Έχοντας λάβει μυστικά την προσταγή, ο Αρχάγγελος έσπευσε στην κατοικία του Ιωσήφ, λέγοντας ο Ασώματος στην Απειρόγαμο: Αυτός που με την κάθοδό του έκλινε τους ουρανούς, χωράει αναλλοίωτος ολόκληρος μέσα σου. Και βλέποντάς Τον στη μήτρα σου να παίρνει μορφή δούλου, εκπλήσσομαι και φωνάζω σε σένα:
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Σε σένα την υπέρμαχο στρατηγό τα νικητήρια, ως λυτρωμένη από τα δεινά, τα ευχαριστήρια, αναγράφω εγώ η πόλη σου, Θεοτόκε. Αλλά καθώς έχεις την ακαταμάχητη δύναμη, από κάθε είδους κινδύνους ελευθέρωσέ με για να σου φωνάζω:
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Άγγελος πρωτοστάτης, από τον ουρανό στάλθηκε, να πει στην Θεοτόκο το χαίρε (τρεις φορές). Και με την ασώματη φωνή του, βλέποντάς Σε να παίρνεις σώμα, Κύριε, εξεπλάγη, και στεκόταν φωνάζοντας προς αυτήν χαιρετισμούς:
Χαίρε, εσύ δια της οποίας η χαρά θα λάμψει· χαίρε, εσύ δια της οποίας η κατάρα θα εκλείψει.
Χαίρε, η ανάκληση του πεσμένου Αδάμ· χαίρε, η λύτρωση των δακρύων της Εύας.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατο στους ανθρώπινους λογισμούς· χαίρε, βάθος δυσθεώρητο και στων Αγγέλων τα μάτια.
Χαίρε, γιατί είσαι του Βασιλιά η καθέδρα· χαίρε, γιατί βαστάζεις Αυτόν που βαστάζει τα πάντα.
Χαίρε, αστέρι που φανερώνεις τον Ήλιο· χαίρε, μήτρα της ένθεης σάρκωσης.
Χαίρε, εσύ δια της οποίας ανακαινίζεται η κτίση· χαίρε, εσύ δια της οποίας βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Βλέποντας η Αγία τον εαυτό της σε αγνότητα, είπε με θάρρος στον Γαβριήλ: το παράδοξο της φωνής σου μου φαίνεται δύσκολο να το δεχτώ στην ψυχή μου· γιατί πώς λες ότι η σύλληψη θα γίνει χωρίς σπόρο; Φωνάζοντας:
Αλληλούια.
Γνώση ζητώντας να μάθει που δεν είναι γνωστή, η Παρθένος φώναξε προς τον λειτουργό: πώς είναι δυνατόν από αγνά σπλάχνα να γεννηθεί Υιός; Πες μου. Και αυτός της απάντησε με φόβο, μόνο φωνάζοντας έτσι:
Χαίρε, μύστη της ακατάληπτης βουλής· χαίρε, πίστη αυτών που χρειάζονται σιωπή.
Χαίρε, προοίμιο των θαυμάτων του Χριστού· χαίρε, κεφάλαιο των δογμάτων Του.
Χαίρε, επουράνια κλίμακα, δια της οποίας κατέβη ο Θεός· χαίρε, γέφυρα που τους μεταφέρει από τη γη στον ουρανό.
Χαίρε, το πολυθρύλητο θαύμα των Αγγέλων· χαίρε, το πολυθρήνητο τραύμα των δαιμόνων.
Χαίρε, εσύ που γέννησες το φως ακατάληπτα· χαίρε, εσύ που δεν δίδαξες σε κανέναν το πώς.
Χαίρε, η υπερβαίνουσα την γνώση των σοφών· χαίρε, αυτή που φωτίζει τα φρένα των πιστών.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Δύναμη του Υψίστου σκίασε τότε την Απειρόγαμο για τη σύλληψη, και την εύκαρπη μήτρα της την φανέρωσε ως χωράφι γλυκό σε όλους, που θέλουν να θερίσουν σωτηρία, ψάλλοντας έτσι:
Αλληλούια.
Έχουσα θεοδόχο η Παρθένος τη μήτρα, έτρεξε προς την Ελισάβετ. Το βρέφος αυτής, αμέσως αναγνωρίζοντας τον ασπασμό της, χαιρόταν, και με άλματα ως άσματα φώναξε προς την Θεοτόκο:
Χαίρε, κλήμα του αμάραντου βλαστού· χαίρε, κτήμα του άψογου καρπού.
Χαίρε, που καλλιεργείς τον φιλάνθρωπο γεωργό· χαίρε, που φυτεύεις το φυτό της ζωής μας.
Χαίρε, αγρέ που βλασταίνεις αφθονία οίκτου· χαίρε, τραπέζι που κρατάς αφθονία συγχώρησης.
Χαίρε, γιατί ανθίζεις τον λειμώνα της τρυφής· χαίρε, γιατί προετοιμάζεις το λιμάνι των ψυχών.
Χαίρε, ευπρόσδεκτο θυμίαμα πρεσβείας· χαίρε, εξιλαστήρια προσφορά για όλο τον κόσμο.
Χαίρε, εύνοια του Θεού προς τους θνητούς· χαίρε, παρρησία των θνητών προς τον Θεό.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Ζάλη έχοντας από σκέψεις αμφιβολιών, ο συνετός Ιωσήφ ταράχτηκε, βλέποντάς σε σαν άγαμη, και υπονοώντας κλεψίγαμο, όμως μαθαίνοντας για τη σύλληψή σου εκ Πνεύματος Αγίου, είπε:
Αλληλούια.
Ήκουσαν οι ποιμένες τους αγγέλους να υμνούν την ενσάρκωση του Χριστού, και τρέχοντας ωσάν προς ποιμένα, Τον είδαν ως αγνό αμνό να βόσκει στη μήτρα της Μαρίας, στην οποία υμνώντας είπαν:
Χαίρε, Μήτηρ του Αμνού και Ποιμένος· χαίρε, αυλή λογικών προβάτων·
Χαίρε, όπλο αμυντήριο από αόρατους εχθρούς· χαίρε, κλειδί που ανοίγεις τις θύρες του Παραδείσου·
Χαίρε, γιατί τα ουράνια αγάλλονται και μαζί τους κι η γη· χαίρε, γιατί τα επίγεια συγχορεύουν με τον ουρανό·
Χαίρε, το στόμα των Αποστόλων που δεν σωπαίνει· χαίρε, το θάρρος των Μαρτύρων είναι ανίκητο·
Χαίρε, στερρό θεμέλιο της πίστεως· χαίρε, λαμπρό γνώρισμα της χάριτος·
Χαίρε, δια των οποίων γυμνώθηκε ο Άδης· χαίρε, δια των οποίων ντυθήκαμε δόξα.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Θεοδρόμο αστέρα βλέποντας οι Μάγοι, ακολούθησαν την αίγλη του. Και κρατώντας τον ως λύχνο, μέσω αυτού ακολούθησαν το ανίκητο Βασιλιά και φτάνοντας τον αφθαστο, χαρούμενοι Του φώναξαν·
Αλληλούια.
Είδαν τα παιδιά των Χαλδαίων τον Δημιουργό των ανθρώπων στα χέρια της Παρθένου, αν και πήρε μορφή δούλου, βιάστηκαν να Τον υπηρετήσουν με δώρα και να φωνάξουν στην ευλογημένη:
Χαίρε, Μήτηρ του άδυτου Αστέρα· χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας·
Χαίρε, αυτή που έσβησες τη φλόγα της απάτης· χαίρε, αυτή που φώτισες τους μύστες της Τριάδας·
Χαίρε, αυτή που εξόρισες τον απάνθρωπο τύραννο· χαίρε, που επέδειξες τον φιλάνθρωπο Χριστό·
Χαίρε, αυτή που λυτρώνει από την βάρβαρη θρησκεία· χαίρε, αυτή ελευθερώτρια από τα έργα της λάσπης της κολάσεως·
Χαίρε, αυτή που καταργείς τη λατρεία του πυρός· χαίρε, αυτή απελευθερώνεις από τις φλόγες των παθών·
Χαίρε, οδηγέ των πιστών προς τη σωφροσύνη· χαίρε, όλων των γενεών ευφροσύνη.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Κήρυκες θεοφόροι έγιναν οι Μάγοι, επέστρεψαν στη Βαβυλώνα. Εκτελώντας την προφητεία σου και κηρύσσοντάς Σε ως Χριστό σε όλους, εγκατέλειψαν τον Ηρώδη ως φλύαρο βασιλιά, που δεν ήξερε να ψάλλει:
Αλληλούια.
Λάμποντας στην Αίγυπτο το φως της αλήθειας, εξόρισες το σκότος του ψεύδους. Τα είδωλα της χώρας αυτής, Σωτήρα, μην αντέχοντας τη δύναμή Σου, έπεσαν και οι ελευθερωμένοι από αυτά φώναζαν στην Θεοτόκο:
Χαίρε, αυτή που σήκωσες τους ανθρώπους· χαίρε, η πτώση των δαιμόνων·
Χαίρε, αυτή που ποδοπάτησες την πλάνη της απάτης· χαίρε, αυτή που αποκάλυψες την απάτη των ειδώλων·
Χαίρε, η θάλασσα που βύθισε τον νοητό Φαραώ· χαίρε, ο βράχος που πότισε τους διψασμένους για ζωή·
Χαίρε, στύλε της φωτιάς που οδηγείς όσους είναι σε σκοτάδι· χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα από τη νεφέλη·
Χαίρε, διάδοχος της τροφής του μάννα· χαίρε, διάκονος της άγιας χαράς και τρυφής·
Χαίρε, η γη της επαγγελίας· χαίρε, από την οποία ρέει μέλι και γάλα.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Μέλλοντας ο Συμεών να φύγει από αυτόν τον απατηλό κόσμο, του δόθηκες ως βρέφος αλλά σε αναγνώρισε ως τέλειο Θεό. Έτσι θαύμασε τη σοφία Σου και αναφώνησε:
Αλληλούια.
Νέα κτίση φανέρωσε ο Δημιουργός σε εμάς που είμαστε δημιουργήματά Του. Βλάστησες από άσπορη μήτρα, και διατήρησες αυτήν όπως ήταν, άφθορη. Βλέποντας αυτό το θαύμα, υμνούμε αυτήν, φωνάζοντας:
Χαίρε, το άνθος της αφθαρσίας· χαίρε, το στέφος της εγκράτειας.
Χαίρε, που λάμπεις ως τύπος αναστάσεως· χαίρε, που φανερώνεις τη ζωή των Αγγέλων.
Χαίρε, δέντρο με λαμπρούς καρπούς που τρέφεις τους πιστούς· χαίρε, ξύλο που με την όμορφη σκιά των φύλλων σκεπάζονται πολλοί.
Χαίρε, που κυοφορείς Οδηγό για τους πλανεμένους· χαίρε, που γεννάς Λυτρωτή για τους αιχμαλώτους.
Χαίρε, ικεσία του δικαίου Κριτή· χαίρε, συγχώρεση για πολλούς αμαρτωλούς.
Χαίρε, ένδυμα παρρησίας για τους γυμνούς από αρετές· χαίρε, στοργή που νικά κάθε πόθο.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Ξένο τόκο βλέποντας, αποξενωνόμαστε από τον κόσμο, μεταφέροντας το νου μας στον ουρανό. Γι’ αυτό ο ύψιστος Θεός εμφανίστηκε στη γη ως ταπεινός άνθρωπος, θέλοντας να τραβήξει ψηλά αυτούς που Τον υμνούν, φωνάζοντας:
Αλληλούια.
Ο Όλος ο απερίγραπτος Λόγος βρισκόταν στα κάτω και καθόλου δεν απουσίαζε από τα άνω. Διότι η θεϊκή συγκατάβαση δεν ήταν τοπική μετάβαση. Και ο τόκος από την θεοδέκτη Παρθένο, που ακούει αυτά:
Χαίρε, χώρα που χωρά τον αχώρητο Θεό· χαίρε, πόρτα σεπτών μυστηρίων.
Χαίρε, αμφίβολο άκουσμα των απίστων· χαίρε, αναμφίβολο καύχημα των πιστών.
Χαίρε, πανάγιο όχημα του επί των Χερουβείμ· χαίρε, πανάριστο οίκημα του επί των Σεραφείμ.
Χαίρε, αυτή που ενώνει τα αντίθετα (Θεό και Άνθρωπο)· χαίρε, αυτή που ζευγαρώνει την παρθενία και τη λοχεία.
Χαίρε, δια της οποίας λύθηκε η παράβαση· χαίρε, δια της οποίας άνοιξε ο Παράδεισος.
Χαίρε, κλειδί της βασιλείας του Χριστού· χαίρε, ελπίδα των αιωνίων αγαθών.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Πάσα η φύση των Αγγέλων θαυμάζει το μεγάλο έργο της ενανθρώπισής Σου. Διότι τον απρόσιτο Θεό τον έβλεπαν ως προσιτό άνθρωπο, που ζει ανάμεσά μας και φωνάζουν όλοι έτσι:
Αλληλούια.
Ρήτορες φλύαρους βλέπουμε να μένουν άφωνοι σαν ψάρια μπροστά σου, Θεοτόκε. Διότι απορούν πώς και μένεις Παρθένος και τόκο κατάφερες. Εμείς όμως, θαυμάζοντας το Μυστήριο, πιστά φωνάζουμε:
Χαίρε, Σοφίας του Θεού δοχείο· χαίρε, προνοίας Αυτού θησαυρός.
Χαίρε, που δείχνεις τους φιλοσόφους ασόφους· χαίρε, που ελέγχεις τους τεχνολόγους άλογους.
Χαίρε, διότι οι δεινοί συζητητές έχουν τρελαθεί· χαίρε, διότι οι ποιητές των μύθων έχουν μαραθεί.
Χαίρε, που διασπάς τις πλεκτάνες των Αθηναίων· χαίρε, που γεμίζεις τα δίχτυα των αλιέων.
Χαίρε, που εξάγεις από τον βυθό της άγνοιας· χαίρε, που φωτίζεις πολλούς με τη γνώση.
Χαίρε, πλοίο αυτών που θέλουν να σωθούν· χαίρε, λιμάνι αυτών που πλέουν στη ζωή.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Για να σώσει τον κόσμο, Αυτός που όλα τα στόλισε, ήρθε αυτεπάγγελτος σε αυτόν. Και ποιμένας όντας ως Θεός, σε εμάς εμφανίστηκε ως άνθρωπος. Καλώντας τον όμοιο με τον όμοιο, ως Θεός ακούει το:
Αλληλούια.
Τείχος είσαι των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και όλων εκείνων που προστρέχουν σε σένα. Διότι ο Ποιητής του ουρανού και της γης, άχραντε, κατασκεύασε εσένα· κατοίκησε στη μήτρα σου και δίδαξε σε όλους να σε προσφωνούν λέγοντας:
Χαίρε, στήλη της παρθενίας· χαίρε, πύλη της σωτηρίας.
Χαίρε, αρχηγέ της νοητής αναπλάσεως· χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητας.
Χαίρε, διότι αναγέννησες όσους συνελήφθησαν αισχρώς· χαίρε, διότι ενουθέτησες κι επανέφερες σε τάξη όσους ο νους είχε πλανηθεί.
Χαίρε, που κατάργησες τον φθορέα των φρένων· χαίρε, που γέννησες τον Σπορέα της αγνότητας.
Χαίρε, παστάδας ασπόρου νυμφεύσεως· χαίρε, που ενώνεις πιστούς με τον Κύριο.
Χαίρε, αγαθή τροφός παρθένων· χαίρε, νυμφοστόλε αγίων ψυχών.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Οι ύμνοι όλοι ηττώνται όταν συγκριθούν με τον όγκο των πολλών ελεημοσύνων Σου και της ευσπλαχνίας Σου. Διότι ακόμη και αν Σου προσφέρουμε ύμνους αμέτρητους σαν την άμμο, Βασιλέα Άγιε, δεν αποδίδουμε τίποτε αντάξιο των όσων μας έδωσες σε όσους φωνάζουν σε Σένα:
Αλληλούια.
Φωτοδόχος λαμπάδα η Αγία Παρθένος για όσους βρίσκονται στο σκοτάδι. Διότι ανάβοντας το άυλο φως, καθοδηγεί όλους προς τη θεϊκή γνώση, φωτίζοντας το νου με τις ακτίνες της και τιμώμενη έτσι:
Χαίρε, ακτίδα νοητού Ήλιου· χαίρε, βολίδα του αδύτου φέγγους.
Χαίρε, αστραπή που φωτίζει τις ψυχές· χαίρε, ως βροντή που τρομάζει τους εχθρούς.
Χαίρε, διότι ανατέλλεις τον πολύφωτο φωτισμό· χαίρε, διότι αναβλύζεις τον ποταμό που έχει μεγάλη ροή.
Χαίρε, εσύ που ζωγραφίζεις τον τύπο της κολυμβήθρας· χαίρε, εσύ που εξαλείφεις την αμαρτία.
Χαίρε, λουτήρας που καθαρίζει τη συνείδηση· χαίρε, κρατήρας που γεμίζει αγαλλίαση.
Χαίρε, ευωδία του Χριστού· χαίρε, ζωή μυστικής εορτής.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Χάρη Θέλοντας να δώσει για τα αρχαία χρέη, ο Λυτρωτής πάντων των ανθρώπων, ήρθε ο Ίδιος στους απόδημους της χάρης Του· και σκίζοντας το χειρόγραφο άκουγε από όλους έτσι:
Αλληλούια.
Ψάλλοντας τον τόκο σου, όλοι σε υμνούμε ως έμψυχο ναό, Θεοτόκε· διότι κατοικώντας στη μήτρα σου, ο Κύριος που όλα τα κρατά στο χέρι Του, την αγίασε, τη δόξασε και μας έμαθε να φωνάζουμε σε εσένα:
Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου· χαίρε, Αγία μεγαλύτερη των Αγίων·
Χαίρε, κιβωτέ που έχεις επενδυθεί με το Πνεύμα· χαίρε, θησαυρέ ζωής που δεν δαπανιέται·
Χαίρε, τιμημένο διάδημα ευσεβών βασιλέων· χαίρε, σεβάσμιο καύχημα ευλαβών ιερέων·
Χαίρε, ο ακούραστος πύργος της Εκκλησίας· χαίρε, το απόρθητο τείχος της Βασιλείας·
Χαίρε, δια την οποία τρόπαια εγείρονται· χαίρε, δια την οποία οι εχθροί γκρεμίζονται·
Χαίρε, θεραπεία του σώματός μου· χαίρε, σωτηρία της ψυχής μου.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.
Ω, πανύμνητε Μητέρα, εσύ που γέννησες τον Λόγο που είναι πιο Άγιος από όλους (τρεις φορές), δέξου τώρα τις προσφορές μας, ελευθέρωσε μας όλους από κάθε συμφορά και κίνδυνο· και λύτρωσε από την ερχόμενη κόλαση αυτούς που σου φωνάζουν:
Αλληλούια.
Σε σένα την υπέρμαχο στρατηγό τα νικητήρια, ως λυτρωμένη από τα δεινά, τα ευχαριστήρια, αναγράφω εγώ η πόλη σου, Θεοτόκε. Αλλά καθώς έχεις την ακαταμάχητη δύναμη, από κάθε είδους κινδύνους ελευθέρωσέ με για να σου φωνάζω:
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτη.