Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου (Άγιος Διονύσιος ο Νέος, Επίσκοπος Αιγίνης). Βίος
Ο Άγιος Διονύσιος καταγόταν από το νησί της Ζακύνθου. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευγενείς, ο Μώκιος Σήκουρος και η Παυλίνα εκ του γένους των Βαλβίων. Κανόνισαν να είναι ανάδοχός του ο άγιος Γεράσιμος. Το κοσμικό όνομα του Άγιου Διονυσίου ήταν Δραγανίνος, ή Γραδενίνος.
Όταν έμαθε αρκετά καλά τα ιερά γράμματα, φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα και διαπίστωσε τη ματαιότητα του παρόντος κόσμου. Περιφρόνησε τις ηδονές, τον πλούτο, τη δόξα και όλες τις απολαύσεις της παρούσης ζωής.
Ήταν 20 χρόνιων όταν κοιμήθηκαν οι γονείς του. Μοίρασε τη μεγάλη του περιουσία και αποφάσισε να γίνει μοναχός.
Έφυγε από το νησί του και πήγε στην Ιερά Μονή των Στροφάδων, που βρίσκεται απέναντι από τη Ζάκυνθο. Εκεί, έγινε μοναχός με το όνομα Δανιήλ και αφιέρωσε τον εαυτό του στους πνευματικούς αγώνες.
Με νηστεία, αγρυπνίες, προσευχές και ασκώντας όλες τις αρετές, με τέτοιο τρόπο, ώστε να ξεπεράσει όλους τους Πατέρες του Μοναστηριού, ακόμη και τους πιο ενάρετους και γέροντες. Και ήταν ακόμη πιο πρόθυμος να αποκτήσει την ταπεινοφροσύνη. Γι’ αυτό, αν και ήταν από σπουδαία γενιά, θεωρούσε τον εαυτό του πιο ευτελή και πιο ανάξιο από όλους τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό με τέτοιες αρετές προήχθη στο αξίωμα της Ιερωσύνης, χειροτονούμενος πρώτα Αναγνώστης, κατόπιν Υποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Και επειδή επιθυμούσε να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τους Άγιους Τόπους, πήρε την ευλογία και την άδεια από την αδελφότητα και το 1577 πήγε στα Δουκάνησα, για να μεταβεί από εκεί ευκολότερα στα Ιεροσόλυμα.
Πέρασε λοιπόν από τα νησιά και έφτασε μέχρι την Αθήνα. Εκεί, αφού τον παρακάλεσε ο Άγιος των Αθηνών, έγινε Αρχιεπίσκοπος Αιγίνης, η οποία θέση ήταν τότε κενή. Τότε του δόθηκε και το όνομα Διονύσιος.
Επειδή όμως η φήμη του έγινε γρήγορα γνωστή και όλοι συνέρρεαν για να ακούσουν τις μελιστάλαχτες διδασκαλίες του, φοβούμενος μήπως ο έπαινος των ανθρώπων τον γκρεμίσει στην κενοδοξία, άφησε άλλον διάδοχο στο θρόνο του και επέστρεψε στην πατρίδα του τη Ζάκυνθο το 1589. Και ανέλαβε προσωρινά την προστασία της, επειδή ήταν χωρίς επίσκοπο.
Βρήκε στη συνέχεια το μοναστήρι της Παναγίας της Αναφωνήτριας και εκεί εργάστηκε ειρηνικά και ταπεινά.
Ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου και ο φονιάς του αδελφού του
Ο Άγιος Διονύσιος έφτασε σε τέτοιον βαθμό την αγάπη του προς τον Θεό και την αγάπης του προς τον πλησίον, που όχι μόνο έδινε ελεημοσύνη στους φτωχούς από τα εισοδήματα του Μοναστηριού, αλλά πέτυχε και τέτοιο κατόρθωμα που δύσκολα συναντάται σε άλλον Άγιο.
Ένας μιαρός άνθρωπος σκότωσε τον Κωνσταντίνο, τον αδελφό του Αγίου. Οι άλλοι συγγενείς τον κυνηγούσαν και αυτός κατέφυγε στο Μοναστήρι. Δεν ήξερε ότι αυτοί οι δύο ήταν αδέρφια.
Όταν ο Άγιος Διονύσιος τον είδε φοβισμένο, του ρώτησε να μάθει την αιτία αυτού του φόβου. Εκείνος απάντησε ότι είχε σκοτώσει τον Κωνσταντίνο τον Σηκούρο.
Τότε ο Άγιος Διονύσιος, αν και αναστέναξε και θρήνησε για το θάνατο του αδελφού του, μιμήθηκε την ανεξικακία του Σωτήρα Χριστού. Ενθάρρυνε τον δολοφόνο με λόγια παρηγοριάς. Τον φίλεψε δίνοντάς του καθετί καλό και τον έκρυψε σε ένα μυστικό μέρος.
Μετά από λίγο καιρό, όταν ήρθαν οι συγγενείς του Αγίου και του είπαν για τον άδικο θάνατο του αδελφού του, ο Άγιος Διονύσιος προσποιήθηκε ότι δεν είχε καμιά γνώση για το γεγονός.
Και όταν έφυγαν, τότε οδήγησε τον φονιά ως την ακτή της θάλασσας, του έδωσε τροφή, τον έστειλε σε άλλο τόπο για να γλυτώσει τη ζωή του.
Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου (Άγιος Διονύσιος ο Νέος, Επίσκοπος Αιγίνης). Θαύματα
Για τέτοιες αρετές και πράξεις, ο Άγιος Διονύσιος αξιώθηκε από τον Θεό τη δύναμη των θαυμάτων.
Μια φορά έπρεπε ο Άγιος να διασχίσει ένα ποτάμι και το βρήκε πλημμυρισμένο. Σταμάτησε τη ροή του και έτσι το διέσχισε μαζί με τον Διάκονο που τον ακολουθούσε.
Και το νεκρό σώμα μιας γυναίκας που ήταν δεμένο με αφορισμό, με μια συγχωρητική προσευχή το έλυσε. Το οποίο, σαν να ήταν ζωντανό, έκλινε την κεφαλή εμπρός στον άγιο άνθρωπο. Και μετά έπεσε στο έδαφος και διαλύθηκε.
Με τον λόγο του ο Άγιος Διονύσιος έκανε κάποιους ψαράδες να πιάσουν πολλά ψάρια, οι οποίοι προηγουμένως ψάρευαν και δεν έπιαναν τίποτα. Και ο άγιος δεν είχε μόνο το χάρισμα των θαυμάτων, αλλά και το χάρισμα της διορατικότητας και της προοράσεως. Γι’ αυτό και έβλεπε και τα πράγματα που είχαν συμβεί πολύ μακριά.
Με αυτά τα χαρίσματα λοιπόν, αφού έλαμψε εν ζωή, παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού το έτος 1624, στις 17 Δεκεμβρίου.
Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου. Το ιερό του σκήνωμα
Το ιερό του λείψανο ενταφιάστηκε με τιμές στο Μοναστήρι των Στροφάδων. Και αφού παρήλθε λίγος καιρός, κατά αποκάλυψη του Αγίου, ανεκομίσθη από τον τάφο και βρέθηκε ακέραιο και αβλαβές, και απέπνεε ουράνια ευωδία.
Ο Άγιος Διονύσιος έκανε και κάνει πολλά θαύματα σε όσους έρχονται σε αυτόν με πίστη. Το σκήνωμά του βρίσκεται στη γενέτειρά του τη Ζάκυνθο και τιμάται με ευλάβεια από τους πιστούς.
Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου. Πολιούχος
Ο Άγιος Διονύσιος ο Νέος είναι πολιούχος και προστάτης της Ζακύνθου.
Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου (Άγιος Διονύσιος ο Νέος, Επίσκοπος Αιγίνης). Γιορτή
Ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.
Απολυτίκιο του Αγίου Διονυσίου του Νέου, του Αρχιεπισκόπου Αιγίνης
Της Ζακύνθου τον γόνον και Αιγίvης τον πρόεδρον, τον φρουρόν μονής τωv Στροφάδωv, Διοvύσιοv άπαντες τιμήσωμεv συμφώνως οι πιστοί, βοώντες προς αυτόν ειλικριvώς. Tαις λιταίς τους τηv σην μνήμην επιτελούντας σώσον και βοώντας σοι· Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίv, πρέσβυν ακοίμητον.