Πληρώνουμε, πληρώνουμε, φόροι και πάλι φόροι
σε λίγο θα κλατάρουμε απ’ το πολύ το ζόρι.
Ετούτοι οι λογαριασμοί, μου φέρνουν μέγα ζάλο.
Έρχονται και με βρίσκουνε, ένας μετά τον άλλο.
Τα νομοσχέδια καυτά. Όλα τους αυγατίζουν.
Μια έρχονται, μια φεύγουνε, όλο κλωθογυρίζουν.
Οι τωρινοί πολιτικοί έχουνε μαύρα χάλια.
Θα χάσανε οι άνθρωποι τ’ αυγά και τα πασχάλια.
Μεσ’ στη Βουλή μας γίνεται, το σήκω εσύ να κάτσω.
Βγήκε η ψείρα στο γιακά να κάμει το σουλάτσο.
Οι Ευρωπαίοι θέλουνε τη χώρα αποικία.
Να πάρουν το πετρέλαιο, χρυσό και μεταλλεία.
Έγινε η πολιτική αρένα μονομάχων
και στα παράθυρα βοούν κραυγές εικονομάχων.
Ένας πάνω στον άλλονε, μιλάνε στην οθόνη
και λέω πρέπει να περνούν τον κόσμο για κοθώνι.
Κλειδώσαμε τα σπίτια μας με πόρτες ασφαλείας
μα ανασφάλειες πολλές και αίσθηση δουλείας.
Οι άνθρωποι τρομάζουνε σε ξένο να μιλήσουν.
Φόβος φωλιάζει στην ψυχή. Θέλουνε να μισήσουν.