνος που θα έχει.

πως μπορούμε να ξέρουμε αν αυτός ο άνθρωπος λειτουργεί καλά και δεν σπαταλιέται δημόσιο χρήμα, γιατί αυτή ήταν η αγωνία, αν το δημόσιο χρήμα πηγαίνει σωστά, και τότε για πρώτη φορά δημιουργείται κάτι, ξέρω θα σας το πω, είναι λίγο δύσκολο να το πω, δηλαδή, δώσ’ μου Θεέ μου δύναμη θέλω να πω πως να σας το πω, διότι εφαρμόζεται σύστημα αξιολόγησης όλων των δημοσίων λειτουργών.

Το είπα, το είπα! Το είπα, το είπα! Είναι φοβερό, το ξέρω, είναι φοβερό τι να κάνουμε.

Αυτοί οι Κινέζοι κάναν απαίσια πράγματα, όπως ξέρετε.

Λοιπόν, αυτό το σύστημα τώρα της αξιολόγησης έχει πολύ ενδιαφέρον.

Βρίσκονται αρχειακές αξιολογήσεις.

εφαρμόζεται σε όλους όσοι αμείβονται με δημόσιο χρήμα.

Δημιουργούνται ειδικό, δεν αποφασίζεται απλώς, αλλά οργανώνεται το πως θα γίνεται, πόσο συχνά, πως θα παρακολουθείτε ο κάθε λειτουργός εάν φέρει εις πέρας τις υποχρεώσεις με βάση τις οποίες έχει γίνει δεκτός σε αυτή τη συγκεκριμένη θέση.

Πρέπει να σας πω ότι αυτοί οι Χανς στην αρχή ήταν και πολλοί πιστή σε αυτό που κάνανε, ότι έχουν ως φαίνεται διασωθεί αξιολογήσεις και του ίδιου του αυτοκράτορα.

Αξιολογήθηκε και ο ίδιος αυτοκράτορας από τους συνεργάτες του.

Βέβαια δεν απολύθηκε.

Υποθέτω.

Αλλά και μόνο το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η σκέψη είναι πραγματικά Αυτό το σύστημα είναι αυστηρό, δηλαδή της σύλληψης του παρακολουθεί συνεχώς σε συνεχή βάση και εάν παρατηρηθεί ότι κάποιος από τους αμειβόμενους με δημόσιο χρήμα, είτε είναι χαμηλό βαθμός είτε είναι υψηλό βαθμός δεν υπηρετεί τα χρήματα τα οποία πήρε, απολύεται αμέσως, αυτή είναι η πρόβλεψη απολύεται αμέσως, αυτή είναι η πρόβλεψη, και επιστρέφει τα χρήματα τα οποία είχε πάρει διότι είχε βλάψει τον κινέζικο λαό και επομένως πρέπει να καλυφθεί αυτό το κενό.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι εδώ το πράγμα ήταν αποφασισμένο και αρκετά δυναμικό και έτσι άρχισε η αυτοκρατορία αυτή, η αυτοκρατορία των Χαν δηλαδή, ξεκίνησε περισσότερο δυναμικά τον δρόμο της και τα τήρησε αυτά.

Τώρα θα μου πείτε, εφαρμόστηκαν, ήταν πάντα έτσι, ήταν η κατάσταση σωστή, καθόλου.

Δηλαδή, μια πραγματική κοινωνία ήταν η κινέζικη κοινωνία, αφήστε που είναι και γίγαντας και όλα τα ζησέ, δηλαδή και καιρούς καλούς, και καταστροφές και εισβολές δεν είναι μια ευθεία γραμμή, τάζει σε όλα.

Αλλά η Κινέζικη κοινωνία, κάθε φορά που παρέπαιε, κάθε φορά που το πράμα ξέφευγε από τον δρόμο του και ευρισκόταν στα δύσκολα, επανερχόταν στην πηγή.

Δηλαδή είχε κάπου στο νου της ότι υπάρχει τρόπος να ξεφύγω.

και είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο έβρισκε κάπου το δρόμο της.

Έχει περάσει όλα τα πάνω της και όλα τα κάτω της αυτή η κοινωνία.

Δεν είναι, μην φανταστούμε ότι…

Τώρα, στην διάρκεια αυτών των χιλιάδων χρόνων, η Κινέζικη κοινωνία έζησε και άλλη μια πλευρά του Κομφουκιανισμού, που αυτή είναι ένα δίκοπο μαχαίρι.

και μπορεί κανείς να κρίνει ότι κατέστρεψε την Κίνα ή έσωσε την Κίνα.

Και τούτο πάλι σχετίζεται με τον Κομφούκιου διότι ο Κομφούκιος όπως είπαμε σου ζητάει να είσαι έτοιμος να δώσεις τη ζωή σου για την ανατροπή του διεφθαρμένου, του αδιάφορου, του καταστροφέα, του βάνδαλο κτλ.

Μάλιστα.

Όμως αυτή η επιταγή ζει γεννά στην Κίνα, στην Κίνα ειδικά, γιατί έχει ενδιαφέρον ότι αυτή η επιταγή, δεν θυμάμαι, σας το είπα, του κομφουκιανισμού, ενώ ο κομφουκιανισμός πέρασε στην Ιαπωνία, που η Ιαπωνία είναι γειτονική και κοντινή κοινωνία σε κάποιες πλευρές, οι Ιάπωνες είναι πάρα πολύ, λατρεύουν τον αυτοκράτορα τους.

Λατρεύουν τον αυτοκράτορα τους, δεν υπάρχει περίπτωση να του αμφισβητήσουν ποτέ τίποτε.

Οπότε, του Κομφούκιο η εντολή περί ανατροπής δεν τους τέριαζε.

Και έτσι, ενώ δέχθηκαν τον υπόλοιπο Κομφουκιανισμό, αυτή την πλευρά την βάλαν κάτω από το χαλί.

Ξέρετε, ο καθένας όλοι μας, από αυτό που μας συγκινεί, διαλέγουμε αυτό που μας ταιριάζει τελικά.

Γι’ αυτό και οι ιδεολογίες και οι θρησκείες έχουν χίρια πρόσωπα, διότι κάθε κοινωνία τελικά τα προσαρμόζει στον αυτό της.

Στην Κίνα έχουμε αλλεπάλληλες μέσα στις αιώνες λαϊκές εξεγέρσεις.

Δεν υπάρχει περίπτωση.

Δηλαδή η κινέζικη ζωή είναι συνυφασμένη με την έννοια της λαϊκής εξέγερσης.

Διαβάζεις κινέζικη ιστορία και χάνεις το μυαλό σου από τον αριθμό των λαϊκών εξεγέρσεων που συμβαίνουν, διότι είναι και τεράστια χώρα.

Εκεί να είναι 100 χώρες μαζί, δεν είναι μια χώρα σε έκταση ενώ.

Αν και όπως σας είπα είναι πολύ συμπαγής για μεγάλη χώρα, διότι το 95% των κατοίκων της ανήκει σε μία φυλή, τη φυλή των Χαν.

Και γι’ αυτό είναι μια συμπαγής χώρα, έχει και πολλούς άλλους λαούς, αλλά η κεντρική φυλή είναι το 95%, αυτό είναι ασυνήθιστο πράγμα για μια χώρα τέτοιου μεγέθους.

Εκεί να το έχει.

Όμως, σε αυτή τη χώρα, την τόσο περίπλοκη, την τόσο εκτεταμένη, κάθε χρονιά, κάπου θα υπάρχει μια λογική εξήγηση.

Δηλαδή, σε κάποια επαρχία, σε κάποια πόλη, σε κάποια από αυτή την τεράστια χώρα, μια ομάδα ανθρώπων θα έχει αποφασίσει ότι η Μαρία Ευθυμίου είναι διεφθαρμένη.

Αφού το πήρε απόφαση αυτό πάει τέλειωσε.

Θα ορμήσει, θα μπει, θα βγει, θα προσπαθήσει να την ανατρέψει, να τη σφάξει, να βάλει άλλον στη θέση.

Θα βγούνε οι εξεγερμένοι στους δρόμους, η κυβέρνηση θα στείλει στρατό, θα πνιγεί στο αίμα αυτή η εξέγερση, έτσι θα γίνει.

Σε λίγα χρόνια μια άλλη εξέγερση θα γίνει σε άλλο σημείο, σε άλλο σημείο, σε άλλο σημείο.

και αυτές θα πνίγουν στο αίμα.

Στην Κίνα, οι καταπνίξεις των εξεγέρσεων μετρούν…

το χιλιάδες δεν είναι τίποτα, γιατί είναι και Κίνα.

Αρκετές λαϊκές εξεγέρσεις, ας πούμε τον Τα Επιγγυ, εξέγερση του 19ου αιώνα, είχε 25 εκατομμύρια νεκρούς.

Μετά τους παγκοσμίους πολέμους, όπως το νομίζω, η τρίτη, πιο μεγάλη σε θανάτους.

Στην Κίνα τα εκατομμύρια ακούγονται με ψυχραιμία.

Γιατί είναι Κίνα.

Χιλιάδες άνθρωποι σφάζονται, τελειώνει εδώ, αλλά, κοιτάξτε να δείτε, τι συμβαίνει στην Κίνα.

Αυτές οι εξεγέρσεις, όταν μια δυναστεία βρίσκεται σε ένα ακόμη ζωντανό τη σημείο, ελέγχει τα πράγματα, έχει καλές ιδέες διοίκησης, προσπαθεί να μειώσει τη διευθωρά, να λειτουργεί καλύτερα η χώρα.

Αυτές οι εξεγέρσεις πάντα γίνονται γιατί όλο και κάποιος θεωρεί ότι έχει βρει ένα κακό που πρέπει να ανατραπεί, αλλά είναι λίγες μεμονωμένες και θνησιγενείς.

όσο μια δυναστεία προχωράει στην λειτουργία της και αρχίζει και χάνει το δυναμισμό της και χάνει τα οράματά της και αρχίζει και σαπίζει και η διαφθορά αρχίζει και παρεισφρήει χωρίς να βρίσκεται τρόπος να ανατραπεί.

Ξέρετε πως είναι οι κοινωνίες, έρχεται η σήψη πολύ σιωπηλά.

την καταλαβαίνεις όταν έχει φτάσει σε ψηλό σημείο.

Την ώρα που σου διαλύει τα σωθικά, όπως γίνεται και στον άνθρωπο και στην κοινωνία, δεν την καταλαβαίνεις.

Σφυρίζεις ανέμελα, λες «μπα δεν είναι, κάτι άλλο είναι».

Εννοεί είναι.

Όταν πια σαπίσει, τότε τη βλέπεις όλη της το μεγαλείο.

Αλλά τότε άντε να το πιάσεις το πράμα, γιατί έχει φτάσει στον πυθμένα και δεν μπορείς να βρεις τρόπο να αναπνεύσεις.

Λοιπόν, έτσι καθώς περνάμε τα χρόνια, οι δυνάστες, ανθρώπινοι κύκλοι είναι κι αυτοί, και ο κυβερνητικός κύκλος κι αυτή, σαπίζουν σιγά σιγά, δεν δυσλειτουργούν, εδώ δεν πάει καλά, εκεί δεν πάει καλά, η οικονομία δεν πάει καλά, η φορολογία δεν ελέγχεται, η φοροδιαφυγή, αυτό έχει μεγάλη σημασία για τον Κομφούκιο, να πληρώνουν όλοι τους φόρους τους, κτλ.

όσο αυτό προχωράει τόσο οι λαϊκές εξεγέρσεις γίνονται περισσότερες, μαζικότερες και επομένως δυσκολότερο να τις καταπνίξεις.

Και τελικά καθώς το πράμα αποσύπεται κάποια λαϊκή εξέγερση τελικά θα γίνει μεγάλη, θα γίνει μαγισική, Ίσως και πανκινεζική δηλαδή πια δεν θα είναι μεμονωμένη δω θε εκεί θα έχει οπαδούς σε όλη την Κίνα και θα ορμήσει στην πρωτεύουσα.

Η παλαιά πρωτεύουσα της Κίνας ήταν η Τσάγκαν μετά έγινε το Πεκίνο.

Θα μπει στα αυτοκρατορικά διαμερίσματα, θα κόψει το κεφάλι του αυτοκράτορα και στη θέση του αυτοκράτορα θα μπει ο αρχηγός της λαϊκής εξέγερσης.

Η καινούργια κυβέρνηση, η καινούργια δυναστεία θα είναι νέα, θα είναι δροσερή, θα είναι ζωντανή, θα έχει οράματα, θα προσπαθήσει να συντρίψει το κύκλο της φθοράς που είχε οδηγεί το προηγούμενο και θα έχει και αυτή την ίδια πορεία.

Δηλαδή για περίπου 100 χρόνια θα λειτουργεί καλά.

Συνήθως οι δυναστείες στην Κίνα λειτουργούν γύρω στα 250 χρόνια 300.

Στα 300 κάποια λαϊκή εξέγερση ανατρέπει την προηγούμενη δυναστεία και έρχεται η επόμενη δυναστεία.

Επομένως αυτός ο κύκλος των λαϊκών εξεγέρσεων είναι ένας τρόπος στην Κινέζικη ιστορία κάθαρσης κατά κάποιο τρόπο.

δηλαδή επαναφοράς σε μια εκκίνηση στα πράγματα, αλλά από την άλλη δημιουργεί εστίες αναταραχής κάθε τόσο.

Και υπάρχει βία και υπάρχει αίμα και ταραχή.

Και αυτό δεν είναι πάντα καλό για άλλες πλευρές της ζωής, αλλά αυτή είναι η Κίνα και έτσι πορεύτηκε.

Πρέπει να σας πω δε ότι ουδείς αναρωτιέται ποιος είναι ο αρχηγός της εξέγερσης, αν είναι ευγενής, αν είναι αριστοκράτης, αν είναι επώνυμος, αν είναι ανώνυμος, στην Κίνα λόγω του καμφυκενισμού ρόλο παίζει η προσωπικότητα του ανθρώπου και όχι η κοινωνική του καταγωγή.

Γι’ αυτό και συμβαίνουν μερικά πράγματα έτσι εντυπωσιακά.

Το 1368 η Κίνα ακόμη ήταν κατηλημένη από τους Μογγόλους.

Σας θυμίζω ότι οι Μογγόλοι του Τζένγκις Χαν είχαν καταλάβει την Κίνα.

Σας θυμίζω ότι ο Τζένγκις Χαν, η χρυσή ορδή είναι φαινόμενα του 13ου αιώνα, του 1206.

Τότε βγήκε ο Τιέμουν Τζινς στη Ρούγα και βέβαια χτύπησε πρώτα πρώτα την Κίνα.

Δεν το συζητούμε.

και την κατέλαβε, την κατέλαβε ολόκληρη, αυτός και οι επίγονοί του. Με τρομερό… με ποτάμια αίματος.

Συνεχίζουμε! Φαίνεται ότι ήρθαν οι φίλοι που ήταν να μπουν!

Λοιπόν, σας έλεγα ότι στο 13ο αιώνα, εκεί στο 1206, οι Μογγόλοι του Τζένγκις Χαν, δηλαδή η φοβερότερη στρατιά που παρήγαγε η Στέπα, κατέλαβε ανάμεσα στα άλλα και την Κίνα.

Και οι Μογγόλοι, όπως και οι άλλοι κάτοικοι της Στέπας, Όταν χτυπούσαν για να καταλάβουν μια περιοχή ήταν ανελέητη.

Αλλά από την ώρα που την κατελάμβαναν, είχαν άλλη στάση.

Όπως έλεγαν, υπάρχει ένα ρητό στη στέπα.

Μια περιοχή την καταλαμβάνεις έφιππος, πάνω στο άλογο.

Για να τη διοικήσεις, ξεπεζεύεις από το άλογο.

Δηλαδή, δεν είσαι πια επιθετικός, αλλιώς δεν στέκει αυτό το πράγμα.

Έτσι παραδόξως οι Μογγόλοι και οι Τουρκομάνοι που δημιούργησαν βασίλεια και αυτοκρατορίες σε αυτή την περιοχή της Στέπας, όταν τις κατελάμβαναν και όποιος είχε ζήσει, είχε ζήσει, μετά έβλεπε μια διοίκηση, η οποία είχε μια επιτυχία, θα έλεγε κανείς.

Μάλιστα αυτό φαίνεται και από τον Μάρκο Πόλο, αν θυμάστε, διότι ο Μάρκο Πόλο έφτασε στην Κίνα την εποχή ακριβώς αυτή, στο 13ο αιώνα, όταν ήταν η Κίνα υποδιοίκηση μογγολική.

Οι Κίνα διοικούνταν από το Κουμπλάι Χαν, αν θυμάστε, αν έχετε διαβάσει τον, ή το θυμάστε από τα διαβάσματά μας.

Ο Κουμπλάι Χαν ήταν εγγονός του Τζένγκις Χαν.

Άρα, ο Χαν της Κίνας, όταν ήρθε ο Μάρκο Πόλο, δεν ήταν Κινέζος, Ήταν Μογγόλος, ήταν η Χρυσή Ορδή.

Και όπως θυμάστε από τα διαβάσματα μας, όταν ο Μάρκο Πόλο που ήταν Βενετσιάνος, έχει σημασία αυτό που σας λέω, δεν είχε βγει από καμιά στάνη στη Σάλπη, ήταν Βενετσιάνος, ήταν μια πόλη Βενετία ξακουστή, είχαν δει τα μάτια του δηλαδή, θαυμαστά πράγματα, αυτός ο Βενετσιάνος πήγε σε μια Κίνα, η οποία δεν ήταν η Κίνα, η πάρα πολύ αστραφτερή γιατί είναι οι Μογγόλοι, αλλά και πάλι όσο διάστημα έμεινε στην Κίνα και έμεινε πάνω από 20 χρόνια και το στόμα του δεν έκλεινε, δεν έκλεινε τίποτα.

Ήταν τέτοιος ο θαυμασμός από αυτά που έβλεπε που δεν έπαθε πρόβλημα το σαγόνι του.

Δηλαδή γιατί είδε σε αυτή την αυτοκρατορία πράγματα ανήκουστα που δεν τ’ άχε ποτέ φανταστεί άνθρωπος ότι συμβαίνουν.

Και όταν γύρισε και τα έγραψε, ξέρετε ότι γύρισε πίσω στην πατρίδα του, η Γένοβα και η Βενετία ήταν εχθρικές πόλεις, βρέθηκε επειδή ήταν Βενετός, βρέθηκε σε γενοβέζικη φυλακή και εκεί άρχισε να λέει στους φυλακισμένους τους, στους συντρόφους του εκεί στην φυλακή ιστορίες από τα ταξίδια του και άλλοι του είπα ρε εσύ γράψτε αυτά που λες αφήστε εδώ οι περισσότεροι από αυτά που λέει άντε ρε πού τα σκέφτηκες ότι συμβαίνουν αυτά άντε άντε πού τα σκέφτηκες τι είχε δει ο ποιητής στην Κίνα είχε δει το εξής απίστευτο Οι Κινέζοι είχαν ανακαλύψει την τυπογραφία 600-700 χρόνια πριν από την Ευρώπη.

Επομένως επειδή έζησε κοντά στους Χάνοι, είδε ότι ο αυτοκράτορας το βράδυ έπαιρνε μια απόφαση και το πρωί υπήρχαν 10.000 αντίτυπα της απόφασης.

Πότε είχαν γίνει αυτά, απλώς είχαν τυπωθεί.

Έτοιμα να σταλούν σε όλη την αυτοκρατορία.

Δεύτερον, οι Κινέζοι ήταν αυτοί που είχαν ανακαλύψει το χαρτί.

Δεν είχε ανακαλύψει, αλλού οι Κινέζοι το είχαν καταλαβαίνει.

Αφού είχαν χαρτί, είχαν και χαρτονομίσματα.

Και λέει το ανήκουστο, ότι σε αυτή τη χώρα, κάνουν συναλλαγές με κάτι που είναι, τι να σας πω, σαν τα δικά μας τους παπύρους.

Τι μου λες ρε σε! Δηλαδή, δεν το πίστεψε κανείς, γιατί στην Κίνα συνέβαιναν πολλοί πρωτοπόρα πράγματα, Όπως ξέρετε οι Κινέζοι είχαν παρατηρήσει, αυτοί παρατηρούν πολύ την φύση και είχαν δει ότι οι σφήκες παράγουν τη φωλιά τους, μασώντας την ουσία ξύλο, φυτικό προϊόν.

Και αν δεις τη σφίκα στην φωλιά είναι φύλλο χαρτιού.

Το παρατήρησαν αυτό και είπαν άρα αν πάρουμε φυτικό υλικό και το αναμασήσουμε, το επεξεργαστούμε με τον τρόπο που κάνει και η σφήκα, μπορεί να κάνουμε κάτι.

Και το κάναν, το κάναν ευθύ, να το το χαρτί.

Όπως ξέρετε οι πολλοί λαοί χρησιμοποιούσαν είτε παπύρους είτε δέρματα, περγαμηνές δηλαδή κομμένα δέρματα.

Τα βιβλία γίνονταν από αυτό το υλικό, το χαρτί ήρθε από την Κίνα.

Αφήστε τα μεταξωτά που επίσης τα είδε και εντυπωσιάστηκε.

Βέβαια είχανε φτάσει μεταξωτά ως εμπόρευμα αλλά η Κίνα ήταν αυτή που τα παρίγαγε.

και πορσελάνες που είναι κινέζικοι, εφεύρεση και αυτή μόνο στην Κίνα κτλ.

πολλά πολλά.

Και ρολόγια ακριβείας και τέτοια πράγματα τον εντυπωσίασαν πολύ.

Γιατί σας τα λέω αυτά.

Παρότι οι Μογγόλοι διοίκησαν την Κίνα τέλος πάντων με πολύ πιο φωτισμένο τρόπο από ό,τι θα περίμενε κανείς, γιατί λειτουργούν καλά τέτοιοι άνθρωποι, Μογγόλοι ή Τουρκομάνοι, όταν κάνουν αυτοκρατορία, διότι ξέρουν ότι οι ίδιοι δεν ξέρουν τόσο καλά να τη διοικήσουν και παίρνουν συμβούλους του τόπου.

Δηλαδή στην πραγματικότητα ο Κουμπλάι Χάν δίπλα του είχε Κινέζους συμβούλους που ξέρανε την Κίνα και τον καθοδηγούσαν στις αποφάσεις.

Ο ίδιος δεν μπορεί να ξέρει πώς να διοικήσει ένας Μογγόλος της Στέπας που ξέρει από κοινωνίες που ζουν ομαδικά με πρόβατα, να ξέρει να διοικήσει μια κοινωνία σαν την Κίνα που είναι γεωργική, βιοτεχνική, εμπορική κτλ.

Αλλά είχαν τη σοφία να έχουν τους συμβούλους ολόγυρα οι οποίοι τους καθοδηγούσαν.

Τέλος πάντων, γιατί σας τα λέω αυτά, διότι πέρασε ο χρόνος, οι Μογγόλοι παραμένουν και ελέγχουν την Κίνα και στην Κίνα αρχίζει να υπάρχει, 100 χρόνια μετά την κατάληψή της, Μια αντίδραση στη δυναστεία των Μογγόλων.

Γιατί αυτοί έχουνε στήσει δυναστεία.

Αυτής της αντίδρασης που εξελίσσεται σε εξέγερση, με τον τρόπο που σας είπα, δηλαδή σταδιακά, γίνεται πανκινεζική, ηγείται ένα άτομο που λέγεται, λεγόταν Τσου.

Αυτός ο Τσου κατάγεται από τις φτωχότερες τάξεις που μπορεί να υπάρχει στη Γη και στην Κίνα.

Ήταν αγρότης άκληρος, δεν είχε καν γη, άκληρος.

Εργαζόταν με μεροκάματο σε άλλους αγρότες.

Ήταν ένα άτομο δηλαδή πάμπτωχο, ευφυέστατο όπως αποδείχθηκε.

Ο ίδιος ήταν και στα όρια του αναπήρου εμφανισιακά, γιατί ήταν νάνος θα έλεγε κανείς, με τεράστια αναλογία κεφαλιού και υπολοίπου σώματος και το πρόσωπό του όλο είχε τεράστια εξογκώματα.

Ολόγυρα.

Αυτός ήταν ο Τσου.

Αυτός ηγήθηκε της μεγάλης εξέγερσης, η οποία ανέτρεψε τους Μογγόλους το 1368.

Και ήταν εκείνος ο οποίος μπήκε στα ανάκτορα, έκοψε το κεφάλι του τελευταίου Μογγόλου αυτοκράτορα και έγινε εκείνος ο ιδρυτής της περίφημης δυναστείας των ΜΜΙΚ.

Αυτός είναι ο ιδρυτής της δυναστείας των ΜΜΙΚ που η Ευρώπη και ο δυτικός κόσμος αυτή τη δυναστεία την ξέρει καλά όπως γνωρίζετε.

Γιατί? Γιατί στη δυναστεία των ΜΜΙΚ είναι η περίοδος που οι Ευρωπαίοι στήσανε επαφές εμπορίου και σχέσεις με την Κίνα συστηματικότερες και πολλά είδη της Κίνας άρχισαν να φορτώνονται στα πλοία και να έρχονται προς την Ευρώπη και πλέον ήταν της μόδας, έχει γούστο αυτό, την εποχή για χιλιάδες χρόνια.

Αντικείμενο της Κίνας είναι συνδυασμένο με το πιο ακριβή τιμή.

Δηλαδή όταν άκουγες κινέζικο προϊόν ήταν μόνο για πρίγκιπες και βασιλιάδες.

Δεν μπορούσε να τα αγοράσει κανείς άλλος, διότι όλα αυτά ήταν βαρύτιμα.

Με τα ξοτά, πορσελάνες, απίθανες κατασκευές της κινέζικης.

Ήταν μόνο για την όχι ψηλή τάξη, μιλάμε για την διοικητική ελίτ.

Και ήρθαν έτσι τα πράγματα που τώρα στον δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα λες κινέζικο προϊόν και αμέσως ο νου σου πάει ότι είναι για το πόπολο ας πούμε.

Έχει ο καιρός γυρίσματα και βέβαια η Κίνα είναι σε άνοδο οπότε ήδη παράγει και πιο εξειδικευμένα προϊόντα.

Μάλιστα.

Τι σας τα έλεγα αυτά για τον Τσου.

Αυτός ο Τσου τώρα πήρε την εξουσία σε αυτή την Κίνα, εξεδίωξε τους Μογγόλους, έγινε ο ιδρυτής της δυναστείας των Μινγκ, η οποία είπαμε ότι είναι γνωστή για τους λόγους που είπαμε, και φόρεσε στο κεφάλι του το στέμμα των Μινγκ.

Το λέω αυτό διότι αν δείτε σε εικόνα το στέμμα των Μινγκ, μένει κανείς άναυτος από τον αριθμό των πολύτιμων λίθων που έχει επάνω, είναι ένα από τα ακριβότερα αντικείμενα στην οικουμένη.

Και τα φόρεσε ποιος; Ένας άνθρωπος που κανείς δεν θα περίμενε, μα κανείς δεν θα περίμενε από μας.

Για τον Κινέζο δεν είναι έκπληξη.

Αφού αυτός ήταν ικανός, φανταστείτε τι άτομο θα είναι, για να οργανώσει, να υγηθεί μιας πανκινεζικής εκστρατείας, εξέγερσης.

Αυτός ήταν ένας ικανότατος άνθρωπος.

Αφού είναι ικανός, βεβαίως θα γίνει αυτοκράτορας.

Δεν ήταν έκπληξη για τον Κινέζο, ήταν έκπληξη όμως για τους υπόλοιπους, για τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί οι Κινέζοι έχουν αυτήν την στάση απέναντι στα πράγματα.

Τώρα θα αφήσουμε τον Κομφουκιανισμό απλώς θυμίζοντας ότι οι αυτοκράτορες της Κίνας κάθε τόσο τρυγούσαν από αυτή τη σοφία, γι’ αυτό και φρόντισαν η Κίνα να έχει κτηματολόγιο.

Στα χίλια περίπου στην περιοχή των Τάγγ, ήδη είχε δημιουργηθεί πανεθνικό κιναιζικό κτηματολόγιο, το οποίο στα χίλια στην δέκατο τέταρτο αιώνα, είχε πλέον πληρότητα στην καταγραφή του και κάθε καινούργια αλλαγή ιδιοκτησίας, καταγράφονταν σε περιφέρεια βέβαια.

Όλα αυτά είναι σπασμένα σε περιφέρειες, σε περιφέρειες, σε περιφέρειες, περιφέρειες και έτσι αυτά μπορούν να γίνουν αντικείμενο παρατήρησης.

Τώρα, οι επόμενοι θα μετακινηθούμε στις δυτικές θρησκείες.

Αφήνουμε τις ανατολικές και θα μετακινηθούμε στις δυτικές.

Οι ανατολικές σας θυμίζω είναι η Ινδία, δηλαδή είναι θρησκείες της Ινδίας και ανατολικότερα.

Η Ινδία είναι μέσα στις ανατολικές.

Ο Ινδουισμός δηλαδή.

Αλλά από την Ινδία και δυτικότερα έχουμε τις ονομαζόμενες δυτικές θρησκείες.

Σας θυμίζω ότι όλες είναι ανατολικές, αλλά αυτές είναι δυτικές ανατολικές, έτσι για να μπερδευόμαστε.

Τώρα που θα πάμε, οι δυτικές θρησκείες έχουν τα χαρακτηριστικά που έχουμε πει.

Δηλαδή, είναι εξ αποκαλύψεως, ο ίδιος ο Θεός επεμβαίνει, εξηγεί, μεταφέρει τις απόψεις του, που δρα, συμμετέχει, με στη μία ή τον άλλο τρόπο, έχει ιερατείο και έχει και απόλυτες, απόλυτα έχει δόγματα.

Δηλαδή, έχει απόλυτες αλήθειες που πρέπει οι άνθρωποι να ακολουθήσουν.

Στις ανατολικές θρησκείες σας θυμίζω ότι ο καθένας έχει τον δρόμο του, έτσι θεωρούν αυτές οι θρησκείες, γι’ αυτό και θεωρούνται πιο πολλοί φιλοσοφίες.

Τώρα, η πρώτη θρησκεία την οποία θα αντιμετωπίσουμε, αναπτύχθηκε ιστορικά, στην περιοχή της Περσικής παρουσίας.

Συνδέεται με τους Πέρσες.

Και ονομάζεται Ζωροαστρισμός.

Αν θυμάστε, όταν μιλούσαμε για τις θρησκείες, είδαμε ότι ο Ζωροαστρισμός σήμερα εκπροσωπείται από δυόμισι ή τρία εκατομμύρια λίγοι άνθρωποι είναι παγκοσμίως που είναι ζωροάστρες μέχρι σήμερα και έτσι μοιάζει ότι είναι μια θνήσκουσα θρησκεία παρότι είναι πεισματάρα και επίμονη και έχει ζήσει πολλές χιλιάδες χρόνια.

Θα σας πω γι’ αυτό.

Ο Ζωροαστρισμός λέγεται αλλιώς και Μαζδαϊσμός από τον Θεό που ονομάζεται Αχούρα Μάζδα.

γι’ αυτό λέγεται και Μαζδαϊσμός, αν θα το έχετε ακούσει.

Τώρα ο Ζωροαστρισμός συνδέεται όπως σας είπα με το περσικό στοιχείο.

Το περσικό στοιχείο σήμερα μοιάζει να νομίζει κανείς βλέποντας το χάρτη και σήμερα ότι είναι η Περσία.

Οι Κούρδοι είναι Πέρσες.

Οι Κούρδοι είναι Πέρσες, δηλαδή μιλούν περσική γλώσσα και συνδέονται με το περσικό στοιχείο και σας θυμίζω ότι οι Κούρδοι είναι 18 εκατομμύρια στην Τουρκία, δεν ξέρω πόσα στη Συρία αλλά πόσα στο Ιράκ κτλ κτλ.

Άρα το περσικό στοιχείο είναι και σήμερα ευρύτερο από αυτό που νομίζουμε ότι είναι το Ιράν.

Τώρα ας πούμε όταν σας ανέφερα τις χώρες της Στέπας, που είπαμε ότι περισσότερες από αυτές οι γηγενείς κάτοικοι είναι τουρκομανικής καταγωγής, όταν αναφερθήκαμε στο Τατζικιστάν σας είπα ότι οι γηγενείς κάτοικοι είναι περσικής καταγωγής.

Δηλαδή στη Στέπα έχουν μείνει υπολείμματα της μεγάλης περσικής επέκτασης.

Οι Πέρσες ήταν ισχυρό δημογραφικό στοιχείο και ήταν κάποτε ανεπτυγμένοι σε αρκετά σημεία και βορειότερα και κινήθηκαν προς το νότο.

Σας θυμίζω ότι οι Πέρσες είναι Ινδοευρωπαίοι, είναι Αριάν, όπως και οι Ινδοί.

Όταν μιλάγαμε για τον Ινδουισμό, σας θυμίζω ότι γύρω στο 1550 κατέβηκαν οι Ινδοευρωπαίοι στην Ινδία και κατέκτησαν τους ντόπιους κατοίκους της Ινδίας.

και είναι Arian.

Στη λέξη Iran, υπάρχει η λέξη Arian, δηλαδή Ari.

Ινδοευρωπαίοι από τις Στέπες κατέβηκαν προς τα κάτω.

Και προς την Ινδία κατέβηκαν προς τα κάτω, και προς την Περσία κατέβηκαν προς τα κάτω.

Εκεί γύρω στο 2000, στο 1500, ανάλογα με την…

και προς την Ελλάδα, στον ελληνικό χώρο κατέβηκαν προς τα κάτω.

Υπάρχει μια κινητικότητα Εκεί γύρω στο δυόμισι με 1500 π.Χ.

Τώρα γυρνάμε στους Πέρσες.

Το περσικό στοιχείο έχει ειδικό βάρος στην περιοχή.

Όλη αυτή η ιστορία του είναι μεγάλη και όπως γνωρίζετε δημιούργησε και μια μεγάλη αυτοκρατορία.

Στον 500 π.Χ.

Τότε περίπου είναι που συγκρούστηκε και με τους Έλληνες και κατέλαβε την Μικρά Ασία, κατέλαβε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας κατέλυε τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, χτύπησε τους Έλληνες περνώντας από τη Θράκη και τη Μακεδονία, μπήκε στη Θεσσαλία, προσπάθησαν να τους σταματήσουν στις Θερμοπύλες και όλος αυτός ο κύκλος των δύο επιθέσεων εναντίον της Ελλάδας, των Ελλήνων που τους βγήκε αρνητικά.

Οι Πέρσες δεν τα κατάφεραν, αλλά είχαν καταλάβει πόλεις της Μικράς Ασίας, την μικρά Ασία, την είχαν καταλάβει διότι το βασίλειό τους έφτανε εδώ.

Και είχαν και την τμήμα της Αιγύπτου για ένα διάστημα οι Πέρσες.

Οι Πέρσες θα γνωρίζετε ίσως ότι έκαναν και μεγάλα έργα, τεχνικά έργα.

Ένα καταπληκτικό έργο της αρχαιότητας είναι η Βασιλική οδός του Δαρείου.

Αυτή η οδός ξεκινούσε απ’ τα παράλια της μικράς Ασίας.

διέσχιζε αυτό που είναι εδώ, διέσχιζε αυτό που είναι σήμερα Τουρκία, Ιράκ, περνούσε αυτό που είναι σήμερα Ιράν και έφτανε στη Βακτριανή, στο Αφγανιστάν.

Ήταν 2.700 χιλιόμετρα πλακοστρωμένης οδού, η οποία είχε κάθε τόσο, θα σας γελάσω κάθε πόσο, ένα κατάλυμα κατασκευασμένο, στο οποίο μπορούσε κάποιος να διαμείνει, να βρει φαγητό για τα ζώα του και μπορούσε να βρει και ζώα για να ανανεώσει τα δικά του.

Με τον τρόπο αυτό η αυτοκρατορία αυτή είχε οργανώσει και ένα εντυπωσιακό ταχυδρομικό σύστημα, διότι τα άλογα της, ταχυδρομικές υπηρεσίες, έτρεχαν στο δρόμο και μετέφεραν αυτά που ήταν να μεταφερθούν λόγω του ότι είχαν κάνει τέτοια έργα υποδομής που χαρακτήριζαν την Περσική Αυτοκρατορία.

Επίσης είναι αυτή η οποία συνέδεσε τον Νείλο με την Ερυθρά Θάλασσα.

το Σουέζ δηλαδή το επεχείρησαν γύρω στο 500 π.Χ.

ενώνοντας το κατάφεραν, ένωσαν το Νείλο με κανάλι, ο Νείλος έρχεται εδώ και δημιούργησαν ένα κανάλι εκεί.

Είναι πολύ πιο μικρή απόσταση από αυτό που κάναμε με τη διώρυγα του Σουέζ.

και έτσι πήγαινες από την ερυθρά θάλασσα στη Μεσόγειο με πλοίο.

Αλλά μετά αφέθηκε αυτό το έργο, το κάλυψα η λύση και το χώμα και έτσι τώρα το 1860 δηλαδή στον 19ο αιώνα έγινε η διώρυγα του Σουέζ.

Αυτή ήταν μια σημαντική αυτοκρατορία, η οποία πήρε τη σκυτάλη των μεγάλων αυτοκρατοριών εδώ, Εκεί γύρω στο 500-600 που άρχισε να αναπτύσσεται πιο δυναμικά και λειτούργησε αρκετά ισχυρά μέχρι περίπου το 300 π.Χ.

οπότε πια άρχισε να φθίνει και έγινε και αυτή θύμα της μεγάλης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η οποία κατέλαβε πολλά της τμήματα εδώ.

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία πήρε τη Μικρά Ασία, δηλαδή τμήματα τα οποία είχε παλιά…

Μας είναι χρήσιμα αυτά που λέμε διότι σχετίζεται με μια θρησκεία, τη θρησκεία του ζωραστρισμού που θεωρείται περσική θρησκεία.

Όταν ακούς ζωραστρισμός πάει ο νους σου στους Πέρσες.

Πρέπει να σας πω ότι όταν ήρθαν εδώ οι Πέρσες και χτύπησαν τους Έλληνες δυό φορές μέσα στον 5ο αιώνα, Οι Πέρσες, οι Πέρσες Πέρσες, το λέω αυτό διότι ο στρατός των Περσών, εκείνους τους αιώνες της ακμής, αποτελούνταν από δεκάδες λαούς όλες της αυτοκρατορίας.

Και τα πιο φοβερά τους τμήματα ήταν κάτι άγριες φυλές από τα βουνά και κάτι ομάδες από τις στέπες, αλλά η κεντρική ομάδα των Περσών ήταν πολύ υψηλού πολιτισμού και ήταν επίσης ζωροάστρες στο θρήσκευμα.

Όταν ήρθαν εδώ στην Ελλάδα οι Πέρσες ήταν ζωροάστρες.

Το λέω αυτό γιατί θα σας πω τι λέει ο Ζωροαστρισμός και νομίζω ότι εντυπωσιάζεται κανείς ότι κάποιος εκείνον τον αιώνα είναι ζωροάστρης.

Τώρα, ο ζωροαστισμός σύμφωνα με τους μελετητές των θρησκειών είναι μια πολύ αρχαία θρησκεία.

Είναι αρχέγονη και φαίνεται ότι οι Πέρσες είχαν μια θρησκεία πολυθεϊστική για μεγάλο διάστημα.

Όπως και οι Ινδοί που έχουν πολλούς θεούς.

Το είχαν φαίνεται Ινδοευρωπαίοι αυτό, να έχουν έτσι πολλούς θεούς.

Και ένα κύκλο δράσης αυτών των θεών πολύ παλλόμενο.

Σήμερα, το ζωροαστρισμό του τοποθετείται στον έκτο και έβδομο αιώνα π.Χ.

διότι τότε ως φαίνεται έζησε, βάζει κανείς ερωτηματικό αν έζησε, αλλά ίσως έζησε αυτός ο Ζωροάστρης ή Ζαρατούστρας, ο οποίος είναι εκείνος που σε αυτόν αποδίδεται η οργάνωση των συλλήψεων του Ζωροαστρισμού.

Ο ζωροαστρισμός είναι πολύ αρχαία θρησκεία και ως φαίνεται περίπλοκη θρησκεία και πολυθεϊστική, που κάποτε οι μελετητές την τοποθετούσαν γύρω στο 800 π.Χ., στο 900 π.Χ., μετά βρήκαν και άλλα στοιχεία, την πάνε στο 1000 π.Χ., τώρα μας λένε ότι μπορεί να είναι και του 1500 π.Χ.

Αν είναι πράγματι τόσο αρχαία θρησκεία, τότε μπορεί να είναι αυτή η αρχαιότερη από τις θρησκείες που λέμε.

Και βέβαια δεν ξέρουμε ακριβώς στα πολύ αρχαία της τι μορφή είχε.

Ξέρουμε τη μορφή της που πήρε περίπου εκεί, στο 700-600 π.Χ.

Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι οι Πέρσες είχανε μεγάλη λατρεία στο φως, στην έννοια του φωτός, στον ήλιο.

Κοιτάξτε, αχούρα, μάσδα, ρα.

Αχούρα, ρα, μάσδα.

Δεν είναι τυχαίο, δίπλα οι Αιγύπτιοι τον ήλιο, τον λένε ρα.

Εδώ πέρα έχουμε, φυσικό είναι, είναι αγρότες, είναι γεωργοί, είναι γεωργικοί πολιτισμοί, και ο ήλιος είναι σπουδαίος.

Είναι η κεφαλή των θεών. Γι’ αυτό και ονομάζεται αχού, ρα, ομάδα.

Τώρα, εκείνο που ξέρουμε για τον, μπορούμε να καταλάβουμε και αυτό είναι που αλλάζει και τα δεδομένα, προέρχονται από αρχαιολογικά ευρήματα, διότι ανασκαφές γίνονται πολλές αυτό, αυτά τον 20ο αιώνα και τον 19ο αιώνα, στα βόρεια του Ιράν σε περιοχές που σήμερα είναι Τουρκμενιστά, Αζερμπαϊτζάν, εδώ Κυριγιστάν, Αυγανιστά.

και σε διάφορα σημεία σε αυτές τις περιοχές βρίσκονται ίχνη ζωροαστρισμού.

Πώς καταλαβαίνεις αρχαιολογικά ότι ένα σημείο που ανέσκαψες είναι περιοχή ζωροαστρών, δύο σημεία είναι αυτά που βοηθούν τους αρχαιολόγους και φυσικά αν είχα εδώ έναν ειδικό αρχαιολόγο θα μας έλεγε 103.

Πάντως κάποια είναι σημαντικά και αρκετά αναγνωρίσιμα.

Το ένα είναι ότι οι ζωροάστρες δεν θάβουν τους νεκρούς τους μέχρι σήμερα.

Θεωρούν ότι το να θάβεις τους νεκρούς σου είναι ενάντια στη φύση.

Διότι κανένα ζώο, ούτε της γης, ούτε του ουρανού, ούτε της θάλασσας, δεν θάβει τους νεκρούς του.

Άρα αυτό θέλει η φύση.

Να αφήνεις τους νεκρούς να σήπονται.

Έτσι.

Επομένως επειδή έχουν αυτή την άποψη, μέχρι σήμερα δεν τους θάβουν, σε μικρή απόσταση, μικρή, όχι και τόσο μικρή, από τον οικισμό, για να μην σύψει, δηλαδή να μην έρχεται κοντά, να μην επιδρά στο δικό σου χώρο, υπάρχει ας πούμε το δικό τους σημείο έκθεσης των νεκρών.

Τους νεκρούς τους εκθέτουν, ούτως ώστε να ρθουν τα όρνια, να ρθουν τα ζώα και να τους φάνε.

Και αυτός είναι ο κύκλος της ζωής.

Και όλα τα άλλα είναι αθλιότητα.

Μάλιστα.

Μάλιστα σε αρκετές τέτοιες κοινότητες, για να έχουν μεγαλύτερο χώρο έκθεσης, δημιουργούν πεζούλια τα οποία είναι και κυκλικά για να έχεις χώρο να τους βάζεις.

Αφού δηλαδή κάποιος πεθάνει, η σορός του εκτίθεται σε ένα κλειστό χώρο, τον κλαίει ο συγγενής, τον αποχαιρετά η κοινότητα και από εκεί και πέρα τον εκθέτεις σ’ αυτούς τους υπαίθριους χώρους.

Έτσι, αν βρεις τις κατασκευές αυτές κοντά σε έναν οικισμό, ξέρεις ότι αυτός ο οικισμός είναι ζωροαστρικός, διότι υπάρχουν και κάποιοι άλλοι πολιτισμοί που δεν θαύουν τους νεκρούς, αλλά οι Ζωροάστρες είναι οι πιο γνωστοί στην περιοχή μας.

Το άλλο το οποίο χαρακτηρίζει αρχαιολογικά είναι η κόγχη της φωτιάς.

Διότι στο ζωροαστρισμό, ο τρόπος για να τιμάς το Θεό είναι φλόγα.

Φλόγα και μόνο φλόγα.

Τίποτα άλλο.

Σε αυτή τη θρησκεία, αυτή η θρησκεία αρνήθηκε τις θυσίες.

Ζώων και φυσικά ανθρώπων, γιατί υπήρχαν και θυσίες ανθρώπων.

Ο Ζωροαστρισμός αρνείται κάθε θυσία και θεωρεί ότι μόνο η φωτιά είναι ο τρόπος να σέβεσαι και να δείχνεις την τιμή σου στο Θεό.

Γι’ αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες που γνώριζαν πολύ καλά τους Πέρσες, διότι βρίσκονταν δίπλα-δίπλα στη Μικρά Ασία, όπου ήταν Έλληνες, τους είχαν κατακτήσει εκεί εξάλλου και για μεγάλο διάστημα.

Αφήστε δε που θα θυμάστε ότι στο 4ο, στο 5ο αιώνα, επώνυμοι Αθηναίοι και Λακεδαίμονες βρήκαν καταφύγιο στην αυλή του βασιλιά της Περσίας.

Έλληνες και Πέρσες είχαν πολύ μεγάλης κλίμακας επαφές, γνωρίζονταν πολύ καλά, και οι Έλληνες επειδή είχαν δει το ζωραστρισμός δράση, ονόμαζαν τους Πέρσες πυρολάτρες.

Λόγου του ότι είχαν πάντα μια φωτιά να καίει.

Τι είχαν δηλαδή δει οι Αρχαίοι Έλληνες στις περσικές περιοχές, ότι ο ναός ήταν μια κατασκευή, συνήθως μέσα σε, κατά προτίμηση, σε ένα σπήλαιο, σε κάτι σπηλαιώδες.

Αλλά και οι Ναοί στην κατασκευή τους είναι σπηλαιώδες και έχουν ένα σημείο στον οποία και συνέχεια, αδιάλειπτα, μια φλόγα.

και σε κάθε σπίτι Ζωροάστρη σε μία γωνίτσα έπρεπε να καίει επί 24ώρου βάσεως μια μικρή φλογίτσα.

Μάλιστα, δεν φταίω εγώ.

Προσέξτε να δείτε τώρα.

Ο Ζωροάστρης Ζαρατούστρας φαίνεται ότι είναι αυτός ο οποίος συστηματοποίησε, ερωτηματικό, παλαιότερες εκφάνσεις γιατί ο Ζωροαστρισμός πάει πολύ βαθιά και τη συστηματοποίησε σε ένα σχήμα που βγαίνει μονοθεϊστικό σε αυτή τη φάση του ζωροαστρισμού.

Εκεί δηλαδή γύρω στο 700 με 600 π.Χ.

Τι μας φαίνεται να είναι ο ζωροαστρισμός, τι είναι το σχήμα του ζωροαστρισμού εκείνη την περίοδο.

Πρώτα πρώτα, να ξεκαθαρίσουμε το εξής, ο Θεός είναι ο Αχούρα Μάσδα.

Ο Ζωροάστρης είναι ένας άνθρωπος.

Άνθρωπος γεννήθηκε, άνθρωπος πέθανε, που όμως είχε την τιμή να συνομιλήσει με το Θεό.

Άρα τι είναι, προφήτης.

Ο Ζωροάστρης ήταν ένας προφήτης.

Ή Ζαρατούστρας το ίδιο είναι, το ίδιο άτομο ας πούμε.

Αν είναι άτομο, γιατί δεν ξέρεις.

Μπορεί να είναι μια συστηματοποίηση που έγινε με το χρόνο και αποδόθηκε σε ένα άτομο.

Εν πάση περιπτώσει.

Πάντως, σύμφωνα με τις ζωροαστρικές συλλήψεις και πεποιθήσεις, ο Ζωροάστρης αυτός, όταν γεννήθηκε, πρώτα πρώτα γεννήθηκε από παρθένο μητέρα.

Η μητέρα του ήταν παρθένος.

Και όταν γεννήθηκε, η γη αγαλλίασε.

Σταμάτησαν οι καταιγίδες, κόπασαν τα κύματα και όλα καλύφθηκαν από ένα γλυκύτατο φως.

Αυτός τώρα ο Ζωροάστρης Ζαρατούστρες συνάντησε τον Θεό, τον Αχούρα Μάσδα.

Και συνομίλησε, ο Αχούρα Μάσδα δηλαδή παρουσιάστηκε στον Ζωροάστρη και συνομίλησε μαζί του, του έδωσε κατευθύνσεις.

Επομένως από αυτή την πλευρά ο Ζωροάστρης είναι προφήτης.

και στη συνέχεια εξήγησε στον κόσμο την πραγματική πίστη που είναι ο ζωροάστισμός.

Όπως καταλαβαίνει, το καθένας θεωρεί το δικιά του θρησκεία, τη σωστή, και του διπλανού λάθος.

Επομένως και οι ζωροάστρες αυτό θεωρούσαν τη δική τους.

Τι λέει αυτό το σχήμα του ζωροάστρι, πρέπει να σας πω ότι στον ζωροάστισμό θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου που τότε θα ξαναπαρουσιαστεί ένας προφήτης, ο οποίος επίσης θα γίνει από παρθένο και θα λέγεται πάλι Ζαρατούστρες, Ζωροάστρις Ζαρατούστρες και τότε θα γίνει η κρίση, η τελική κρίση των ανθρώπων.

Τώρα, τι είναι το σχήμα; Το σχήμα του ζωροαστηρισμού αυτούς τους αιώνες επιμένω, γιατί είναι μια θρησκεία η οποία κυλάει μες το χρόνο, είναι ότι ένας είναι ο Θεός.

Ο μοναδικός, ο παντοδύναμος, ο Πανάγαθος είναι η πηγή του κάθε καλού.

Είναι ο δημιουργός των πάντων και λέγεται Αχούρα Μάσδα.

Αυτός ο Αχούρα Μάζδε, για να λειτουργεί μέσα στη γη και να βοηθάει τα διάφορα πλάσματα να πορεύονται, διαθέτει βοηθούς.

Που είναι πλάσματά του.

Είναι πλάσματά του και ο ένας του βοηθός βοηθάει ανθρώπους, ο άλλος βοηθάει ζώα, ο τρίτος βοηθάει τα άλλα.

Είναι ο καθένας έχει μία υποχρέωση, μία ένα πεδίο δράσης από τα πλάσματά του αυτά.

Είναι όλα πλάσματά του.

Από αυτά τα πλάσματά του που είναι καλά, είναι δικά του πλάσματα και είναι καλά και τον βοηθούν στο έργο του, κάποια εξέπεσαν στο κακό.

Και έγιναν το απόλυτο κακό.

Επικεφαλής των εκπεσόντων αυτών πλασμάτων, ο πιο ελεεινός όλων, ο πιο αδυσώπητος όλων, είναι ο Αριμάν.

Ο οποίος είναι ο αρχηγός του κακού.

Εξ αυτού στον ζωραστηρισμό.

Ο ζωραστηρισμός είναι μια θρησκεία πολεμική στη σύλληψη, διότι από την ώρα που εξέπεσαν στο κακό πλάσματα του αριμάν, γίνεται επουράνια μια μάχη μεταξύ του κακού και του καλού.

Και αυτό είναι πολύ κεντρικό στον ζωραστηρισμό.

Αν θα λέγαμε ένα πράγμα στο ζωραστηρισμό είναι η μάχη καλού και κακού.

Με την έννοια καλού και κακού.

Από το ζωραστηρισμό προέρχεται και ο μανιχαϊσμός, αν έχετε ακούσει, που είναι πια η αποκρυστάλωση του απόλυτου καλού και του απόλυτου κακού.

Μάλιστα.

Τώρα, ο Αριμάν δίνει μάχη ενάντια στον Αχούρα Μάσδα και ο Αχούρα Μάσδα ενάντια στον Αριμάν με τα πλάσματα.

Είναι δύο στρατόπεδα που γίνεται αυτή η μάχη.

Αυτή η μάχη επουράνια μεταφέρεται και στα πλάσματα του Μάζδα.

Δηλαδή σε όλα τα πλάσματα της γης μετέχουν αυτής της μάχης του καλού ή του κακού.

Όποιος άνθρωπος είναι έντιμος, είναι δίκαιος, λέει η αλήθεια.

Σεβαίνει τον άλλον.

Είναι φιλεύσπλαχνος, πολεμά στο πλευρό του αχούρα Μάζδα.

Όποιος είναι ψεύτης, είναι πλάνος, είναι κακός, είναι μοχθηρός, πολεμά στο πλευρό του Αριμάν.

Έτσι στην πράξη όλη η γη πολεμά ή με το καλό ή με το κακό.

Τώρα, όλα αυτά, ο Αχούρα Μάζδα δίνει μάχη και θα είναι ο τελικός νικητής, αλλά δεν θα είναι ο τελικός νικητής, εάν δεν μετέχουν στο πλευρό του όλα τα πλάσματα.

Επομένως, πρέπει να είσαι σε συνεχή εγρήγορση για να βοηθάς τον Αχούρα Μάζδα στο έργο του.

Όταν τελειώνει η ζωή ενός ανθρώπου, ανάλογα με το αν είχε πολεμήσει στο πλευρό του Αχούρα Μάζδα ή του Αριμάν, θα ζήσει δύο πιθανές πραγματικότητες.

Αν είχε υποστηρίξει το έργο του Αριμάν, δηλαδή ήταν ο ίδιος κακός, μοχθηρός, ψεύτης, όλα άδικος κτλ τότε η ψυχή του θα βασανίζεται σε φωτιά.

Διότι στον ζωροαστρισμό η φωτιά είναι μέσα σε όλες τις συλλήψεις.

όσον η ψυχή βρεθεί στην άλλη διάσταση και εκείνοι είχαν πολεμήσει υπέρ του Αχούρα Μάζδα, δηλαδή με το καλό, η ψυχή τους θα βρεθεί σε ένα τόπο που είναι πράσινος, με νερά και όμορφα άνθη και καρποφόρα δέντρα, που στα περσικά λέγεται «παρτίς», δηλαδή στον παράδεισο.

Η λέξη παράδεισος είναι περσική.

Τώρα αυτές οι ψυχές θα βασανίζονται εκεί που θα βασανίζονται μέχρις ότου γίνει η τελική κρίση.

που θα γίνει όταν έρθει, όπως σας είπα, ο επόμενος Ζωροάστρης, ενδεχομένως θα λέγεται έτσι, που και αυτός θα γεννηθεί από μητέρα παρθένο κτλ.

Αυτό τώρα το σχήμα, όπως καταλαβαίνετε, είναι ένα αρχέγονο σχήμα, είναι του 600-700 π.Χ.

και στη μορφή του αυτών των αιώνων παρουσιάζεται μονοθεϊστικό, διότι ο Αχούρα Μάσνα είναι ο απόλυτα καλός θεός που έπλασε τους πάντες.

Λέω παρουσιάζεται μονοθεϊστικό διότι αυτό που συνέβη το 700-600 το ζωροαστρισμό, όσο φαίνεται είναι ότι απορρόφησε τις παλιότερες πολλές θεότητες που είχε ως βοηθούς του Αχούρα Μάζδα.

Δηλαδή έτσι υπετάχτησαν σε ένα πυραμιδικό σχήμα όπου είναι κορυφαίος ο Αχούρα Μάζδα, απόλυτος θεός και οι άλλοι είναι η βοήθή του.

Τώρα, στον ζωροαστρισμό υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά ενδιαφέροντα που παραπέμπουν σε επόμενες θρησκείες.

Είναι βέβαιο ότι ο ζωροαστρισμός έδωσε δάνεια σε πολλές από τις επόμενες θρησκείες.

Αν ακούσει κανείς το σχήμα αμέσως αναγνωρίζει επόμενες θρησκείες.

Οι θρησκείες, ας πούμε, προσεύχονταν οι Ζωροάστρες πέντε φορές την ημέρα.

Συγκεκριμένες ώρες πέντε φορές την ημέρα.

Σήμερα στο Ισλάμ, όπως γνωρίζετε, προσεύχονται πέντε φορές την ημέρα.

Φαίνεται και είναι στην ίδια περιοχή περίπου που αναπτύχθηκαν και οι άλλες θρησκείες.

Άρα, όπως όλα στη ζωή, είναι σκυτάλη.

Οι δημοσιογραφίες είναι σκυτάλη.

Μία παίρνει από την άλλη στοιχεία και τα πλάθει.

Και αμέσως από τον Ζωροαστρισμό διακρίνουμε άλλα στοιχεία.

Επίσης, είναι αντι-εικονικός.

Ο Ζωροαστρισμός αρνείται να απεικονίσει το Θεό.

Από αυτή την πλευρά, θυμίζει τους την εβραϊκή θρησκεία, η οποία είναι ανικονική, όπως και το Ισλάμ, που είναι επίσης ανεικονικό.

και άλλες πλευρές που είναι αναγνωρίσιμες.

Μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στοιχεία δόθηκε και εκεί θε τώρα.

Ο ζωροαστρισμός είχε και ιερείς.

Εδώ έχουμε μπει σε θρησκείες με ιερείς.

Οι οποίοι ιερείς είναι πάρα πολύ σεβάσμια πρόσωπα, έχουν συγκεκριμένα καθήκοντα και έχουν κατά κάποιο τρόπο μια ένα είδος επαφή με τον Θεό, όπως έχουν οι ιερείς, όπως γνωρίζετε.

Τώρα, οι ιερείς στον Ζωροαστρισμό φυλάνε την ιερή φλόγα, να είναι την τροφοδοτούν ώστε να καίει συνέχεια στις γωνιές της φλόγας και επίσης εκτός από το να ποιμένουν και να οργανώνουν εορτές και τα λοιπά, ασχολούνται πολύ με τη μελέτη των φωτεινών αντικειμένων διότι τα φαινόμενα που εκπέμπουν φως, συνδέονται με τον Αχουραμάζδα, αφού ο Αχουραμάζδα είναι το φως.

Εξ’ αυτού οι ιερείς του ζωροαστρισμού ήταν ξακουστή αστρονόμοι.

Παρατηρούσαν τα ουράνια φαινόμενα επειδή εκπέμπουν φως.

Και θεωρούνταν ότι είναι γνώστες του ουρανού και ότι προβλέπουν φυσικές εξελίξεις, δηλαδή εκλείψεις ηλίου, καταστροφές που θα ρθούν, επειδή παρατηρούσαν τόσο προσεκτικά τον ουρανό.

Αυτοί λοιπόν οι ιερείς του ζωροαστρισμού λέγονται μαγοι.

Η λέξη μάγος είναι περσική λέξη.

και όταν λέμε μάγος εννοούμε ιερέας του ζωροαστρισμού.

Εξ’ αυτού όπως καταλαβαίνετε για τους θρησκειολόγους, που είναι αρκετά βλάσφημοι για να πούνε κάποια πράγματα που θα σας πω, οι τρεις μάγοι που πήγαν στον φάτνη του Ιησού, από την Περσία, Τα αστέρια ταιριάζει.

Ακολουθώντας τα αστέρια ταιριάζει, διότι οι μάγοι αυτό έκαναν στον ζωροαστρισμό, έφτασαν στον νεογέννητο Ιησού και του προσέφεραν δώρα, που κατά τους θρησκειολόγους είναι εμφανές ότι πρόκειται για τα στοιχεία του ζωροαστρισμού, που ενσωμάτωσε η νέα θρησκεία από αυτή την αρχαίγονη θρησκεία της Περσίας.

Τώρα, ο Ζωροαστρισμός πορεύτηκε με τον τρόπο που σας είπα και συνεχίζει να πορεύεται, αλλά μέσα στη διάρκεια των 3,5 χιλιάδων χρόνων, πόσο έχουν κυλήσει, είναι μια θρησκεία που περνάει από διάφορες μεταμορφώσεις.

Σήμερα είναι μια θρησκεία λίγων κατοίκων, όπως δύο λίγων πιστών.

Οι περισσότεροι, ενδιαφέρον είναι ότι οι περισσότεροι Ζωροάστρες βρίσκονται εκτός Περσίας, στην Ινδία.

Στην Ινδία βρέθηκαν διότι η Περσία αργότερα σαρώθηκε από τη νέα θρησκεία, δηλαδή το Ισλάμ.

Ο Ζωροαστρισμός σαρώθηκε από δύο θρησκείες, το Χριστιανισμό που ήρθε αργότερα και το Ισλάμ που ήρθε ακόμα αργότερα.

και έτσι μειώθηκαν πάρα πολύ οι πιστοί του ζωροαστρισμού.

Κάποιοι δε Ζωροάστρες από το Ιράν διέφυγαν, κατέφυγαν στην Ινδία.

Και έτσι στην Ινδία σήμερα βρίσκεται ένα, ενάμιση εκατομμύριο ζωροαστριστών, οι οποίοι ονομάζονται Πάρσοι.

Πάρσοι.

Πάρσοι από τη λέξη Πέρσις.

Φάρσι.

Φαρσί.

Μιλάω φαρσή. Φαρσί θα πει μιλάω περσικά.

Γιατί η λέξη Φαρσί, πέρση, Πάρσοι, φάρση, φέρση, είναι η Περσία.

Λοιπόν, αυτοί ονομάζονται Πάρσοι, οι Ζωροάστρες της Ινδίας.

Ονομάζονται Πάρσοι.

Υπάρχουν λίγοι Ζωροάστρες στην γενέτειρα του ζωροαστρισμού, που είναι το Ιράν, το Ιράν, η Περσία δηλαδή, που όμως σήμερα η Περσία είναι μουσουλμανική και μάλιστα σοιητική μουσουλμανική.

Τώρα λίγη Ζωροάστρες, λίγο Ζωροαστρισμός μεταλλαγμένος βέβαια μέσα στους αιώνες έχει διασωθεί σε διάφορες φυλές περσικής καταγωγής που υπάρχουν, κατοικούν σε διάφορα βουνά ανάμεσα στο Ιράκ, στην Περσία κτλ.

Θα θυμάστε ότι πρόσφετα πριν ένα χρόνο, δύο, Ο Άησης, αυτοί οι φοβερές ομάδες τώρα, δεν θυμάμαι αν ήταν ο Άησης, έγραφε η εφημερίδα ότι πήγαν σε μια περιοχή του Ιράκ ορεινής, στην οποία κατοικούν κάποιοι Ζωροάστρες, που λέγονται Γεζιντί, αν θυμάστε, τους οποίους και κατέσφαξαν, κατηγορώντας τους ότι είναι ερετικοί και παγανιστές, έχουν διασωθεί ίχνη ζωροαστρισμού πλέον σε μια ομάδα εδώ, μια ομάδα εκεί, μια ομάδα εκεί, που προφανώς είναι μεταλλαγμένοι, έχει πάρει και στοιχεία και άλλων θρησκειών.

Οι Κούρδοι που είναι Πέσες στην καταγωγή άργησαν να γίνουν Μουσουλμάνοι.

Δηλαδή για ένα διάστημα ήταν Ζωροάστρες.

Αλλά εισέπραξαν και αυτοί το Ισλάμ και είναι Μουσουλμάνοι και πάλι διαφόρων τάσεων Μουσουλμάνοι.

Τώρα έχουμε μια άλλη εξέλιξη που έχει ενδιαφέρον και θα μας χρειαστεί και για την Χριστιανική θρησκεία, στην οποία θα αναφερθούμε αμέσως σε δεύτερο μετά από τον Εβραϊσμό που έπεται.

Είναι το εξής.

Ο ζωροαστρισμός, όσο φαίνεται στην πορεία του, είναι αρκετά εύπλαστη η θρησκεία και είχε πολλές όψεις.

Εκεί γύρω στο 300 π.Χ.

μία πλευρά ζωροαστριστών έγιναν Μιθραϊστές.

Ο Μίθρα, Ρα, Ρα, είδατε μέσα, ο Μίθρα ήταν ένας αρχέγονος θεός όλης της περιοχής του ήλιου.

Αυτόνομος, μέσα στης, μια μεγάλη θεότητα, που ενσωματώθηκε το πολυθεϊσμό του ζωροαστρισμού, όταν ήταν πολυθεϊστικός, και όταν ο ζωροαστρισμός παρουσιάζεται ως μονοθεϊστικός με την επέμβαση του Ζωροάστρη, ο Μίθρα είναι μέσα στους υπηρέτες του Αχούρα Μάζδα, δηλαδή βρίσκει θέση στο πλευρό του Αχούρα Μάζδα.

Όμως, καθώς κύλησαν οι αιώνες, ο Μίθρα για κάποια ομάδα ζωροαστρών Άρα μου ξαναπήρε κεφάλι.

Και έγινε αυτόνομη θεότητα.

Και έτσι εξελίχθηκαν αυτοί σε Μιθραϊστές.

Αν έχετε ακούσει το όνομα του Μιθρα και του Μιθραϊσμού.

Ο Μιθραϊσμός υπήρξε μια θρησκεία διαδεδομένη για κάποιους αιώνες, μέχρι περίπου το 300 μ.Χ., δηλαδή για περίπου 400-500 χρόνια, και ξέφτει και του έμειναν και αλλού, εδώ στην Εγγύς Ανατολή, δηλαδή σε περιοχές του Ιραν, του Ιράκ, της Ιορδανίας, της Συρίας, της Τουρκίας και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αυτός ο Μίθρας ήταν, όπως σας είπα, θεός του ήλιου και του φωτός.

και έγινε…

Α, δεν είναι το δικό μου…

φοβήθηκα μήπως…

Αυτός λοιπόν ο Μίθρα ανεξαρτητοποιήθηκε και έγινε αυτόνομα σ’ ο Θεός.

Και ο Μίθρα ήταν ο Θεός του δικαίου.

Ο Θεός του καλού.

Ο Θεός της εντιμότητας.

Και προσέξτε, ήταν μαχητής Θεός.

Πολεμούσε για το καλό.

Αυτό ταιριάζει γιατί ο Ζωροαστρισμός είναι μάχη καλού και κακού.

Είναι πολεμική θρησκεία κατά κάποιο τρόπο.

Έχει μάχη μέσα του.

Άρα και ο Μίθρα είναι πολεμικός θεός.

Παρουσιάζεται πάνω σε ένα άλογο συνήθως κρατώντας ένα κοντάρι με το οποίο χτυπάει το κακό.

και επειδή είναι πολεμικός θεός, έγινε αγαπητός ανάμεσα σε στρατιωτικούς.

Και ποιοι είναι αυτοί οι στρατιωτικοί, στους οποίους άρεσε πολύ ο Μιθραχ, είναι Ρωμαίοι στρατιώτες.

Όταν αυτή η περιοχή κατελήφθη από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εδώ, εκεί στο 100 π.Χ., στο 100 μ.Χ.

κλπ, τα ρωμαϊκά στρατεύματα συνάντησαν Μιθραϊστές.

Τι πιστεύετε εσείς ρε παλικάρια, το και το.

Εμάς ο δικός μας θεός είναι πολεμιστής, πολεμάει το κακό, είναι έντυμος κλπ.

Πολλοί τους άρεσε αυτό, γιατί και αυτοί ήτανε στρατιώτες.

Και πρέπει να σας πω ότι στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σαν σωστή αυτοκρατορία που ήτανε, ήταν πολύ ανοιχτή στις θρησκείες.

Όπου πηγαίνανε, πηγαίνανε στη Γαλατία, συναντούσαν τοπικούς θεούς, κάναν στη Ρώμη ένα ναό, πηγαίνανε στην Αίγυπτο, συναντούσαν την Ίσις, τον Όσιρη, Ήτανε παντού, πασπαρτού, ήτανε οι Ρωμαίοι.

Δεν είχαν πρόβλημα.

Ξέρω ότι με κοιτάτε με ερωτηματικό πόθο, να μου πείτε μα δεν ήταν επιθετική στους Εβραίους, δεν ήταν επιθετική στους Χριστιανούς;

Ναι.

Για πολιτικούς λόγους, όχι για θρησκευτικούς, θεωρήθηκαν οι Εβραίοι, οι Χριστιανοί, ότι υπονομεύουν το κύρος της κεντρικής αρχής και του αυτοκράτορα.

Γι’ αυτό και υπέστησαν τους διωγμούς.

Όχι για θρησκευτικούς λόγους, αλλά γιατί θεωρούσαν ότι μία είναι, ένας είναι ο βασιλιάς και οι βασιλείς εδώ της γης δεν αξίζουν τίποτα, αφού από τότε εκεί υπήρχε θέμα.

Τον Αχούρα Μάζδα δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τον υιοθετήσουν, έγινε της μόδας.

Έσπασε τα ταμία ο Αχούρα Μάζδα μαζί με τους άλλους θεούς, διότι οι Ρωμαίοι και αυτόν μέσα και τον άλλον μέσα δεν είχαν πρόβλημα κανέναν.

Και επειδή εκεί πέρας αυτές τις επαρχίες υπήρχαν εκλεκτά στρατεύματα κτλ.

στρατιωτικοί οι οποίοι εισέπραξαν και το Μίθρα, ήταν ισχυροί στρατιωτικοί και έτσι ο Μιθραϊσμός απέκτησε και κύρος ρε παιδί μου, διότι όσο πιο υψηλά στρώματα δέχονται μία τάση, Τόσο πιο πολύ κύρος έχει και για την υπόλοιπη κοινωνία.

Δηλαδή ο Μιθραϊσμός έγινε…

Το εισέπραξαν και οι κυρίες των στρατιωτικών.

Γύρισαν οι στρατιωτικοί παιδιά τους είπα, έλα να σου πω για ένα θεό.

Τα άκουσε η κυρία του Μιθραϊστή αυτή, αμέσως την άλλη μέρα ετοίμασε ένα τσάι απογευματινό για τις άλλες κυρίες.

Ξέρετε πώς γίνεται αυτό.

Ελάτε να σας πω για ένα θεό πω πω πω καταπληκτικό.

Και έτσι ο Μιθραϊσμός ήταν της μόδας.

Και το βλέπουμε και νομίσματα τοπικών ηγεμών, δηλαδή τοπικών διοικητών Ρωμαίων, οι οποίοι χρησιμοποιούν το Μιθρα σήματα.

Γιατί σας το λέω αυτό, διότι ο Μιθραϊσμός είναι στην ουσία ένας τύπος ζωροαστρισμού μεταλλαγμένος.

Έτσι, εμπεριέχει πολλά στοιχεία του Ζωροαστρισμού, αλλά μεταλλαγμένα, μεταμορφωμένα.

Θεωρείται ο Μιθραϊσμός ότι έπαιξε θετικότατο ρόλο στην ανάπτυξη του χριστιανισμού, διότι επειδή εμπεριείχε ζωροαστρικά στοιχεία και αναπτύχθηκε ο Μιθραίσμος στη ζώνη της ανάπτυξης του χριστιανισμού.

Έτσι δεν είναι ο χριστιανισμός τότε αναπτύσσεται στον 1ο αιώνα, στον 2ο αιώνα.

Όταν αναπτύσσεται ο χριστιανισμός σε ποιους ανθρώπους μιλούν οι χριστιανοί για να τους πείσουν να αλλάξουν θρησκεία.

Σε Εβραίους, σε παγανιστές κατά κύριο λόγο είναι πολυθεϊστές.

Έτσι δεν είναι.

Σε ποιους μιλούσες για να αλλάξουν θρησκεία.

στους Ρωμαίους που είχαν πολλούς θεούς, 12 θεούς, στους Έλληνες που είχαν 12 θεούς, δηλαδή σε Παγανιστές.

Και σε Μιθραϊστές.

Από αυτά τις 4 ομάδες, ποιοι ήταν πιο εύκολο να κάνουν το βήμα προς τον Χριστιανισμό; Οι Μιθραϊστές.

Διότι πολλά στοιχεία ζωροαστρικά υπάρχουν στη σύλληψη του Χριστιανισμού.

Εξ αυτού ξέρουμε ότι στους πρώτους χριστιανούς των πρώτων 300 χρόνων που έγιναν και οι διωγμοί και έχουμε και κάποια στοιχεία στους διωγμούς και τ.λ.

ξέρουμε αγίους μας οι οποίοι ήταν στρατιωτικοί και βασανίστηκαν στις αρένες και τ.λ.

ήταν Μιθραϊστές που έγιναν χριστιανοί και που και οι κυρίες τους πολλές φορές αν διαβάζετε τους βίους των μαρτύρων αυτών δεν ήταν μόνο άνδρες, ήταν και γυναίκες οι οποίες είχαν πιστέψει στον Χριστό, στον Ιησού και είχαν υπάρξει Μιθραϊστές πριν.

Λογικό είναι, φυσικό είναι.

Α, προσέξτε να δείτε και με αυτό κλείνουμε για να έχουμε το διάλειμμα γιατί οι καπνιστές θα είναι δυστυχισμένοι αυτή τη στιγμή.

και θα θέλουν να κρεμάσουν ανάπεδα το Μιθρα και όλο του το σόι.

Λοιπόν, να σας πω κάτι ενδιαφέρον.

Ο χριστιανισμός, ο οποίος γεννιέται σε αυτή τη ζώνη, δηλαδή στο 200, στο 300, και αναπτύσσεται και αναπτύσσεται.

Στην αρχή είναι ένας μικρός πυρήνας, γίνεται περισσότεροι, περισσότεροι, περισσότεροι.

Ο χριστιανισμός είχε μια αργή, σταθερή εξέλιξη.

Κανονική εξέλιξη.

Όλες οι θρησκείες χρειάζονται γύρω στα 300 χρόνια για να πάρουν μια καλή εξέλιξη.

Και ο χριστιανισμός του χρειάζεται και γύρω στα 300 χρόνια.

Γιατί είστε στα λεφτά.

Εκεί στον 4ο αιώνα άρχισε να γίνεται μια συζήτηση ανάμεσα στον…

Ο χριστιανισμός πλέον ήταν αρκετά προχωρημένος, ήταν στημένος.

Βρε παιδιά πρέπει να έχουμε και κάποιες γιορτές.

Θρησκεία είμαστε, δεν πρέπει να στήσουμε ένα εορτολόγιο.

Λογικό είναι, δεν γίνεται θρησκεία χωρίς εορτές.

Αυτό είναι κάτι το οποίο η θρησκεία, ο Χριστιανισμός όπως και κάθε θρησκεία, μέσα στο χρόνο το έστισε.

Εκεί στο 400, στο 300, 4ο αιώνα μετά Χριστόν, που διαμορφώνονται πλέον και ιερατεία και επισκοπές και μητροπόλεις και τα λοιπά, γίνεται μια συζήτηση ανάμεσα στα άλλα, Πότε θα γιορτάσουμε τη γέννηση του Ιησού.

Δεν πρέπει να γιορτάσουμε τη γέννηση του Ιησού.

Πρέπει.

Πότε γεννήθηκε ο Ιησούς.

Δεν ξέρει κανείς.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρει κανείς πότε γεννήθηκε ο Ιησούς.

Πρέπει να σας πω ότι έχει, τώρα μας λένε οι ειδικοί, ότι δεν ξέρουμε καν το χρόνο που γεννήθηκε.

Ότι λάθος μετρήθηκε και είναι ένα αυτή η χρονιά, ότι κανονικά γεννήθηκε έξι χρόνια πριν.

Και πρέπει να πάμε έξι χρόνια…

εντάξει παιδιά, εντάξει…

θέλω να πω.

Εδώ δεν ξέρουμε το χρόνο ακριβώς που γεννήθηκε ο Ιησούς.

Θα ξέρουμε τη μέρα.

Δεν υπάρχει περίπτωση να ξέρουμε τη μέρα.

Άρα το ιερατείο έπρεπε απ’ τις 365 ημέρες του χρόνου να διαλέξει μία που να πει αυτή θα είναι η μέρα.

Πραγματικά, δεν είναι άμα δεν γεννήθηκε…

Το θέμα είναι συμβολικό.

Πότε γεννήθηκε.

Χαίρεσε για τη χαρά της γέννησης.

Τώρα αν δεν γεννήθηκε ακριβώς εκείνη τη μέρα την άλλη δεν έχει σημασία.

Ποια μέρα επιλέχτηκε; 25 Δεκεμβρίου που για χιλιάδες χρόνια ήταν η μέρα της γέννησης του Μίθρα.

Ο Μίθρα είχε γεννηθεί 25 Δεκεμβρίου και γιορταζότανε χιλιάδες χρόνια πριν.

Και σωστά επιλέγει 25 Δεκεμβρίου για τον λόγο που σας είπα.

διότι, προσέξτε, ανάμεσα στα άλλα, γιατί ήταν η μέρα που γεννήθηκε ο Μίθρα 25 Δεκεμβρίου, διότι 22 Δεκεμβρίου αρχίζει το φως να κερδίζει το σκοτάδι, είναι η περίοδος που πεθαίνει το σκοτάδι και γεννιέται το φως, φυσικό είναι.

Ξεκινάμε τώρα με τις τρεις τελευταίες μας θρησκείες.

Αλλά ακούγεται αισιόδοξο, γιατί θα μας πάρουν πολύ χρόνο.

Επειδή αυτές έχουμε να πούμε πολλά.

Λοιπόν, η πρώτη που θα αντιμετωπίσουμε τώρα είναι η εβραϊκή θρησκεία, με την οποία είμαστε όλοι εξοικειωμένοι, διότι δεν ξέρω τι είναι εδώ ο καθένας μας, αλλά οι περισσότεροι από εμάς είμαστε υποθέτω χριστιανοί, επομένως έχουμε διδαχθεί την εβραϊκή θρησκεία στο σχολείο μας, συστηματικότατα, και την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή, η οποία είναι και η εβραϊκή θρησκεία, η τώρα, δηλαδή τώρα έτσι λέγεται στα εβραϊκά.

Θα αντιμετωπίσουμε δηλαδή την ιστορία αυτού του λαού στην ουσία, δεν είναι τόσο η ιστορία ή η θρησκεία ίδια, αλλά και των φορέων της.

Αυτό μας ενδιαφέρει εμάς, δεν κάνουμε θρησκειολογία εδώ πέρα.

Αυτού του λαού ο οποίος ζει μέχρι σήμερα ανάμεσά μας, είναι αρχαιότατος λαός και δεν είναι τόσο μεγάλος.

Σε αριθμό.

Είναι της τάξος σήμερα, των 13-14 εκατομμυρίων.

Αν δεν είχε συμβεί η καταστροφή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μπορεί οι άνθρωποι να ήταν 20 εκατομμυρίων.

Δεν είναι τόσο πολύ.

Αλλά στην ιστορία η θρησκεία τους έχει παίξει τεράστιο ρόλο, σας είπα και όταν μιλούσαμε για τις θρησκείες.

Διότι, με έναν πλάγιο τρόπο, αν σκεφτεί κανείς τα πράγματα, Μία θρησκεία είναι η πλειοψηφούσα σε αυτό τον κόσμο, καμία θρησκεία δεν είναι η πλειοψηφούσα.

Ο χριστιανισμός αντιπροσωπεύει το 30% το Ισλάμ το 20%, δεν υπάρχει η πλειοψηφούσα θρησκείας στον κόσμο αυτό, αλλά μια και ο χριστιανισμός.

Και το Ισλάμ έχουν σαν πυλώνα τους την Παλαιά Διαθήκη, αυτές οι δύο θρησκείες μαζί μας κάνουν σαφώς πλειοψηφικό αριθμό.

Άρα με έναν παράξενο τρόπο μπορεί κανείς να πει ότι μία θρησκεία είναι πλειοψηφική, η εβραϊκή θρησκεία.

Μια και ο χριστιανισμός και ο Ισλάμ είναι εβραιογενείς θρησκείες και οι δύο.

Τώρα, ο Εβραϊσμός είναι η θρησκεία ενός λαού που έγινε μονοθεϊστικός γύρω στο 1200 με 1000 π.Χ.

Δηλαδή, με αρχαιολογικά δεδομένα, με ιστορικά δεδομένα, τοποθετείται ότι αυτός ο λαός, ο οποίος σύμφωνα με τις παραδόσεις του είχε ζήσει στην Αίγυπτο για ένα διάστημα απροσδιόριστο.

Έφυγε σύμφωνα με τις παραδόσεις του από την Αίγυπτο.

Ήρθε στην περιοχή της Εγγύς Ανατολής, περιηγούνταν στην έρημο και για διάστημα μεγάλο συγκρούονταν και με άλλες φυλές.

Τελικά εγκαταστάθηκε εδώ στην γη Χαναάν και έγινε η έδρα του εκείνη η περιοχή που γκρός ομόντο είναι σήμερα το Ισραήλ, χοντρικά, σε αυτή την περιοχή.

Τώρα υπολογίζεται ότι γύρω στο 1200 με 1000% έχει γίνει μονοθεϊστικός αυτός ο λαός και λειτουργεί με κάποιους κανόνες τους οποίους διαθέτει Και σύμφωνα με τις παραδόσεις των Εβραίων, αυτούς τους κανόνες τους έχει πάρει κατευθείαν από το Θεό.

Με ένα άτομο της φυλής του που ονομαζόταν Μωυσής, ο οποίος και ανέβηκε πάνω στο όρος του Σινά, ενώ οι Εβραίοι, οι συνάνθρωποι του, οι ομοεθνείς του, βρίσκονταν στην βάση του όρου Σινά και εκεί ο ίδιος ο Θεός του ενεχείρησε τις δέκα εντολές, αλλά και όχι μόνο αυτές, διότι διέμεινε για διάστημα πάνω στο όρο Σινά, ο Μωυσής και είχε μακρά επικοινωνία με τον ίδιο το Θεό.

Όπως και στον προηγούμενη θρησκεία, δηλαδή τη θρησκεία των Ζωροαστρώων, που είναι εξ αποκαλύψεως, δηλαδή ο Ζωροάστρης στους Ζωροάστρες συναντήθηκε με τον ίδιο το Θεό και μίλησε το ίδιο και στην εβραϊκή θρησκεία.

Στην εβραϊκή θρησκεία, η εβραϊκή θρησκεία είναι δεμένη με την έννοια του προφήτη.

Είναι κεντρικό στοιχείο στην εβραϊκή θρησκεία η έννοια του προφήτη και σας θυμίζω ότι ο προφήτης είναι άνθρωπος.

Είναι άνθρωπος.

Άνθρωπος γεννήθηκε, άνθρωπος πέθανε.

Δεν είναι θεός.

Αν υπήρχε περίπτωση να είναι ο προφήτης θεός, αυτό η εβραϊκή θρησκεία δεν θα το δεχόταν με τίποτε.

Γιατί είναι απόλυτα μονοθεϊστική θρησκεία.

Δεν υπάρχει άλλος θεός.

Ένας.

Ένας.

Και δεν υπάρχει καν τίποτα άλλο που να έχει θεϊκή υπόσταση.

Εξ’ αυτού, οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης είναι όλοι τους άνθρωποι.

Άνθρωποι γεννήθηκαν, άνθρωποι πέθαναν, μόνο που ο Θεός τους διάλεξε κάποια στιγμή για να φέρει το μήνυμα του.

Τίποτα άλλο.

Είναι μεγάλη τιμή, αλλά πέραν τούτου, τίποτα άλλο.

διότι αλλιώς πέφτουμε σε βλασφημία.

Γιατί σας το λέω, διότι ο Μωυσής, το γνωρίζουμε όλοι, ήταν παίρνοντας από τον ίδιο το Θεό εντολές, παρέμεινε για διάστημα πάνω στο όρος και όταν κατέβηκε από το όρος Ινά, αν θυμάστε, βρήκε τους ομοεθνείς του να έχουν συγκεντρώσει τα Τιμαλφίη, τα οποία είχαν, ό,τι είχαν και δεν είχαν, να τελειώσουν και να έχουν δημιουργήσει ένα χρυσό βόδι.

Το οποίο και τους βρήκε δηλαδή ο Μωυσής να προσκυνούν έναν είδωλο.

Αυτό.

Και έγινε έξω φρενών και είπε εμάς ο Θεός ο ίδιος μας στέλνει τα μηνύματά του και εσείς, «Τολμάτε και προσκυνάτε είδωλα» που θα πει αυτή η πλευρά των παραδόσεων των Εβραίων, ότι είχε μεσολαβήσει ένα διάστημα που πάλευε η μονοθεΐα με τον πολυθεϊσμό και τελικά αυτός ο λαός κερδήθηκε στον μονοθεϊσμό.

Και μάλιστα έναν ξεκάθαρο μονοθεϊσμό, όπως σας είπα, ο οποίος, το γνωρίζουμε όλοι, είναι γραμμένος σε μια σειρά ιερών βιβλίων που όλα μαζί συγκροτούν την Παλαιά Διαθήκη.

Αυτά άρχισαν να συγγράφονται γύρω στο 900, κατά κάποιες άλλες εκτιμήσεις γύρω στο 800 π.Χ.

περίπου την εποχή του Ομήρου γράφεται ή γράφεται, άλλο το πότε παρήχθησαν οι ιστορίες.

αλλά γράφεται περίπου την εποχή του Ομήρου.

Η Παλαιά Διαθήκη, η οποία γράφεται μέσα στη διάρκεια αρκετών αιώνων.

Είναι το πολυτιμότερο βιβλίο για τη θρησκεία αυτή και όχι μόνο, αλλά και για τις δύο επόμενες θρησκείες, οι οποίοι το θεωρεί Ιερό βιβλίο.

Στον Εβραϊσμό υπάρχουν και άλλα Ιερά βιβλία, υπάρχει όχι σαν αυτό, είναι το Talmud, το οποίο είναι μια σειρά βαθυστόχαστων ερμηνειών της Τορά από μεγάλους σοφούς του Ισραήλ.

Ο λαός αυτός έχει παραγάγει η σημαντικότητα του σοφούς και μελετητές των γραφών και υπάρχει και άλλος κύκλος που λέγεται Μισνα.

Αλλά ο κύριος όγκος της θρησκείας υπάρχει στο Ταλμούδ, στην Τορά.

η οποία γράφεται μόνο σε ειλητάριο.

Είναι γραμμένο πάνω σε περγαμηνές, δηλαδή σε δέρμα ζώου, συγκεκριμένο δέρμα ζώου με συγκεκριμένο τρόπο και είναι πάντα ειλητάριο.

Δηλαδή γυρνάει γύρω από ένα κεντρικό άξονα και όταν θέλει να διαβάσει κανείς την Παλαιά Διαθήκη την ανοίγει στο σημείο κρατώντας τους δύο άξονες δεξιά και αριστερά διαβάζει το κείμενο που θέλει να διαβάσει και το γυρνά.

Τέλος πάντων, στην εβραϊκή θρησκεία υπάρχει ένας θεός, απόλυτα μοναδικός, ακατάληπτος.

Έχει σημασία αυτό που σας λέω.

Είναι τόσο μεγάλος, τόσο απίστευτα δυνατός, πέρα από κάθε μυαλό ανθρώπου.

Δεν μπορείς να το συλλάβεις αυτόν τον Θεό.

Και έτσι δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να τον περιγράψεις, ούτε να τον ζωγραφήσεις.

Η εβραϊκή θρησκεία είναι απόλυτα ανεικονική.

Απόλυτα ανεικονική, είναι μεγάλη βλασφημία να βανταστείς ότι θα αποτυπώσεις το Θεό.

Μάλιστα στην εβραϊκή θρησκεία υπάρχει τόσο μεγάλο σεβασμός στην έννοια του Θεού, που οι θρησκευόμενοι Εβραίοι δεν γράφουν τη λέξη Θεός.

Δηλαδή, αν θα δείτε σε μετάφραση, ας πούμε αν έχεις την τωρά και από κάτω υπάρχει η ελληνική μετάφραση, λέω τώρα σε εμάς, εκεί που είναι η λέξη Θεός, γράφουν το θήτα, παύλα παύλα

Για να τίδεν, ποιος είσαι εσύ που θα γράψεις τη λέξη του Θεού, όχι να τον περιγράψεις και να τον φανταστείς το Θεό.

Ο Θεός στην εβραϊκή θρησκεία είναι παντοδύναμος, φυσικά δεν το συζητούμε και είναι αυστηρός.

Ζητάει από τους ανθρώπους την τήρηση κανόνων.

Η εβραϊκή θρησκεία έχει κανόνες.

Δεν είναι μόνο οι 10 κανόνες, που είναι γνωστή σε όλους μας, ου κλέψεις, ου μοιχεύσεις, ου ποιήσεις σε αυτό ο είδωλον, ου δε παντός ομοίωμα, όλα αυτά τα 10 εντολές, αλλά αντλώντας κανείς από την Παλαιά Διαθήκη, μπορεί να αρδεύσει, περί της εξακόσιας τόσες εντολές.

Θα σας γελάσω, 630 τόσες εντολές.

Τόσες υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη.

Εκτός των οποίων οι 300 τόσες είναι ου, να μην κάνεις, και οι 200 τόσες είναι να κάνεις.

Δηλαδή είναι διατυπωμένες με αυτόν τον τρόπο.

Οι περισσότερες είναι ου.

Σας το λέω δηλαδή πρέπει να προσέχουμε να μην κάνουμε.

Μην κάνουμε αυτά, το ένα ή το άλλο.

Είναι τόσες πολύ, στην Εβραϊκή θρησκεία είναι πάρα πολύ κανονιστική.

Πρόσφατα ήμουνα με τους φοιτητές μου στην Συναγωγή, γιατί πηγαίνουμε σε διάφορα θρησκευτικά ιδρύματα, έτσι για να αισθανθούν, να δουνε διάφορες θρησκείες που υπάρχουν.

Και μιλήσαμε με τον υπέροχο ραβίνο, που είναι ένας νεαρότατος θαυμάσιος ραβίνος τώρα έγινε στην κοινότητα, ο οποίος μας εξηγούσε κανόνες από το εβραϊκό κανονολόγιο που είχαμε μείνει άναυδοι.

Δηλαδή παραμικρά πότε βγάζεις, ποιο παπούτσι βγάζεις πρώτο.

Όταν βγάζεις τα παπούτσια σου.

Δεν το ήξερα ότι υπάρχει και αυτός ο κανόνας.

Μέχρι εκεί.

Εκτός από τα άλλα.

Είναι τώρα αυτή η θρησκεία συνδέεται με έναν θεό που δίνει εντολές καλής συνύπαρξης, να σεβαίνει ο ένας τον άλλον, να αγαπάει ο ένας τον άλλον, να φροντίζει ο ένας τον άλλον.

Και είναι στην Παλαιά Διαθήκη.

Βέβαια στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν και έντονες φράσεις, που επιδέχονται από όλων ερμηνειών και υπάρχουν και πόλεμοι, γιατί είναι ιστορίες των Εβραίων.

Αυτό είναι η Παλαιά Διαθήκη.

Αλλά το σημαντικότερο σε αυτή τη θρησκεία είναι ότι υπάρχει η έννοια του προφήτη και του Μεσσία.

Η έννοια του Μεσσία είναι κορυφαία στην θρησκεία αυτή, όπως και η έννοια της μοναδικότητας του θεϊκού.

Και όπως γνωρίζετε φαντάζομαι όλοι, στην εβραϊκή θρησκεία ο Μεσσίας αναμένεται.

Θα έρθει ο Μεσσίας, σύμφωνα με τις γραφές, όταν θα έρθει θα είναι ένας προφήτης και ο Μεσσίας.

Δηλαδή άνθρωπος, δεν μπορεί να υπάρχει άλλος θεός, ο Θεός είναι ένας και μοναδικός.

Ο Μεσσίας όταν θα έρθει θα είναι ένας άνθρωπος, θα γεννηθεί άνθρωπος, θα έχει όμως αυξημένη χάρη από το Θεό και δύναμη από το Θεό, και με τον λόγο του, έτσι είναι στις γραφές, γι’ αυτό και οι χριστιανοί οι οποίοι θεωρούν ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, τον ονομάζουν ο λόγος του Θεού με λαμδα κεφαλαιό, ακριβώς διότι στις εβραϊκές προφητείες, όταν θα έρθει ο Μεσσίας θα είναι, θα έχει τη δύναμη του λόγου.

Δεν πρόκειται να τα επιβάλλει, να επιβάλλει ο Θεός τη δύναμη με πόλεμο, αλλά το άτομο αυτό που θα γίνει ο Μεσσίας θα έχει τέτοια δύναμη λόγου που θα οργανώσει την ανθρωπότητα στην κατεύθυνση του Θεού.

Έτσι θα έρθει η Μεσσιανική εποχή που η ανθρωπότητα θα μπει σύμφωνα με τις δοξασίες των Εβραίων, όταν έρθει ο Μεσσίες, θα μπει η εμπροπότητα σε μία περίοδο απόλυτης αγάπης και ειρηνικής συνύπαρξης.

Όπως γράφουν οι γραφές, δεν θα υπάρχει κανένας, όχι πόλεμος, θα λήξει κάθε πόλεμος, όταν θα μπει ο κόσμος στη Μεσσιανική εποχή με τη βοήθεια του Μεσσία, δηλαδή του Θεού, θα λιώσουν τα όπλα, έτσι γράφει η Παλαιά Διαθήκη, θα λιώσουν τα όπλα και θα γίνουν άρωτρα.

Δηλαδή δεν θα υπάρχει καθόλου απλά καθόλου πόλεμος και θα κοιμάται αγκαλιά το πρόβατο με το λιοντάρι και ο άνθρωπος με το φίδι.

τόση υπέροχη αρμονία και αγάπη θα υπάρχει στη φύση, ούτε τα ζευγάρια δεν θα μαλώνουν.

Αυτό δεν το λέει ο Θεός αλλά είναι αυτόν ο νόητο, αφού δεν θα μαλώνει κανένας ούτε τα ζευγάρια, δηλαδή καταπληκτικά πράγματα.

Εμπάνες περιπτώσει όπως καταλαβαίνετε, αφού μαλώνεται με το σύζυγό σας, Για τους Εβραίους δεν έχει έρθει ο Μεσσίας.

Αναμένεται ο Μεσσίας.

Και αυτό είναι μια ιστορία στην εβραϊκή πλευρά, το ότι ο Μεσσίας αναμένεται.

Διότι τέλος πάντων με μεγάλη καρτερία τον περιμένουν.

Ο Θεός πάντοτε αυτά που λέει τα κάνει.

Και θα έρθει η ώρα που θα διαλέξει τον Μεσσία.

Τώρα σε αυτό το σημείο έχουμε να πούμε διάφορα σχετικά ζητήματα, διότι τέτοια μου φέρνεται και άντε μετά να γίνω εγώ η Αντζελίνα Τζολί, έτσι.

Είμαι και καλόφαγο κορίτσι, όλο μου αφήνεται εδώ πέρα με είδατα δυνατισμένη.

Λέγαμε για το κύκλο αυτών των συλλήψεων.

Οι Εβραίοι όπως καταλαβαίνετε δεν περιμένουν το Μεσσία, αυτό είναι βέβαιο για αυτούς ότι θα έρθει με καρτερία.

Θα είναι άντρας, δηλαδή γενικά μέχρι τώρα, στην εβραϊκή πλευρά έχουν φανεί κατά καιρούς κάποια άτομα που είπαν ότι είναι Μεσσίες.

Η εβραϊκή θρησκεία έχει στο λεξιλόγιο της τη λέξη ψευδομεσσίας, διότι κάθε τόσο, όχι πολύ συχνά, αλλά μέσα στα χρόνια που έχουν κυλήσει, που είναι ορισμένες χιλιάδες χρόνια, κάποιος Εβραίος, άντρας μέχρι τώρα, το λέω αυτό διότι έτσι πως οι γυναίκες γίνονται το ισχυρό φύλλο σταδιακά, δεν ξέρω τι θα γίνει αργότερα, αλλά πάντως μέχρι τώρα άντρες είναι εκείνοι, που βγήκαν κάποια στιγμή στην εβραϊκή κοινότητα και είπαν, μου επισκέφτηκε ο Θεός, μου είπε ότι είμαι ο Μεσσίας και άμα ήταν και κάποιος χαρισματικός άνθρωπος που είχε λόγο έτσι, τον πίστευαν.

Προσέξτε να δείτε, εάν ξυπνήσει ο γειτονά σας ο Αβραάμ και πει, χθες μου επισκέφτηκε ο Θεός και μου είπε ότι είμαι ο Μεσσίας και ότι εσείς έχετε κάποιο λόγο να μην τον πιστέψετε.

Όχι! Διότι ο Μεσσίας όταν θα έρθει, θα είναι ένας καθημερινός άνθρωπος.

Δεν είναι ότι θα είναι κάτι άλλο, κάποιος άνθρωπος θα είναι.

Επομένως οι Εβραίοι σε αυτές τις περιπτώσεις που κάποιοι άνθρωποι έχουν πει και έχουν με θέρμη υποστήριξη ότι είναι Μεσσίας, άλλος τους πιστεύει, άλλος τους πιστεύει, Αυτοί που τους πιστεύουν, περιμένουν.

Δίνουν ένα περιθώριο χρόνο ρε παιδί μου, θα αρχίσει να σταματούν οι πόλεμοι.

Ιρεμούν, πάβουν οι εντάσεις.

Και φυσικά, τελος πάντων, ηρεμεί όλη η φύση και δεν υπάρχει πδιαιότητα και επιθετικότητα σε καμία.

Δεν γίνεται αυτό.

Δεν ήρθομε, ασία.

Άρα σε κάποιο διάστημα μετά από την εμφάνιση του μεσοίατου, αποσύρεται η εμπιστοσύνη και πάει δεν είναι μεσοίας.

Πρέπει να σας πω ότι ένας από τους πιο επιτυχημένους ψευδομεσίες έζησε εδώ στην περιοχή μας.

Στην Ανατολική Μεσόγειο στο 17ο αιώνα, ήταν ένας θρησκευόμενος ραβίνος στην περιοχή της Μικράς Ασίας, ο οποίος το 17ο αιώνα είδε όραμα το Θεό.

Αυτός ήταν ένας πολύ προικισμένος άνθρωπος και λεγόταν Σαμπετάη Σεβή.

Αυτός ήταν φαίνεται ένας καταπληκτικός ρήτορας και έπαιζε ρόλο αυτό το πράγμα.

Εξήγησε στους Εβραίους ότι ο Θεός τον επισκέφτηκε και του είπε ότι το 1666, ήταν το 17ο αιώνα, το είχε κάποια διάστημα πριν από αυτή τη χρονολογία, θα είναι η περίοδος η μεσσιανική.

Θα αρχίσει η Μεσσιανική περίοδος και οι Εβραίοι εξ’ αυτού θα πάνε στη χαμένη τους πατρίδα.

Άρχισε λοιπόν να διδάσκει αυτό το όραμά τους τους Εβραίους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη Σμύρνη, στη Θεσσαλονίκη, σε όλες τις περιοχές που υπήρχαν εβραϊκές κοινότητες.

Πολλοί τον πίστεψαν γιατί ήταν και ένας άνθρωπος χαρισματικός και ο ίδιος το πίστευε.

Δεν είναι πολλοί από αυτούς τους ψευδομεσείες, το πίστεψαν και οι ίδιοι γιατί ήταν θρησκευόμενοι άνθρωποι και έτσι νόμισαν ότι το είδαν.

Και ο ίδιος ως φαίνεται ότι το πίστευε, δεν είναι ότι ήταν απατεώνας ακριβώς, Και το πίστεψαν πολύ και καθώς πλησίαζε η χρονολογία που έπροκειτο να γίνει αυτό το η μεγαλειώδης τομή και να έρθει να αρχίσει η Μεσσιανική εποχή και να μετακινηθούν οι Εβραίοι επιτέλους στην πατρίδα τους που την είχαν χάσει οι πολύ Εβραίοι της ανατολικής εδώ μεσογείου που τον είχαν πιστέψει, πούλησαν ότι είχαν και δεν είχαν, κλείσανε τα μαγαζιά τους, ανοίχανε επιχειρήσεις, πούλησανε, ανοίχανε σπίτια, τα πάντα και ήταν έτοιμοι με τις αποσκευές τους να πάνε προς την Παλιστίνη.

Τώρα ο Τσεμπετάης ευεί αυτό το κίνημα, το κήρυγμά του, το έδινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Οι περιοχές που σας λέω είναι οθωμανική αυτοκρατορία αυτή την εποχή.

Και η Παλαιστίνη είναι οθωμανική η αυτοκρατορία εκείνη την εποχή.

Ο Σουλτάνος έχει ακούσει ότι κάποιος τύπος λέει ότι την τάδε χρονολογία οι Εβραίοι θα πάνε σε εκείνη την περιοχή.

Μα η περιοχή είναι δικιά του.

Αυτός διοικεί.

Ε, βγαίνει ο καθένας να λέει τι θα γίνει και τι θα κάνει.

Το είχε ακούσει ο Σουλτάνος αυτή την ιστορία.

Αλλά είπε, άσε τώρα, όλο και κάποιος παλαβός βρίσκεται σε μια κοινωνία, θα πει λέει, κάτι στάσου να δούμε που θα πάει το καράβι.

Έρχεται το 1666, οι καημένοι, οι πιστεύσαντες Εβραίοι, είναι έτοιμοι για την μετακίνηση Και ο Σουλτάνος καταλαβαίνει το πράγμα έχει χοντρίνει και ότι τελικά δεν ξεφούσκωσε αυτό το πράγμα, παράττες τρέχει.

Και στέλνει ένα σημείο μας στο Σαμπετάη Σεβή, παρακαλούμε προσέλθετε στην υψηλή φύλη δι υπόθεσήν σας.

Λοιπόν, ο Σαμπετάη Σεβή δεν μπορούσε να μη δεν πάει.

Ο Σουλτάνος τον γαλλεί, δεν υπάρχει περίπτωση, δόντας κυλιαδεμένα.

Και πάει στην υψηλή πύλη, δεν ξέρουμε ακριβώς τι έγινε, ξέρουμε ότι συνομίλησα κτλ κτλ.

Και όταν τέλειωσε αυτή η διαδικασία, ο Σαμπετάης Ευή βγήκε από την υψηλή πύλη και δήλωσε μουσουλμάνος.

Αυτό είναι μια καταπληκτική ιστορία, δηλαδή αυτό σηκώνεται να πω ταινία.

Πραγματικά αν είχαμε Χόλιγουντ μπορούσε να…

προσέξτε να δείτε.

Εδώ πέρα πολλοί Εβραίοι που τον είχαν πιστέψει, αυτοκτόνησαν.

Βέβαια, τα είχαν αλλάξει όλοι τους τη ζωή πιστεύοντας αυτόν τον άνθρωπο κτλ.

Άλλοι εξοργίστηκαν, φυσικό είναι, φυσικό είναι.

Και προσέξτε να δείτε, επειδή στην πόλη η οποία είχε τους περισσότερους Εβραίους ήταν η Θεσσαλονίκη, η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνη την εποχή στην ουσία Εβραίου, πολύ έτσι με σαφή πλειοψηφία Εβραϊκού πληθυσμού, εκεί είχε ο Σαμπετάης ευεί τους πιο φερμούς του οπαδούς, γιατί είχε πάει επανειλημμένα και είχε διδάξει τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης.

Και συνέβη το εξής καταπληκτικό, για να δείτε αυτές οι ιστορίες τι φέρνουν ας πούμε, ότι μία ομάδα οπαδών του σεβί, Εβραίοι, επειδή ο σεβί έγινε μουσουλμάνος και όχι απλώς έγινε μουσουλμάνος, αλλά εξηγούσε ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, να γίνουν οι Εβραίοι μουσουλμάνοι.

Α, ένας αριθμός Εβραίων της Θεσσαλονίκης άλλαξε θρίσκευμα και έγιναν Μουσουλμάνοι.

Είναι, αν γνωρίζετε τον όρο, οι «Τονμέδες» της Θεσσαλονίκης.

Στη Θεσσαλονίκη στο 17ο, στο 18ο, στο 19ο και στον 20ο αιώνα υπήρχαν οι «Τονμέδες».

Αυτό το «Τονμέ» προέρχεται από το ρήμα «τονμέκ» που θα πει «τονερ», που θα πεις τρίβω, αλλά αλλάξαν πίστη, τρίψανε και γίνανε και γίνανε μουσουλμάνοι.

Αλλά προσέξτε οι ντομέδες της Θεσσαλονίκης, που δεν είναι μόνος στη Θεσσαλονίκη, σήμερα υπάρχουν αυτές στη Θεσσαλονίκη, όχι.

Γιατί; Γιατί έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών.

Σωστό.

Το 1923 έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών.

Έτσι επειδή ήταν μουσουλμάνοι έφυγαν ως Τούρκοι προς την Τουρκία.

Σωστά.

Κοιτάξτε να δείτε πόσα φέρνει ζωή να…

Μην μου πείτε ότι η ιστορία δεν είναι καταπληκτικότερο πράγμα.

Τι μου λέτε τώρα.

Το λέω δηλαδή…

όχι…

δεν το έχετε καταλάβει.

Λοιπόν…

Οι ντομέδες τώρα της Θεσσαλονίκης είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση.

Ήταν μερικές χιλιάδες οι οποίοι έγιγναν Μουσουλμάνοι επειδή οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης μίλαγαν Ισπανικά.

Είναι Μουσουλμάνοι ισπανόφωνοι.

Οι οποίοι τηρούν και Εβραϊκά έθιμα.

Δηλαδή είναι αυτό το μείγμα που ακούτε.

Και γενικά οι τονμέδες παντρεύονται μεταξύ τους.

Είναι μουσουλμάνοι αλλά όχι ακριβώς.

Είναι Εβραίοι αλλά όχι ακριβώς Εβραίοι.

Κανονικά είναι μουσουλμάνοι αλλά όπως σας λέω έχουν τέτοιες πλευρές.

Και είναι και σήμερα στην Τουρκία που έχουν…

Το ενδιαφέρον είναι ότι όταν έγινε η ανταλλαγή των πληθυσμών, κανείς δεν ήθελε να φύγει.

Ούτε οι Έλληνες από την Τουρκία, ούτε οι Μουσουλμάνοι από την Ελλάδα, διότι το θεωρούσαν ότι είναι η πατρίδα τους κλαιγάνε, φεύγοντας.

1,5 εκατομμύρια από τη μια πλευρά και 1,5 εκατομμύρια από την άλλη φεύγανε, φύγανε κλαίγοντας.

Λοιπόν, οι τονμέδες της Θεσσαλονίκης στην ώρα της ανταλλαγής των πληθυσμών ζήτησαν να μην ανταλλαγούνε.

Γιατί είπαν ότι εμείς είμαστε με μουσουλμάνοι αλλά είμαστε βρέοι.

Μήπως γλιτώσουν οι καημένοι και δεν φύγουν.

Φύγανε ως μουσουλμάνοι.

Αν είχε γίνει δεκτό και είχαν μείνει στη Θεσσαλονίκη, 20 χρόνια μετά δεν θα είχε ζήσει ένας.

διότι στη Θεσσαλονίκη, όπως γνωρίζετε, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε σχεδόν πλήρης εξολόθρευση της εβραϊκής κοινότητας.

Θέλω να πω, φαίνει ζωή απίθανα πράγματα.

Και μέσα στην Τουρκία σήμερα, αυτοί οι Μουσουλμάνοι, οι τονμέδες, είναι ορατοί, είναι ξεχωριστή.

Ενώ είναι Μουσουλμάνοι.

Είχα κάποτε συναντήσει σε ένα συνέδριο μία κοπέλα που ήτανε Τουρκάλα και την είχα δει έτσι να έχει κάποια χαρακτηριστικά που έλεγα αυτή εδώ δεν μου ταιριάζει τόσο μήπως είναι καμιά τον με έτσι δαιμόνι μου το σκέφτηκα από διάφορα χαρακτηριστικά είδα με ποιού συνομιλεί και προσπάθησα να Προσπάθησα να εκμεεύσω από αλλού, διότι στο μάτι αυτής της κοπέλας είχα δει μεγάλη θλίψη.

Λέω αυτή η κοπέλα μου μοιάζει τον Μέ και είναι σαν αγώνι Μέ.

Λοιπόν, έτυχε να καταλάβω ότι μια άλλη σύνδρος με την οποία είχα καλές σχέσεις τη γνωρίζει και τη ρώτησα αυτή η κοπέλα μήπως είναι τον Μέ.

Και μου λέει βεβαίως είναι τον Μέ.

Μάλιστα, αλλά είχα πέσει μέσα.

και το επόμενο που μου είπε είναι και μόλις έχει συνέλθει από επόπειρα αυτοκτονίας.

Λέω γιατί, τι τη συνέβη, είχε ερωτευτεί έναν Τούρκο και ούτε ο ειγονιστής, ούτε οι γονείς του δεχότανε αυτή τη σχέση.

Είναι ανατρελένησες διότι Μουσουρμάν είναι και οι δύο, αλλά μέσα στην τουρκική κοινωνία υπάρχει ακόμα η έννοια του Τον Μέ.

Αν θυμάστε τον κύριο Ισμαήλ Τζέμ, ο οποίος υπήρξε υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας πριν από πόσα, ξέρω εγώ, 15 χρόνια, 20, δεν ξέρω, δεν έχω αίσθηση και πολύ, μάλιστα είχε έρθει και στην Ελλάδα επανειλημμένος αυτός ο κύριος Τζέμ, ο οποίος ήταν και φωτογράφος και είχε κάνει και κάτι εκθέσης φωτογραφίας.

Πέθανε και σχετικά νέος.

Λίγο μετά από την υπουργία του, πέθανε.

Ήχε καρχίνο φαίνεται και πέθανε.

Τέλος πάντων, γιατί σας το λέω, διότι την εποχή που ήταν υπουργός εξωτερικών στις ελληνικές εφημερίδες μεταφραζότανε από τουρκικές εφημερίδες άρθρα, που αφορούσανε, ξέρω εγώ, και τη δικιά μας θέματα.

και σε κάποια από αυτά η αντιπολίτευση της κυβέρνησης που ήταν ο κύριος Τζέμ, θα σας γελάσω σε ποια κυβέρνηση ανήκε, αλλά η αντιπολίτευση σε κάποια άρθρα τον κατηγορούσε για επιλογές που είχε κάνει στην εξωτερική πολιτική Ο Εβραίος δηλαδή υφέρπη ότι είναι κάτι μεταξύ Εβραίου και Μουσουλμάνου αυτή η τάση των Μέδων.

Μια ενδιαφέρουσα πλευρά της ιστορίας.

Και όλα αυτά πηγάζουν από έναν ψευδομεσσία.

Έναν από τους αρκετούς ψευδομεσσίες που έχουν φανεί στην εβραϊκή ιστορία.

θα σας στεναχωρήσω αλλά και ο Ιησούς για τους Εβραίους όπως ξέρετε δεν είναι τίποτε.

Ούτε προφήτης, ούτε Μεσσίας και φυσικά ούτε γιος του Θεού.

Σε αυτό το σημείο είναι κάθετη αυτή η πλευρά.

Να σας πω κάτι.

Στην εβραϊκή λογική θα μπορούσε να είναι γιος του Θεού κάποιος άνθρωπος.

Δεν υπάρχει περίπτωση.

Αυτό το κομμάτι δεν υπάρχει περίπτωση.

Δεν συζητιέται.

Είναι η απόλυτη βλασφημία.

Πώς διανοήθηκε κάποιος να το πει.

Θα μπορούσε να είναι Μεσσίας.

Ναι.

Θα μπορούσε αν ήταν ένα Μεσσίας.

Λέω, τον δέχονται ως Μεσσία οι Εβραίοι, διότι θα σου πουν, Δεν έχω καμία ένδειξη, καμία απόδειξη ότι είναι ο Μεσσίας.

Λυπάμαι πάρα πολύ.

Δεν είναι.

Όπως ξέρετε, θα του πεις εσύ, θα πεις εσύ, μα ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε.

Θα σου πει, κρίμα τον άνθρωπο.

Εκείνη την εποχή, οι σταυρωμένοι ήταν τμήμα του τοπίου στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Η σταυρωμένη ήταν τμήμα του τοπίου.

Στις πόλεις υπήρχαν σημεία με έτοιμους σταυρούς, στους οποίους σταυρώνονταν κάθε τόσο άνθρωποι, κυρίως ποινικοί ληστές, αλλά θα μπορούσε κάποιος να θεωρηθεί ποινικός, επειδή έχει κάνει μια εξέγερση, να είναι πολιτικός δηλαδή, και να ονομαστεί ποινικός και να κρεμαστεί εκεί πάνω.

Πρέπει να σας πω ότι στην Εγνατία Οδό, υπήρχαν στημένοι σταυροί.

Δηλαδή η Εγνατή Οδός είναι αυτή η οδός που ξεκινάει από την Αλβανία σήμερα, από τα παράλια εδώ της Περνούσε από την Αλβανία, από την δική μας περιοχή, τη Βόρεια, τη Μακεδονία, Θράκη και πήγαινε προς την Κωνσταντινούπολη και πήγαινε και προς την Μαύρη Θάλασσα.

Στην Εγνατή Οδός σε αρκετά σημεία υπήρχαν δεκάδες σταυρών έτοιμοι.

Και εκεί κρέμονταν, εσύ δηλαδή κινιώσουνα στο δρόμο και δεξιά και αριστερά ήταν κρεμασμένοι άνθρωποι, ήταν τμήμα του τοπίου.

Επομένως θα σου πει ο Εβραίος, κρίμα τον άνθρωπο που σταυρώθηκε, αλλά εκείνη την εποχή σταυρονότανε εκατοντάδες άνθρωποι, χιλιάδες άνθρωποι, είναι ένας από τους κρεμασμένους, από τους σταυρωμένους.

Απλώς σας το λέω, το ξέρετε, βλέπω όμως έκπληκτα μάτια, για τους Εβραίους ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος.

Ένας Εβραίος.

Μάλλον καλός άνθρωπος.

Τίποτα άλλο.

Ένας καλός Εβραίος.

Τίποτα άλλο.

Για ποια δρισκή ο Ιησούς έχει ιδιότητα επιπλέον; Το Ισλάμ.

Στο Ισλάμ ο Ιησούς είναι προφήτης.

Είναι προφήτης το Ιησούς.

Δεν είναι Θεός, αλλά είναι προφήτης.

Είναι ο μεγαλύτερος προφήτης πριν τον Μωάμεθ.

Ο Θεός χρειάστηκε να στείλει και νέο προφήτη, γιατί οι οπαδοί του μεγάλου προφήτη Ιησού τα κάνανε μαντάρα.

Και έτσι χρειάστηκε νέος προφήτης.

Το λέω αυτό διότι η έννοια του Μεσσία είναι πολύ μεγάλη στην εβρεϊκή πλευρά και όταν θα έρθει θα αλλάξει η ιστορία και των ίδιων των Εβραίων και της γης ολόκληρης.

Αναμένετε.

Τώρα, επειδή οι Εβραίοι είχαν ένα θεό και ένα ναό, οι Εβραίοι είχαν ένα ναό, το ναό του Σολομώντος.

Έναν.

Αυτός βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα και ήταν ως φαίνεται θαυμαστής κατασκευής ναός, το γνωρίζετε τις περιγραφές, την παλιά διαθήκη.

Εκεί λειτουργούσαν ιερείς.

Ο εβραϊσμός είναι δυτική θρησκεία και έχει ιερείς, τους οποίους δεν έχει πλέον, διότι έχασε το ναό του.

Και οι ιερείς μπορούσαν να ιερουργούν μόνο στο ναό.

Αυτός το ναό σχάθηκε.

Καταστράθηκε.

Έχει σημασία μεγάλη η καταστροφή του ναού.

Τώρα όμως είμαστε στην πλευρά του Μεσσία.

Μέσα στο ναό ιερουργούσαν.

Ήταν ιερήσ.

Τώρα οι ραβίνοι δεν είναι ιερείς.

Είναι δάσκαλοι, είναι θεολόγοι.

Δεν είναι ιερείς.

Ήταν ιερείς στο ναό. Γινόταν θυσίες στο ναό.

Ήταν μια ολόκληρη, υπήρχαν τελετές, τις οποίες επιστατούσαν οι ιερείς.

Αυτοί οι ιερείς δεν μπορούν να ιερουγήσουν παρά μόνο στο ναό.

Και εξ’ αυτού υπάρχει ένα μεγάλο κενό στους Εβραίους, το ότι δεν έχουν ναό.

Θα σας εξηγήσω γιατί δεν έχουν ναό.

Τώρα όμως θα σας σταθώ στην έννοια του Μεσσία που σας είπα.

κατά πάσα πιθανότητα ο Μεσσίας όταν έρθει θα έχει σχέση με τις οικογένειες που ιερουργούσαν στο ναό, που ήταν η Κωέν και η Λεβύ.

Αυτά τα δύο επώνυμα εξάλλου είναι και τα πιο χαρακτηριστικά θα έλεγε κανείς εβραϊκά επώνυμα.

και επομένως σε κάποια προσέγγιση του πράματος ο Μεσσίας κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ένας κωέν ή ένας λεβί.

Τώρα την αφορμή αυτή να πούμε το εξίση, το επώνυμο κωέν είναι χαρακτηριστικό εβραϊκό επώνυμο και με τις παραμορφώσεις του.

Ας πούμε ο Κάρολος Κούν είναι ΚΟΕΝΕ.

Το Κούν είναι ΚΟΕΝΕ.

Ήταν Εβραίος και το Κούν είναι ΚΟΕΝΕ.

Ο κύριος Στρός Κάν είναι Εβραίος.

Αυτό το Κάν στην ουσία είναι ΚΟΕΝΕ.

Το Κάντ, η Μάνουελ Κάντ, ο μεγάλος φιλόσοφος, ο Γερμανός που είναι Εβραίος.

Ο Τανγιέλ Κόν Μπενδίτ, ο αρχηγός του Μάη του 68, είναι Γερμανός Εβραίος, φοιτητής ο οποίος ήταν στο Παρίσι εκείνη την εποχή.

Και το κόν είναι στην ουσία κοεν, κούντ, κούν, κόν, κόν.

Θέλω να σας πω είναι σε διάφορες εκδοχές αυτό το κούν.

Και φυσικά οι αδελφοί κόλεν, ο Λέονταρτ κόεν και τα λοιπά, Πολυκοέν, είναι χαρακτηριστικό.

Όπως και το Λεβί, το Λεβί.

Και αυτό υπάρχει σε διάφορες παραφθορές.

Λιούις, Λιβάης, Λεβί, ο Κλόντ Λεβίστρος, ο μεγάλος ανθρωπολόγος, το Λεβί.

Ή το Λιβάης, το Παντελόνι, είναι Λεβί.

Λέβη, όπως ξέρετε το παντελόνι, το μπλουτζίνι είναι εβραϊκή, κατά κάποιο τρόπο εφεύρεση, διότι ένας μικρέμπορας, εβραίος, στους ΗΠΑ το 19ο αιώνα, όταν υπήρχε η μανία του χρυσού και υπήρχαν οριχεία δόθη και κήθε, Αυτός ήταν μικρέμπορος και πήγαινε και προμήθευε τους εργάτες, τους εργαζόμενους και είδε ότι τα παντελόνια τους σκίζονταν γρήγορα από τα υφάσματα τα οποία φορούσαν.

Και σκέφτηκε ότι ένα υφάσμα που χρησιμοποιούνταν για τέντες, νομίζω για σκηνές, ήταν πολύ καλό και δυνατό.

και είπε, μ’ αυτό μπορεί να κάνει κανείς παντελόνια που να είναι γερά.

Και έτσι σκέφτηκε και έκαμε το Blue Jean.

Γι’ αυτό και το αυθεντικό Blue Jean είναι το Levi’ s 251, δεν θυμάμαι, έχει ένα όνομα, το οποίο θεωρείται το σωστό Blue Jean, ρε παιδί μου, το σωστό Blue Jean.

Το οποίο βέβαια εκείνη την εποχή σκυζότανε, πράγματι βοήθησε τους εργαζομένους, γιατί δεν σκυζότανε εύκολα.

Αλλά τώρα, στα τελευταία χρόνια επειδή στα μπαρ και στις καφετέρες δε σχίζεται με τίποτα το ρημάδι δηλαδή πόσο να σχιστεί το χειμώνα αράχωμα το καλοκαίρι, σούπερ παραντάις, ξέρετε αυτό το πράγμα δηλαδή της σκληρής εργασίας επειδή δε σχίζεται με τίποτα, το σχίζουν απ’ το εργοστάσιο Έχουν εκεί με τα μαχαίρια και το σκίζουν.

Ε, εντάξει, δεν πειράζεται.

Τι να κάνουμε, η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα.

Τι να κάνουμε, πού φτάσαμε αδελφέ μου, μιλάμε τώρα για το Λιβάης κτλ.

Πάντως σχετίζεται με το επώνυμο Λεβί, Λιβάης κτλ.

Που είναι πολύ μεγάλο, σπουδαί οι Εβραίοι έχουν τέτοιο επώνυμο, και άλλα, και άλλα.

Τώρα, τι συνέβη με τους Εβραίους και το ναό τους, αυτό έχει μεγάλη σημασία και σχετίζεται με κεντρικά σημεία της ιστορίας των Εβραίων.

Τώρα, οι Εβραίοι ήταν ένας λαός θεοσεβούμενος.

Δηλαδή, από την ώρα που εισέπραξε τον μονοθεϊσμό του, τον υπηρετούσε αυτόν.

μπήκε πολύ βαθιά και είχε συνεχώς ανανέωση της επαφής με τον Θεό διότι ο Θεός κάθε τόσο έστελε και επέλεγε και κάποιον άλλον και έστελε μηνύματα κτλ.

Αυτό έκανε τους Εβραίους να αισθάνονται πάρα πολύ κοντά στο Θεό.

Ο Θεός τους παρακολουθεί, τους παρακολουθεί, τους καθοδηγεί.

Ο Εβραϊκός, ο Θεός των Εβραίων που είναι ο Θεός δηλαδή, είναι αυστηρός.

Είναι αυστηρός.

Σε τιμωρεί, σε παρακολουθεί, σε επενεί.

Έχει σημασία αυτό το πράγμα.

Και εξ’ αυτό η εβραϊκή θρησκεία είναι απαιτεί πειθαρχία στις εντολές.

Αυτό είναι σημαντικό.

Τώρα, αυτοί οι Εβραίοι που ήταν τόσο μονοθεϊστές, βρέθηκαν να καταληφθούν από δυνάμεις, οι οποίες δεν ήταν μονοθεϊστικές.

Και ήταν μεγάλες δυνάμεις.

είχαν καταλυφθεί και από τους Πέρσες, από τους Βαβυλονίους.

Κατά καιρούς, όπως γνωρίζετε, είχαν…

μάλιστα οι Βαβυλόνοι είχαν καταστρέψει το ναό, τους πήραν αιχμαλότους και δούλους στη Βαβυλόνα, έζησαν σε αιχμαλωσία στη Βαβυλόνα, γύρισαν πίσω, επισκεύασαν ξανά το ναό τους, είχαν περάσει και αυτοί, μπορεί ο κάθε λαός μέσα στα χιλιάδες χρόνια, περνάει από τα χίλια κύματα και πόσο μάλλον και εκείνη.

Εδώ ήρθε και ο Μέγας Αλέξανδρος ήρθαν οι Ρωμαίοι, δηλαδή δυνάμεις οι οποίες ήταν πολυθεριστικές.

Τώρα, οι Ρωμαίοι με τους Εβραίους δεν τα πήγαν καθόλου καλά.

Εδώ έχουμε μια ιστορία μεγάλων συγκρούσεων, διότι σχετίζεται προφανώς με την άποψη των Εβραίων ότι ο πραγματικός θεός είναι ένας πάνω στον ουρανό.

Οι επίγοι αρχηγοί είναι δευτερεύοντες.

Επίσης, με την απόφασή τους να μην προσκυνούν με τίποτε άλλο παρά μόνο τον θεό.

Ουδέ ποιήσεις αυτό ο είδωλος, ουδέ παντός ομοίωμαι κτλ.

Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν πολυσιλεκτική, άφηνε θρησκείες σε ένα σωρό να λειτουργούν, όμως ήθελε υποταγή.

Σαν Αυτοκρατορία σου ζητούσε να είσαι υποταγμένη στην αρχή, να πληρώνεις τους φόρους σου και να δείχνεις ότι έχεις υποταγή.

Αυτό θέλει κάθε Αυτοκρατορία.

Όμως, κατά κάποιον τρόπο αυτό φαινότανε το αν έχεις υποταγή και με διάφορες δημόσια τελετές που γινότανε κάθε χρόνος στις περιοχές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Υπήρχαν κάποιες δημόσια τελετές όπου συγκεντρωνόταν ο πληθυσμός και σε αυτές τις τελετές έδειχνε την υποταγή του.

Μία από αυτές τις τελετές υπήρχε το άγαλμα ή η πρωτομή του αυτοκράτορα.

Κάθε αυτοκράτορας όταν ανέβαινε στο θρόνο, παρήγγελνε μερικές κατοντάδες αγάλματά του ή πρωτομές ή τμήματα του σώματος του ανάλογα με το τι ήθελε να ξοδέψει.

και οι τελετές αυτές γίνονταν μπροστά στα αγάλματα των αυτοκρατόρων, στα οποία και κατά κάποιο τρόπο προσκυνούσες.

Οι Εβραίοι δεν υπήρχε περίπτωση να προσκυνήσουν τίποτε άλλο.

Δεν υπήρχε περίπτωση.

Αυτή τώρα η αντίδραση των εβραίων στο να προσκυνήσουν, να δείξουν με αυτόν τον τρόπο ή με κάποιο παρόμοιο τρόπο, να υποτάσσονται σε μία επίγεια δύναμη, ενώ ο μεγάλος τους αρχηγός είναι ο Θεός, δημιούργησε τριβές με τους Ρωμαίους.

Οι Ρωμαίοι άρχισαν να τους υποπτεύονται, να τους θεωρούν ότι είναι επαναστάτες.

Εκείνοι με την πλευρά τους επίσης έδειξαν τη δυσαρέσκεια τους από την στάση των Ρωμαίων.

Τα πράγματα πήραν βαριές εξελίξεις, διότι οι Ρωμαίοι τελικά θεώρησαν αυτό το λαό Είναι ένας αυτοκρατορίας παντοδύναμης.

Είχαν και το μαχαίρι, είχαν και το πεπόνι.

Αρχίσαν να απαιτούν από τους Εβραίους την υποταγή.

Εκείνοι αρνούνταν και πήραν εναντίον τους βία μέτρα.

Αυτά τα βία μέτρα αντανακλώνται και στην ιστορία του Ιησού.

Αυτά τα βία μέτρα αντανακλώνται και στην ιστορία του Ιησού.

Αυτά τα βία μέτρα αντανακλώνται και στην ιστορία του Ιησού.

και στην ιστορία του Ιησού, που είναι ένα ευρεόπουλο που γεννήθηκε από δύο εβραίους, που η μάνα του ανησυχεί διότι ο Ηρώδης έχει βγάλει διαταγή να σκοτωθούν τα παιδιά των εβραίων.

Θέλω να πω αυτά απειχούν τη βία που υπήρχε από πλευράς των Ρωμαίων απέναντι σε αυτό το λαό που ήταν παράξενος.

Ήταν παράξενος, ξεχώριζε από τους άλλους με τη στάση του και την απολυτότητά του.

Αυτές οι διαστάσεις πήραν συγκρούση, τη μορφή της συγκρούσης.

Και αυτές οι συγκρούσεις έγιναν κορυφές στις δεκαετίες μετά τον Ιησού.

Δηλαδή, μια μεγάλη συγκρούση υπήρξε στη δεκαετία του 70 μετά Χριστόν.

ο Ιησούς εκτελέστηκε όπως γνωρίζετε το 1933 έτσι, το 70 είχαν ήδη συμβεί αυτά και τότε υπήρξε μια καταστροφή του ναού αλλά όχι πλήρης και η δεύτερη μεγάλη εξέγερση των Εβραίων που ήταν και η Μηρέα είναι στη δεκαετία του 130 μ.Χ.

Στην αυτή τη δεκαετία έγινε η επανάσταση του βάρχο Χεύα, το όνομα του αρχηγού της μεγάλης δράσης των Εβραίων, η οποία κατέληξε σε ηττα βεβαίως αυτού του λαού και αυτή ηττα συνοδεύτηκε από εκτεταμένες φαγές από πλευράς των Ρωμαίων μεγάλης κλίμακας.

Οι Ρωμαίοι πλέον ήθελαν να τελειώνουν με αυτή την ιστορία.

Τελειώνουν.

Δεν θα δεχθούμε άλλη εξέγερση από αυτούς τους τύπους τους ελευνούς και ενοκλητικούς.

Έσφαξαν πολλούς.

Πολλοί Εβραίοι εκεί στο 135 διέφυγαν για να σωθούν από τις σφαγές.

και οι Ρωμαίοι κατεκρίμνησαν πλήρως το ναό τους ολομπόδιως, μέχρι να μην μείνει πέτρα στην πέτρα.

Τίποτα, τίποτα, τίποτα.

Άρα τέλειωσε αυτός ο ναός εκεί του 135 μ.Χ., όχι και ο λαός.

Ο ναός καταστράφηκε ολότελα, κάποιοι Εβραίοι παρέμειναν στη γη του Ισραήλ, δεν τους απαγόρευσαν οι Ρωμαίοι να υπάρχουν σε εκείνη τη γη, αλλά πλέον είχαν σφαγητώσει και είχαν φύγει τόσοι, που στη γη του Ισραήλ έμειναν ιστορικά και μέχρι πρόσφατα λίγοι Εβραίοι αναλογικά.

Δηλαδή, οι Εβραίοι έχασαν την πατρίδα τους, έχασαν τον πυρήνα τους και διασκορπίστηκαν σε περιοχές ολόκυρα.

Τώρα κρατάμε την προσοχή μας στον ίδιο το ναό για να δούμε λίγο την ιστορία του, διότι παίζει μεγάλο ρόλο στην ιστορία των Εβραίων.

Ο ναός του Σολομώντος έχει εκτιστεί πάνω σε ένα λόφο των Ιεροσολήμων.

Το Ιεροσόλυμο είναι μια αμφιθεατρική πόλη, αν έχετε πάει, με λόφους.

Όταν έρχεσαι, πας στο Ιεροσόλυμα ερχόμενος από την Παιδιάδα, τα βλέπεις μπροστά σου να κατρακυλούν.

Και έχει λόφους.

Σ’ έναν από αυτούς τους λόφους, είχε γίνει η θυσία του Αβραάμου.

Και επομένως ο Σολομών βιάλεξε να γίνει ο ναός, ο ναός, στο λόφο που είχε γίνει η θυσία του Αβραάμου.

Κρατήστε το, αυτό έχει μεγάλη σημασία.

Αυτός ο ναός του Σολομώντα που υπολογίζει ότι πρέπει να κτίστηκε κάπου στο 900 π.Χ.

και που περιγράφεται με υπέροχες ότι ήταν καμωμένο από κέδρους του Λιβάνου κτλ κτλ.

Αυτός ο ναός καταστράφηκε εν μέρη επί Βαβυλωνίων.

Εν μέρη το 70 και τελείως, μα τελείως, την δεκαετία του 130.

Τι έμεινε από αυτόν τον ναό; Η υποστήλωση του λόφου.

Διότι για να κρατηθεί αυτός ο ναός ο λόφος είχε κτιστεί ο λόγυρο με πέτρα και επάνω κτίστηκε ο ναός.

Αυτή η πέτρα ο λόγυρα έχει σωθεί και είναι το τείχος των δακρύων.

Αν έχετε δει στις ιδήσεις τους Εβραίους να είναι μπροστά στα Ιεροσόλυμα σε μία λύθινη κατασκευή και να πολλές φορές κάνουν αυτή την κίνηση, να προσεύχονται και να θρηνούν κτλ.

Ή να προσεύχονται, δεν είναι μόνο θρηλούδι, λέγεται τείχος των δακρύων διότι κλαις το χαμένο ναό που ήταν από πάνω και τώρα δεν είναι.

Κοιτάξτε να δείτε τώρα πώς τα φέρνει η ζωή.

Αυτός ο ναός έχει καταστραφείς, τάχτη και μπούρμπερη, στην ουσία ξανά είναι λόφος εκεί πάνω, μόνο υποστήριξη υπάρχει ολόγυρα και μένει έτσι.

Οι Εβραίοι έχουν σκορπιστεί, λίγοι πλέον είναι στον τόπο τους και εκεί έρχονται και αναπτύσσονται άλλοι κάτοικοι, και κάτοικοι και παίρνουν τη θέση του απομακρυθέντος πληθυσμού και κυλάει η ζωή πότε αυτά γίνονται το 130, το 140, το 150.

Μάλιστα, 500 χρόνια αργότερα έχει γεννηθεί μια νέα θρησκεία εκεί κοντά που λέγεται Ισλάμ.

Αυτή η θρησκεία γεννιέται το 622, σχεδόν 500 χρόνια αργότερα.

από έναν έμπορο της περιοχής της αραβικής χερσονήσου που λέγεται Μωάμεθ.

Αυτός ο Μωάμεθ ιδρύει μια θρησκεία, της οποίας το κύριο στήριγμα είναι η Παλαιά Διαθήκη.

Διότι ο Μωάμεθ έχει τεράστιες επαφές με Εβραίους, έχει πιστέψει πάρα πολύ στην Παλαιά Διαθήκη, και γι’ αυτό μετατρέπει στη θρησκεία του να έχει δύο πηλώνες.

Η θρησκεία του Ισλάμ έχει δύο πηλώνες, την Παλιά Διαθήκη και τη Σαρία, δηλαδή το Κοράνι κτλ.

Ο χριστιανισμός έχει την Παλιά Διαθήκη και την Κενή Διαθήκη.

Μάλιστα.

Γιατί είσαν στα λεφτά, διότι ο προφήτης ο Μωάμεθ, στην αρχή είχε δύσκολη.

Όταν άρχισε να διδάσκει τον πήραν στο Κατόπι, στην Μέκα όπου είχε αρχίσει να διδάσκει και επειδή βρήκε πολύ εχθρικό κλίμα στη Μέκα, μετανάστευσε, μετακινήθηκε από τη Μέκα στη Μεβίνα.

Και αυτή η μετακίνηση λέγεται Εγύρα.

Γι’ αυτό και οι Μουσουλμάνοι μετρούν το έτος 1 των Μουσουλμάνων, είναι αυτή η μετακίνηση από τη Μέκα στη Μεβίνα.

που για μας είναι το 622 μετά Χριστόν, για τους Μουσουλμάνους είναι το έτος 1.

Οι Μουσουλμάνοι φέτος έχουν εξαρρογώ 1400 τόσο, δεν μετρύεται ακριβώς δυστυχώς, διότι αυτοί έχουν σελληνιακό έτος και δεν πάει ακριβώς, αλλά τέλος πάντων είναι το 622, για μας είναι αυτούνων το έτος 1.

Μάλιστα, γιατί σας τα λέω όλα αυτά, δεν έχω ξεχάσει ότι μιλάμε για τους Εβραίους.

Ο Μωάμεφ τώρα, ο οποίος ήταν πάρα πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος, όταν πήγε στη Μεδίνα, εκεί βρήκε καλό κλίμα και δημιούργησε πλέον βάση.

Από εκεί στην ουσία ξεκινάει το Ισλάμ, γι’ αυτό και οι Μουσουλμάνοι τοποθετούν τη χρονολογία γέννησης του 622.

Ο προφήτης λοιπόν, διηκώντας πλέον τη Μέκα, είναι διοική, είναι πολιτικός αρχηγός, δεν είναι μόνο θρησκευτικός, αυτό έχει σημασία στο Ισλάμ, διότι ήταν και πολιτικός και θρησκευτικός αρχηγός, και αφού πλέον το πράμα το έλεγχε στην περιοχή του, μια ωραία πρωία πήρε απόφαση, όσο ζει, γιατί πέθανε.

Ο Μωάμεθ πέθανε.

Πέθανε τελείως.

Μην πεις σε κανέναν μουσουλμάν ότι δεν πέθανε ο Μωάμεθ.

Ο Μωάμεθ είναι προφήτης.

Πέθανε, οι προφήτες πεθαίνουν τελείως, γίνονται στάκτη και μπουρμπερί.

Θέλησε λοιπόν πριν πεθάνει να πάει οπωσδήποτε να προσκυνήσει τα ιερέη την Ιερουσαλή μου.

Γιατί είχε τέτοια λατρεία για την Παλιά Διαθήκη που ήθελε να βρεθεί οπωσδήποτε στα μέρη που διαδραματίστηκαν τόσα γεγονότα της Παλιάς Διαθήκης.

Πήρε λοιπόν, δεν είναι μακριά η απόσταση.

Κοιτάξτε, εδώ είναι η Μεδίνα και εκεί είναι τα Ιεροσόλυμα.

Εντάξει, με την καμήλα πας, πας, πας φτάνεις.

Έφτασε στα Ιεροσόλυμα ο προφήτης.

Πήγε στα Ιεροσόλυμα και επειδή ήταν τόσο θεοσευούμενος, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει στο λόφο που είχε γίνει η θυσία του αυρά.

Αυτός ήταν πλέον λόφος.

Πάει, δεν υπήρχε ναός, πήγε λοιπόν σε αυτό το λόφο και άρχισε να προσεύχεται.

Με όλη του την ψυχή.

Καθώς προσευχόταν ο Θεός ο Αλλάχ έστειλε ένα σύννεφο και τον εσήκωσε και τον πήγε επάνω.

Συνομίλησαν δηλαδή.

Και μετά τον ξανακατέβασε κάτω.

Στο Ισλάμ υπάρχει ανάληψη αλλά με τα επιστροφής.

Επέστρεψε πίσω ο προφήτης.

Προσέξτε τώρα να δείτε και ξαναγύρισε πίσω και πέθανε στην Αραβία.

Γιατί σας το λέω αυτό.

Πέθανε ο προφήτης το 632.

Μόλις πέθανε, οι οπαδοί του, στον αραβικό κόσμο, που ήταν ολόθερμοι, Βαλήσαν τα άλογα και ορμήσαν στις γύρω περιοχές.

Τις οποίες και κατέλαβαν με μεγάλη ταχύτητα.

Είναι ένας άθλος των αραβικών στρατιών, αυτή η γρήγορη κατάληψη μεγάλων περιοχών.

Αυτοί επιτέθηκαν, εδώ είναι η Μέκα Κημεδίνα, αυτή είναι η περιοχή που έλεγε ο Μωάμεθ.

Αυτοί εδώ οι ζώνοι, η Μέκα Κημεδίνα δεν ήταν βυζαντινή αυτοκρατορία.

Αλλά πολύ κοντά τα εδάφη ήταν Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ήταν θμήμα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Εδώ ήταν Βυζαντινή αυτοκρατορία, όπως και η Αίγυπτος ήταν Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Το 630, το 640, το 650.

Ξεκινούν οι αραβικές στρατιές στην επίθεσή τους, χτυπούν τους Βυζαντινούς και τους κατανικούν.

Και παίρνουν αυτά τα εδάφη και την Αίγυπτο, μέσα σε ελάχιστο διχρονικό διάστημα, μέσα στον έβδομο αιώνα.

Επεχείρησαν να καταλάβουν και την Κωνσταντινόπολη, όπως γνωρίζετε δύο φορές εκεί, δεν τα κατάφεραν.

Αλλά αυτά τα τμήματα εδώ τα κατέλαβαν οι Άραβες.

Γιατί σας το λέω αυτό; Διότι αφού κατέλαβαν την Κοστίνα, την Ιερουσαλήμ, το 638, πολύ σύντομα μετά το θάνατο του προφήτη, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν, είναι να κτίσουν ένα καταπληκτικό τέμενος εκεί που έγινε αυτό το μεγάλο θαύμα και ο προφήτης ανέβηκε στους ουρανούς.

Και έτσι έκτισαν το τρίτο πιο σημαντικό τέμενος ολόκληρο του Ισλάμου, μετά το τέμενος της Μέκας και της Μεδίνας, είναι το τέμενος των Ιεροσολύμων, το οποίο ονομάζεται Αλ Αξά ή Τέμενος του Ομάρ.

Αυτό το Τέμενος δηλαδή κτίστηκε πάνω στη θυσία του Αβραάμ.

Εμπεριέχει το σημείο που έγινε η θυσία του Αβραάμ.

Και φυσικά είναι στην περιοχή που ήταν ο περίφημος ναός των Ιωρυσολήμων.

Προσέξτε τώρα να δείτε.

Αυτό το τέμενος του Ομάρ, αν το έχετε δει, είναι υπέροχο, επιβλητικότατο και ο θόλος του είναι ολόχρυσος.

Ολόχρυσος! Έτσι όταν κάποιος πηγαίνει προς τα Ιεροσόλυμα, αυτό που βλέπει είναι να λάμπει ο θόλος του Αλαξά, του μένους του Ομάρ.

Είναι χαρακτηριστικό σημείο.

Γιατί σας τα λέω αυτά; διότι οι Εβραίοι έχασαν την πατρίδα τους, έχασαν το ναό τους και το όνειρό τους είναι να ξανα αποκτήσουν το ναό.

Διότι οι Συναγωγές δεν είναι ναοί, ούτε οι ραβίνοι είναι ιερείς.

Ένας είναι ο ναός και αυτός δεν υπάρχει.

Οι συναγωγές είναι τόπις συγκέντρωσης προσευχής και τα λοιπά αλλά ιερουργίες όπως γίνονταν στο ναό δεν μπορούν να γίνουν.

Και οι ραβίνοι είναι θεολόγοι.

Γνωρίζουν πολύ καλά την θρησκεία και κάνουν αρχούν.

Έτσι, εποπτεύουν την προσευχή.

Δεν ξέρω αν ξέρετε στις συναγωγές επειδή δεν υπάρχουν ιερείς, πραγματικοί ιερείς εντός εισαγωγικών είναι το πίμνιο, οι Εβραίοι.

Για να γίνει προσευχή σε μια Συναγωγή πρέπει να υπάρχουν 10 ενήλικες θρησκευτικά Εβραίοι, αλλιώς δεν γίνεται προσευχή, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, και κάθε αγόρι Εβραίος περνάει από μια θρησκευτική εκπαίδευση, περισσότερο από το δικό μας το κατηχητικό, γιατί μαθαίνεις να διαβάζεις την Τορά και τα λοιπά, κάθε αγοράκι, Εβραιόπουλο, μέχρι τα 13 του χρόνια, εκπαιδεύεται θρησκευτικά, ούτως ώστε να μπορεί να είναι ο ένας από τους 10.

Αλλιώς δεν γίνεται προσευχή.

Κρατήστε το αυτό, αλλιώς δεν είναι προσευχή, αν είναι μέσα στη Συναγωγή ένα Σάββατο, Εννιά άντρες ή οκτώ άντρες, όχι γυναίκες άντρες.

Μπορεί να είναι 100 γυναίκες, αλλά μιλάμε για άντρες.

Λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει προσευχή, ο καθένας προσευχείται μόνος του.

Αν είναι 10 και πάνω, τότε γίνεται κοινή προσευχή.

Το κρατάτε αυτό, θα μας χρειαστεί.

Ότι στην πραγματικότητα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, η εβραϊκή θρησκεία στηρίζεται στο να…

Ας το πει μνιώτης αφού δεν υπάρχουν ιερείς.

Κοιτάξτε να δείτε τώρα.

Στα 13 χρόνια τα παιδιά, τα εβραιόπουλα, περνούν από μία τελετή, ενηλικίωση, θρησκευτικής ενηλικίωσης που λέγεται Bar Mitzvat.

Και εκεί βγάζουν ένα λόγο και λένε ότι θα διαβάζουν ένα εδάφιο από την Παλαιά Διαθήκη στην Γλώσσα που είναι γραμμένη, κτλ κτλ.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; γιατί οι Εβραίοι έζησαν για 2.000 χρόνια, χωρίς το ναό τους, και είναι χωρίς το ναό, με την ευχή κάθε χρόνο, όπως εμείς λέμε «γεια σου», οι Εβραίοι στη διασπορά τους, μέχρι και σήμερα λένε «του χρόνου στην Ιερουσαλήμ».

Αυτή ήταν η ευχή.

Πώς λέμε εμείς «γεια σου»? Έχοντας χάσει την πατρίδα τους έλεγα «άντε, του χρόνου στα Ιεροσόλυμα».

Ήτανε ο καημός τους να επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα.

Και έρχεται το πράγμα έτσι, έρχεται ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ελήφθη η απόφαση της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ, το 1947 πλέον ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, ο Στάλιν και ο Τρούμαν, όπως ξέρετε είναι η νονή του κράτους του Ισραήλ, αποφασίζεται η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, μάλιστα αποφασίζεται η ίδρυση δύο κρατών, δεν ξέρω αν ξέρετε, Αυτά αποφασίστηκε η ίδρυση δύο κρατών, του Εβραϊκού κράτους και του Παλαιστινιακού κράτους για τους Άραβες.

Αλλά οι Άραβες αρνήθηκαν το κράτος.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αυτό.

Αρνήθηκαν το κράτος διότι αρνήθηκαν όλη τη ρύθμιση.

Αν δεχόταν το αραβικό κράτος, το Παλαιστινιακού κράτος, θα ήταν σαν να δέχονται το Εβραϊκό.

και είπαν όχι, δεν δεχόμαστε κανένα κράτος.

Ούτε για μας, ούτε για τους Εβραίους.

Γι’ αυτό είναι και τόσο περίπλοκο το Παλαιστινιακό, όπως ξέρετε, γιατί η εβραϊκή πλευρά λέει εμείς το 47, είπαν ναι στα δύο κράτη.

Εσείς είπατε όχι.

Καταλαβαίνετε, είναι ένα πολύ περίπλοκο πράγμα που έχει πάρει μεγάλης διαστάση.

Πάντως, έγινε το κράτος του Ισραήλ το 47, έγιναν ένα αλλεπάλληλοι πόλεμοι και τελικά το Ισραήλ, όπως γνωρίζετε, πήρε κάποια στιγμή το Ιεροσόλυμα, όπως και τα έχει.

Και τώρα ο καημός του κάθε Εβραίου θα ήτανε να κτιστεί ο ναός.

Δεν υπάρχει περίπτωση βέβαια, διότι εκεί υπάρχει αυτό το υπέροχο τζαμί, το οποίο δεν είναι θέμα αν είναι υπέροχο ή ξευπέροχο, είναι ότι είναι για τους Μουσουλμάνους τεράστια σημασία πράγματα και οι Μουσουλμάνοι είναι ένα δισεκατομμύριο, 600 εκατομμύρια και είναι σε φάση ανόδου και δεν το συζητούμε.

Γι’ αυτό και πολλές Ιντιφάντα που θα έχετε δει ξεκινούνε στο άλλαξα.

Δηλαδή αυτό το τέμενος έχει γίνει συμβολικό του ποιος είναι σε αυτή την περιοχή.

Γι’ αυτό και η τελευταία λέγεται η δράσης των Παλαιστινίων εναντίον των Εβραίων.

Τώρα είναι η τρίτη τελευταία, δεν ξέρω πώς μετράτε.

Και οι δύο τελευταίες τελευταίες ξεκίνησαν από το τέμενος του Αλαξά.

δηλαδή είναι το πιο θερμό σημείο σε αυτή την τόσο καυτή περιοχή.

Γιατί εμπερικλεί όλο τον καημό, όλη την ιστορία και όλες τις φιλοδοξίες και τους στόχους και των δύο πλευρών.

Γι’ αυτό και παίρνει φωτιά το κορδελιό κάθε τόσο.

Σας χαιρετώ και τη Δευτέρα με το καλόν συνεχίζουμε.

Να είστε καλά, να είστε καλά.

Youtube/YWT4iYuFmj8.srt