Αγιία Μελανία η πρεσβύτερη
Βίος
Οσία Μελανία η πρεσβύτερη γεννήθηκε το 340 μ.Χ. στην Ισπανία. Κόρη του υπάτου Μαρκελλίνου, η Αγία Μελανία προερχόταν από εύπορη και ισχυρή οικογένεια. Δυστυχώς, η ζωή της σημαδεύτηκε από την τραγική απώλεια του συζύγου της σε νεαρή ηλικία. Μόλις 22 ετών, το 362 μ.Χ., η Μελανία έμεινε χήρα.
Αντί να αφεθεί στη θλίψη, η Μελανία επέλεξε να αφιερώσει τη ζωή της στον Θεό. Κατέφυγε στα ασκητήρια της Νιτρίας στην Αίγυπτο, μια περιοχή φημισμένη για την έντονη ασκητική της παράδοση. Εκεί, μοίραζε τις πλούσιες ευλογίες της στους ασκητές, υποστηρίζοντας τους στον πνευματικό τους αγώνα.
Η Αγία Μελανία δεν περιορίστηκε στην ασκητική ζωή. Κατά τη διάρκεια του διωγμού του βασιλιά Ουάλη, όταν οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας εξορίστηκαν στη Διοκαισάρεια της Παλαιστίνης, η Μελανία τους ακολούθησε με κίνδυνο της ζωής της. Φορώντας κουκούλα δούλου, τους μετέφερε κρυφά τη νύχτα τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους, αποδεικνύοντας την αφοσίωση και την πίστη της.
Μετά από 27 χρόνια στην Αίγυπτο, η Μελανία εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα το 389 μ.Χ.. Εκεί, μαζί με τον πρεσβύτερο Ρουφίνο, ίδρυσαν ξενώνες για να φιλοξενούν τους προσκυνητές που έρχονταν από μακριά για να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους. Επί 37 χρόνια, από το 362 μ.Χ. έως το 399 μ.Χ., η Μελανία ενίσχυσε με αφιερώματα εκκλησίες, μοναστήρια, ξένους και φυλακισμένους. Ίδρυσε επίσης Μονή στο Όρος των Ελαιών.
Πέρα από τη φιλανθρωπία της, η Μελανία διακρινόταν για την εμβριθή γνώση των Γραφών και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Με τη βοήθεια του Θεού κατόρθωσε να επαναφέρει στην Εκκλησία τους 400 μοναχούς του Παυλίνου που είχαν αποσχισθεί, καθώς και τους αιρετικούς πνευματομάχους που είχαν αποσχισθεί από τον Επίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο.
Ο ιστορικός Παλλάδιος, εξυμνώντας τη δράση της Μελανίας, την αποκάλεσε «υπέροχη και αγία».
Η Οσία Μελανία, η "μητέρα της ερήμου", εκοιμήθηκε ειρηνικά το 410 μ.Χ..
Αγία Μελανία η πρεσβύτερη. Γιορτή
Η Αγία Μελανία η πρεσβύτερη γιορτάζει στις 8 Ιουνίου.
Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία
Βίος
Η Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία, έζησε όταν Αυτοκράτορας ήταν ο Ονώριος, γιος του Θεοδοσίου του Μεγάλου, περί το έτος 400μΧ.
Η Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία, καταγόταν από πλούσια και επιφανή και ένδοξη οικογένεια. Και επειδή αγαπούσε τον Κύριο με όλη της την ψυχή, επέλεξε να φυλάξει την παρθενία. Οι γονείς της όμως την επέπληξαν και ήθελαν να την παντρέψουν με άνδρα. Έτσι έγινε μητέρα δύο παιδιών. Αργότερα πέθαναν οι γονείς της και τα παιδιά της. Άφησε λοιπόν η Αγία Μελάνη (ή Μελανία) την πόλη της Ρώμης, και πήγε να ζήσει στα προάστια.
Η Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία ζούσε με άσκηση και αρετή. Φρόντιζε τους αρρώστους, υποδεχόταν τους ξένους και επισκεπτόταν εκείνους που βρίσκονταν στη φυλακή και σε εξορία. Μετά πούλησε όλα τα σπίτια της και την περιουσία της, που ήταν πολλή, για δώδεκα μυριάδες χρυσού, δηλαδή 120.000 φλουριά. Τα οποία μοίρασε σε εκκλησίες και σε μοναστήρια.
Στην αρχή η Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία έτρωγε μία φορά στις δύο ημέρες. Μετά από αυτό νήστευε πέντε ημέρες της εβδομάδας και έτρωγε μόνο το Σάββατο και την Κυριακή. Συνήθισε τον εαυτό της και γυμνάστηκε σε κάθε άσκηση με πολλή γνώση και διάκριση. Έγραφε πολύ καλλιγραφικά και με τέχνη. Ύστερα πήγε στην Αφρική, και εκεί έζησε επτά χρόνια. Αφού μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου της, πήγε στην Αλεξάνδρεια. Και από εκεί πήγε στην Ιερουσαλήμ.
Στα Ιεροσόλυμα η Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία κλείστηκε σε ένα κελί. Και με το παράδειγμά της προσέλκυσε στον ίδιο ζήλο άσκησης ενενήντα παρθένες και μοναχές, στις οποίες έδινε αδιάκοπα όσα χρειάζονταν για να ζήσουν. Αρρώστησε και είχε πόνους στα πλευρά της και υπέφερε πολύ. Γι’ αυτό κάλεσε τον επίσκοπο της Ελευθερουπόλεως και έλαβε από αυτόν τη θεία Κοινωνία. Έπειτα, αποχαιρέτησε όλες τις αδελφές και άφησε την πνοή λέγοντας τα λόγια του Ιώβ: «Ως τω Kυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο», (όπως άρεσε στον Κύριο, έτσι έγινε).
Αγία Μελάνη (ή Μελανία) η Ρωμαία. Γιορτή
Τη μνήμη της Αγία Μελάνης (ή Μελανίας) τιμούμε στις 31 Δεκεμβρίου.
Απολυτίκια της Αγίας Μελάνης (ή Μελανίας)
Οσίως ανύσασα, των αρετών την οδόν, τω Λόγω νενύμφευσαι, ω Ανυσία σεμνή, και χαίρουσα ήθλησας, αίγλη δε απαθείας, λαμπρυνθείσα Μελάνη, ήστραψας εν τω κόσμω, αρετών λαμπηδόνας, και νυν ημίν ιλεούσθε, Χριστόν τον Κύριον.
Καταυγασθείσα την ψυχήν φρυκτωρίαις του αναλάμψαντος ημίν εκ Παρθένου, εν αρεταίς διελάμψας, πανεύφημε. Πλούτον γαρ σκορπίσασα επί γην εφθαρμένον, εναπεθησαύρισας τον ουράνιον πλούτον και εν ασκήσει εκλάμψας φαιδρώς. Όθεν Μελανή, σε πόθω γεραίρομεν.
