Μαθήματα Ιστορίας #4 με τη Μαρία Ευθυμίου

Η μεγάλη στρατιά των Ούννων, γύρω στο 300 μ.Χ., που ξεκινά από τη Μογγολία, διασχίζει την Ευρασία, χτυπά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και φέρνει στην ουσία έναν ντόμινο εξελίξεων, διότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, για να αντέξει τα χτυπήματα των Ούννων, να απευθύνεται στους Γερμανούς, χρησιμοποιεί γερμανικά στρατεύματα.

Έτσι οι Γερμανοί κατακλύζουν την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία με τη σειρά της διαλύεται από τους Γερμανούς.

Από το 410, 476, 568, 570, από τα χτυπήματα των Βανδάλων, των Βησιγότθων και των Λογγοβάρδων.

Πάει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όχι η Ανατολική, να το έχουμε αυτό στο νου μας.

Η Δεύτερη Μεγάλη Στρατιά που φεύγει από τις Στέπες, φεύγαν πολλές μικρές αλλά μιλάμε για τις μεγάλες, είναι οι Άβαροι οι οποίοι κινούνται βορειότερα και στο διάβα τους παρασύρουν Σλάβους.

Χτυπούν την Δυτική και την Ανατολική Ευρώπη.

Η Δυτική Ευρώπη καινούριες αβαρίες παθαίνει από αυτούς τους Αβάρους.

Τώρα όμως το γερμανικό στοιχείο έχει ενισχυθεί και έχει διαχυθεί και είναι αυτό πια που οργανωμένα θα συγκρουστεί με τους Αβάρους.

Έτσι τελικά τους Αβάρους στη δυτική πλευρά θα τους κατανικήσουν οι Φράγκοι με τον Καρλομάγνο το 796 μετά Χριστόν.

Άρα, να η νίκη των Γερμανών επί των Ούννων, στην ουσία εκείνοι νίκησαν τους Ούννους μέσα από τον Ρωμαϊκό στρατό, τώρα νικούν και τους Αβάρους το 796 οι Φράγκοι, ο Καρλομάγνος.

Οι Φράγκοι λίγο πριν είχαν νικήσει τους Άραβες.

Το 732 στο Πουατιέ της Γαλλίας.

Διότι οι Γερμανοί έλεγχαν τη Γαλλία, πάλι οι Γερμανοί, Βησιγότθοι και Βάνδαλοι έλεγχαν την Ισπανία.

Όλη αυτή εδώ η περιοχή ελέγχονταν από τους Φράγκους.

Και το τρίτο κύμα που ξεκίνησε από τις Στέπες, οι Μαγυάροι το 700, το 800 με τη σειρά τους κατακλύζουν ξανά τη Δυτική Ευρώπη, αυτή όχι τόσο το Βυζάντιο και πάλι γερμανικά στρατεύματα θα τους αντιμετωπίσουν και θα τους κατανικήσουν το 955 μετά Χριστόν στη μάχη του Λέχφελντ.

Από αυτόν τον κύκλο τώρα, ας μας μείνει, από αυτήν την κίνηση των λαών, των στεπών, Λοιπόν, ποια μεγάλα φαινόμενα είδαμε να προκαλούνται.

Ένα, η διάχυση και η πολιτική ενίσχυση του γερμανικού στοιχείου.

Πέραν πάσης συγκρίσεως.

Και έκτοτε, το γερμανικό στοιχείο με διάφορους τρόπους, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, θα παίζει μεγάλο ρόλο στην Ευρώπη.

Το δεύτερο αποτέλεσμα, η διάχυση του σλαβικού στοιχείου.

Το οποίο σλαβικό στοιχείο, όπως θυμάστε, ήταν στοιχείο της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά παρασύρθηκε από τους Αβάρους και διαχύθηκε στην κεντρική, βόρεια και νότια Ευρώπη.

Έτσι, οι Σέρβοι, οι Σλοβένοι, οι Σλοβάκοι σας θυμίζω, οι Πολωνοί, οι Τσέχοι, οι Βούλγαροι, οι σημερινοί Βούλγαροι, γιατί οι πρωτοβούλγαροι ήταν ουνικής καταγωγής, οι Μαυροβούνιοι, οι Βόσνιοι, οι Ερζεγοβίνιοι, είναι Σλάβοι.

Αποτέλεσμα είναι ότι μετά το 700 μ.Χ., το 800 μ.Χ., η πλειοψηφία των κατοίκων πλέον της Ευρώπης είναι Σλάβοι.

Το σλαβικό στοιχείο δηλαδή κατέκλυσε την Ευρώπη.

Το ειδικό βάρος όμως το έχουν μεγαλύτερο οι Γερμανοί παρά οι Σλάβοι πολιτικά.

Όμως και αυτοί παίζουν μεγάλο ρόλο.

Τώρα, εκτός σας θυμίζω από αυτές τις στρατιές που συνεπέφεραν τις μεγάλες αλλαγές λόγω της κινητικότητας των Γερμανών και των Σλάβων, από το Νότο οι Άραβες μετά το 700, μετά το 630-640, κάνουν τις μεγάλες τους κατακτήσεις και καταλαμβάνουν την Ιβηρική Χερσόνησο το 711.

Σας θυμίζω ότι οι Άραβες κατέλαβαν την Ισπανία και την Πορτογαλία το 711.

μετά Χριστόν και έφυγαν από την Ιβηρική Χερσόνησο το 1492 δηλαδή είναι 780 τόσα χρόνια που οι Άραβες ήταν στην Ιβηρική Χερσόνησο και νομίζω ότι σας είπα δεν θυμάμαι αν σας το είπα ότι για τους Άραβες είναι χαμένη πατρίδα η Ισπανία, τη θεωρούν χαμένη πατρίδα και θεωρούν ότι αδίκως δεν την έχουν.

Ότι η Ισπανία κανονικά έπρεπε να είναι αραβική περιοχή.

Εν πάση, περίπτωση ο καθένας το βλέπει από τη σκοπιά του.

Τώρα, σας θυμίζω επίσης ότι αυτή η δράση των Αράβων ήταν και θαλασσινή και πεζή και στη θάλασσα είχαν μεγάλες νίκες οι Άραβες.

Κατέλαβαν τη Σικελία, κατέλαβαν την Κρήτη, από το 824 έως το 961, δηλαδή 100 τόσα χρόνια.

Δεν θυμάμαι τώρα να κάνω την αφαίρεση.

Η Κρήτη για 120-130 χρόνια ήταν αραβική κτήση.

Σαρακηνοί, Αγαρηνοί.

Ο όρος για αυτούς.

Τελικά το Βυζάντιο τους κατενίκησε στη θάλασσα, στα ανατολικά, και στη συνέχεια τα χτυπήματα των Βίκινγκς τους έκαναν να κάνουν πίσω, γιατί ο εχθρός του άγριου είναι ο αγριότερος.

Όπως λέμε, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, διότι στο παιχνίδι φάνηκαν βόροι οι Γερμανοί.

Οι Βίκινγκς, που είναι Νορβηγοί, Σουηδοί και Δανοί.

Δηλαδή, οι πιο Γερμανοί των Γερμανών, η κοιτίδα των Γερμανών είναι η Σκανδιναβία.

Και αυτοί με τη σειρά τους κατέστρεψαν, κτύπησαν, λαφυραγώγησαν, διήσδυσαν σε όλη την Ευρώπη και στη Ρωσία και βασάνισαν την Ήπειρο αυτή για περίπου 200-250 χρόνια, γύρω στο 1.100 έπαψε η επιθετικότητά τους.

Τώρα, ένα, σταμάτησε η Στέπα να δρά.

Ίσως, τελειώνοντας το προηγούμενό μας μάθημα, θα έμεινε κανείς με την εντύπωση ότι αυτό ήταν ο κύκλος της Στέπας, δεν έφυγε άλλη στρατιά.

Όμως δεν είχαμε τον χρόνο, στο προηγούμενο μάθημα θα ήταν ισκητάλης αυτό το μάθημα, να πούμε για τη μεγαλύτερη στρατιά που παρήγαγε η Στέπα.

Η στρατιά για την οποία θα μιλήσουμε είναι τόσο άγρια, τόσο μεγάλη, τόσο φοβερή, που οι προηγούμενες στρατιές μοιάζουν κρέμα καραμελέ μπροστά της.

Ποια είναι αυτή η στρατιά; Είναι η στρατιά του Τζένγκις Χαν.

Είδατε ότι η χρονολογία μας είχαν φέρει γύρω στο 1000, στο 1100, μιλώντας για τους Βίκινγκς και τα λοιπά.

Η τελευταία επίθεση της Στέπας, για την οποία αναφερθήκαμε, ήταν οι Μαγυάροι, που σας θυμίζω ότι ξεδοντιάστηκαν εκεί γύρω στο 955, δηλαδή στο 1000 και αυτοί έχουν σταματήσει τη δράση τους και γίνονται νομοταγείς πολίτες εκεί πέρα στην περιοχή της σημερινής Ουγγαρίας χοντρικά.

Όμως η Στέπα κρατάει το δυναμισμό της και έχει κρυμμένο χαρτί στην τσέπη της, το οποίο και θα παρουσιαστεί το 1206 εκεί πέρα στις ανατολικές περιοχές, downtown Μογγόλια δηλαδή.

Μιλάμε για Μογγολία, όχι αστεία.

Γεννιέται ο Τιεν Μουντζιν, ο οποίος επρόκειτο να αναδειχθεί στο σημαντικότερο τέκνο που ποτέ γέννησε η Στέπα.

Σήμερα ο Τιεν Μουντζιν, ο Τζένγκις Χαν, είναι καταπληκτικό το είδος μας, έχει θεοποιηθεί.

Υπάρχουν ναοί για τον Τζένγκις Χαν και στη Μογγολία και στην εσωτερική Μογγολία, στην Κίνα.

Ο θρύλος του είναι κάτι το απερίγραπτο στη Στέπα.

Και για να τον τιμήσουν, στη Μογγολία έχουν δημιουργήσει ένα άγαλμα από τα ψηλότερα στον κόσμο έφιππος φυσικά, στο άλογο της Στέπας, το κοντόχοντρο αυτό άλογο που σας έχω περιγράψει.

Ο Τιέμ Μουντζίν στα 1206 παίρνει την εξουσία σε ένα τμήμα της Στέπας, ήταν διπλωματικότατος, ήταν ευφυέστατος, ήταν αδυσώπητος και με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά κατάφερε να συνενώσει τις φυλές της Στέπας, όχι μόνο τις μογγολικές αλλά και τις τουρκικές, άλλοτε με εκβιασμό, άλλοτε με τρομοκρατία, άλλοτε με γαλιφιές, άλλοτε με διπλωματία, όλα τα μέσα τα χρησιμοποίησε και δημιούργησε την περίφημη Χρυσή Ορδή.

Η στρατία που προέκυψε ονομάζεται Χρυσή Ορδή.

Όπως καταλαβαίνετε αυτή είναι η ονομασία που έδωσαν οι ίδιοι οι Μογγόλοι στη φοβερή αυτή στρατιά, διότι οι υπόλοιποι λαοί την περιγράφουν ως τον τρόμο του Θεού με όρους τρόμου.

Όπου διάβαινε αυτή η ορδή, όχι μόνο ήταν νικηφόρε, αλλά άφηνε πίσω της, κατά το έθιμο της Στέπας, μεγάλο αριθμό σφαγμένων, βιασμένων, σας θυμίζω την μεγάλη τους επίδοση σε αυτόν τον τομέα, και λεηλατημένων περιοχών.

Τώρα, ο Τζένγκις Χαν στη διάρκεια της ζωής του πολεμούσε συνεχώς και κατέλαβε, δημιούργησε μία αυτοκρατορία, που θέλω να την παρακολουθήσετε στο χάρτη μας.

Αυτή ήταν η Μογγολική Αυτοκρατορία στην Ακμή της.

Είναι η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που έχει κατακτήσει ποτέ στην μέχρι σήμερα παγκόσμια ιστορία με πόλεμο.

Διότι η Βρετανική Αυτοκρατορία, δεν θυμάμαι αν σας το είπα, ήταν μεγαλύτερη αλλά με διπλωματικά μέσα και πόλεμο αλλά και άλλα μέσα.

Εδώ ήταν καθαρός πόλεμος.

Ο Τζένγκις Χαν χτύπησε την Κίνα, είμαστε στο 13ο αιώνα μετά Χριστόν, του χρειάστηκαν, στους Μογγόλους χρειάστηκαν γιατί πέθανε εντάξει.

Είπαμε, άλλα άνθρωπος ήταν.

Πέθανε με φυσικό θάνατο, δεν σκοτώθηκε στη μάχη.

Εκείνος και οι επίγονοι του χτύπησαν την Κίνα.

Η Κίνα είναι το πρώτο τραπέζι πίστα, ας πούμε, που χτυπούνε οι Μογγόλοι, γιατί είναι στο κατώφλι τους από κάτω και δεν πάνε να έχει το σινικό τείχος.

Βρίσκουν τρόπο και περνάνε όταν είναι μεγάλοι.

Κατέλαβα λοιπόν την Κίνα, σε διάστημα περίπου 40 χρόνων την είχαν καταλάβει όλοι.

Επίγονοι του κατέκτησαν τμήματα της Ινδίας και του Αφγανιστάν και του Πακιστάν.

Την Περσία, το Ιράκ, μπήκανε όλη τη Ρωσία.

Πρέπει να σας πω ότι είναι ενδιαφέρον, το 1236 η Ρωσία κατελήφθη από τη Χρυσή Ορδή χειμώνα.

Δεν έχει ξαναγίνει.

Μία φορά στην ανθρώπινη ιστορία κατάφερε κάποιος να καταλάβει τη Ρωσία χειμώνα.

Τα άλογα των Μογγόλων τρέχανε πάνω στον πάγο και στους μείον 40 και κατέλαβαν αυτή τη μεγάλη χώρα της Ευρώπης, την οποία και διοίκησαν για περίπου 200-250 χρόνια.

εισέβαλαν στην Ευρώπη.

Το κλασικό τρόπο.

Φτάσανε στην Ουγγαρία, που σας είπα στο προηγούμενο μάθημα, χτυπήσανε και την Κροατία, περιοχές της Κροατίας κλπ.

Όμως, για καλή τύχη της Ευρώπης, σε κάποια στιγμή πέθανε ο Χαν, ο επίγονος του Τζένγκις Χαν, είχε ήδη πεθάνει ο Τζένγκις Χαν, και σύμφωνα με το έθιμο της Στέπας, οι αρχηγοί των διαφόρων σωμάτων πρέπει να συναντηθούν σε ένα σημείο της Στέπας όλοι μαζί για να αποφασίσουν ποιος θα είναι ο διάδοχος.

Έτσι, για καλή τύχη, γύρισαν πίσω οι αρχηγοί, δεν ξαναγύρισαν διότι έγιναν προβλήματα διαδοχής εκεί πέρα και τελικά η Ευρώπη τη γλίτωσε φθηνά.

Έτσι δεν συνεχίστηκε αυτή η επιθετικότητα της Χρυσής Ορδής και μπορούμε να πούμε ότι στην πραγματικότητα, τα μεγάλα προβλήματα της επίθεσης των διαφόρων μογκολικών και τορκομανικών ομάδων είναι περισσότερο τα προηγούμενα παρά η Χρυσή Ορδή, τουλάχιστον για την Ευρώπη.

Όχι για τη Ρωσία που είναι Ευρώπη αλλά είναι πιο ανατολικά.

Τώρα, από αυτό τον κύκλο των μεγάλων κινήσεων, έχουμε ένα μεγάλο σχήμα.

Κοιτάξτε τι συγκρούστηκαν.

Συγκρούστηκαν άνθρωποι της Στέπας, δηλαδή νομάδες κτηνοτρόφοι.

με ανθρώπους της γεωργικής επανάστασης του πιο προχωρημένου πολιτισμού για αυτή την περιοχή εδώ, που ήταν ο ελληνικός κόσμος εδώ, στην Βαλκάνια, ο λατινικός κόσμος, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δηλαδή.

Το θαύμα αυτών των αιώνων είναι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που δεν την λογαριάζουμε.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία όλα αυτά τα χτυπήματα τα άντεξε, επί χίλια χρόνια.

Ενώ η δυτική πλευρά διαλύθηκε.

Καρκινοβατούσε, έβρισκε δύσκολα το βήματισμό της.

Το Βυζάντιο δέχτηκε επιθέσεις και από τους Αβάρους και από τους Ούννους, και οι Μαγυάροι πήραν άλλη τροπή, χτύπησαν λιγότερο από τους Βησιγότθους, από τους Οστρογότθους, από γερμανικά φύλλα, όλα αυτά τα φύλλα, δέχθηκε χτυπήματα.

Οι Βησιγότθοι και Οστρογότθοι στην Ελλάδα, φτάσανε μέχρι τον Ελληνική Χερσόνησο μέχρι το τέλος.

Μέχρι την Πελοπόννησο σε χτυπήματα.

Οι Βίκινγκς επίσης χτύπησαν.

Τα νησιά του Αιγαίου.

Δεν έμειναν νησιά του Αιγαίου που να μην το λεηλατήσουν.

Μοναστήρι που να μην το λεηλατήσουν.

Το Άγιον Όρος.

Το Ρήμαξαν κυριολεκτικά.

Οι Βίκινγκς.

Οι Σαρακηνοί επίσης.

Όλες αυτές τις περιοχές.

Αλλά το Βυζάντιο άντεξε.

Αντιμετώπισε αυτές τις δυνάμεις και παρέμεινε σχεδόν αλώβητο.

Αναλογικά, εντυπωσιακά σταθερό.

μέχρι περίπου το 1.000% που αρχίζει η παρακμή του.

Αλλά και πάλι η παρακμή του Βυζαντίου είναι αργή, θα χρειαστεί άλλα 300 χρόνια για να πεθάνει ολότελα.

Τώρα, συγκρούστηκαν λοιπόν άνθρωποι της Στέπας, μόνο κτηνοτρόφοι, με προχωρημένους πολιτισμούς εδώ της Ανατολικής Μεσογείου, Ελληνικό και Ρωμαϊκό, με πολιτισμούς των δασών και των βουνών, που είναι οι γερμανικές ομάδες, οι οποίες μετείχαν τις Γεωργικής Επανάστασης.

Τα γερμανικά φύλλα είχαν και Γεωργία.

Δεν είναι ότι δεν είχαν Γεωργία, είχαν μπει στο επόμενο στάδιο.

Οι Σλάβοι είναι κάτοικοι των νερών και των δασών.

Επίσης και Γεωργοί.

Επομένως, οδός συγκρούστηκαν και αυτές οι ομάδες.

Και οι Άραβες, οι οποίοι είναι και αυτοί μέσα στο πανηγύρι αυτό, της βίαιης σύγκρουσης αυτών των αιών, οι οποίοι προέρχονται από την πιο αρχαίγονη πηγή της Γεωργίας.

Οι περιοχές από τις οποίες ήρθαν οι Άραβες, ήταν εκεί που, ως φαίνεται, ανακαλύφθηκε η Γεωργία.

Άρα, από εδώ ήρθαν, έτσι, εκεί δεν είναι η πηγή της Γεωργικής Επανάστασης.

Άρα οι Άραβες ήταν επίσης ένας λαός με ισχυρές πολιτισμικές ρίζες.

Εν πάση περιπτώσει, εδώ συνέκλιναν όλα αυτά.

Πρέπει να σας πω ότι αυτή η εξέλιξη του στοιχείου των Γερμανών, των Γερμανών που σας είπα πριν, των Σλάβων μ’ άλλον τρόπο, επηρέασε πολλά.

Ας πούμε, οι Γερμανοί είχαν ως θεούς τον Όντιν, τον Θωρ, και τα ονόματα της εβδομάδας, δεν θυμάμαι αν σας το είπα, Στα Αγγλικά είναι, στα Γερμανικά επίσης, Montag, Monday, που είναι Odinday.

Μέσα στο Monday είναι η λέξη Odin, ο Θεός Odin.

Η day, η ημέρα του Odin.

Third day είναι Torsday, δηλαδή η ημέρα του Tór.

Οι ημέρες της εβδομάδας στην αγγλική γλώσσα είναι θεοί των Βίκινγκς, δηλαδή αρχέγονοι γερμανικοί θεοί.

Γιατί είναι οι γερμανικές θεότητες πριν γίνουν οι Γερμανοί χριστιανοί, γιατί έγιναν χριστιανοί.

Τώρα, από αυτό το μεγάλος εξελίξεις, ποιο κομμάτι βγήκε ωφελημένο; Στην Δυτική Ευρώπη, οι Γερμανοί, θα έλεγε κανείς, και οι Σλάβοι.

Το είπαμε επανειλημμένα.

Ενισχύθηκε η θέση τους και η δημογραφική τους διάχυση.

σε αντίθεση με τους Κέλτες που σας θυμίζω, που σχεδόν χάθηκαν από προσώπου γης.

Θυμάστε, το αναφέραμε στο προηγούμενο μάθημα, ένα με σημαντικό υπόστρωμα ανθρώπινο, χάθηκε από προσώπου γης, έμειναν λίγα υπολείμματα, για να τα θυμάται κανείς.

Από τους ανθρώπους της Στέπας, ποιος βγήκε κερδισμένος, ποιος αναδείχθηκε πιο ισχυρός.

Οι Μογγόλοι ή οι Τουρκομάνοι στην ιστορία έτσι όπως κύλησε.

Οι Τουρκομάνοι λέτε όλοι και έτσι είναι.

Ενώ οι Μογγόλοι ήταν οι πιο σκληροτράχηλοι της Στέπας, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα έμειναν περιορισμένοι τελικά στα εδάφη τους.

Ποιοι τους ξεδόντιασαν τους Μογγόλους και γενικά τους μια ζώνη των ανθρώπων της Στέπας, οι Ρώσοι.

Οι Ρωμανόφ.

Η δυναστεία των Ρωμανόφ.

Και λίγο πριν από τους Ρωμανόφ, ο Ιβάν ο τρομερός.

Διότι οι Ρώσοι, εκεί γύρω στο 1580-1990, απεφάσισαν να κατακτήσουν την Ασία, τις περιοχές των Μογγόλων και των Τουρκομάνων, γιατί έλεος πια με δάφτους.

Θα τους κατακτήσουμε για να μη μας ρημάζουν.

Η αλήθεια είναι ότι είχε αλλάξει και ο τρόπος πολέμου μετά το 1500, όπως και τα όπλα που χρησιμοποιούνταν, τα πυροβόλα όπλα πλέον.

είχαν αλλάξει, είχε αλλάξει ο τρόπος πολέμου και οι άνθρωποι της Στέπας ήταν καλοί στον πόλεμο με τόξα.

Όπλα, τέτοια όπλα είναι για τους δειλούς, δεν είναι για άντρες.

Διότι τι θα πει ένα όπλο, το πατάς και σκοτώνει πέρα αυτό, δεν θέλει καμιά λεβεντιά.

Είναι για δειλούς.

Ναι, δειλούς, δειλούς, αλλά οι άλλοι πλέον υπερέχουν σε αυτό το σημείο και δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν σε αυτή την εξέλιξη.

Δεν μπορούσαν.

Οι Μογγόλοι τουλάχιστον, που ήταν οι πιο παραδοσιακοί των στεπών, άρα και οι πιο άγριοι.

Από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι, όπως σας είπα, μετά το 1580, παίρνουν την απόφαση να επεκταθούν προς την Ανατολή και καταλαμβάνουν, αυτό είναι ένα επίτευγμα της ρωσικής ιστορίας, μέσα σε περίπου 40 χρόνια, ήδη δηλαδή στο 1630-40 έχουν καταλάβει, αν εδώ είναι τα Ουράλια, έχουν καταλάβει την περιοχή που σας δείχνω.

και σταδιακά την αυξάνουν, την αυξάνουν, την αυξάνουν και έτσι δημιουργείται η μεγάλη ρωσική αυτοκρατορία ήδη στο 1660-70 είναι τεράστια, το 1680-90 είναι ακόμη μεγαλύτερη και το 1700, δηλαδή μέσα σε 200 χρόνια, καταλαμβάνουν και την Αλάσκα.

Η Αλάσκα, δηλαδή σήμερα είναι η μεγαλύτερη πολιτεία της Αμερικής, η Αλάσκα ήταν ρωσική μέχρι το 1867.

Τώρα, τώρα, μέχρι πρόσφατα.

Ήταν ρωσική γη.

Γιατί τα λέμε αυτά σε αυτή τη συνάφεια, θα ξαναμιλήσουμε γι’ αυτά, διότι οι Ρώσοι κατέλαβαν τη Στέπα.

Ενσωμάτωσαν τη Στέπα στο βασίλειό τους και πλέον η Στέπα δεν μπορεί.

Τέλειωσε.

Τέλειωσε.

Έγιναν υποτελείς αυτής της μεγάλης αυτοκρατορίας.

Προσέξτε, όχι όλη η Στέπα όμως, διότι πολλοί Τουρκομάνοι ήδη είχαν ξεφύγει από τη Στέπα, από αυτές τις κινήσεις και είχαν κάνει αυτοκρατορίες αλλού.

Και έτσι, επειδή σωστά απαντήσαμε πριν, ποιοι ωφελήθηκαν οι Μογγόλοι ή οι Τουρκομάνοι.

Οι Τουρκομάνοι με απόσταση.

Εξ’ αυτού θα δούμε και τις επιτυχίες τους.

Ποιες επιτυχίες μπορούμε να πούμε των Τουρκομάνων.

Πολλές.

Καταρχήν διοίκησαν μεγάλα τμήματα της Κίνας, Τουρκομάνοι, το 500-600μΧ.

Επιπλέον, διοίκησαν την Ινδία, Τουρκομάνοι, από το 1000 μέχρι το 1800 περίπου μεταχριστών.

Όχι όλη την Ινδία αλλά το μεγαλύτερο τμήμα της βόρειας και κεντρικής Ινδίας.

Για περίπου 800 χρόνια η Ινδία διοικήθηκε από τουρκοκάπος δυνάμεις.

Λέω τουρκοκάπος γιατί και αυτοί καθώς κινούνταν προς το νότο αναμειγνύονταν και με άλλα στοιχεία.

Η πρώτη χώρα, η οποία απέκτησε της Εγγύς Ανατολής, η οποία απέκτησε τουρκική διοίκηση είναι το Αφγανιστάν.

Το Αφγανιστάν από το 950 μετά Χριστόν αποκτάται τουρκική δυναστεία που διοικεί την περιοχή αυτή για μεγάλο διάστημα.

Οι επόμενοι μεγάλοι παίκτες σε αυτή εδώ την περιοχή είναι οι Σελτζούκοι.

Οι οποίοι ήδη έχουν μετακινηθεί νοτιότερα από τη Στέπα και δρουν στο Αφγανιστάν, καταλαμβάνουν την Περσία και δημιουργούν και περιοχές του Ιράκ και δημιουργούν μία Σελτζουκική αυτοκρατορία γύρω στο 1050 μετά Χριστόν.

Και από εκείνη τους τη βάση στο Ιράκ στην Περσία κινούνται προς τα βόρεια, χτυπούν το Βυζάντιο το 1071, καταλαμβάνουν ένα μεγάλο τμήμα της Μικράς Ασίας και δημιουργούν μια Σελτζουκική αυτοκρατορία στη Μικρά Ασία.

Είναι η μάχη του Μαντζικέρτ, τι θυμάστε από τα σχολικά μας βιβλία το 1071, οι Σελτζούκοι Τούρκοι πλέον κατακτούν το μεγαλύτερο τμήμα της Μικράς Ασίας και ετοιμάζουν στην ουσία το έδαφος για ποιους; Τους Οθωμανούς Τούρκους που πρόκειται να δημιουργήσουν.

Αυτοί οι Οθωμανοί Τούρκοι θα είναι οι πιο πετυχημένοι από όλους τους Τουρκωμάνους που δημιούργησαν αυτοκρατορία.

Οι Οθωμανοί Τούρκοι και η Μουγγκάλ της Ινδίας είναι οι πιο επιτυχημένες τουρκικές δυναστείες που διοίκησαν σημαντικές περιοχές του κόσμου.

Άλλοι τους Τούρκους που έπαιξαν ρόλο, το πάω γεωγραφικά, στην περιοχή μας εδώ, είναι οι Μαμελούκοι Τούρκοι.

Οι Μαμελούκοι διοίκησαν την Αίγυπτο από το 1250 έως το 1517.

Ήταν οι Τούρκοι οι Μαμελούκοι, καταγωγής από τις Στέπες της Νότιας Ρωσίας, ανάμιχτοι με Σλάβους και αυτοί οι Μαμελούκοι έγιναν διάσημοι στην εποχή τους και θαυμαστή στην εποχή τους διότι το 1258 πάμε στην εποχή του 13ο αιώνα την εποχή της χρυσής ορδής δηλαδή ο Τζένγκις Χαν έχει πεθάνει αλλά ο Γκοντάη και οι διάδοχοί του είναι και εκείνη πολύ δυνατή το 1258 που η Χρυσή Ορδή ρημάζει το Σύμπαν και το καταλαμβάνει, ο Χαν των Μογγόλων στέλνει στη Βαγδάτη, που ήταν σπουδαία πόλη, κάποιους απεσταλμένους για να ζητήσει την παράδοση και τις κάποιες διαπραγματεύσεις, να απαιτήσει διάφορα σημεία της Περσίας, του Ιράκ, του σημερινού Ιράκ.

Ο ηγεμόνας της Βαγδάτης, για κακή του έμπνευση, συλλαμβάνει τους απεσταλμένους του Τζεγκίσχαν, του Γκάν, δεν θυμάμαι, ήταν ο Γκοντάη, και τους σκοτώνει.

Αποτέλεσμα ήταν, η Χρυσή Ορδή πήρε απόφαση, δεν θα μείνει ένας ζωντανός.

Τέλειωσε αυτό.

Το 1258 λοιπόν η Βαγδάτη χτυπήθηκε από τη Χρυσή Ορδή.

Είναι ίσως από τις φοβερότερες καταστροφές πόλεων στην ανθρώπινη ιστορία.

Ισοπεδώθηκε, σφαγιάστηκε ολότελα και ο στρατός των Μογγόλων φαινόταν ανίκητος.

Έτσι κινήθηκε προς τα παράλια της Μεσογείου με στόχο να χτυπήσει την Αίγυπτο.

Αλλά οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου βγήκανε, κινήθηκαν προς το Ισραήλ, το σημερινό, στην περιοχή της Ναζαρέτ, σε μια τοποθεσία που λέγεται Αεν Τζαλούδ και περίμεναν τη φοβερή χρυσή ορδή.

Και το 1260, μετά από σχεδόν 50 τόσα χρόνια νικών αυτής της ορδής, Αυτής της ορδής για πρώτη φορά ητάται στην περιοχή της Παλαιστίνης, του σημερινού Ισραήλ.

Έτσι οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου αποκτούν πολύ μεγάλο κύρος γιατί νίκησαν τους την χρυσή ορδή.

Νίκησαν την χρυσή ορδή γιατί ξέραν να πολεμούν στη Στέπα.

Όντας Τούρκοι ήξεραν τη Στέπα.

Έτσι, απέναντι τους είχαν ανθρώπους στη Στέπα, Στέπα με Στέπα, στην περίπτωση αυτή, νίκησαν οι Τούρκοι.

Έτσι, έχουμε τους Μαμελούκους, έχουμε τους Σελτζούκους, έχουμε τους Μουγκάλ, στην Ινδία, έχουμε τους ΒΕΙ που έλεγξαν την Κίνα.

Στην νότια Ρωσία, σημερινή Ρωσία, δημιουργήθηκε, μεταξύ του 650 περίπου και του 950 για 300 χρόνια, μια αυτοκρατορία τουρκική από τους Χαζάρους Τούρκους.

Ήταν η αυτοκρατορία των Χαζάρων.

Ξεκινούσε εδώ περίπου από την Κασπία θάλασσα και ήταν μια μεγάλη αυτοκρατορία για 300 χρόνια.

Νομίζω ότι σας είπα στο προηγούμενο μας μάθημα ότι οι Χαζάροι ήταν Εβραίοι στο θρήσκευμα.

Σουρεάλ.

Σουρεάλ.

Συνήθως οι Τούρκοι όταν κατέβαιναν από τις στέπες, οι Τουρκομανοί, συναντώντας άλλες θρησκείες, ελκύονταν από το Ισλάμ, το οποίο και συναντούσαν πιο πολύ, τους ταίριαζε κιόλας γιατί είναι πολεμικό και αυτοί είναι πολεμιστές και έτσι οι Τούρκοι κατά κανόνα γινότανε Μουσουλμάνοι.

Αλλά αυτοί οι Χαζάροι Τούρκοι πέσανε πάνω σε κάτι ραβίνου, ακούσανε να τους λένε και αποφάσισαν να γίνουν Εβραίοι.

Και έτσι ήταν Τούρκοι-Εβραίοι.

Τι καταπληκτικούς συνδυασμούς μπορεί να έχει η ανθρώπινη ιστορία, την έχει.

Βέβαια, το αποκορύφωμα όλης αυτής της επιτυχίας των Τουρκομάνων είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διήρκησε περίπου 600 χρόνια, είναι πολλά, και διήκησε την εποχή της ακμής της που είναι ο δέκατος έκτος αιώνας.

Λέμε ότι το αποκορύφωμα της δύναμης των Οθωμανών είναι ο δέκατος έκτος αιώνας, είναι ο χρυσός αιώνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Σ’ αυτόν τον αιώνα βασίλεψε ο σπουδαίος τους Σουλτάνος, ο Σουλεημάν ο Μεγαλοπρεπής από το 1520 έως το 1566 και την εποχή του Σουλεημάν του Μεγαλοπρεπούς, να σας δείξω τα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Κοιτάξτε στο χάρτη.

Ας ξεκινήσουμε από την Ευρώπη.

Είναι αυτό.

Ήταν μια μεγάλη αυτοκρατορία.

Περίπου αντίστοιχη της Βυζαντινής σε μια από τις καλές φάσεις της περιόδου της.

Και αυτή η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως γνωρίζετε, μέχρι τώρα, τον 20ο αιώνα, το 1922, ήταν εν λειτουργία, φυσικά σε παρακμή, στα τελευταία της, και διάδοχος της είναι το τουρκικό κράτος σήμερα, που είναι ένα από τα μεγάλα κράτη της Ευρώπης.

σας λέω χρησιμοποιώ τον όρο Ευρώπη, διότι η Τουρκία είναι μια χώρα με πολύ μεγάλο πληθυσμό, όπως γνωρίζετε, είναι κοντά στα 70 τόσα εκατομμύρια κατοίκων και φυσικά οι περισσότεροι κάτοικοι της κατοικούν στην Μικρά Ασία, δηλαδή στο ασιατικό τμήμα, αλλά στο ευρωπαϊκό μικρό τμήμα που κατέχει, δηλαδή την ανατολική θράκη, κατοικούν περισσότερα από 15 εκατομμύρια άνθρωποι και εξ αυτού είναι η μεγαλύτερη χώρα των Βαλκανίων μόνο με τους κατοίκους του μικρού της ευρωπαϊκού κομματιού.

Είναι περισσότεροι από τους Έλληνες, περισσότεροι από τους Ρουμάνους, περισσότεροι από τους Βουλγάρους, περισσότεροι από τους Αλβανούς, μόνο το μικρό κομμάτι που έχει σήμερα στην Ευρώπη.

Το ευρωπαϊκό της κομμάτι.

Τώρα, δεν είναι μόνο αυτό η μόνη εξέλιξη που έφερε αυτή η ιστορία των ανθρώπων της Τέπα και η υπεροχή του τουρκομανικού στοιχείου που προέκυψε από αυτό.

Σε ποιες περιοχές μιλιούνται τουρκικές γλώσσες σήμερα; Σε ποιες χώρες ομιλούνται τουρκικές γλώσσες; αλλού κοντύτερες, εγγύτερες στη σημερινή τουρκική γλώσσα, αλλού λίγο πιο απομακρυσμένες, γιατί είναι πάντα στη στέπα.

Θέλετε να μου πείτε χώρες που μιλούν τουρκικά κάπως.

Το Αζερμπαϊτζάν.

Πολύ σωστά.

Που είναι το Αζερμπαϊτζάν είναι εδώ.

Εδώ, εδώ.

Δεν έχει το όνομά του.

Το έχει.

Ναι, ναι, έχετε δίκιο.

Ήταν λίγο πιο ψηλά.

Το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο είναι πάνω στην Κασπία, θάλασσα.

Ακουμπά την Κασπία.

Οι Αζέροι είναι πολύ κοντινοί στους Τούρκους και η γλώσσα των Αζέρων είναι…

Σχεδόν συνομιλούν με ευκολία αυτοί οι δύο λαοί.

Είναι πολύ κοντινές οι δύο αυτές γλώσσες.

Και η Τουρκία φυσικά έχει μεγάλη επιθυμία να έρθει η στιγμή που θα ενωθεί το Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία.

Έχει μεγάλες σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν, πάρα πολλές.

Και επειδή τα τουρκικά serial δεν γράφονται τυχαία, Στα σενάρια των τουρκικών σήριαλ πάντα υπάρχει ο ξάδελφος από το Αζερμπαϊτζάν, ο θείος ή θεία από το Αζερμπαϊτζάν, να στείλουμε και μια πίτα στην ξαδέλφη στο Αζερμπαϊτζάν.

Δηλαδή έτσι, en passant, να φαίνεται ότι η Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία είμαστε ένα πράγμα.

Δεν είναι τυχαίο, είναι μέσα στο πρόγραμμα αυτό το πράγμα.

Είπετε το Αζερμπαϊτζάν, άλλη χώρα πάει ο νους σας.

Το Τουρκμενιστάν, Τουρκμενιστάν τι θα είναι εδώ.

Άλλη χώρα, εκεί πέρα, άλλη χώρα.

Το Κύριγισταν, το Ουζμπεκισταν, το Καζακσταν.

λιγότερο το Τατζικιστάν, γιατί οι Τατζίκοι κατά κύριο λόγο είναι Πέρσες στην καταγωγή.

Μια στιγμή να τα δούμε στο χάρτη.

Κοιτάξτε το Καζακστάν.

Θεριό είναι το Καζακστάν.

Είναι μέσα στις 10 μεγαλύτερες σε έκταση χώρες στον κόσμο.

Δεν είναι πυκνό κατοικημένη χώρα, αλλά είναι πολύ μεγάλη.

Εδώ το Ουσμπεκιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν που σας είπα ότι είναι πιο πολλοί Πέρσες, το Τουρκμενιστάν.

Και τώρα το 1.5 της Κίνας σε έκταση, όχι σε πληθυσμό, επίσης κατοικείται από Τούρκους.

Ποια είναι η περιοχή που κατοικείται από Τούρκους, την Κίνα.

Είναι αυτή εδώ, δηλαδή το δυτικό κομμάτι της Κίνας.

Αυτό που στην ουσία μετέχει της Στέπας.

Αυτή η περιοχή που σας δείχνω είναι η μεγάλη επαρχία της Κίνας από πλευράς εκτάσεως.

Από πλευράς πληθυσμού δεν είναι πυκνοκατοικημένη και οι κάτοικοί της, ιστορικά αυτής της περιοχής, Είναι Τούρκοι και ανήκουν σε μια Τουρκική φυλή που λέγεται Ουγγούρ.

Στα ελληνικά τους λέμε Ουγγούρους Τούρκους.

Αυτοί οι Ουγγούρ Τούρκοι είναι Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.

Και στον 20ο αιώνα, τα τελευταία 50 περίπου χρόνια, έχουν πόλεμο ανεξαρτησίας.

Ενάντια στην Κίνα.

Έχουν δημιουργήσει αντάρτικο κίνημα.

Κάθε τόσο διαβάζει κανείς στα ψηλά των εφημερίδων, χθες στην περιοχή του Συγγιάνγκ, Τούρκοι αυτονομιστές ανατίναξαν αστυνομικό σταθμό, ξήλωσαν σιδηροδρομικές τροχιές, ανατίναξαν υδροηλεκτρικό σταθμό.

κάνουν δηλαδή δολιοφθορές εναντίον των Κινέζων, αποσκοπώντας τη δημιουργία ανεξάρτητου Xinjiang, μέχρι σήμερα, τώρα που μιλάμε.

Βέβαια η Κίνα, για να αντιμετωπίσει αυτό το κίνημα του Xinjiang, τα τελευταία 15 κυρίως χρόνια, κάνει κάτι απλό.

Στέλνει Κινέζους.

Τους έχει άφθονους.

Η περιοχή του Xinjiang δεν αντέχει πολύ πληθυσμό γιατί δεν είναι παραγωγική, γι’ αυτό ήτανε ολιγάνθρωποι.

Αλλά τώρα με τα μέσα που έχουν τα κράτη δεν χρειάζεται να είναι παραγωγική αυτή η περιοχή, στέλνονται τρόφιμα απαλού.

Έτσι η Κίνα τα τελευταία χρόνια κτίζει τεράστιες συγκροτήματα και στέλνει και στέλνει και στέλνει Μήπως και σταματήσει τις κακές εξελίξεις που θα μπορούσε να φέρει το πράγμα.

Περιττό να σας πω ότι είναι κοινό μυστικό γενικώς ποιος χρηματοδοτεί, ποιος στέλνει όπλα στους ουγγούρ Τούρκους.

Οι Τούρκους, ου μην αλλά, γκρίζοι λύκοι, επίσης, φεύγουν από την Τουρκία και ενισχύουν το πατριωτικό αγώνα των Ουγγούρ.

Δηλαδή, ποια είναι η ζώνη που ακούγονται τα τουρκικά σήμερα; Τώρα που μιλάμε είναι από εδώ, αυτό, αυτό και αυτό είναι το περίφημο τουρκικό τόξο, όπως λέγεται.

Το τουρκικό τόξο το μαθαίνουν όλα τα παιδιά στου ασχολίας της Τουρκίας.

Είναι…

στην πρώτη σελίδα κάθε σχολικού βιβλίου είναι το τουρκικό τόξο, δηλαδή πού είναι οι Τούρκοι.

Και όπως καταλαβαίνετε, ένα από τα όνειρα της Τουρκίας σήμερα, όπως γνωρίζετε, η Τουρκία τα τελευταία 30 χρόνια είναι σε οικονομική άνοδο, πολιτιστική, διπλωματική άνοδο.

Επομένως οραματίζεται τη μεγάλη Τουρκία, η οποία θα ξεκινάει από το Σινγιάνγκ και θα φτάνει μέχρι την Ουγγαρία.

Γιατί; Γιατί οι Ουγγουροί ήταν Μαγυάροι που έχουν μακρινή συγγένεια με τους Τούρκους.

Βέβαια σε αυτό το στόχο των μεγαλοϊδεατών ας πούμε της Τουρκίας που είναι πολύ ζωντανό εκεί και σήμερα ίσως ακόμα πιο πολύ.

Δεν είναι τα πράγματα έτσι στρωμένα, διότι σε αυτές τις χώρες που σας έδειξα, Καζακστάν, Τουρκμενιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, ναι μεν οι ντόπιοι κάτοικοι, οι παραδοσιακοί κάτοικοι είναι τουρκικής καταγωγής, αλλά δεν κατοικούν μόνο αυτοί, κατοικούν και άλλες φυλές και κυρίως κατοικούν και Ρώσοι.

ποσοστά Ρώσων, όχι μικρά ποσοστά, όχι βέβαια πλειοψηφικά, αλλά όχι μικρά ποσοστά, γιατί Ρώσοι, γιατί αυτές οι περιοχές που δείξαμε στο χάρτη, μέχρι το 1989, που έπεσε το κομμουνιστικό καθεστώς την Σοβιετική Ένωση, ήταν τμήματα της Σοβιετικής Ένωσης, Ήταν σοσιαλιστικές δημοκρατίες όπως λέγονταν.

Σοσιαλιστική δημοκρατία του Κιργιστάν, σοσιαλιστική δημοκρατία του Ουσμπεκιστάν.

Θα τα θυμάστε όσοι έχουμε μια ηλικία.

Έπεσε το κομμουνιστικό σύστημα το 1989 και αμέσως αποκολλήθηκαν, ανεξαρτητοποιήθηκαν από την Ρωσία, από τη Σοβιετική Ένωση, 15 χώρες.

Κοιτάξτε να δείτε, η Ρωσία των τσάρων, τον οποίο κληρονόμησαν και οι κομμουνιστές με θέα το 1917, ήταν τόσο μεγάλη, τόσο ασύλληπτα μεγάλη χώρα, που ενώ το 1989 ανεξαρτητοποιήθηκαν τόσες πολλές χώρες, θα σας τις δείξω στο χάρτη, η Ρωσία παραμένει με άνεση η μεγαλύτερης έκταση χώρας στον κόσμο.

Είναι εντυπωσιακό αυτό το πράγμα.

Κοιτάξτε ποιες χώρες αποκολλήθηκαν από την Σοβιετική Ένωση.

Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Βεσαραβία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Καζακστάν, Ουσμπεκισταν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, και βέβαια και η Μογγολία που την είχαν χωρίσει με τους Κινέζους.

Ενώ λοιπόν απεμακρύνθηκαν αυτές οι χώρες από την περιφέρεια της Ρωσίας, παρόλα αυτά η Ρωσία σήμερα εξακολουθεί να είναι η πιο μεγάλη χώρα στον κόσμο.

Τα είπαμε όλα αυτά για να κάνουμε τον κύκλο των πραγμάτων και να δούμε πως από όλοι αυτοί το έπος της Στέπας, εκείνοι που είναι οι πιο επιτυχημένοι είναι η τουρκική πλευρά και η ίδια η χώρα σήμερα της Τουρκίας, η οποία διεκδικεί τον πολιτιστικό και πολιτικό έλεγχο της Στέπας.

Αυτό θα φανεί.

Δεν θα ζούμε ίσως να το δούμε.

Μπορεί να γίνει, μπορεί να μη γίνει.

60 χρόνων, όσοι είστε νότοι λοιπόν εδώ, μπορεί να δείτε αν θα γίνει ή δεν θα γίνει.

Το έχω πει ορισμένες φορές.

Αν είχα ερωτηθεί κάποτε μαζί με φίλους, τι θα θέλα να μου συμβεί όταν πεθάνω και αν τύχει και πάω στον παράδεισο ρε παιδί μου λέω, αν δεν με βάλει ο Θεός τα καζάνια να βράζω αιωνίως και με ρωτήσει κιόλας, τι θέλεις κορίτσι μου να σου κάνω…

παραλογισμοί τώρα.

Θα του έλεγα, Θεούλη μου, θέλω ένα παραθυράκι.

Να κοιτάω τις εξελίξεις, όχι να επέμβω.

Να επέμβω είναι δικιά σου δουλειά, δεν μπορώ εγώ να επέμβω.

Αλλά να δω πού θα πάει το πράγμα.

Αυτό θα το ήθελα, έτσι, η κουτσομπόλα του…

του υπερπέραν θα είμαι εκεί πέρα από το φινιστρίνι.

Κτυπήστε εσείς παλαμάκια μήπως ο Ύψιστος…

σας βάζω για μέσο.

Λοιπόν, αυτός ήταν ο κύκλος που ήθελα να σας εκθέσω των πραγμάτων, αλλά δεν θα φύγουμε από τα πράγματα, Γιατί έχουμε αφήσει ένα μεγάλο θέμα πίσω.

Μα πολύ μεγάλο.

Προσέξτε να δείτε ποιο.

Θα ξαναγυρίσουμε στην ώρα που η δυτική Ευρώπη είναι στο μπλέντερ.

Έχουν χτυπήσει οι Ούννοι, έχουν χτυπήσει οι Άβαροι.

Και εκεί στο 800 μετά Χριστόν ο Καρλομάγνος δημιουργεί αυτή την εμβληματική Γερμανική αυτοκρατορία της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του Γερμανικού έθνους.

Ο Καρλομάγνος όπως και οι άλλοι Φράγκοι που είχαν κάνει βασίλεια και οι Βησιγότθοι που είχαν κάνει βασίλεια και οι Βάνδαλοι που είχαν κάνει βασίλεια είχαν μια αχίλλειο πτέρνα.

Τα γερμανικά φύλλα έχουν μία δυνατή πτέρνα και μία αδύνατη πτέρνα.

Το δυνατό τους στοιχείο είναι ότι στο εσωτερικό τους έχουν τρομερή επιθαρχία και τηρούν τους κανόνες της φυλής, στο εσωτερικό της φυλής.

Όμως η μεγάλη τους αδυναμία είναι το έθιμό τους που λέει, μοιάζει κατά κάποιο τρόπο δημοκρατικό ως έθιμο, θα το ακούσετε, αλλά διασπά τα κράτη που δημιουργούν.

Το αρχαίο γερμανικό έθιμο διαδοχής ήταν, πεθαίνει ο ένας ηγεμόνας, η περιοχή του διαμοιράζεται οπωσδήποτε σ’ όλους τους τους γιους.

Αποτέλεσμα ήτανε α, να κατασπώνται αυτές οι, να μην είναι μεγάλα τα εδάφη, εξ’αυτού πιο ευάλωτα.

Και δεύτερο να είναι ευάλωτα και σε εδώ αδελφικές συγκρούσεις, διότι εγώ όχι εσύ, εγώ εκείνη την περιοχή, όχι εγώ την άλλη, και εξ’αυτού τα Γερμανικές επικράτιες δεν μπορούσαν να κρατηθούν για πολύ, είχαν αυτή την αχίλλειο πτέρνα.

Το άλλο που συνέβη ήταν ότι τα χτυπήματα των Βίκινγκς που ήρθαν μετά το 800, ξανά διέλυσαν και δημιούργησαν μεγάλο πρόβλημα στην Ευρώπη.

Εκεί που οι Φράγκοι πήγαιναν να στήσουν μία κατάσταση, Να ξανά, μάνα, πάλι Γερμανοί, οι οποίοι ρημάζανε ιδιαιτέρως τα αδέλφια τους τους Γερμανούς, τα διάφορα άλλα Γερμανικά φύλλα.

Τα Γερμανικά φύλλα μεταξύ τους ήταν αδυσώπητα, οπότε υπήρχε ξανά μια μεγάλη αναστάτωση.

Αναστάτωση στην αναστάτωση, ό αναστάτωση, τι θα προκύψει εκεί, στο 700, στο 800, στο 900 μετά Χριστόν, Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει χάσει κάθε ακμή αστικής ζωής.

Η Μεγάλη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στο 200 ας πούμε μετά Χριστόν που ακόμη ήταν στις δυνάμεις της τις ισχυρές, ήταν θρυλική για τις πόλεις της, όχι μόνο για τη Ρώμη που ήταν μια καταπληκτική πόλη, Αλλά και τη Θεσσαλονίκη και την Έφεσσο και τις περιοχές προς τα ανατολικά και τη Δαμασκό και πόλεις της Ιταλίας κτλ.

Με την καταστροφή της Ρώμης, την καταστροφή όλης της πολιτικής συνοχής αυτής της αυτοκρατορίας, τα χτυπήματα των Ούννων κτλ.

Τι συνέβη; Συντρίφτηκε κάθε αστική ζωή.

Και η Ρώμη.

Έμεινε ένα ρημαδιό.

Τίποτα άλλο.

Ένα ρημαδιό.

Δεν ήταν…

Α, δεν υπάρχει στη Δυτική Ευρώπη πλέον μια πόλη που να αξίζει το όνομα της πόλεως.

Ήταν κάτι ψωραλέες περιοχές που ίσα ίσα ζούσαν, οι περισσότεροι κάτοικοι είχαν φύγει από τις πόλεις, Δεν υπήρχε ούτε εμπόριο, ούτε…

Κανείς δεν τολμούσε να κάνει εμπόριο.

Τι μπορεί να κάνει…

άμα έβγαινε στις πεδιάδες, στους δρόμους…

για να κινηθείς από τη μια πόλη στην άλλη, ήταν βέβαιο…

ότι κάποιος θα σε σφάξει.

Δεν υπήρχε περίπτωση.

Ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που περιφερόταν, ήταν τέτοια η ανασφάλεια…

τέτοια η έλλειψη…

η έλλειψη οποιασδήποτε επιτήρησης του πράγματος…

που δεν υπήρχε περίπτωση να αναπτυχθεί τίποτε.

Τι συνέβη δηλαδή, η δυτική Ευρώπη έγινε γεωργική περιοχή ξανά.

Μόνο γεωργία.

Μόνο γεωργία.

Δεν είναι λίγο η γεωργία, αλλά και αυτή η καψερή γεωργία που αναπτύχθηκε δεν μπορούσε να είναι εμπορική η γεωργία, ήταν γεωργία αυτοσυντήρησης.

Ίσα-ίσα να φας άντε να πλήγω στο πιο κοντινή περιοχή κάτι να κάνεις.

Δηλαδή η οικονομία ήταν σε σημείο πολύ χαμηλό.

Και το κύριο πράγμα το οποίο απασχολούσε, τη δυτική επαναλαμβάνω, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν το γνώρισε αυτό το πράγμα.

Δηλαδή το Βυζάντιο δεν έχασε τις πόλεις του.

Η Κωνσταντινούπολη παρέμενε, όχι πόλη, εμβληματική πόλη.

Η Θεσσαλονίκη, η Αδριανούπολη, πόλεις ισχυρότατες, ατσαλένιες.

Δεν έχασε το αστικό της τοπίο η Ανατολική Ρωμαϊκή, η Δυτική συντριφτική.

Έξ’ αυτού, επειδή όλα πλέον μετρούσαν με τη Γη.

και ο πλούτος μετρούσε με τη γη, αυτός ο πλούτος, και η κοινωνική ισχύς μετρούσε με τη γη, δηλαδή μέτραγες αν είχες γη.

Αν δεν είχες γη δεν ήσουν τίποτα.

Δεν πάνε να είχες ακίνητα σε κάποια ερειπωμένη πόλη, κανείς δεν σε το λάβω, δεν είναι υπόψη του.

Εξ’ αυτό, αν παίρναμε τη μηχανή του χρόνου και προσγειωνόμασταν σε ένα χωράφι, σε μια αγροτική περιοχή, τι να πω, του σημερινού Βελγίου, της σημερινής Αυστρίας.

Και συναντούσες γεωργούς.

Θα τους έλεγες ποιο είναι το πρόβλημά σου, ποιο είναι το πρόβλημα, νούμερο ένα ρε παιδί μου, που αισθάνεσαι, Κοιτάξτε, τι θα απαντούσα.

Δε με νοιάζει να μην έχω να φάω.

Ας φάω ποντίκια, ας φάω χόρτα.

Ασφάλεια θέλω.

Να ξέρω ότι θα ξημερώσει αύριο και δεν θα σφαγώ.

Δεν θα βιαστεί η γυναίκα μου, δεν θα σφαγούν τα παιδιά μου.

Θέλω ασφάλεια.

Έχω κουραστεί από αυτό το πράγμα, από αυτή τη βία που έρχεται από παντού και κανείς δεν μπορεί να με ασφαλίζει.

Από αυτή την ανάγκη ασφαλείας, όπως σας είπα και στο προηγούμενο μάθημα, με αυτό νομίζω που χαιρετιστήκαμε, προέκυψε το φεουδαρχικό σύστημα.

Ήταν ένας συνδυασμός των πραγμάτων.

Διάλυση της υπαίθρου, ανασφάλεια, δύναμη του γερμανικού στοιχείου, που όμως δεν είναι συμπαγής.

Ο Καρλομάγνος και οι δικοί του κράτησαν μια αυτοκρατορία μετά, οι Γερμανοί έσπασαν σε πολλά πολλά μικρά, μικρές επικράτειες.

Τι είναι το φεουδαρχικό σύστημα; Είναι ένα σύστημα που συνδυάζεται με δύο στοιχεία.

Τον έλεγχο της γης, ενός τεμαχίου γης, από έναν γαιοκτήμονα, του φεουδάρχης εξού και το φεουδαρχικό σύστημα, που αυτός όμως ζει μέσα σε μία κοινωνική συνθήκη που πρέπει να δηλώνει υποτέλεια σε άλλους ισχυρότερους γαιοκτήμονες και αυτοί σε άλλους ισχυρότερους γαιοκτήμονες.

Γενικά το φεουδαρχικό σύστημα συνδυάζεται με την έννοια της υποτέλειας.

Όχι υποταγής, έχει μια διαφορά.

Υποτέλεια.

Ας πάρουμε έναν φέουδο.

Κοιτάξτε, αυτό που θα σας πω είναι το πολύ χοντρικό.

Γιατί έχει χίλιες όψεις αυτό το σύστημα.

Δεν είναι το ίδιο, μπορούσε από μια περιοχή στην άλλη να έχει κάποιες διαφορές.

Αλλά χοντρικά είναι αυτό.

Σε ένα φέουδο κατοικούν α, χωρικοί και δ, ο φεουδάρχης.

Σωστά.

Μπορούσες αυτό το φέουδο να υπάρχουν ένα, δύο, δέκα, εκατό χωριά.

Η χωρική αυτών των χωριών είναι δουλοπάρικη του κτήματος.

Δεν είναι δούλη.

με ένα από τα συμπτώματα της καταστροφής του προηγούμενου καθεστότος πραγμάτων, δηλαδή της διάλυσης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, είναι το τέλος της δουλοκτησίας.

Σταματά, στη Δυτική Ευρώπη, είναι η έννοια του δούλου.

Αν και υπάρχουν δουλοπάζαρα, δηλαδή οι Ιταλοί κάνουν σκλαβοπάζαρα σε διάφορα σημεία ως επιχείρηση.

Εν πάση περιπτώσει, ο δουλοπάροικος δεν είναι δούλος.

Είναι ένας αγρότης ο οποίος ανήκει στο κτήμα.

Δηλαδή, αν το κτήμα αλλάξει χέρια, αλλάζουν πάνε πακέτο μαζί.

Τα χωριά δηλαδή πάνε πακέτο.

και εξαφού και οι χωρικοί των χωριών.

Αυτοί τώρα έχουν τα δικά τους χωριά, τα οποία είναι ψωροχώρια από άποψη.

Τι εννοώ με αυτό.

Τα σπίτια κατασκευάζονται με ό,τι πιο φθηνό και γρήγορο για το λόγο που θα σας εξηγήσω.

Ο Φεουδάρχης έχει υποχρέωση να κτίσει τουλάχιστον ένα κάστρο, αν εξαρτάται από την έκταση του Φεούδου.

Σε καίριο σημείο, που να είναι και οχυρό το σημείο και να είναι σε καλές αποστάσεις από τα χωριά.

Αυτά είναι δική του δουλειά να κάνει ο Φεουδάρχης, να κτίσει κάστρο.

Προσέξτε, όχι κάστρο όμως μόνο έναν πύργο, αλλά κάστρο που να έχει τείχη και να επιτρέπει μέσα σε αυτά τα τείχη να υπάρχει μια μικρή πολιτεία.

Αυτά είναι τα περιθυμαμπούργ που πάμε στην Ευρώπη και είναι σαν κουκλίτσες πανέμορφα μεσαιωνικά δρομάκια μέσα σε περιτειχισμένα τείχη.

Αυτά έμειναν.

Γιατί πολλοί στα κρατήσανε σε αυτές τις χώρες.

Γιατί υπάρχουν κτισμένα σπιτάκια και συνοικίες μέσα σε αυτό το περιφραγμένο σημείο, α, για να κατοικεί ο Φεουδάρχης, να κατοικούν οι υπάλληλοί του κτλ.

Και δεύτερον, όταν θα έρθει η ώρα του κινδύνου, αυτό είναι το σημαντικό, οι χωρικοί αμέσως πρέπει να εγκαταλείψουν τα χωριά τους, να τρέξουν να μπουν στα κάστρα, να κλείσει η πόρτα του κάστρου και να αρχίσει η άμυνα εναντίον των επιτεθειμένων, όποιοι και να ήταν αυτοί, ομάδες ληστών, ομάδες Γότθων, ομάδες Ούννων, ομάδες Μαγυάρων, Ο Πιάρον οποιοσδήποτε ερχόταν, δεν το ρωτούσες κιόλας.

Πριν καταλάβεις ποιος είναι, σε είχε σφάξει. Η φιλομάθειά σου έμενε στο δευτερόλεπτο, είχε μείνει πίσω.

Έτσι, μέσα τώρα στο κάστρο, ποιος θα δώσει τις μάχες.

Α, ο Φεουδάρχης, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι ένοπλος, Άλλος έχει ο ίδιος αλκή στρατιωτική.

Δεύτερον οι χωρικοί, οι οποίοι καψεροί, ό,τι μπορούν κάνουν και βοηθούν, δεν είναι στρατιώτες, αλλά ό,τι μπορούν κάνουν να βοηθήσουν, γιατί τους συμφέρει να βοηθήσουν, γιατί απ’ έξω καίγονται τα χωριά τους.

Δεν υπήρχε περίπτωση τα χωριά τους, θα γινόταν στάχτη και μπούρμπερη, θα έμπαιναν μέσα οι λεηλάτες, δεν θα έμενε τίποτα.

αλλά το είχαν πάρει απόφαση ότι τα σπίτια μας είναι παροδικά, πότε είναι, πότε δεν είναι.

Προσέξτε τώρα να δείτε.

Στις υποχρεώσεις του φεουδάρχη ήταν να διαθέτει ένοπλο σώμα επαγγελματιών στρατιωτών, τους οποίους και να χρηματομισθώνει, να τους πληρώνει, να συντηρεί τα άλογά τους, τα πανοπλίες τους, τα ακόντια τους κτλ.

Ποιοι είναι αυτοί; Οι ιππότες.

Οι ιππότες του Μεσαίωνα.

Αυτοί κατοικούν μέσα στο κάστρο και όταν έρθει η ώρα του κινδύνου, είναι οι επαγγελματίες στρατιώτες.

Αυτοί δίνουν το στίγμα, αυτοί καθοδηγούν πως θα αμυνθώ, πως θα χτυπήσω, τι θα κάνω.

Τώρα, οι αγρότες καλλιεργούν το κομματάκι στο χωριό τους, γύρω από το σπιτάκι τους, το οποίο καίγεται κάθε τόσο.

Έχουν μια μικρή γη και έχουν τα λαχανάκια τους, μια κοτούλα, πέντε προβατάκια και μια κατσικούλα.

Κάθε χωριό γύρω-γύρω είχε κοινοτική γη, δηλαδή ένα τμήμα που ανήκε στο χωριό για να το εκμεταλλεύετε και ολότ’ άλλο ήταν η μεγάλη έκταση, ήταν του Φεουδάρχη, την οποία την καλλιεργούσαν οι Γεωργοί.

Αλλιώς δεν μπορούσαν να ζήσουν.

Οι Γεωργοί από αυτό το κομμάτι που καλλιεργούσαν, το μεγαλύτερο ποσοστό του προϊόντος, το δίνανε στο Φεουδάρχη.

Κρατούσαν ένα μικρό ποσοστό από αυτό για να μπορέσουν να ζήσουν.

Στην πραγματικότητα ήταν ένας, όχι μόνο και σαν φόρος που πλήρωναν στον Φεουδάρχη, Ήταν υποχρεωμένοι να παρέχουν στον Φεουδάρχη εργασία.

Αγγαρείες δηλαδή.

Πληρώναν φόρο σε είδος και φόρο σε εργασία.

Διότι όταν ο Φεουδάρχης ήθελε να επισκευάσει τα τείχη, ποιος να τα επισκεύαζε; Οι χωρικοί.

Ελάτε να το κάνετε.

Ήθελε να κάνει μια γέφυρα, ελάτε να το κάνετε.

Άρα υπήρχε και αυτό που λέμε αγγαρείες.

Τώρα οι φεουδάρχες έχουν αυτές τις υποχρεώσεις, έχουν αυτά τα δικαιώματα, αλλά ανήκουν σε ένα σύστημα.

Δηλαδή, βγητονικοί φεουδάρχες ανήκουν κατά κάποιο τρόπο σε έναν ισχυρότερο φεουδάρχη, ο Φεουδάρχης, ο οποίος και τους θεωρεί αυτονόητο ότι εκείνος έχει τον κύριο λόγο στις αποφάσεις, ιδιαίτερα όταν θα έρθει μια πολύ δύσκολη περίσταση.

Διότι μικρο-ομάδες καταστροφικές χτυπούσαν το κάθε Φέουδο, αλλά όταν έφτανε ένας μεγάλος κίνδυνος, ο Κώδης, μεγάλος στρατός, τότε ήταν σπουδαίο να συντονιστούν οι δυνάμεις περισσότερων φαιούδων για να, καλώς πάντων, έχουν περισσότερες δυνατότητες να το αντιμετωπίσουν.

Για να συμβεί αυτό, υπάρχει αυτό που σας είπα, η υποτέλεια, δηλαδή δέχεται ο πιο αδύναμος Φεουδάρχης να είναι υποτελής στον ανώτερο.

Ο ανώτερος στον ανώτερο, ο ανώτερος στον ανώτερο, ο ανώτερος στον ανώτερο.

Και αυτό είναι η περίφημη πυραμίδα της υποτέλειας στην Μεσεωνική Δύση.

Μέσα δηλαδή στα Φέουδα, τα ισχυρά πρόσωπα είναι ο Φεουδάρχης και η οικογένειά του, είναι οι ιππότες κατά κάποιο τρόπο, είναι ο Κλήρος, οι δυο δηλαδή δυνάμεις ή περισσότερες Και βέβαια, ανά περιοχή εκείνος ο οποίος έχει τον έλεγχο των πραγμάτων και κάποιες φορές αυτός που έχει τον έλεγχο των πραγμάτων θεωρεί ότι και η γη όλη αυτή, κατά κάποιο τρόπο, του ανήκει και των άλλων φέουδων αυτό κάνει την πυραμίδα που σας έλεγα και από αυτή προκύπτουν και οι τίτλοι Βαρώνος, Δούκας, που μέχρι σήμερα, ας πούμε, υπάρχουν κατά κάποιο τρόπο στην ευρωπαϊκή ζωή, ανάλογα με το επίπεδο της ευγενίας στο οποίο βρισκόσουν.

Αυτή η πυραμίδα δεν ήτανε σταθερή, γιατί μπορούσε κάποιο Φεουδάρχης να εκπέσει, να χαθεί το κύρος του, να γίνει κατώτερος, άλλος να γίνει ισχυρότερος.

Και γενικά, παρότι υπήρχε αυτή η αλλεπάλληλη υποτέλεια, κάθε τόσο οι φεουδάρχες της πυραμίδας, ας πούμε, μαζεύονταν σε ένα από τα φεούδα, γύρω από ένα τραπέζι εκεί πέρα τρώγανε κανένα αρνί και πίνανε κρασιά, και φανταστείτε τώρα βαρβατίλα δεν το συζητάμε μεσαίωνας.

Και τι κάνουμε και συζητούσαν τέλος πάντων τα προβλήματά τους εκεί πέρα τό ‘να τ’ άλλο και φυσικά μέσα σε αυτό το σχέδιο λέγανε επικυρώνονταν οι ισχύς του ισχυροτέρου ή όχι.

Όχι.

Υπήρχε ο τίτλος του βασιλιά, αλλά δεν ήταν ισχυρός τίτλος, διότι δεν ήταν δυναστεία, μπορούσε να αλλάξει αυτός ο οποίος, δηλαδή, στην ίδια πάλι γύρω από τα αρνιά, μπορεί να αποφασίζανε ότι όχι, αυτός έχει αυτόν τον τίτλο, γιατί μας είναι χρησιμότερος, είναι εγώ, για διάφορους λόγους.

Εξ’αυτού πραγματική βασιλείς, δηλαδή που πλέον ξανά αναδύθηκαν, με συνέχεια πλέον διαδοχής, θα είναι πρώτη η Καπέτι.

Η Καπέ είναι η πρώτη πραγματικά γαλλική δυναστεία βασιλέων, μετά το 987.

987.

Λέγονται «καπέτι» στα ελληνικά, διότι γράφονται με «τε» στο τέλος.

«Σι, α, πι, ε, τε».

Και στα γαλλικά το «τε» στο τέλος δεν προφέρεται, αλλά στα ελληνικά εμείς το προφέρουμε με πάθος, ρε παιδί μου.

Και έτσι δεν τους λέμε «καπέ», τους λέμε «καπέτους».

Αρχίζει δηλαδή εκεί στο τέλος του 10ου αιώνα, του αιώνα να υπάρχει αυτό το φαινόμενο, να ξαναστήνονται βασιλείες που θα αποκτήσουν βάθος χρόνου και μορφή δυναστείας.

Λίγο αργότερα από τους Καπέτους στη Γαλλία, εκεί πάλι σε γερμανική περιοχή, στην περιοχή της σημερινής της Αυστρίας, τότε ήταν πολύ σημαντική περιοχή, δημιουργήθηκε η θρυλική δυναστεία των Habsburg, που στα ελληνικά τους λέμε Αψβούργους.

Αυτοί δημιουργήθηκαν στο 13ο αιώνα και είναι η μακροβιότερη δυναστεία της Ευρώπης, οι Αψβούργοι, από το 1270 περίπου μέχρι το 1918, το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.

Η δεύτερη μακροβιότερη δυναστεία της Ευρώπης είναι η δυναστεία του Οσμάν.

Των Οθωμανών Σουλτάνων.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό, ότι από τη γέννησή της το 1280-1290 μέχρι το θάνατό της το 1923 είχε μία δυναστεία.

Δεν άλλαξε.

Δηλαδή όλοι οι Οθωμανοί Σουλτάνοι ήταν εγγόνια, τρισέγγονα, πεντασέγγονα, τριαντασέγγονα του Οσμάν, δηλαδή του ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Έχουμε δηλαδή εξελίξεις και σε αυτό το τομέα στην Ευρώπη.

Άρα τα χτυπήματα όλοι αυτοί είναι αναστάτως.

Τα χτυπήματα των Τουρκομάνων, των Μογγόλων, η αναστάτωση, όλη αυτή, έφερε ένα άλλο σύστημα.

Εκμετάλλευσης της γης, κοινωνικό σύστημα, υποτέλειες, ενίσχυση της έννοιας του ευγενούς και της αριστοκρατίας, έτσι δεν είναι οι Φεουδάρχες κτλ έχουν ειδικό βάρος, και ενίσχυση του κλήρου που παίζει ρόλο στα Φέουδα.

Συνήθως κάθε φεουδαρχική οικογένεια φροντίζει να έχει ένα της μέλος, τουλάχιστον, επίσκοπο, μητροπολίτη και τα λοιπά, έτσι μέσα στην ίδια οικογένεια τα έχουν όλα σε ένα πακέτο.

Και επομένως ενισχύεται έτσι και η πολιτική ισχύς.

Οι Φεουδάρχες ελέγχουν και τη δικαιοσύνη, αποδίδουν δικαιοσύνη, ελέγχουν τη φορολογία, δηλαδή μιλάμε για κεντρικό έλεγχος σε όλα τα επίπεδα, όμως αυτό το σύστημα, το οποίο σήμερα αναφερόμαστε σε αυτό, με μεγάλη απαξίωση.

όταν θέλουμε να πούμε κάτι αρνητικό, λέμε φεουδαρχία είναι αυτό.

Δεν είναι άδικο αλλά δεν είναι και δίκαιο.

Τι θέλω να πω με αυτό.

Στο 900, στο 800, στο 1000, στο 1.100 αυτό το σύστημα παρέσχει κάποια ασφάλεια.

Χωρίς αυτό, θα ήταν οι άνθρωποι τελείως εκτεθειμένοι.

Τουλάχιστον, από την πλευρά της ασφαλείας, της ζωής.

Τώρα, κανονικά, το φεουδαρχικό σύστημα θα πρέπει, όταν σταμάτησαν οι μεγάλες αναστατώσεις, δηλαδή μετά το 1.100, Στη δυτική Ευρώπη παύουν οι αναστατώσεις.

Δηλαδή οι δίδικοι έχουν σταματήσει, οι Μαγυάροι έχουν σταματήσει.

Αρχίζει μια ειρήνη και εγκαθίσταται.

Μην φανταστούμε ροζ πράγματα αλλά μια ειρήνη.

Αρχίζει η ανάκαμψη του εμπορίου, τολμάνε να μεταφέρουν άνθρωποι να πουλήσουν κάποια πράγματα.

Αρχίζουν να γίνονται, δημιουργούνται εμποροπανήγυρεις.

Έτσι ξεκίνησε ξανά η οικονομία.

Από τα πανηγύρια στις γιορτές των αγίων.

Κάθε γιορτή αγίου, πανηγυράκι έξω από τις εκκλησίες.

Πάντα γινόταν αυτό που λέγονταν.

Τώρα αρχίζει ο καθένας να λέει δεν πάω ρε παιδάκι μου μήπως πουλήσω και αυτό.

Η γυναίκα μου υφαίνει κάνει κάτι δεν πάω να δω μήπως πουλιέται.

Και αρχίζει να ανασταίνεται αργά-αργά μια οικονομική ζωή, η οποία πάει και καλύτερα, πάει και καλύτερα, πάει και καλύτερα, θα της χρειαστούν 300 χρόνια για να σπάσει τα ταμεία.

Αλλά στο διάστημα αυτό, δηλαδή γύρω στο 1300 πια, θα έλεγε κανείς δεν χρειάζεται πια αυτό το σύστημα.

Κανονικά θα έπρεπε να διαλυθεί αυτό το σύστημα.

Δύο πράγματα.

Τα ανθρώπινα συστήματα είναι δύσκολο να διαλυθούν.

Ακόμη και αν διαλυθούν βία, θα επανέλθουν.

Έχω να σας πω ένα μυστικό.

Καμία επανάσταση δεν έφερε την αλλαγή που φανταζότανε.

Καμία.

Πότε; Διότι οι κοινωνίες όλοι μας είμαστε βαθιά συντηρητικοί με την πολιτική έννοια.

Αυτό που ξέρεις και στο οποίο έχεις ζήσει και στο οποίο έχεις κάποιες ασφάλειες δύσκολα το ανατρέπεις ολότελα.

Δηλαδή τα απότομα πράγματα οι κοινωνίες μπορεί να τα ζήσουν αλλά τσούπου, τσούπου, τσούπου, σιγά-σιγά θα ροκανίσουν τη μεγάλη αλλαγή και θα ξαναφέρουν τα πράγματα αρκετά κοντά σε αυτό που ήταν πριν.

Αλλά, όχι στο ίδιο σημείο.

Αυτό κάνουν οι επαναστάσεις.

Έχουν κάνει ένα βήμα πιο μπροστά, πολύ λιγότερο απ΄αυτό που νόμιζαν, αλλά έχουν κάνει ένα βήμα πιο μπροστά, καταλάβατε τι θέλω να πω.

Λογικό είναι, λογικό είναι.

Προσέξτε να δείτε.

Το σύστημα αυτό είχε αποκτήσει μεγάλες διακλαδώσεις μέσα στην κοινωνία.

Δεν ήταν εύκολο να διαλυθεί.

Είχαν δημιουργηθεί ισχυρές οικογένειες σε εκατοντάδες χρόνια, οι οποίες έλεγαν την Ύπαιθρο.

Δεν θα το οθύναν αυτό το σύστημα.

Και βέβαια, αυτή η απαξίωση του Ιππότη και του Φεουδάρχη είναι αυτών των ετών που αρχίζει πλέον να μη χρειάζεται ακριβώς.

Δηλαδή, αφού έχει έρθει σχετική ασφάλεια, αρχίζεις λίγο λίγο να μην έχεις και μεγάλη εκτίμηση στο Φεουδάρχη.

Α, τώρα αυτός εκεί πέρα ο ακαμάτης τι κάνει! Και οι Ιππότες τι κάνουν;

Η αλήθεια είναι ότι δεν κάναν πια τίποτα.

Δηλαδή μετά το 1200-1300, ήταν κάτι ομάδες εκεί πέρα χαραμοφάηδων, Ο κόσμος είχε αρχίσει να τους περιγελά.

Και ενώ η έννοια του Ιππότη στο 700, στο 800, στο 900, στο 1000 έλεγε στη λέξη Ιππότης και όλοι στέκονταν σούζα.

Γιατί είχε μεγάλο κύρος ο ένοπλος που υπερασπίζεται Υποτίθεται και το ί.

Ξέρετε, λέμε, ο Ιππότης του Μεσαίωνα δεν ήταν μόνο πολεμιστής, εκπροσωπούσε και ένα ολόκληρο ήθος.

Από εκεί έμεινε ιπποτική συμπεριφορά που λέμε.

Ο Ιππότης του Μεσαίωνα θεωρούνταν γενναίος, αξιοπρεπής, ο οποίος φέρεται στις κυρίες με ένα συγκεκριμένο τρόπο.

δηλαδή ήταν ένα πρότυπο ηθικής, κατά κάποιον τρόπο εκείνης της εποχής.

Πέρασαν καιρός τους και η χρησιμότητά τους, έγιναν και αυτοί χαραμοφάηδες γραφικά πρόσωπα, οπότε τα τελευταίους αιώνες της ύπαρξης αυτού του συστήματος είναι συνώνυμα του γέλωτος και της απαξίωσης και δημιουργούνται τότε στην Ιταλία, στη Γαλλία, σε γερμανικές χώρες, θεατρικές, θεατρικά δρώμενα, στα οποία υπάρχουν χαρακτήρες, ας τί, πως είναι στον Καραγκιόζη, ο Χατζιαβάτης, ο Νιόνιος κτλ.

Στα μεσαιωνικά και στα αναγεννησιακά θέατρα υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες, ο αλαζόνας, ο κομπορρήμονας, ο ερωτιάρης, ο ψευτοτάδε.

Σε αυτούς τους χαρακτήρες είναι ο Ιππότης γελοίος πια, ο φεουδάρχης ο αστείος πια κτλ κτλ.

Πάντως, τα υπολείμματα αυτού του φεουδαρχικού καθεστώτος θα σέρνονται στην Ευρώπη.

Φυσικά οι αλλαγές μετά το 1300 θα είναι σταθερές.

Αλλά όχι πύρος ανατρεπτικές.

Σας θυμίζω ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε το 1789, σχεδόν το 1800 και στη Γαλλία ακόμα υπήρχαν ισχυρά υπολείμματα της Φεουδαρχίας.

Που θα έπρεπε κανονικά να είχανε χαθεί από το κοινωνικό ιστό 400-500 χρόνια πριν.

αλλά δεν αλλάζουν τα πράγματα απότομα και φυσικά και εκείνες τις εποχές ακόμα περισσότερο.

Να κάνουμε το διάλειμμά μας γιατί θα μπούμε σε άλλη ενότητα τώρα.

Λοιπόν, ξεκινάμε.

Ελάτε, ελάτε, σας βλέπω χαλαρούς.

Η οργή του Θεού θα πέσει επάνω σας όταν αργείτε.

Το λέω αυτό διότι ξεκινάμε τις θρησκείες τώρα.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας.

Τεράστιας σημασίας.

Λοιπόν.

Θα μπούμε στον δεύτερο κύκλο, τον μεσιανό κύκλο των μαθημάτων μας.

Θα μας απασχολήσει αρκετές φορές, αντιμετωπίζοντας τις ζώσες θρησκείες του κόσμου σήμερα.

Τώρα, ξεκινώντας να πούμε ότι η φυσική, και νομίζω το ξαναείπαμε, θρησκεία του ανθρώπου είναι ο παγανισμός.

Αυτή είναι η φυσική θρησκεία.

Ο άνθρωπος τρομάζει με τη φύση.

Και κάνει θεό τον ουρανό, τα νερά, τη γη, τον κεραυνό, τη φωτιά.

Έτσι, στα εκατομμύρια χρόνια που ήμασταν καρποσυλλέκτες και κυνηγοί, ήμασταν παγανιστές.

Και όπως λένε οι θρησκειολόγοι, ποτέ δεν πάψαμε να είμαστε.

Μπήκαμε σε νέες θρησκείες και στην ουσία υποτάξαμε τον παγανισμό στις νέες θρησκείες.

Και αντικαταστήσαμε με άλλο τρόπο.

Τέλος πάντων.

Αυτός ο παγανισμός, στην ώρα της γεωργικής επανάστασης, θα μεταλλαχθεί.

Ο Γεωργός θα κρατήσει τον παγανισμό του, βέβαια, θα δώσει μεγάλη έμφαση στα στοιχεία της φύσης που παίζουν ρόλο στη γεωργία.

Λογικό είναι, ακόμα μεγαλύτερο.

Φυσικά αυτά τα στοιχεία που παίζουν ρόλο στη γεωργία είναι έτσι και αλλιώς πολύ σπουδαία.

Δηλαδή ο ήλιος, η γη, το νερό και η σελήνη θα ξαναοργανώσουν τους θεούς τους, ως φαίνεται.

Και εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι στην περίοδο της Γεωργίας οι παγανιστικοί θεοί του παρελθόντος και μεταλλάχθηκαν αλλά και απέκτησαν νέα ιεραρχία.

Απέκτησαν ιεραρχία διότι ο άνθρωπος ο Γεωργός πλέον ζει σε κοινωνίες ιεραρχημένες.

Έχει βασιλιά, έχει υπουργούς, έτσι δεν είναι, έχει αστυνομία, έχει υπηρεσίες.

και έτσι, να τος ο Δίας, που είναι η κεφαλή και ελέγχει τον ουρανό και τους κεραυνούς.

Μετά ο Ποσειδώνας, αδελφός του, που έχει τον έλεγχο του νερού.

Και φυσικά υπάρχουν θεότητες, ας πούμε στις αρχαίες ελληνικές θεότητες, υπήρχαν και θεοί όχι τόσο σπουδαίοι.

Ο Ερμής, ας πούμε, ήταν για όλες τις δουλειές.

Έχε και άλλα, Θεός ήταν βέβαια, αλλά και ο καημένος ο Ήφαιστος οποίος ήταν μέσα στο λαγούμι του εκεί πέρα και κουτσός και τα λοιπά.

Βέβαια, η αρχαία ελληνική, το 12θεο, έκαμε καινοτομείες, γιατί ανάλογα με την εξέλιξη των κοινωνιών, μπήκαν και θεότητες που πριν δεν θα έμπαιναν.

Ας πούμε η Αθηνά, που είναι της Σοφίας.

Η Αθηνά δεν είχε φύλο, δεν ήταν γυναίκα ούτε άντρας και γεννήθηκε με παρθενική διαδικασία.

Σωστό.

Από το κεφάλι του πατέρα της δεν μεσολάβησε συνουσία.

Έχει σημασία αυτό.

Και ήταν χωρίς φύλο.

Ποτέ δεν είχε καμία ερωτική ιστορία.

Ήταν σχεδόν αφύλη.

Έχει ενδιαφέρον αυτό, να το δει κανείς τι σημαίνει, τέτοιες θεότητες που κάνουν άλμα.

Σε σχέση με το παλιό παγανισμό που είναι μόνο το ένα, μόνο το άλλο.

Οι Έλληνες το είχαν προχωρήσει πολύ.

Στην Αίγυπτο επίσης, που επίσης είναι παγανιστική με πάρα πολλές θεότητες και βέβαια εκείνον ήλος.

σπουδαίος θεός, ο Ρα, ο ήλιος, ανέπτυξαν επίσης μια γυναικεία θεότητα που λεγόταν Μαάτ.

Μαάτ, δύο α, μη α, α, τ, Μαάτ.

Η θεά Μαάτ ήταν η θεά της φιλίας, της τήρησης των λόγων, της αξιοπρέπειας, του σεβασμού, δηλαδή κάτι σαν Αθηνά.

Είχε μια ηθική διάσταση.

Μπαίνουν δηλαδή μέσα στο θεϊκό σύστημα, στην οργάνωση του θείου και ηθικές διαστάσεις.

Είναι ο γεωργός.

Ζει ο ένας δίπλα στον άλλον.

Για να μπορείς να ζεις δίπλα στον άλλον σου χρειάζονται κανόνες, σου χρειάζεται οργανωμένη ηθική και αυτό αντανακλάται και στο θείο.

Και βέβαια επειδή έχει βασιλιά κάποιος θεός είναι βασιλιάς.

Και κάποιοι άλλοι θεοί είναι λίγο σαν υπουργοί, λίγο σαν υφυπουργοί, λίγο σαν γενικοί γραμματείς υπουργείων και πάει λέγοντας, δηλαδή αν τους παρατηρήσεις λίγο, Αυτό που ζεις εδώ φαντάζεσαι και τον ουρανό αντιστοίχως.

Τώρα ο παγανισμός συνεχιζόταν και συνεχίζεται.

Σήμερα ακόμη υπάρχουν παγανιστές και σαμανιστές.

Είναι μια πλευρά αυτή του παγανισμού.

Οι στέπα, οι άνθρωποι που μας απασχόλησαν στα προηγούμενα δύο μαθήματα, Στη Στέπα, οι κάτοικοι ήταν παγανιστές μέχρι το 500, 600, 700, ανάλογα με τις επιδράσεις που απέκτησαν.

Και σήμερα υπάρχουν στις Στέπες παγανιστές, κυρίως σαμανιστές.

Ο σαμανισμός είναι ένα βήμα του παγανισμού, στο οποίο εμπλέκεται και η έννοια της επικοινωνίας με το Θεό.

Δηλαδή, κάποια άτομα της φυλής έχουν το ιδίωμα, το χάρισμα, να επικοινωνούν με τα πνεύματα.

Και αυτός είναι ο σαμάνας της φυλής.

Πολλές φορές είναι ο τρελός.

Στις κοινωνίες αυτές οι τρελοί είχαν μεγάλο σεβασμό.

διότι θεωρούνταν ότι έχουν αυτή την νέκεντρη συμπεριφορά γιατί έχουν άλλου τύπου επαφές που εσύ και εγώ δεν μπορούμε να τις έχουμε.

Όπως επίσης μπορούσαν να θεωρήσουν ένα πρόσωπο έτσι μεσολαβητή που είχε αυτή την ασθένεια που παθαίνει σπασμούς.

Επιληψία.

Αν έχετε δίκιο.

Ένας επιληπτικός δηλαδή σε ένα χώρο, σε μια φίλη της Στέπας μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ότι μετέχει του θείου, επικοινωνεί με τον θείο και ότι αυτή η σπασμή του είναι σπασμή επικοινωνίας.

Μέχρι σήμερα υπάρχουν Σαμάνες, δεν ήταν αναγκαστικά να είναι κάποιος επιληπτικός ή τρελός, αλλά μπορεί να είναι και ένας κανονικός Σαμάνος που έχει…

Να σας πω κάτι.

Πριν από καμιά εικοσπενταριά χρόνια, που παραγέρασες, ήταν τα παιδιά μου μικρά, τώρα η γιώμη μου είναι 34, θα ήταν 30 χρόνια πριν.

Στην είδα στην εφημερίδα μία στα ψιλά μία είδηση.

Σαμάνισα από την ΤΑΔΕ περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης έχει έρθει στην Αθήνα και όποιος θέλει θα είναι στο θέατρο ΤΑΔΕ.

Πολλές θα πάω, δεν μπορεί, ήρθε Σαμάνισα να δω, μια Σαμάνισα δεν μπορώ.

Πήγα λοιπόν, ήταν ένα μικρό θεατράκι, τόσο δά και ήταν μια κυρία, υψηλόσωμη και γεμάτη γυναίκα, απέπνεε κύρος και σεβασμό.

Πραγματικά δηλαδή μια εντυπωσιακή γυναίκα, η οποία μιλούσε μέσω μεταφραστού ρώσικα, Αλλά η γλώσσα της ήτανε τουρκομανική γλώσσα από κάποια περιοχή εκεί πέρα, των Στεπών της Ρωσίας.

Και μας είπε ότι ο παππούς της ήτανε σαμάνος και η ίδια είναι σαμάνισσα που έδειξε αυτό το γεγονός το εξής.

το εξής, όταν γεννήθηκε και η μάνα της την στιγμή της γέννας της, ένας αετός κατέβηκε και προσγειώθηκε στην κοιλιά της μάνας της και ήταν σημάδι ότι είναι σαμάνισσα και έκτοτε είναι σαμάνισσα.

Μάλιστα.

Μας εξηγούσε διάφορα πώς είναι τα πνεύματα, τι κατάταξη έχουν τα πνεύματα, τι κάνουν μεταξύ τους, γιατί στο σαμανισμό όλα έχουν πνεύμα.

Οι θάμνοι έχουν πνεύμα, οι πέτρες έχουν πνεύμα, τα νερά κατοικούν πνεύματα.

Και είχε μαζί της και ένα…

μια ουρά από λαγό, κάτι δόντια από…

δεν θυμάμαι.

Δηλαδή είχε και κάτι από τα ζώα και είπε, εγώ θα κάνω μια τελετή σαμανιστική, αν θέλει, όποιος θέλει, ας κάνετε ένα κύκλο, πιαστείτε χέρι-χέρι και θα ζήσετε την εμπειρία.

Πιάνομαι κι εγώ χέρι-χέρι με όλους τους άλλους κι εκείνη άρχισε να κάνει κάτι πράγματα με αυτά τα δόντια του Τάδεζο και την ουρά του Τάδεζο.

Όταν τελείωσε κάποιοι από την κύκλο είπαν «Το νιώσες, το νιώσες» Εγώ δεν ένιωσα τίποτα.

Τώρα, κάποιοι άλλοι ήταν εκστασιασμένοι, κάτι νιώσαν.

Επ τώρα, τι να πω, μάλλον εγώ ήμουνα το ζώον της ομάδας.

Εν πάση περιπτώσει, θέλω να σας πω, μέχρι σήμερα είναι σαμανιστικές αισθείες.

Βέβαια, κοιτάξτε να δείτε, οι Γεωργοί, έτσι κι αλλιώς, μέσα στο χρόνο, θεώρησαν ιερές κάποιες περιόδους που σχετίζονται με τη γεωργία, με τον κύκλο των φυτών και τον κύκλο του φωτός, που είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Δεν είναι τυχαία ότι το φως, ο ήλιος δηλαδή, ήταν συνήθως ο βασιλιάς των πάντων, αυτός που έλεγχε το φως.

Κοιτάξτε, μία περίοδος που έπαιζε μεγάλο ρόλο σ’ αυτούς τους αρχέγονους λαούς που μπήκαν στην Γεωργία, είναι η περίοδος 22, 23, 24, 25 Δεκεμβρίου.

Γιατί; διότι η νύχτα της 21ης προς την 22η Δεκεμβρίου είναι η μακρύτερη νύχτα όλου του χρόνου, όλου του έτος.

Που σημαίνει ότι από τις 22ου Δεκεμβρίου αρχίζει το φως να νικάει το σκοτάδι.

Άρα είναι αυτή η ζώνη, η μεταξύ 22 Δεκεμβρίου, 30 Δεκεμβρίου, είναι η ζώνη που γεννιέται το φως.

Έχει πεθάνει, γιατί είναι η μακρά νύχτα και γεννιέται το φως.

Γι’ αυτό και σ’ όλες αυτές τις θρησκείες, ασσυριακές, βαβυλωνιακές, σουμεριακές κτλ, κάποιος θεός του φωτός γεννιέται εκείνες τις ημέρες.

Το αντίστοιχο είναι η 21η Ιουνίου, οπότε έχουμε την μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου και συρρικνώνεται το σκοτάδι.

Πολύ μεγάλη σημασία και πολλές γιορτές δημιούργησε ο αρχαίγονος Γεωργός την περίοδο περίπου τον Απρίλιο.

Τι συνέβαινε τότε; Η Γη το χειμώνα πεθαίνει.

Έχουμε ένα θάνατο το χειμώνα.

Τα φυτά νεκρώνονται.

Τα φύλλα πέφτουν, ο κύκλος της καρποφορίας έχει κλείσει, έχεις θερίσει, έχεις μαζέψει ό,τι έχεις μαζέψει, τα χωράφια σου είναι στεγνά, φυτεύεις και το σπόρος είναι μέσα.

Έχεις θάψει το σπόρο, σωστά.

και την Άνοιξη ο σπόρος ανασταίνεται από τη γη, βγαίνει.

Εξ αυτού υπάρχει σ’ όλες αυτές τις θρησκείες.

Μια γιορτή χαράς για την ανάσταση της φύσης.

Στην αρχαία Ελλάδα ήταν η Δήμητρα, Η Δήμητρα, η οποία έμπαινε στη γη και έμμενε στον Άδη και έβγαινε την άνοιξη, όπως ξέρετε, η Δήμητρα και η Περσεφόνη, η κόρη της.

Έχουμε δηλαδή ένα θάνατο και μια ανάσταση, που σχετίζεται με τον κύκλο της φύσεως.

Είναι φυσικό, διότι οι άνθρωποι ζουν σε αυτό το απολυτό τους σημείο.

είναι η καρποφορία της Γης, ο κύκλος της καρποφορίας της Γης.

Τώρα, ένα άλλο θέμα, το οποίο θα δούμε να αρχίσει να αναδείεται στις όχι τόσο αρχαίες θρησκείες που δεν μπορούμε και πολύ να τις ανιχνεύσουμε, στις κάπως νεότερες θρησκείες, δηλαδή του 600, του 500 π.Χ., που αυτές ζουν και μέχρι σήμερα, είναι η σημασία της αλληλεγγύης, της αγάπης, η σημασία της συμπαράστασης και της ενσυναίσθησης, δηλαδή να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να βοηθάς τον άλλον.

Θέλω να σας διαβάσω ένα πεδίο, κάποιες φράσεις από την Βαβυλώνα.

Από βαβυλωνιακό εγχειρίδιο του 1700 π.Χ.

Μην κάνετε κακό σε όποιον φιλονικεί μαζί σας.

Είμαστε σχεδόν στο 1700-1800 π.Χ.

Μην κάνετε κακό σε όποιον φιλονικεί μαζί σας.

Κάντε το καλό σε όποιον σας κάνει κακό.

Να είστε δίκαιοι με όποιον σας έκανε κακό.

Να είστε καλοί με τους εχθρούς σας.

Αυτό από βαβυλωνιακή πλευρά.

Από τον Βούδα.

Ο Βούδας δίδαξε το 500 περίπου π.Χ.

Όπως μια μάνα που όσο ζει νοιάζεται για το παιδί της, έτσι και ο άνθρωπος θα πρέπει να νιώθει αγάπη που να αγκαλιάζει όλη την ανθρωπότητα χωρίς όρια για όλον τον κόσμο ανεπιφύλακτα.

Ο Κομφούκιος που έζησε το 500 π.χ.

μιλώ για αυτοί δεν ήξερα είναι καημένη ότι ίδρυαν θρησκείες αλλά τελικά εξελίχθηκαν θρησκείες.

Για εκείνον που σέβεται την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και εφαρμόζει τους νόμους της αγάπης και της ευγένειας, όλοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια.

Πάλι στην Κίνα, την εποχή του Κομφούκιου, ζει ο Λάο Τσέ, λίγο νωρίτερα, ο οποίος λέει «Είμαι καλός σ εκείνους που είναι καλοί.

Το ίδιο είμαι καλός σ εκείνους που δεν είναι καλοί.

Επειδή αρετή σημαίνει καλοσύνη.

Πιστεύω στους πιστούς.

Το ίδιο πιστεύω και στους απίστους.

Επειδή αρετή σημαίνει εμπιστοσύνη.

Έχουμε κείμενα δηλαδή πλέον τα οποία αντιμετωπίζουν μεγάλες πλευρές, ηθικές πλευρές της συνύπαρξης των ανθρώπων.

Οπότε οι θρησκείες εξάλλου είναι μια συστηματοποίηση της ηθικής των κοινωνιών.

Τώρα, στο μάθημά μας αυτό θα αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες ζώσες θρησκείες.

Σε αυτές θα είναι κάποιες μονοθεϊστικές, άλλες δεν θα τις περιέγραφες ακριβώς έτσι.

Σε αυτό το σημείο θέλω να σας πω ότι απ όσο γνωρίζουμε το πρώτο μονοθεϊστικό κήρυγμα στον κόσμο, το πρώτο που γνωρίζουμε.

Τώρα μπορεί να υπήρξε κι άλλο και να μην το ξέρουμε.

Προέρχεται από την Αίγυπτο του 1370 περίπου π.Χ.

Τότε στην Αίγυπτο ένας Φαραώ, ο Ακενατών, απεφάσισε μόνος του ότι ο Θεός είναι ένας, κανένας άλλος.

Αυτός είναι καλός, αυτός έπλασε τα πάντα πάνω στη γη, ανθρώπους, ζώα, φυτά, τα πάντα, και αυτός είναι ο Ρα. Δηλαδή ο ήλιος.

Επειδή αποφάσισε ότι ένας είναι ο Θεός και ήταν και Φαραώ και είχε και το πεπόνι και είχε και το καρπούζι, το επέβαλε αυτό το πράγμα σε μια Αίγυπτο που δεν ήθελε καθόλου να παραδεχθεί ότι ο ένας είναι ο Θεός και της άρεσε πολύ της Αίγυπτο η πολυθεΐα που είχε.

Αλλά τι να κάνει που ο Φαραώ είναι Φαραώ, ο οποίος ήταν και αποφασισμένος να επιβάλλει αυτή τη θρησκεία, κατέστρεψε ναούς άλλων θεοτήτων ή μετέτρεψε ναούς άλλων θεοτήτων σε ναούς του Ρα, όταν πέθανε, οι Αιγύπτιοι του ρίξανε ανάθεμα και φυσικά επανέφεραν τη θρησκεία τους.

Δηλαδή το κήρυγμα αυτό του Ακενατών δεν έπιασε ρίζες, όμως μπορώ να σας διαβάσω τον ύμνο του στον ένα και μοναδικό Θεό μας.

Έχει διασωθεί ο ύμνος που έγραψε στον ένα και μοναδικό Θεό, τον Πατέρα των πάντων και δημιουργό του παντός.

Πόσο πολλές οι πράξεις σου κι όμως άγνωστες σε μας, ω Θεέ Εσύ, μοναδικέ και ασύγκριτε. Εσύ έπλασες τον κόσμο με τον τρόπο σου. Μόνος εσύ. Τους ανθρώπους, όλα τα ζώα και τα άγρια θηρία, όλα όσα πάνω σε τούτη τη γη πατούν το πόδι τους και όλα εκείνα που στον αέρα βρίσκονται και πετούν με φτερούγες απλωμένες. Όλους τους ξένους τόπους από τη Συρία ως το Σουδάν και τη γη της Αιγύπτου.

Ιδού και ο κόσμος των Αιγυπτίων.

Αρκετά πεπερασμένος είναι γεγονός, έτσι, αυτός ήταν ο κόσμος τους εδώ.

Μάλιστα.

Τώρα αυτό το κήρυγμα του Ακενατών συνέβη σε μια Αίγυπτο που σύμφωνα με τους εβραϊκούς μύθους υπάρχουν και Εβραίοι εκεί.

Έτσι δεν είναι.

Όπως γνωρίζετε, η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι οι Εβραίοι ήσαν στην Αίγυπτο και έφυγαν από την Αίγυπτο.

Εάν είναι έτσι και ήταν στην Αίγυπτο και έφυγαν από την Αίγυπτο, διότι υπάρχουν και ερωτηματικά σε αυτό, δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό.

Πάντως οι Εβραίοι εντοπίζονται στη γη τους, στη γη της Παλαιστίνης ιστορικά γύρω στο 1200 με 1100 π.Χ.

Επομένως, εάν πράγματι ήταν στην Αίγυπτο, εκτέθηκαν σε ένα μονοθεϊστικό κήρυγμα.

Έπαιξε ρόλο, δεν έπαιξε ρόλο.

Θα είναι παράξενο να μην έπαιξε ρόλο.

ρόλου, εφόσον ήταν εκεί.

Βέβαια, τώρα υπάρχουν και άλλες σχέσεις με το Θεό.

Σας διαβάσω ένα κείμενο από τους Ζούλου στην Αφρική.

Ή Ζουλού τους λέμε εμείς, ναι, συνήθως λένε Ζούλου.

Οι οποίοι είναι πολύ θυμωμένοι με το Θεό τους και τα βάζουνε άγρια μαζί και σας το διαβάζω τώρα.

Πότε ξεχάσαμε θυσίες να σου κάνουμε, να απαριθμήσουμε τους τίτλους τους τιμητικούς σου, γιατί είσαι τόσο τσιγκούνης.

Αν δεν γίνεις πιο καλός, θα αφήσουμε τα ονόματά σου τα τιμητικά να πέσουνε στη λησμονιά.

Και τότε ποια θα είναι η τύχη σου, με ακρίδες να τριγυρνάς, να τρέφεσαι.

γίνε καλύτερος αλλιώς θα σε ξεχάσουμε σε τι μας χρησιμεύει αυτό να κάνουμε θυσίες και τους επένωσουμε να γιορτάζουμε δεν τους έδωσε αρκετοί σοδιά κατάλαβα πότε θύμωσαν και αυτοί γιατί το τα ψέλνουν του Θεού τον κόπο μας καθόλου δεν αναγνωρίζεις και έτσι θα σε παραμερίσουμε όλος διόλου και στους άλλους ανθρώπους θα πούμε πως δεν έχουμε κανένα πνεύμα των προγόνων μας.

Με αυτό παλεύουν, ναι, ναι.

Εσύ γι’ αυτό θα υποφέρεις.

Είμαστε όλο οργή μαζί σου.

Εδώ μιλάμε για άλλη σχέση, άλλο τίποτε, να σε ζητάμε.

Είναι και άγριοι Ζουλού, οπότε…

Μάλιστα.

Αυτό είναι καταγεγραμμένο ως θρύλος, Όπως ας πούμε της Αφρικής, δεν νομίζω ότι μπορεί να έχει χρονολογία, ξέρετε.

Τώρα, θα δούμε το θέμα των θρησκειών.

Θα σταθούμε στις θρησκείες που είναι ζωντανές, διότι δεν έχει νόημα να πάμε στις θρησκείες που έχουν πεθάνει.

Και θέλω να σας δώσω μερικά στοιχεία για τις θρησκείες στις σημερινές στον κόσμο.

Η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο από πλευράς πιστών τα τελευταία πεντακόσια χρόνια είναι ο χριστιανισμός.

Με όλες του τις μορφές.

Όπως ξέρετε ο χριστιανισμός έχει πάρα πολλά τμήματα.

Ο χριστιανισμός το 2000 καταγραφότανε όλα τα δόγματα, όλοι μαζί οι χριστιανοί.

Το 2000, επειδή άλλαζε ο αιώνας, αν θυμάστε μετρήθηκαν τα πάντα, μέχρις υπερβολής να πούμε.

Ανάμεσα στα άλλα φυσικά μετρήθηκαν οι θρησκείες που είναι σοβαρό πράγμα και σωστά έγινε.

Λοιπόν, ο χριστιανισμός το 2000 καταγράφτηκε με 2 δισεκατομμύρια, 100 σχεδόν εκατομμύρια.

Η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία, το 2000, ήταν το Ισλάμ.

Με ένα δισεκατομμύριο, 200 περίπου εκατομμύρια.

Διαφορά σχεδόν 900 εκατομμυρίων μεταξύ τους.

Η τρίτη μεγαλύτερη, ο Ινδουισμός.

Με 820 περίπου εκατομμύρια.

Η τέταρτη μεγαλύτερη οι άθρησκοι.

Η τέταρτη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο είναι οι άθρησκοι.

Προσέξτε, όχι οι άθεοι έχει μεγάλη διαφορά. Οι άθρησκοι.

Εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου είναι πλάσματα των ανθρώπων και είναι τυχαία η θρησκεία που έχουμε.

Ότι αν εμείς εδώ, ήμασταν στο αμάν της Ιορδανίας, θα ήμασταν όλοι μουσουλμάνοι.

Ή είμαστε χριστιανοί, γιατί είμαστε σε μια κοινωνία στην οποία γεννηθήκαμε και μας εκπαίδευσε στο να είμαστε χριστιανοί.

Αν ήμασταν στην Καμπότζη, θα ήμασταν βουδιστές.

Άρα οι άθρησκοι λένε ότι δεν έχει νόημα να έχεις κάποια θρησκεία.

Όλες οι θρησκείες είναι κατασκευή, ανθρώπινη, αλλά υπάρχει Θεός τον οποίο και σέβομαι πολύ.

Υπάρχουν και οι άθεοι, εκείνοι που λένε ότι δεν υπάρχει Θεός.

Η τέταρτη θρησκεία, δηλαδή οι άθρησκοι, το 2000 καταγράφεται με περίπου 800 εκατομμύρια ανθρώπους.

Οι πέμπτοι είναι ο βουδισμός με 360 περίπου εκατομμύρια πιστών.

Οι έκτη είναι διάφορες μικρές θρησκείες.

Οι έβδομοι είναι οι άθεοι.

Αυτοί τα έχουν όλα.

Και φυσικά, αν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει θεός, δεν το συζητάμε για θρησκείες.

Οι άθεοι καταγράφονται το 2150 εκατομμύρια.

Δηλαδή, άθρησκοι και άθεοι είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο.

Ο ένας στους επτά ανθρώπους.

Οι Σιχ, μια θρησκεία των Ινδιών με 23 εκατομμύρια, ο Ιουδαϊσμός, δηλαδή οι Εβραίοι, με 13 εκατομμύρια.

Τώρα, μέσα σε 12 χρόνια έχουμε τις εξής αλλαγές.

Έχετε τα υπογλώσσια σας. Σας είπα είναι χρήσιμα.

Το 2012 ο χριστιανισμός καταγραφόταν με 2 δισεκατομμύρια 100 εκατομμύρια.

Το 2012 με 2 δισεκατομμύρια σχεδόν 300 εκατομμύρια.

Είχε ένα κέρδος γύρω στα 200 εκατομμύρια.

Αντιπροσωπεύει το 36% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Από αυτά τα στοιχεία που μας δίδονται από τον ΟΗΕ είναι φανερό ότι δεν υπάρχει θρησκεία πλειοψηφική.

Δεν υπάρχει κάποια θρησκεία στον κόσμο που να την ακολουθούν 3,5 δις ανθρώπων.

Αλλά υπάρχει ο χριστιανισμός ως μεγαλύτερη αναλογικά.

Η δεύτερη θρησκεία, το Ισλάμ, σας θυμίζω ότι το 2000 είχε ένα δισεκατομμύριο σχεδόν 200 εκατομμύρια.

Το 2012 καταγράφεται με περισσότερο από ενάμιση δισεκατομμύριο, δηλαδή μέσα στο διάστημα αυτό κέρδισε κάτι περισσότερο από 300 εκατομμύρια.

Ο Ινδουισμός ανέβηκε στο 1 δισεκατομμύριο.

Ο Βουδισμός έπεσε κατά 20 εκατομμύρια.

Ο Ισίχ ανέβηκαν κατά 4 εκατομμύρια.

Ο Ιουδαϊσμός ανέβηκε κατά 2 εκατομμύρια.

Επίσης, το 2012 καταγράφηκαν 2,5 εκατομμύρια Ζωροάστρες, 80 εκατομμύρια Σιντοϊστές.

Το Σιντοϊ είναι η επίσημη θρησκεία της Ιαπωνίας.

Και ένα δισεκατομμύριο πλήρες πλέον, άθρησκοι ή άθεοι.

Δηλαδή έχουμε αύξηση των άθρησκων ή αθέων κατά λίγο, αλλά έχουμε αύξηση.

Μάλιστα, τώρα, από αυτές τις θρησκείες που σας διάβασα, κάποιας θρησκείας τα στοιχεία δεν είναι ακριβή.

Αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Και αυτή είναι ο βουδισμός.

Ο βουδισμός καταγράφεται με 350 εκατομμύρια πιστών.

Όμως, οι βουδιστές στον κόσμο είναι περισσότεροι.

Ωστόσο, του συμβαίνει το εξής του Βουδισμού και γενικά των θρησκειών του κόσμου.

Οι θρησκείες του κόσμου, αυτές που διαβάσαμε εδώ, που είναι οι μεγαλύτερες, τώρα υπάρχουν και μικροθρησκείες, άπειρες φυλές κτλ, χωρίζονται, οι περισσότερες από αυτές, σε δυτικές και ανατολικές θρησκείες.

Αυτό έχετε ακούσει, λέμε ανατολικές θρησκείες, αυτό είναι ανατολική θρησκεία, αυτό είναι δυτική θρησκεία.

Ο χριστιανισμός ας πούμε τι θρησκεία είναι, ανατολική ή δυτική, δυτική θρησκεία.

Ναι, είναι δυτική θρησκεία αλλά που γεννήθηκε, στην Ανατολή.

Σωστό.

Δεν γεννήθηκε εδώ.

Στον Ανατολή γεννήθηκε.

Αλλά λέμε ότι είναι δυτική θρησκεία.

Και σωστά λέμε ότι είναι δυτική θρησκεία.

Λαμβάνω την τιμή να σας αναφέρω ότι όλες οι θρησκείες που σας διάβασα είναι ανατολικές.

Ούτε μία δεν είναι που δεν γεννήθηκε στην Ασία.

Όλες οι θρησκείες, εξ ανατολών το φως, γεννήθηκαν στην Ασία όλες που σας διάβασα.

Μηδεμιάς εξαιρουμένης να τις δούμε πού γεννήθηκε μία-μιά.

Ο χριστιανισμός εδώ, εδώ.

Το Ισλάμ εδώ, Αθήνα-Θεσσαλονίκη η απόσταση που γεννήθηκε, δίπλα-δίπλα γεννήθηκαν.

Ο εβραϊσμός στην ίδια θέση που γεννήθηκε ο χριστιανισμός, σωστά.

Ο Ζωροαστρισμός εδώ, ο Ινδουισμός εδώ, ο Κομφουκιανισμός, ο Ταοϊσμός εδώ, το Σίντο εδώ, τι άλλο είπαμε, ο Βουδισμός εδώ, όλοι εδώ γεννήθηκαν.

Γιατί, επομένως, να έχουμε στο νου μας ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου γεννήθηκαν στην Ανατολή, δηλαδή στην Ασία, αλλά τις χωρίζουμε σε δύο ομάδες, δυτικές και ανατολικές, στην Ασία κινούμενοι.

Η χώρα που αποτελεί την τομή είναι η Ινδία.

Η θρησκεία της Ινδίας είναι ανατολική.

Από την Ινδία και ανατολικότερα έχουμε ανατολικές θρησκείες.

Από την Ινδία και δυτικότερα έχουμε δυτικές.

Δεν λέω ξανά το ανατολικές για να μην μπερδέψει, αλλά είναι ανατολικές θρησκείες, όλες είναι ανατολικές.

Τι διαφορά έχουν οι δυτικές με τις ανατολικές θρησκείες.

Τεράστια.

Οι ανατολικές θρησκείες δεν έχουν δόγματα.

Δεν έχουν δόγματα.

Στην ουσία είναι φιλοσοφίες.

Είναι στάσεις ζωής.

Είναι κατευθύνσεις ζωής.

Σου λένε κάποιες σκέψεις για την συμπεριφορά του ανθρώπου, και σου λένε αν νομίζεις ακολούθα το.

Εξ αυτού επειδή είναι φιλοσοφίες και προτεινόμενες στάσεις ζωής, σου λένε πάρε τον δρόμο μόνος σου.

Εσύ μόνος σου θα εφαρμόσεις αυτά.

Δεν είναι δόγμα.

Άρα κατάλαβε αυτό που σου λέω και εφάρμοσέ το όπως σου ταιριάζει.

Γι’ αυτό στις ανατολικές θρησκείες έχουμε πάρα πολύ συχνά τη λέξη μονοπάτι, δρόμος, διαδρομή, γιατί εσύ πορεύεσαι με τη βοήθεια αλλά και μόνος σου και ο καθένας μπορεί να έχει άλλο δρόμο από τον άλλον.

Αυτό είναι φυσικό και θεμιτό.

Στις ανατολικές θρησκείες δεν υπάρχει ιερατείο.

Δεν υπάρχει ιερατείο.

Υπάρχουν δάσκαλοι.

Μπαμπά ή γκουρού.

Αλλά δεν υπάρχει ιεραρχία, δεν υπάρχει ιερατείο.

Ακριβώς επειδή είναι οι δρόμοι και ομαδικοί αλλά και μοναχικοί.

Ο καθένας μόνος του πορεύεται.

Στις ανατολικές θρησκείες δίνεται μεγάλη έμφαση στην έννοια της γαλήνης.

Όλες οι ανατολικές θρησκείες πιστεύουν ότι για οποιαδήποτε επέμβαση στο εσωτερικό μας, για να αλλάξουμε σαν άνθρωποι, γιατί αυτό δεν θέλει κάθε θρησκεία, να πλαστείς έτσι που να είσαι καλός, σύμφωνα με τις δικές της συλλήψεις, Τίποτα δεν μπορεί ο άνθρωπος να πετύχει αν δεν πετύχει πρώτα ηρεμία και γαλήνη.

Γιατί πιστεύουν όλες αυτές ότι ο άνθρωπος ο οποίος είναι σε ένταση βάζει φραγί μέσα του στη σύλληψη των πραγμάτων.

Άρα δεν μπορεί να αποδώσει ως όνος, αίσθημα κτλ.

Είμαστε σαν το σκαντζόχοιρο όταν είμαστε σε ένταση.

Για να γίνουμε καλοί, γλυκοί, να μπορούμε να συμπαραστεκόμαστε πρέπει πρώτα να κερδίσουμε τη γαλήνη.

Αυτή τη γαλήνη που ο καθένας την βλέπει αλλιώς και την ερμηνεύει αλλιώς, σου δίνει ανάμεσα στα αλλά όλες αυτές οι ανατολικές θρησκείες έχουν και την πρακτική του διαλογισμού.

είναι το χαρακτηριστικό τους.

Δάσκαλος, διαλογισμός, ατομική διαδρομή, πρώτη κατάκτηση είναι η εσωτερική σου γαλήνη και έπειτα έρχονται όλα τα άλλα.

Ο διαλογισμός είναι μια διαδικασία που και πάλι κάθε θρησκεία από αυτές τις ανατολικές, την περιγράφει ή σου την κατευθύνει με κάποιο τρόπο, πάντως είναι πάντα ατομικός δρόμος να μπεις στο εσωτερικό σου, να βγάζεις τα σκουπίδια σου, αυτή κατά κάποιο τρόπο είναι μπαίνοντας μέσα σου, να πετάς σκουπίδια και να μπαίνεις όλο και βαθύτερα μέχρι να βρεις το φωτεινό σημείο που υπάρχει μέσα σου.

Και υπάρχει μέσα σου γιατί είσαι τμήμα του μεγάλου φωτός που είναι συνολικά η γη.

Υπάρχει μέσα σου το φως.

Το θέμα είναι να το βρεις.

Τώρα, στις δυτικές θρησκείες έχουμε τα τελείως άλλα.

Πρώτα πρώτα, οι δυτικές θρησκείες είναι όλες εκ Θεού.

Δηλαδή ο ίδιος ο Θεός έδωσε εντολές.

Άρα αφού ο ίδιος ο Θεός έδωσε οδηγίες, δεν το συζητάμε τι θα κάνει ο καθένας ό,τι θέλει.

Στις ανατολικές θρησκείες ο καθένας έχει τη δικιά του διαδρομή.

Στις δυτικές υπάρχουν απόλυτες αλήθειες.

Επισκέφτηκε ο Θεός τους Εβραίους και τους έδωσε οδηγίες και εντολές.

Επισκέφτηκε στους Χριστιανούς ήταν ο ίδιος παρόν.

Στους Μωαμεθανούς τους έδωσε οδηγίες.

Τι λέμε τώρα.

Ήρθε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ σε επανειλημμένες συνεδρίες. Διότι υπαγόρευσε το Κοράνι ολόκληρο.

Όπως ξέρετε το Κοράνι το υπαγόρευσε ο αρχάγγελος Μιχαήλ, α, Γαβριήλ με συγχωρείτε, μην μπερδέψω τους αρχαγγέλους, στον Μωάμεθ.

Το Κοράνι δεν το έχει γράψει ο Μωάμεθ, είναι απ’ το Θεό γραμμένο.

Στο ζωροαστρισμό επίσης, ο Ζωροάστρης επικοινώνησε με το Θεό, πήρε οδηγίες κατευθείαν.

Επομένως εδώ έχουμε δόγματα.

Είναι απόλυτες αλήθειες.

Στις δυτικές θρησκείες έχουμε ιερατείου.

Ιερωμένους, διαφόρων επιπέδων, σε διάφορες θέσεις, καθήκοντα κτλ κτλ.

Αυτό βάζει μια χαρακιά στα πράγματα, δημιουργεί δύο διαφορετικούς κόσμους.

γι’ αυτό όταν πάει ένας δυτικός στους ανατολικούς λαούς, εντυπωσιάζεται από τη στάση της ζωής τους, όπως και εκείνοι όταν συναντούν τους άλλους.

Τώρα, γιατί σας είπα για το Βουδισμό.

Εδώ έχουμε μια άλλη ειδική περίπτωση.

Η χώρα που κάνει τη διαφορά είναι η Κίνα και κοντά της η Κορέα και η Ιαπωνία.

Αυτές οι τρεις χώρες δεν είναι οι ίδιες καθόλου, έχουν διαφορετικές γλώσσες μεταξύ τους και κατάγονται και έχουν και σύνθεση ανθρωπολογική που διαφέρει.

Εσείς και εγώ όταν βλέπουμε Ιαπωνέζο και Κινέζο, γενικά νομίζουμε ότι όλοι είναι ίδιοι, δεν είναι.

Όπως και εκείνοι, μας βλέπουν οι ομοίους.

Λοιπόν, σας πληροφορώ ότι άμα πείτε έναν Ιαπωνέζο ότι είναι Κινέζος, πρώτα-πρώτα μισούνται.

Ιαπωνέζοι και Κινέζοι μισούνται με τόνους μίσους μεταξύ τους.

Μια φίλη μου έχει καταστήματα, κατάστημα ειδών τουριστικών και τη νορμίνεψα.

Λέω πρόσεξε μην σού ‘ρθει κανένας με σχιστά μάτια και επίσης είστε Ιαπωνέζος, ας πούμε, για να πιάσεις κουβέντα, Κινέζος, ας το να κυλήσει ρε παιδί μου, πες είστε από την Ανατολική Ασία, πες το περιγραφικά, διότι μπορεί να κάνεις την πατάτα και να είναι εκείνοι δε μεταξύ τους, υπάρχει περίπτωση, καταλαβαίνουν αμέσως ποιος είναι ο Ιαπωνέζος και οι Ιαπωνέζοι ποιος είναι ο Κινέζος, εσείς κι εγώ, ρε, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, λογικό είναι.

Τώρα αυτό, ακριβώς αυτό.

Είναι υπέροχο αυτό που ρωτήσατε, είναι πολύ γλυκό, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σας το εξηγήσουμε.

Λοιπόν, γιατί σας τα λέω αυτά.

Αυτές οι τρεις χώρες είναι ξεχωριστές χώρες.

Έχουν δικό τους πολιτισμό και τα λοιπά.

Βέβαια πολιτισμικά, ο γίγαντας είναι η Κίνα.

Δεν ξέρω αν σας το έχω πει και αν το υπογλώσσιο σας δουλεύει, αλλά όλοι οι ιστορικοί που έχουν γράψει παγκόσμια ιστορία, ανεξαρτήτως της εθνικότητας, συμφωνούν στη φράση «ο μεγαλύτερος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι ο Κινέζικος».

Και συμφωνούν σε αυτή τη φράση με ποια έννοια ότι ο κινέζικος πολιτισμός μέσα στη διάρκεια τριών χιλιάδων χρόνων δεν έχει πάψει κάθε τόσο να γίνεται ο μεγαλύτερος πολιτισμός στη Γη.

Χάνει, συντρίβεται, ξανανεβαίνει και παίρνει την πρωτοπορία.

Στον κύκλο της ζωής του, το έχει συμβεί αρκετές φορές αυτό.

Υπήρξε για αρκετές φορές ο πιο σημαντικός πολιτισμός στον κόσμο και δεν το ήξερε η υπόλοιπη ανθρωπότης.

Διότι ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε δύο πλανήτες, την Ανατολική Ασία και την Ευρώπη.

Δεν ήξερε η Ευρώπη τι γίνεται προς τα εκεί.

Λέω για την Ευρασία ούτε οι Κινέζοι τι γίνεται στην Ευρώπη.

Τώρα που η Κίνα ετοιμάζεται να ξαναγίνει ο μεγαλύτερης δύναμος στον κόσμο, αλλά και ο μεγαλύτερος πολιτισμός, οι ιστορικοί της παγκόσμιας ιστορίας δεν εκπλήττονται καθόλου.

Άλλη μια φορά στην ιστορία η Κίνα θα πάρει τα ενία της ανθρωπότητας.

Τα είχε, αλλά δεν το ξέρει η ανθρωπότητα.

Τώρα που έχουμε παγκοσμιοποιηθεί και τα μαθαίνουμε όλα, τώρα θα είναι αν συμβεί βέβαια, μοιάζει ότι πάει να γίνει, η Κίνα θα είναι ξανά μανά η πρώτη δύναμη στον κόσμο.

Γιατί σας το λέω αυτό, διότι η Κίνα έχει γεννήσει τεράστια ρεύματα φιλοσοφίας, επιστήμης, τεχνικής και φυσικά τεράστια ρεύματα θρησκευτικά.

και οι περιοχές που επηρέασε στο βαθύ χρόνο, τα περβόλια της δηλαδή, είναι η Κορέα και η Ιαπωνία.

Αυτές οι περιοχές έχουν πάρα πολύ επηρεαστεί από την Κίνα πολιτισμικά, αλλά έπαιρναν από την Κίνα τα στοιχεία και σταδιακά τα μετέπλαθαν σε κάτι δικό τους.

Να σκεφτείτε ακόμη και το όνομα της Ιαπωνίας είναι κινέζικο.

Gapon θα πεις τα κινέζικα η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.

Την γραφή οι Ιαπωνέζοι την πήραν από τους Κινέζους.

Την μετέπλασαν, αλλά η βάση τους είναι κινέζικη.

Τώρα γιατί σας τελειώθηκα αυτά.

Διότι φυσικά επηρεάστηκε και μεγάλο τμήμα της Ινδοκίνας από την Κίνα.

Τώρα, άφησα αυτές τις τρεις χώρες για να μιλήσουμε με σημερινές γεωγραφικούς προσδιορισμούς.

Έχει υπάρχει το εξής παράξενο πράγμα.

Οι κάτοικοι εκεί τιμούν ταυτόχρονος πολλές θρησκείες.

Ως αυτονόητο πράγμα.

Να εξηγηθώ.

Στην Κίνα υπάρχουν, πριν ξεκινήσω να σας πω κάτι πολύ σπουδαίο.

Η Κίνα είναι τεράστια χώρα και σε έκταση και σε πληθυσμό.

Δεν το συζητούμε.

Η Κίνα δεν είναι τώρα η μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό.

Το όχι η Κίνα.

και λένε το όχι, το όχι.

Στην ιστορία το όχι η Κίνα.

Και είναι πάρα πολύ παράξενα, συμπαγής χώρα για το τεράστιο μέγεθός της.

Το 95% των κατοίκων αυτής της χώρας ανήκει σε μία φυλή, τη φυλή των Χάν.

Αυτό είναι ένα καταπληκτικό πράγμα.

Και αυτό έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην ιστορία της Κίνας.

Βέβαια, αρκούν τα υπόλοιπα 5% του πληθυσμού της Κίνας για να έχει η Κίνα καμιά εκατοστία άλλες εθνότητες.

Ξέρετε, εδώ μιλάμε για γίγαντα.

Στην Κίνα υπάρχουν και Τούρκοι, όπως είπαμε, που είναι Μουσουλμάνοι και Τουρκόφωνοι.

Υπάρχουν και Μογκόλοι στα βόρεια, υπάρχουν και Θιβετιανοί, κτλ.

αλλά μόνο της η χάν, ειφθέ λέγεται η φινή των χάν, είναι κοντά στο 95% του πληθυσμού.

Αυτό είναι από τα εντυπωσιακότερα στη γη.

Τώρα, κατά βάση, οι Κινέζοι, οι Κορεάτες και οι Ιάπωνες, επίσημη θρησκεία τους έχουν τον παγανισμό.

Λατρεύουν τα νερά, τα βουνά, τα ζώα και οι γιορτές τους είναι παγανιστικές.

Τα ξέρετε είναι η μέρα της τίγρης, η μέρα του ελέφαντα, η μέρα των θάμνων, η μέρα των κυκλαμίνων και τα λοιπά.

Οι γιορτές τους είναι παγανιστικές.

Και είναι η επίσημη θρησκεία τους αυτή, θα έλεγε κανείς.

Αυτονόητη η θρησκεία τους είναι η θρησκεία, η λατρεία της φύσης.

Και στους τρεις αυτούς.

Όπως επίσης η λατρεία των προγόνων.

Και οι τρεις αυτοί οι λαοί λατρεύουν τους προγόνους τους.

Σε κάθε κινέζικο, σε κάθε κορεάτικο σπίτι υπάρχει η γωνιά των προγόνων, που είναι κοντά στην εξώπορτα, την ώρα που βγαίνεις απ’ το σπίτι, Κάνεις στη γωνιά των προγόνων μία προσευχή και έπειτα βγαίνεις στη ρούγα, για να σε προστατεύουν οι πρόγονοί σου.

Τώρα που έχουν και φωτογραφίες, βάζουν και φωτογραφίες.

Παλαιό ήταν η ανάμνηση των προγόνων.

Όσον αφορά τη λατρεία της φύσεως, από αυτές τους τρεις λαούς, ή πιο ακραίοι είναι οι Ιαπωνέζοι.

Τον οποίον η θρησκεία, ο παγανισμός δηλαδή, είναι η επίσημη θρησκεία και ονομάζεται Σίντο.

Σίντο.

Σιντοϊσμός.

Αν είδατε, μετρήθηκαν 80 εκατομμύρια.

Είναι οι Ιαπωνέζοι, μόνο οι Ιαπωνέζοι είναι Σίντο.

Στην ουσία όμως είναι οι παγανιστές.

Στην Ιαπωνία υπάρχει η λατρεία κυριολεκτικά της φύσης.

Είναι η μόνη χώρα που έχει παράλληλα με το δελτίο των νέων της ημέρας, το δελτίο καιρού και δελτίο ανθίσεως.

Δηλαδή, αφού τελειώνει αυτός ο κύκλος μας λέει, η εκφωνήτρια, αύριο στην οδό Πατησίων, οι ακακίες θα είναι στη φάση του μπουμπουκιού.

Μπουμπουκιού.

Στην λεοφόρο Αλεξάνδρα, στα…

Οπότε, αν εσύ θες να πας κάπου, ρε παιδί μου, αύριο να δεις μπουμπουκιά, πήγαινε στην Πατησίων, όνειρο είναι σοβαρό το ζήτημα αυτό.

Και το εννοούν.

Οι μεγαλύτεροι γιορτή τους, η λατρεία αυτής της χώρας, ένα πάθος είναι τα άνθη της κερασιάς.

Όταν είναι η περίοδος που ανθίζει η κερασιά, παραλύει αυτή η χώρα.

Κυριολεκτικά, κλείνουν τα πάντα.

Αυτό είναι φοβερό να το πεις, διότι στην Ιαπωνία όλοι εργάζονται με τα μανίες.

Όπως ξέρετε, στην Ιαπωνία απεργούν εργαζόμενοι.

Το ξέρετε αυτό.

Βάζοντας μία ταινία στο μέτωπο και λέγοντας το αίτημά τους, ή ένα περιβραχιόνιο και λέγοντας το αίτημά τους, Και πρέπει να σας πω ότι οι απεργίες τους είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια χώρα που ξέρουν που απεργεί κάθε δεύτερη μέρα και ουδείς δίνει σημασία στις απεργίες.

Άλλη χώρα, μακρινή, έτσι εξωτική δεν θέλω να μπερδευτούμε τώρα.

Στην Ιαπωνία όταν κάποιος κλάδος βάλει αυτή την ταινία πέφτουν κυβερνήσεις.

Διότι όλη η κοινωνία ξέρει ότι είναι σοβαρό πράγμα.

Δεν γίνεται για πλάκα.

Για να βάλει ο Ιάπωνας αυτό, θα πει ότι έχει σοβαρότατα, έχει εξαντλήσει κάθε υπομονή.

Θα πέσουν οι υπουργοί, θα παραιτηθούν οι υπουργοί.

Θα πέσουν κυβερνήσεις, γιατί δεν φροντίσετε αυτούς τους ανθρώπους.

Να το φαίνεται, καταλάβατε τι θέλω να πω.

This is Japan.

Τώρα η Ιαπωνία ανάμεσα στα άλλα έχει αυτοκράτορα.

Ο ανώτατος άρχον αυτής της χώρας σήμερα, σήμερα είναι ο αυτοκράτορας.

Η Ιαπωνία έχει αυτοκράτορα, χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Ο χειροχήτω ήταν ο πατέρας του, σήμερα είναι ο Ακηχήτω.

Ο Χιροχίτο, ο Άκη Χίτο.

Ο Χιροχίτο είναι πολύ γνωστός, γιατί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χειρίστηκε εκεί την δεινή περίοδο της Ιαπωνίας.

Λοιπόν, τι δουλειά κάνει στην Ιαπωνία ο αυτοκράτορας, όχι μόνο τώρα, πάντοτε, δεν είχε σοβαρές πολιτικές υποχρεώσεις και καθήκοντα.

Ήταν σύμβολο.

Είναι το σύμβολο της.

Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας ενσωματώνει την Ιαπωνία, τις αρχές της και την ιστορία της.

Οι Ιάπωνες δεν είναι φιλο-αυτοκρατορικοί.

Τον λατρεύουν τον αυτοκράτορα.

Μέχρι το 1945 ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας ήταν θεός.

έπαψε να είναι θεός με νόμο των Αμερικανών.

Διότι η Ιαπωνία ηττήθηκε το 1945, όπως γνωρίζετε όλοι, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από τους Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής διοίκησαν την Ιαπωνία για πέντε χρόνια.

Από το 1945 μέχρι το 1950.

Σε αυτή την πενταετία έβγαλαν ένα νόμο με τον οποίο ο αυτοκράτορας δεν είναι θεός.

Απλά πράγματα ρε παιδί μου.

Και μετά βάζετε σε δυσκολίες τι είναι ο Θεός και τα λοιπά.

Με ένα νόμο είσαι Θεός, δεν είσαι Θεός, απλά πράγματα.

Λοιπόν, έτσι έπαψε να είναι Θεός, αλλά χαιρετίσματα.

Οι Άπονες λατρεύουν τον αυτοκράτειρα, λατρεύουν.

Οι εφημερίδες έχουν νέα.

Σήμερα βήχει η αυτοκράτειρα, ας πούμε.

Έχει παρατεταμένη γρίπη.

Η αυτοκράτειρα, ξέρω εγώ, δεν κάνει παιδί αυτή του Ακιχίτο η γυναίκα.

Δεν έκανε παιδιά για κάποια χρόνια, πρωτοσέλιδα, μήνες, χρόνια, γιατί δεν κάνετε.

Έκανε επιτέλους και ας πούμε ησύχασε η ανθρωπό της.

Δεν γνωρώ τώρα, επότε υπάρχει διάδοχος.

Γιατί σας τα λέω αυτά, διότι ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, που έχει τέτοιο κύρος, τέτοιο σεβασμός αυτή τη χώρα, που θα τη ζήλευε οποιοσδήποτε, στην ουσία τι είναι, είναι ιερέας του συντο, δηλαδή του σιντοϊσμού.

του Σιντοϊσμού, δίνει κύρος στις τελετές του παγανισμού, που είναι η επίσημη θρησκεία της Ιαπωνίας.

Δηλαδή, τι είναι η δουλειά του, κάθε πρωί το ξυπνάει ο Θαλαμηπόλος, ξυπνήστε μεγαλειότατε, ο Αμάν.

Τι έχουμε για σήμερα, σήμερα είναι η γιορτή των κυκλαμίνων.

Και πού πάμε, στο Κιότο.

Αι, πάμε στο Κιότο.

Και πάρε, βρίσκεται τέλος πάνω στην γιορτή των κυκλαμίνων, καταλάβατε.

Η κορυφαία γιορτή είναι στις κερασιάς.

Τότε κλείνουν τα πάντα…

και όλοι, ούτως ώστε να επωφεληθούν όλοι…

την απόλαυση αυτής της…

Ξέρετε, η Ιαπωνέζικη Κερασιά, διάβαζα, δεν το ήξερα.

Δεν παράγει κεράσια.

Είναι ένα ιδιότυπο φυτό, άνθρωπος πάντων.

Είναι κερασιά αλλά δεν παράγει κερασιά.

Όμως δημιουργεί αυτά τα μαγικά πανέμορφα πραγματικά άνθη.

Μάλιστα, προσέξτε τώρα να δείτε.

Στην Κίνα δημιουργήθηκαν στο μεταξύ δύο μεγάλες φιλοσοφικές τάσεις και θεωρίες.

Η μία είναι του Κομφούκιου, Κουγκ Φου Τσε, το 500 π.Χ.

Η άλλη είναι του Lao Tse, επίσης περίπου το 500 π.Χ., που λέγεται Ταοϊσμός.

Η θρησκεία που αναπτύχθηκε πάνω στην φιλοσοφία του Lao Tse.

Γιατί σας τα λέω αυτά, διότι οι Κινέζοι της φυλής των Han είναι Κομφουκιανιστές και Ταοϊστές.

Αυτό πέρασε και στην Κορέα και στην Ιαπωνία, που επίσης είναι και κομφουκιανιστές και Ταοϊστές.

Πρέπει να σας πω ότι στην Κορέα τα πανεπιστήμια, όταν εμείς γιορτάζουμε τους τρεις ιεράρχες, ας πούμε γιατί μας βοηθά να είμαστε καλύτεροι μαθητές και ακαδημαϊκοί, στην Κορέα εορτάζεται ο Κομφούκιος.

Γιατί ήταν, ας πούμε, η υψηλότερη απόδοση της μόρφωσης για τον κινέζικο πλευρά, πέρασε ο κομφουκιανισμός και ο ταοϊσμός και στην Κορέα και στην Ιαπωνία.

Από την Κίνα, γιατί είναι κινέζικα.

Στην Κίνα, επίσης, έφτασε ο βουδισμός από την Ινδία.

γιατί δημιουργήθηκε στην Ινδία.

Αλλά ο Βούδας που δημιούργησε τον Βουδισμό, είχε την τύχη του Ιησού.

Η ανθρώπινη ομάδα στην οποία δίδαξε, δεν τον δέχθηκε παραλίγο.

Που, ποιοι τον δέχθηκαν, ανατολικότερα.

Οι Κινέζοι πάνω στα Ιμαλάια, το Θιβέτ που είπε η φίλη μας, Οι Κορεάτες και οι Ιάπωνες.

Μέχρι τώρα πόσες θρησκείες είπαμε στην Κίνα.

Παγανισμός, λατρεία των προγόνων.

Κομφουκιανισμός, ταοϊσμός, βουδισμός.

Και Ζεν.

Άμα λάχει, διότι το Ζεν είναι μια θρησκεία εντός εισαγωγικών, γιατί αυτά τα ανατολικά δεν είναι θρησκείες ακριβώς, είναι φιλοσοφίες.

Το Zen είναι ένα συνδυασμός Βουδισμού και Ταοϊσμού, που αναπτύχθηκε στην Κίνα, αλλά το λάτρεψαν οι Κορεάτες και οι Ιάπωνες.

Εξ’αυτού, ούτε στην κατάταξη ακούσατε το λέξι Κομφουκιανισμός, ούτε τη λέξη Ταοϊσμός, ούτε τη λέξη Zen, γιατί τι να μετρήσεις.

Αν μετρήσεις τους Κινέζους επί 5, τότε θα σου βγει ανθρωπότης…

5 θρησκείες δεν έχουν.

Θα σου βγει ανθρωπότης να είναι 15 δις.

20 δις, ξέρω, βοηθήστε με μαθηματικά.

Επομένως δεν μετριέται αυτές οι θρησκείες καθόλου, επειδή έχουν ταυτόχρονος πολλές.

Και εξ’αυτού ο βουδισμός τους δεν μετριέται.

Ο βουδισμός των Κινέζων, ο βουδισμός των Κορεατών, ο βουδισμός των Ιαπώνων δεν μετράται.

Μετράται μόνο ο βουδισμός των περιοχών που έχουν μόνο βουδισμό.

Και μόνο βουδισμό έχει εδώ πέρα η Ινδοκίνα, Ταϊλάνδη, Βιρμανία, Βιετνάμ και τα λοιπά και κάποιες περιοχές σε λίγο στα νησιά που ξεκινά στην Ινδονησία.

Εξ’αυτού, αν κανείς υπελόγιζε και το βουδισμό των Κινέζων και των Κορεατών και των Ιαπών, τότε ο βουδισμός θα έφτανε σε πρώτες θέσης.

Είναι μια πολύ μεγάλη θρησκεία, αλλά είναι κρυφή η δύναμή της λόγω των γεγονότων αυτών, λόγω των στοιχειών αυτών που σας είπα.

Τώρα, πώς έχουν ταυτόχρονος πολλές θρησκείες, δεν είναι θρησκείες, είναι φιλοσοφίες γι’αυτούς.

Κατά βάση είναι φιλοσοφίες.

Βέβαια τιμούν ως θεό υπάρχουν, έχουν γίνει, οι Κομφουκιανικοί ναοί, ρε παιδί μου.

Ο Κομφούκιο, σαν ζούσε και μάθαινε ότι του κάνανε ναό, δεν θα έμενε τρίχα στην κεφαλή του, δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα τον…

Είναι σαν να κάνει κανείς τον Αριστοτέλη άγιο, τον Πλάτωνα, καταλάβατε.

Δηλαδή έτσι είναι.

Αλλά έτσι είναι.

Οι άνθρωποι θέλουν να αγιοποιούν, αγιοποίησαν και έγιναν θεοί.

Αν θέλω να σας πω ότι καμία θρησκεία, από αυτές που είπαμε, δεν έχει ιδρυτή που να είπε ότι είναι Θεός.

Να διανοήθηκε να πει ότι είναι Θεός.

με την εξαίρεση του χριστιανισμού, που ο ιδρυτής της είναι γιος του Θεού.

Αλλιώς σε όλες τις θρησκείες αυτή που θεοποιήθηκαν, ούτε διανοήθηκαν ότι θα θεοποιηθούνε.

Είναι ανθρώπινη ανάγκη φαίνεται να θεοποιούν και τους θεοποίησαν.

Μάλιστα.

Τώρα θα μπούμε στην πρώτη θρησκεία που θα αντιμετωπίσουμε και είναι αυτό που λένε «από δυό σάρξασθε» τη θρησκεία που θεωρείται η αρχαιότερη ζώσα θρησκεία.

Και αυτή κατά πάσα πιθανότητα, θα σας εξηγήσω γιατί, είναι ο Ινδουισμός.

Από αυτές που είπαμε, είδατε ότι ο Ινδουισμός είναι πολύ ψηλά στην κατάταξη, αν θυμάστε ήταν τρίτος.

Με ένα δισεκατομμύριο πιστών.

Το ενδιαφέρον είναι, κοιτάξτε να δείτε, όλες, όλες.

Πολλές θρησκείες από αυτές που είπαμε είναι παγκόσμιες θρησκείες.

Ή δεν είναι ενός λαού βρε παιδί μου, το Σίντο είναι ενός λαού, είναι της Ιαπωνίας, είναι ένας παγανισμός δικός του τύπους.

Μόνο στην Ιαπωνία.

Το ο Ινδουισμός είναι την δική θρησκεία.

Ο Χριστιανισμός είναι μιας χώρας δεκάδων χωρών, εκατοντάδων χωρών.

Δεκάδων χωρών, μην υπερβάλλω και ηπείρων.

Το Ισλάμ, δεκάδων χωρών.

Ξέρετε ποια είναι η μεγαλύτερη χώρα του Ισλάμ, δεν θυμάμαι αν το είπαμε.

Η Ινδονησία.

Η χώρα με τους περισσότερους Μουσουλμάνους στον κόσμο είναι η Ινδονησία.

Συνήθως το μυαλό μας πάει Σαουδική Αραβία, Πακιστάν, ξέρω εγώ.

Εδώ, εδώ, αυτή.

Αυτό εδώ είναι η χώρα με τους περισσότερους Μουσουλμάνους στον κόσμο.

Το Ισλάμ λοιπόν είναι παγκόσμια θρησκεία, Ήπειροι.

Το Ινδουισμός είναι, μιας και είναι η τρίτη.

Γιατί; Γιατί οι Ινδοί είναι ένα δισεκατομμύριο, 200 εκατομμύριο, 200 τους ξεφύγανε και είναι σε άλλες θρησκείες, αλλά το ένα δισεκατομμύριο είναι Ινδουιστές και μόνοι τους αυτοί κάνουν την τρίτη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο.

Στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο είναι ο εβραϊσμός.

Και τι εννοώ με αυτό που λέω, πάει ο νους σας, δεν το λέω στον αέρα.

Διότι η βάση του χριστιανισμού είναι η Παλαιά Διαθήκη, συμφωνούμε, Συν καινή Διαθήκη.

Σωστό.

Η βάση του Ισλάμ είναι η Παλαιά Διαθήκη Συν το Κοράνι.

Άρα οι δύο μεγαλύτερες θρησκείες στον κόσμο είναι εβραιογενείς.

Έτσι η εβραϊκή θρησκεία βρίσκεται στη βάση Στην πραγματικότητα η μόνη πλειοψηφική θρησκεία στον κόσμο είναι ο Εβραϊσμός.

Αν κανείς κάνει αυτή την διαδρομή, που δεν είναι στον αέρα, διότι είναι πράγματι η βάση των δύο θρησκειών.

Είναι ο πυλώνας των δύο μεγαλύτερων θρησκειών του κόσμου, που είναι εβραιογενείς.

Είναι πράγματι η βάση των δύο θρησκειών.

Είναι ο πυλώνας των δύο θρησκειών.

Των δύο μεγαλύτερων θρησκειών του κόσμου, που είναι εβραιογενείς.

Τώρα, τι είπατε; Δεν το είπα οπότε έπρεπε να μου το πείτε.

Τώρα, μας μένει ένα τέταρτο για να πιάσουμε ένα θεριό, που λέγεται Ινδουισμός.

Όπως σας είπα ο Ινδουισμός θεωρείται, κατά πάσα πιθανότητα, και γιατί λέω το κατά πάσα πιθανότητες, διότι καινούρια στοιχεία κάνουν τους θρησκειολόγους, υπάρχει μία επιστήμη που λέγεται «Θρησκειολογία», που είναι συνδυασμός ιστορίας και θεολογίας και ανθρωπολογίας και διαφόρων τέτοιων επιστημών.

Σύμφωνα με νέα ευρήματα, ο ζωροαστρισμός, σήμερα είναι δυόμισι εκατομμύρια ζωροάστρες, λίγοι έχουν μείνει, αλλά η ζωραστρική θρησκεία είναι αρχαιότατη και φαίνεται ότι είναι παλαιότερη του Ινδουισμού.

Διάφορα στοιχεία βρίσκονται και που κάνουν να πιστεύουν ότι ο ζωραστρισμός είναι αρχαιότερος του Ινδουισμού.

Αν είναι αρχαιότερος, τότε αλλάζουν οι ισορροπίες.

Τώρα, πού τοποθετείται η γέννηση του Ινδουισμού και γιατί λέγεται ότι είναι η αρχαιότερη θρησκεία, διότι υπολογίζεται ότι γεννήθηκε γύρω στο 1600 με 1500 π.Χ.

Αυτός ο Ινδουισμός σχετίζεται κατά τους ειδικούς με ένα γεγονός ιστορικό θα έλεγε κανείς, της καθόδου ινδοευρωπαϊκών φύλων από τις Στέπες κάπου της Ασίας προς το νότο.

Θυμάστε ποιες χώρες μιλούν ινδοευρωπαϊκές γλώσσες; Όταν μιλάγαμε στο πρώτο μας μάθημα, η χίντι, η γλώσσα των Ινδών είναι ινδοευρωπαϊκή.

Οι Ινδοί μιλούν τη γλώσσα που λέγεται χίντι.

Η γλώσσα αυτή, όχι όλοι αλλά πάρα πολύ, η γλώσσα αυτή είναι ινδοευρωπαϊκή.

Είναι η παλιά της εκδοχή, είναι τα σανσκριτικά, που για τους γλωσσολόγους θεωρούνται από τις αρχαιότατες αποτυπώσεις ενδοευρωπαϊκών γλωσσών στον κόσμο.

Άρα οι Ινδοί μιλούν γλώσσες της ίδιας οικογένειας με τα αρχαία ελληνικά, επίσης θεωρούνται, πρότυπα μελέτης για να αντιμετωπίσει ένας γλωσσολόγος τις αρχές της ινδοευρωπαϊκής γλώσσας.

Οι Ινδοί μιλούν ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.

Οι Πέρσες μιλούν ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.

Και οι Έλληνες μιλούν ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.

Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις, Θεωρείτε ότι κατέβηκαν, οι Έλληνες κατέβηκαν.

Από το βορά, ήρθαν, το έλεγαν και οι ίδιοι.

Κατέβηκαν από το βορά.

Από πού ακριβώς, δεν ξέρουμε.

Γύρω στο 2000 π.Χ., υπολογίζουμε 2000 με 2000, κατέβηκαν τα ελληνικά φύλλα σε αλλεπάλληλες καθόδους.

Και εγκαταστάθηκαν, παλαιότερα, θυμάστε, τη θεωρία της καθόδου των Δωριέων, που μαθαίναμε, ένα με της Καθόδου των Ιώνων, των Αλληλοπα, κατέβηκαν από κάπου.

Οι Χετέοι κατέβηκαν και αυτοί προς τη σημερινή Τουρκία, προς τη σημερινή Συρία.

Οι Πέρσες, Άριοι, Ιρανοί κατέβηκαν.

Στη λέξη Ιράν είναι Περσία.

Έτσι δεν είναι.

Είναι από τη λέξη Αριάν.

ΑΡΙ.

Είναι ομάδες Ινδοευρωπαίων που ονομαζόταν Αριάν.

Και κατέβηκαν κι αυτοί προς τα ΚΙ.

Αυτοί λοιπόν οι Ινδοευρωπαίοι φαίνεται ότι ήταν σε μια κινητικότητα.

Κι στο 3000-2000 π.Χ.

κινήθηκαν σε διάφορες πλευρές.

Από πού υπάρχουν ένα σωρό θεωρίες.

Ότι η κοιτίδα τους είναι πάνω από την Κασπία.

Ότι η κοιτίδα τους είναι ανατολικότερα από την Κασπία.

Τώρα η κοιτίδα έχει μεταφερθεί πιο κοντά μας πάνω από τα Βαλκάνια.

Τώρα θεωρίες είναι αυτές, αύριο θα την πάνε αλλού.

Αυτή η κοιτίδα έχει ταξιδέψει με τα ΚΤΕΛ τόσα χρόνια.

Απ’ τις θεωρίες είναι πάλι τόσοι από Βοράκα που ήρθανε δεν ξέρουμε.

Γιατί σας το λέω αυτό.

Αυτοί οι Άρειοι στην Κάθοδό τους, στην Ινδία, στην Ινδία τσάκισαν τους μεγάλους γεωργικούς πολιτισμούς που υπήρχαν εκεί.

Θυμάστε που είχαμε αναφέρει ότι στον Ινδό υπήρχε ο πολιτισμός των Χαράπα, των Μωχέτζο, Τάρο και τα λοιπά, γεωργικοί πολιτισμοί, οι οποίοι είχανε μεγάλη άνθηση το 2500 π.Χ.

και τα λοιπά Και βλέπουν οι αρχαιολόγοι ότι γύρω στα 1600-1500 υπάρχει μια τεράστια καταστροφή των αρχαιολογικών αυτών τόπων και υπολογίζουν ότι οφείλεται σ’ αυτή την κάθοδο Αρείων που πρέπει εκείνη την εποχή αυτή να ήταν νομάδες.

Δηλαδή να μην ήταν γεωργοί, να ήταν κτηνοτρόφοι και να κινούνταν νομαδικά.

Άρα ήταν άγριοι και επιθετικοί αυτά που λέγαμε και τσακίσανε τους φουκαράδες τους ντόπιους εκεί, Γεωργούς, και κατέλαβαν διαδοχικά την Ινδία.

Αυτό το γεγονός, ως φαίνεται, μπορεί κανείς να το παρακολουθήσει Είναι αρχαιότερη συλλογή Ινδικών Ιερών βιβλίων που λέγονται Βέδες.

Υπάρχουν διάφορες Βέδες, η Ring, Βέδα και τα υπά.

Είναι από τα αρχαιότερα θρησκευτικά κείμενα στον κόσμο οι Βέδες.

Μετά υπάρχει κι άλλος κύκλος Ιερών βιβλίων του Ινδουισμού που λέγονται Βραχμάνες.

Και υπάρχει κι άλλος κύκλος που λέγονται Ουπανισάδες.

Οι Βέδες, που είναι η αρχαία εκφορά του πράγματος, υπολογίζεται ότι διαμορφώθηκαν γύρω στο 1500 π.Χ.

και άρχισαν να γράφονται σταδιακά μέχρι και το 600 π.Χ.

και γράφονταν τέτοια ιερά βιβλία.

Και στις Βέδες, δεν ξέρω αν ποτέ έχετε διαβάσει, είναι μεταφρασμένες.

Ο Καζαντζάκης είχε πάθος με αυτά, ξέρετε.

Ο Καζαντζάκης είχε γίνει βουδιστής, το γνωρίζετε.

Επειδή λέγαμε πριν, είχε επισκεφθεί την Κίνα και έγινε βουδιστής, γι’ αυτό και φορήθηκε, παρένθυρας τώρα.

Μού ‘ρθε.

Λοιπόν, στον Ινδουισμό, οι Βέδες είναι οργιαστικά κείμενα.

Μυθολογία.

Πώς διαβάζεις την ελληνική μυθολογία; η ήρα, ξέρω εγώ, έρωτες, κακό απόλωνες, ζώα, μισή άνθρωποι, μισή ζώα, έρωτες μεταξύ ανθρώπων, άνθρωποι και θεοί, μη θεοί, κτλ.

Τέτοιο πράγμα είναι.

Ένα τέτοιο πράγμα.

Έχει και πολέμους, έχει και συγκρούσεις, έχει και έρωτες, έχει απ’ όλα.

Είναι ένα οργιαστικό κείμενο, γεμάτο παλμό, οι Βέδες, αλλά και βαθυστόχαστα σημεία.

Για τους Ινδούς μέχρι σήμερα, οι Βέδες είναι πολύτιμο κείμενο.

Είναι οδηγός ζωής.

Εσείς και εγώ αν διαβάσουμε τις Βέδες, δεν θα καταλάβουμε ότι είναι ιερό βιβλίο.

Όταν διαβάζετε, εσείς και εγώ, τουλάχιστον να μιλήσω για τον εαυτό μου, την ελληνική μυθολογία, τη διαβάζω σαν παραμύθι.

Όταν ακούω κάποιον ειδικό συνάδελφο που αναλύει βαθύτερες ερμηνείες του παραμυθιού που εγώ διάβασα, λέω κοίτα να δεις βρε παιδί μου, υπάρχει και αυτή η ανάγνωση.

Δεν το είχα φανταστεί.

Ε, κάπως έτσι είναι και οι Βέδες.

Μόνο που οι Ινδοί είναι ασκημένοι να τις διαβάζουν με ανάλυση.

και όχι ως παραμύθι που θα τη διαβάζετε εσείς και εγώ.

Τουλάχιστον εγώ είναι βέβαιο ότι θα τη διαβάζω σαν παραμύθι.

Τώρα, οι ειδικοί διαβάζοντας τις Βέδες, όχι μόνο τις διαβάζουν σαν θρησκευτικό κείμενο, αλλά θεωρούν ότι στις Βέδες φαίνεται πολύ καθαρά η επέκταση των αρείων.

Ποιες περιοχές χτύπησαν, Δηλαδή, η δράση των Βεδών, αντανακλά, την πολεμική δράση των Αρείων, καθώς αυτοί κατέβαιναν προς τα κάτω και χτυπούσαν τους ντόπιους λαούς.

Πρέπει όμως να έχεις γνώσης για να το καταλάβεις πώς το λέει αυτό ο Βέδες και πώς το λένε εδώ.

Να σας διαβάσω ένα απόσπασμα.

Ο Ινδουισμός είναι θρησκεία γεμάτη θεούς.

Άπειροι.

Μπορεί να είναι και εκατομμύριο.

Χάνεις τον μπούσουλα, δηλαδή, σε αυτή τη θρησκεία.

Άπειροι θεοί.

Κάποιοι από αυτούς είναι σπουδαιότεροι.

Ο Κρίσνα, Βαρουνα και τα λοιπά.

έχουνε και ο Ινδουισμός έχει κάτι ενδιαφέρον.

Είναι βέβαιος για το σωστό.

Και εξ’ αυτού δεν έχει καμία αγωνία να αποκτήσεις και εσύ την ίδια θρησκεία.

Ο Κρίσνα λέει, προσευχή σου σ’ όποιο θεό θέλεις.

Έτσι κι αλλιώς εγώ ακούω τις προσευχές σου.

Μιλάμε γι’ αυτό πεποίθηση.

Μιλάμε γι’ αυτό πεποίθηση.

Γι’ αυτό και ο Ινδουισμός δεν είναι η ιεραποστολική θρησκεία.

Σας ήρθε κανείς Ινδουιστής να σου πει, είναι κάτι παλαβοί οπαδοί του Κρίσνα, κάτι οι Αμερικανοί, ντυμένοι και χτυπάνε κάτι κουδουνάκια, γιατί συμβιάζουν του Δυτικού την διάθεση να μεταφέρει οπωσδήποτε τη γνώση τους τον άλλον, τον άλλον με τον Γκρίσινα.

Η ινδουιστική θρησκεία είναι για τον εαυτό της.

Όπως και η εβραϊκή θρησκεία.

Η εβραϊκή θρησκεία δεν είναι ιεραποστολική. Δεν στέλνει ιεραποστόλους. Άμα θέλει κάποιος, θα γίνει Εβραίος. Αλλά δεν υπάρχει προπαγάνδα που με κάνει Εβραίο, και το ίδιο στον ινδουισμό.

Ο αντιθέτως ο χριστιανισμός, το Ισλάμ, ο βουδισμός είναι ιεραποστολικές θρησκείες.

Ο στόχος τους είναι όλη η γη να γίνει σωστή.

Δηλαδή, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές.

Ο Ινδουισμός δεν το έχει αυτό.

Είναι ήμερος εκεί που είναι.

Τώρα, γιατί σας το λέω αυτό, διότι ανάμεσα στους θεούς αυτούς είναι ο Κρίσνα, Βεβαίως που σας είπα ότι αυτός ακούει τις προσευχές μας, τώρα μόλις δεν σας το διευκρινίσω αυτό.

Λοιπόν, σας διαβάζω ένα απόσπασμα.

Έχει σχέση, είναι δύο ο θεοί, ο Κρίσνα και ο Κάρνα.

Σώπασε.

Ο Κρίσνα φαινόταν συγκλονισμένος από τις φοβερές προβλέψεις του Κάρνα.

Πρόκειται να πολεμήσουν αυτοί οι δύο θεοί και έχουν αγωνία.

Ήξερε χωρίς αμφιβολία πως οι άνθρωποι που ζουν με τη βεβαιότητα ότι μια μέρα θα πεθάνουν, προτιμούν να πιστεύουν ότι μαζί τους θα πεθάνει και ολόκληρος ο κόσμος τους.

Και έτσι ομολογούν πως η εποχή τους είναι η πιο σκοτεινή.

Είναι το τέλος.

Αυτό μας συμβαίνει, νομίζω, στους ανθρώπους.

Να νομίζουμε ότι χάνεται ο κόσμος, ότι όλα είναι κακά.

Αλλά ήξερε επίσης ότι ο Κάρνα έβλεπε σωστά.

Και έβλεπε μπροστά έναν πόλεμο εξοντωτικό να απλώνει τις κατακόκκινες φτερούγες του και να κατεβαίνει στη γη.

Μη μπορώντας να γνωρίσει την ευτυχία εδώ και πολλά χρόνια, ο Κάρνα ζούσε αντίκρυ στο θάνατο.

Παρά τη δύναμη της γυναίκες και τα πλούτη, εκείνος ετοιμαζόταν για μία μάχη αναπόφευκτη, που μετά το τέλος της δεν θα υπήρχε ψυχή ζώσα.

«Πρέπει να έχεις δίκιο», του είπε ο Κρίσνα.

«Αφού δεν μπορώ να αγγίξω την καρδιά σου, αυτό σημαίνει πως η καταστροφή της γης είναι κοντά».

Τώρα μιλάει ο Κάρνα.

«Ένα πράγμα είναι σίγουρο, Κρίσνα, ότι θα κάνουμε μαζί ένα μεγάλο ταξίδι».

Δηλαδή, και ο θάνατος, η πάλη.

«Ο Κρίσνα έπιασε τον Κάρνα από τα μπράτσα.

Οι δύο άντρες αγκαλιάστηκαν χωρίς να πούν κουβέντα και έμειναν αγκαλιασμένοι σφιχτά για κάμποσα δευτερόλεπτα.

Έπειτα από λίγο ο Κρίσνα αποτραβήκτηκε, έκανε μεταβολή και έφυγε βιαστικά.

Η αποστολή του είχε αποτύχει η Κτρά και τώρα όδευε προς τον πόλεμο που φαινόταν να είναι δυνατότερος από αυτόν.

Θα παραδεχθείτε ότι έχει σημεία σκέψης αυτό το πράγμα.

Μπορεί να είναι μια ιστορία δύο θεών κτλ.

αλλά κάθε τόσο μέσα σε αυτό λέει κάτι βαθύτερο.

Αυτές είναι οι Βέδες.

Μπορείτε να τις βρείτε μεταφρασμένες στα ελληνικά και να τις διαβάσετε.

Ίσως δεν θα εισπράξετε πολλά, όπως κι εγώ δεν εισέπραξα, αλλά έχει την ομορφιά του.

Εδώ θα πρέπει να σας αποχαιρετήσω και την ερχόμενη φορά έχουμε θρησκείες.

Να είστε καλά!