Γίνηκε η μουσική μας κατά πως το λένε: Ποπ.
Νέοι ήχοι, νέοι στίχοι, νέα ήθη -μάλλον- Ροκ.
Θα καταθέσω στέφανο με σπάνιο λουλούδι
σε μνήμα για το άμοιρο, το λαϊκό τραγούδι.
Η γοητεία Ορφική με την αύρα μουσικής
γεννά αισθαντικότητα, αρμονία της ψυχής.
Πάει πέρασαν τα χρόνια που ο μήνας είχ’ εννιά.
Όλο είχαμε τον νου μας στα ξενύχτια, στην πενιά.
Πώς καθαρίζει το μυαλό του γέρου, του εργένη
με το πανώριο, δροσερό, θαλασσινό μελτέμι!
Παιδικές φωνές και γέλια δονούν τη γειτονιά μου
στα συγκαλά της έρχεται η δόλια η καρδιά μου.
Γινήκανε αλλοιώτικες οι των ανθρώπων σχέσεις
έσβησ’ η φλόγα της ψυχής και η καρδιά της ζέσης.
Είν’ το κορμί μου φυλακή, στη γη με καθηλώνει.
Πνεύμα, ιδέες να ποθώ κι αυτό με ταπεινώνει.
Γέμισ’ η πόλη με λογής ζώα κατοικίδια.
Μίας νέας κοινωνίας είμαστε υβρίδια.
Στο ίδιο έργο θεατές αυτό το καλοκαίρι.
Οι φλόγες απ’ τις πυρκαγιές μας στήσανε καρτέρι.
Η τόση τεχνολογία θα μας κάμει άλαλους.
Τον Λόγο θα ξεχάσουμε, θα μας θάψουν άψαλους.