Αγάπη διορατική ίδια εν τούτω νίκα
σμίγεις πικρά φθινόπωρα με άνοιξης τη γλύκα.
Αγάπη είναι να ποθείς μόνο καλό να κάμεις
και όσο βλέπεις το κακό στο νου να μη το βάνεις.
Αγάπη είναι το μυαλό να λέει: Φύγε! Χάσου!
Μα η καρδιά να προσκυνά ανέφελη μπροστά σου.
Αγάπη είναι να νογάς τα θέλω και τα πρέπει
γιατί δρεπάνι το κακό θερίζει ότι βλέπει.
Αγάπη είναι να θωρείς μονάχα τη θωριά της
και συ να λιώνεις άναυδος από την ομορφιά της.
Αγάπη είναι σαν πονάς να φεύγει κάθε πόνος.
Έχεις αυτήν στο πλάι σου δεν είσαι πλέον μόνος.
Αγάπη είναι να σχολάς νωρίς απ’ τη δουλειά σου
και να την παίρνεις τρυφερά μέσα στην αγκαλιά σου.
Αγάπη είναι να θαρρείς πως δράκοντες παλεύεις
μα συ με χάδια, με φιλιά ρούπι να μη σαλεύεις.
Αγάπη είναι να πεινάς, να λες: Θέλω να φάω!
Μόλις τη δεις και ξεχαστείς να λες: Μα πώς διψάω!
Αγάπη είναι σαν φιλάς τα δυο γλυκά της χείλη
να κοκκινίζει ο ουρανός από ντροπή το δείλι.
Αγάπη είναι να ξεχνάς τα λάθη της τα τόσα
και όλα τα στενάχωρα που μέσα σου στεργιώσαν.