Ο λόγος του Θεού, όπως αποκαλύπτεται μέσω της Αγίας Γραφής, είναι η πρωταρχική και πιο σίγουρη πηγή πίστης
Οι Πηγές της Πίστεως
Σύμφωνα με τον π Αθανάσιο Μυτιληναίο, υπάρχουν δύο βασικές πηγές πίστεως:
- Τα θαύματα: Αυτά περιλαμβάνουν γεγονότα όπως η ανάσταση του Λαζάρου, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν δέος και να οδηγήσουν κάποιους στην πίστη.
- Η Αγία Γραφή: Ο λόγος του Θεού, όπως αποκαλύπτεται μέσω της Αγίας Γραφής, θεωρείται η πρωταρχική και πιο σίγουρη πηγή πίστης.
Ενώ τα θαύματα μπορούν να επιβεβαιώσουν την πίστη και να την ενισχύσουν, η Αγία Γραφή παρέχει τις βασικές πληροφορίες για την πίστη, το ήθος και τη ζωή μετά θάνατον.
Συχνά, οι άνθρωποι εστιάζουν στα θαύματα και αναζητούν εντυπωσιακά γεγονότα για να πεισθούν, υποτιμώντας τη σημασία της μελέτης της Αγίας Γραφής.
Ωστόσο, η πίστη που βασίζεται μόνο σε θαύματα είναι επιφανειακή και ασταθής, καθώς δεν πηγάζει από βαθιά εσωτερική πεποίθηση, αλλά από εξωτερικά ερεθίσματα.
Ο Χριστός, αν και επιτέλεσε πολλά θαύματα, έδινε πάντα έμφαση στη διδασκαλία του και στον Λόγο του Θεού ως την αληθινή πηγή πίστης.
Η αληθινή πίστη σημαίνει αποδοχή των όσων είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή, χωρίς να χρειάζεται να ικανοποιηθούν οι αισθήσεις μας. Η αναζήτηση συνεχών θαυμάτων για να πειστούμε είναι απλώς μια δικαιολογία για την απιστία μας.
Τα θαύματα, επιπλέον, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τον λόγο του Θεού. Ο Θεός επέλεξε να μας σώσει μέσω της Αγίας Γραφής, η οποία περιέχει την αλήθεια για την σωτηρία μας. Η απαίτηση για θαύματα ως προϋπόθεση πίστης δείχνει έλλειψη ταπείνωσης και εμπιστοσύνης στον Θεό.
Συνοψίζοντας, ενώ τα θαύματα μπορούν να ενισχύσουν την πίστη, ο λόγος του Θεού, όπως αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή, είναι η αληθινή βάση της πίστης. Η μελέτη της Αγίας Γραφής και η υπακοή στις διδασκαλίες της είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια μιας γνήσιας και διαρκούς πίστης.
Ο Λάζαρος
Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, αντί να δεχτούν την ανάσταση του Λαζάρου ως απόδειξη της θείας δύναμης του Χριστού, αντέδρασαν με εχθρότητα και άπληστη απιστία. Οργάνωσαν συμβούλιο για να θανατώσουν τόσο τον Χριστό όσο και τον Λάζαρο, προσπαθώντας να αποσιωπήσουν το θαύμα.
Ο Λάζαρος στην Παραβολή του Πλουσίου και του Λαζάρου:
Ο Λάζαρος ήταν ένας φτωχός άνθρωπος που βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Ζούσε έξω από την πόρτα του πλούσιου και επιθυμούσε να φάει ό,τι έπεφτε από το τραπέζι του.
Ο πλούσιος γνώριζε τον Λάζαρο αλλά δεν τον βοηθούσε. Αν και έβλεπε την άθλια κατάστασή του, ο πλούσιος δεν έδειξε καμία συμπόνια ή έλεος.
Μετά τον θάνατό τους, ο Λάζαρος βρέθηκε στον Παράδεισο ενώ ο πλούσιος στον Άδη. Ο πλούσιος, βασανιζόμενος, ζήτησε από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο να τον ανακουφίσει, αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό λόγω του μεγάλου χάσματος που τους χώριζε.
Ο πλούσιος ζήτησε από τον Αβραάμ να στείλει τον Λάζαρο πίσω στη γη για να προειδοποιήσει τα αδέρφια του για την μετά θάνατον ζωή. Πίστευε ότι αν κάποιος αναστηθεί από τους νεκρούς, τα αδέρφια του θα μετανοήσουν.
Ο Αβραάμ απάντησε ότι τα αδέρφια του πλούσιου έχουν τον Μωυσή και τους Προφήτες (δηλαδή τις Άγιες Γραφές) και πρέπει να τα ακούσουν. Η Αγία Γραφή είναι η κύρια πηγή πίστης και καθοδήγησης.
Ο πλούσιος επέμενε ότι τα αδέρφια του θα μετανοήσουν μόνο αν δουν κάποιο θαύμα, όπως η ανάσταση του Λαζάρου. Αμφισβητούσε την δύναμη των Αγίων Γραφών να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην πίστη.
Η παραβολή χρησιμοποιεί το όνομα “Λάζαρος” για να δώσει έμφαση στην αδράνεια των ανθρώπων μπροστά στα θαύματα. Ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, αλλά οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι δεν πίστεψαν ούτε στο θαύμα ούτε στην διδασκαλία του Χριστού.
Η Ανάσταση του Λαζάρου:
Ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν νεκρός για τέσσερις ημέρες. Αυτό το θαύμα ήταν μια σαφής απόδειξη της θεϊκής δύναμης του Χριστού.
Η ανάσταση του Λαζάρου δεν έπεισε τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους. Αντί να πιστέψουν, σχεδίασαν να σκοτώσουν και τον Χριστό και τον Λάζαρο.
Ο Ιωάννης ήταν ο μόνος Ευαγγελιστής που κατέγραψε την ιστορία της ανάστασης του Λαζάρου. Αυτό οφείλεται στο φόβο ότι η δημοσίευση της ιστορίας νωρίτερα θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή του Λαζάρου και των αδελφών του.
Ο Λάζαρος, τόσο στην παραβολή όσο και στην ιστορία της ανάστασής του, λειτουργεί ως σύμβολο της ανθρώπινης αδυναμίας να πιστέψει ακόμα και μπροστά σε θαύματα. H πίστη πρέπει να βασίζεται στον λόγο του Θεού, όπως εκφράζεται στις Άγιες Γραφές, και όχι σε εντυπωσιακά γεγονότα.
Πίστεψαν μετά την Ανάσταση του Λαζάρου; Δεν πίστεψαν. Είναι φοβερό.
Όπως δεν πίστεψαν ούτε μετά την εμφάνιση αναστημένων νεκρών στην Ιερουσαλήμ μετά την Ανάσταση του Χριστού, η οποία και πάλι δεν έπεισε τους απίστους.
Το μεγάλο θαύμα είναι Αυτός ο Ενανθρωπήσας Θεός Λόγος και ότι Εκείνος είπε και δίδαξε. Αυτά μας είναι αρκετά