Φασόλια
Ζωμός μπουιγιόν
Αλάτι
Καρότα
Σέλινο
Κρεμμύδι
Ντομάτα
Λάδι
Αν γευστικήν επιθυμείς
να φάγεις φασολάδα,
φρόντισε να μην αγνοείς
ούτε μισήν αράδα
απ’ την πατροπαράδοτον,
δοκιμασμένην συνταγήν
που – σημειωτέον – είναι in
μέχρι και στους μουτζαχεντίν.
Λαμβάνομεν φασίολους
νταβραντισμένους, βραστερούς.
Ολονυχτίς μουσκεύομεν –
τελειώνουμε με κρύο ντους.
Βάζουμε χύτρα στη φωτιά
νερό μισογεμάτη.
Προσθέτομεν ζωμόν μπουιγιόν
για άρωμα δελεαστικόν
και μία πρέζα αλάτι.
Ψιλοκόβουμε καρότα,
σελινάκι, κρεμμυδάκι,
ντοματούλα περαστή,
και στη χύτρα όλα μαζί,
με το σχετικό λαδάκι.
Αφού βράσει δυο-τρεις ώρες
με καπάκι σκεπασμένο
και σε χαμηλή φωτιά
να χυλώσει για καλά,
τη σερβίρουμε με ρέγγα,
καλαματιανή ελιά,
ή χταπόδι χτυπημένο
φορές καμμιά σαρανταριά.
Τηρούντες έθιμα παλιά,
προτιμάτε να ευωχείσθε
κάτω απο κληματαριά!
Να τρώτε ελληνοπρεπώς,
και οι πατρίκιοι, κι ο λαός!
Μήνυμα ηθοπλαστικό
δεν έχω άλλο κανένα.
Μεθύστε με τ’ αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα!
Την συνταγή αυτή μας έδωσε η συγγραφέας Λένα Μερίκα την οποία και ευχαριστούμε πολύ.