Η πνευματική μου αδερφή Θεοδώρα Καλαΐδου, κόρη του αγίου Πατρός, μού διηγήθηκε:
Έξι μήνες πριν φύγει ο πατέρας για τους ουρανούς, ένα βράδυ γύρω στις 2 με 2.30 μετά τα μεσάνυχτα, ξύπνησα από μία αγωνιώδη φωνή που έβγαινε από αυτόν, σαν να πετούσε! Δεν ένιωθα ότι πρέπει να πάω κοντά, αλλά περίμενα στην πόρτα του δωματίου μου. Σε λίγο η φωνή του μεταστράφηκε σε γλυκύτατη και δυνατή ψαλμωδία που σε συγκλόνιζε!
Πήγα μέσα στο δωμάτιό του και ήταν όρθιος, ντυμένος με το αντερί, φορούσε το σκουφάκι του και έψαλε, συνεπαρμένος τόσο πολύ, που δεν μας κατάλαβε ότι είμαστε γύρω του, η μητέρα μου κι εγώ!
Κάθισε στην πολυθρόνα του, στο σαλόνι και προσευχόταν μιλώντας στην Παναγία μας και στον Κύριο, σαν να ήταν παρόντες! Κάθισα δίπλα του και παρατήρησα ότι το πρόσωπό του είχε ιδρώσει. Περίμενα και μετά από λίγη ώρα με πρόσεξε και μου είπε:
“Εδώ είσαι παιδί μου”;
“Ναι πατέρα μου, τι σου συνέβη”;
“Τίποτα παιδί μου, πήγαμε να κάνουμε κάτι καλό, κάπου που έπρεπε”!
Τότε τον ξαναρώτησα: “Πήγατε; Μα αφού είσαι μόνος σου εδώ”!
“Ήρθαν και με πήραν παιδί μου”, μου απάντησε με αγάπη!
Όταν τον ρωτούσα συχνά για τις εμπειρίες του, μου έλεγε: “Δεν λέγονται όλα παιδί μου”!
Ποιος ξέρει και πόσα άλλα θαυμαστά γεγονότα αξιώθηκε να ζήσει ο άγιος και ταπεινός Λευΐτης, τα οποία ίσως να μας τα φανερώσει κάποτε ο Κύριος, αλλά και ίσως μείνουν άγνωστα για πάντα, αφού ο ίδιος τα έκρυβε επιμελώς!
Σε επόμενη δημοσίευσή μας θα αναφέρουμε την συγκλονιστική εμφάνιση της Θεοτόκου στον άγιο Πατέρα!
Η αγία ευχή του να μας σκεπάζει πάντοτε! Αμήν!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής
Εκπαιδευτικός