Ιουστίνος Πίρβου (Justin Parvu). Βίος
Ο Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Πίρβου (10 Φεβρουαρίου 1919 – 16 Ιουνίου 2013), γνωστός και ως Γέροντας Ιουστίνος, ήταν ένας από τους πιο διάσημους Ρουμάνους πνευματικούς πατέρες του 20ού αιώνα. Η ζωή του χαρακτηρίστηκε από βαθιά πίστη, αφοσίωση στην Ορθόδοξη Εκκλησία και θυσία.
Τα Πρώτα Χρόνια και η Μοναχική Ζωή
Ο Ιουστίνος Πίρβου γεννήθηκε στο χωριό Poiana Largului στις 10 Φεβρουαρίου 1919. Προερχόταν από φτωχή οικογένεια. Ήταν το πέμπτο παιδί στην οικογένειά του και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Ιωσήφ. Ορφάνεψε σε νεαρή ηλικία. Η μητέρα του εργάστηκε σκληρά για να μεγαλώσει τον Ιουστίνο και την αδελφή του. Το 1936, σε ηλικία 17 ετών, εισήλθε στη Μονή Durău.
Ήταν ψηλός και λεπτός, με γαλήνια και σιωπηλή συμπεριφορά και απαλή, καθαρή φωνή, χαρακτηριστικά που ήταν ασυνήθιστα για την ηλικία του. Η εμφάνιση και η συμπεριφορά του παρομοιάστηκαν με την ασκητική εικονογραφία της Βυζαντινής Ορθοδοξίας
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και Στρατιωτική Θητεία
Το 1940 έλαβε τη μοναχική κουρά και το 1941 χειροτονήθηκε ιερέας.
Έκανε ιεραποστολικό έργο στο Ανατολικό Μέτωπο του πολέμου, από το Νεάμτς έως την Οδησσό.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετείχε σε μάχες μέχρι τον ποταμό Ντον, μαζί με την 4η Μεραρχία «Οι κυνηγοί του Βουνού».
Φυλάκιση και Διώξεις
Μετά τον πόλεμο, ξεκίνησε η κομμουνιστική περίοδος στη Ρουμανία.
Ο πατέρας Ιουστίνος Πίρβου συνέχισε τις σπουδές Θεολογίας στη Μονή Ρομάν.
Το 1948, ο Ιουστίνος Πίρβου συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση για τις “πολιτικές του απόψεις”.
Στην πραγματικότητα, φυλακίστηκε λόγω της πίστης του και της άρνησής του να συνεργαστεί με το κομμουνιστικό καθεστώς.
Το 1954, ο ο Γέροντας Ιουστίνος γιορτάζει το Πάσχα στο ορυχείο της Μπάια Σπρίε, σε βάθος 800 μέτρων μέσα στη γη, μαζί με 100 άλλους κρατούμενους.
Στην φυλακή Πιτέστι, υπέστη το κομμουνιστικό πείραμα της «μετεκπαίδευσης». Οι κρατούμενοι υποβάλλονταν σε βασανιστήρια με σκοπό να αρνηθούν τα πάντα: έθνος, οικογένεια και Θεό.
Οι μέθοδοι βασανισμού περιλάμβαναν ξυλοδαρμούς, στέρηση τροφής, εγκλεισμό σε μπουντρούμια με ανθρώπινα περιττώματα, ψυχολογική βία και εξαναγκασμό σε αυτοβασανισμό ή βασανισμό συγκρατουμένων.
Περί το 1956, μεταφέρεται στο σωφρονιστήριο Aiud, όπου μοιράζεται κελί με τρεις άλλους κρατούμενους..
Το 1960, στο τέλος της ποινής του, του δόθηκαν άλλα τέσσερα χρόνια φυλάκισης επειδή αρνήθηκε να αποκηρύξει την Ορθόδοξη πίστη του.
Πέρασε συνολικά 17 χρόνια σε διάφορες φυλακές και στρατόπεδα εργασίας, όπως οι φυλακές Suceava, Văcăreşti, Jilava, Gherla, το στρατόπεδο Periprava στο Δέλτα του Δούναβη, οι φυλακές Aiud και τα ορυχεία μολύβδου της Baia Sprie.
Οι συνθήκες στις φυλακές ήταν απάνθρωπες. Οι κρατούμενοι υπέφεραν από πείνα, κρύο, ασθένειες και βασανιστήρια. Ο Ιουστίνος Πίρβου, όπως και πολλοί άλλοι κληρικοί, βίωσε το μίσος των δεσμοφυλάκων, οι οποίοι έβλεπαν τους ιερείς ως εχθρούς του καθεστώτος. Παρόλα αυτά, ο Γέροντας Ιουστίνος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του, θεωρώντας τα χρόνια της φυλάκισης ως μια ευκαιρία για πνευματική ενδυνάμωση. Ενθάρρυνε τους συγκρατούμενούς του να προσεύχονται και να στηρίζονται στον Θεό. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, η πίστη του έσωσε τους συγκρατούμενούς του από βέβαιο θάνατο.
Η Ζωή μετά την Απελευθέρωση
Μετά την απελευθέρωσή του το 1964, ο Ιουστίνος Πίρβου επέστρεψε στη μοναχική ζωή. Το 1966, έγινε δεκτός στη Μονή Secu και το 1975 μεταφέρθηκε στη Μονή Bistrița.
Το 1976, επισκέφθηκε τα μοναστήρια του Αγίου Όρους.
Το 1990, μετά την αλλαγή του πολιτεύματος, ο Γέρων Ιουστίνος Πίρβου επιστρέφει στη Μονή Σέκου.
Το 1991 αποφασίζει να αποχωρήσει σε Ησυχαστήριο με σκοπό την αφιέρωση του υπολοίπου της ζωής του στη νηστεία και την προσευχή.
Το φθινόπωρο του 1991, έθεσε τα θεμέλια της Μονής Petru Vodă, όπου έζησε και υπηρέτησε ως ηγούμενος.
Παράλληλα ιδρύει γυναικεία Σκήτη κοντά στη Μονή Πέτρου-Βόντα, και Νοσοκομείο, Γηροκομείο και Ορφανοτροφείο στην περιοχή.
Το 1999, ξεκίνησε την αποκατάσταση ενός γυναικείου μοναστηριού στο Paltin.
Το 2003, ο Παρβου εξέδωσε το μηνιαίο περιοδικό ορθόδοξης διδασκαλίας «Η Φωνή των Μοναχών».
Ο Ιουστινος Πίρβου έδειξε στην πράξη την υποστήριξή του για την αναγνώριση των «αγίων των φυλακών» και της διατήρησης της θρησκευτικής σημασίας του μνημείου στο Αϊούντ, όπου φυλακίστηκαν πολλοί άνθρωποι κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Το 2004, με πρωτοβουλία του, ιδρύθηκε ένα ησυχαστήριο στο μνημείο.
Στις 2 Νοεμβρίου 2008, τιμήθηκε με το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.
Το 2012, επίσης με την ευλογία του, άρχισε η κατασκευή μιας δεύτερης μονής αφιερωμένης στους «αγίους των φυλακών» στο Γκαλέσου, όπου βρισκόταν ένα από τα στρατόπεδα εργασίας της Διώρυγας του Δούναβη.
Ο Γέροντας Ιουστίνος ως Πνευματικός Πατέρας
Ο Γέροντας Ιουστίνος έγινε γνωστός ως χαρισματικός πνευματικός πατέρας και εξομολογητής. Χιλιάδες άνθρωποι, όχι μόνο από τη Ρουμανία αλλά και από άλλες χώρες, τον επισκέπτονταν στη Μονή Petru Vodă αναζητώντας καθοδήγηση και παρηγοριά. Ήταν γνωστός για την υπομονή, την αγάπη και την κατανόησή του. Πολλοί άνθρωποι βρήκαν την πίστη ή ενδυνάμωσαν την πνευματική τους ζωή χάρη στη διδασκαλία του.
Κεντρικά Θέματα στη Διδασκαλία του
Η διδασκαλία του Γέροντα Ιουστίνου επικεντρωνόταν σε βασικές χριστιανικές αξίες, όπως η πίστη στον Θεό, η αγάπη για τον πλησίον, η μετάνοια, η προσευχή και η θυσία.
Έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην εσωτερική εργασία και στην προσπάθεια για πνευματική κάθαρση. Πίστευε ότι οι προσευχές είναι μάταιες αν δεν συνοδεύονται από έργα και από αλλαγή στη ζωή μας.
Οι διδασκαλίες του π. Ιουστίνου περιστρέφονται γύρω από την πίστη, την προσευχή, την ταπείνωση και την θυσιαστική αγάπη.
Η πίστη στον Χριστό αποτελεί το θεμέλιο της χριστιανικής ζωής. O π. Ιουστίνος έζησε μια ζωή απόλυτης αφοσίωσης στον Χριστό, ακόμα και μέσα στις φυλακές, δείχνοντας πως η πίστη μπορεί να θριαμβεύσει ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Η προσευχή αποτελεί ζωτική ανάγκη για τον χριστιανό. Ο π. Ιουστίνος τόνιζε την σημασία της προσευχής, ιδιαίτερα της Ευχή του Ιησού και της προσευχής στην Παναγία, για την ενδυνάμωση της ψυχής και την αντιμετώπιση των δυσκολιών.
Η ταπείνωση είναι απαραίτητη για την πνευματική πρόοδο. Ο π. Ιουστίνος θεωρούσε την υπερηφάνεια ως εμπόδιο στην χάρη του Θεού, ενώ αντιθέτως η ταπείνωση οδηγεί στην ευλογία και την θεία χάρη.
Η αγάπη προς τον πλησίον αποτελεί την ουσία της χριστιανικής ζωής. Ο π. Ιουστίνος έδειχνε έμπρακτα την αγάπη του, βοηθώντας τους συνανθρώπους του, ακόμα και μέσα στις φυλακές. Ήταν ένας άνθρωπος που ενέπνεε τους άλλους να αγαπούν, να συγχωρούν και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους.
Η σημασία της Θείας Λειτουργίας και των Τίμιων Δώρων για την πνευματική ενδυνάμωση. O π. Ιουστίνος υπογράμμιζε την δύναμη της Θείας Κοινωνίας, ακόμα και σε συνθήκες διωγμού.
Η ενότητα μεταξύ των χριστιανών, ιδιαίτερα σε καιρούς δοκιμασίας, αποτελεί ασπίδα προστασίας. Ο π. Ιουστίνος ενθάρρυνε τους πιστούς να συσπειρωθούν γύρω από τους ιερείς και να ενισχύσουν ο ένας τον άλλον.
Συνοψίζοντας, οι διδασκαλίες του π. Ιουστίνου μας καλούν να ζήσουμε μια ζωή πίστης, αγάπης, ταπείνωσης και θυσίας, με επίκεντρο τον Χριστό.
Επιπλέον, ο Γέροντας Ιουστίνος προειδοποιούσε για τους κινδύνους της σύγχρονης εποχής, όπως η παγκοσμιοποίηση, ο οικουμενισμός και η απομάκρυνση από τις παραδόσεις. Τόνιζε την ανάγκη για επιστροφή στις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων και στην αυθεντική Ορθόδοξη πίστη.
Κοίμηση
Ο Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Πίρβου εκοιμήθη στις 16 Ιουνίου 2013, σε ηλικία 94 ετών.
Η κοίμησή του συνέπεσε με την ημέρα των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου
Η ζωή του αποτελεί παράδειγμα θάρρους, πίστης και αφοσίωσης στον Θεό. Η διδασκαλία του συνεχίζει να εμπνέει και να καθοδηγεί χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Θαύματα
Πολλές μαρτυρίες αναφέρουν θαύματα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ζωής του Γέροντα Ιουστίνου, αλλά και μετά την κοίμησή του.
Ορισμένα από αυτά τα θαύματα περιλαμβάνουν:
Θεραπεία δαιμονισμένης γυναίκας: Κατά τη διάρκεια της κηδείας του Γέροντα Ιουστίνου, μια δαιμονισμένη γυναίκα αντέδρασε βίαια όταν την πλησίασαν στο σκήνωμά του. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η γυναίκα θεραπεύτηκε πλήρως.
Μυροβλυσία: Μαρτυρίες αναφέρουν ότι το σκήνωμα του Γέροντα Ιουστίνου παρέμεινε άφθαρτο για τέσσερις ημέρες μετά την κοίμησή του και εξέπεμπε μια ευωδία. Επιπλέον, σταγόνες μυρωμένου υγρού έρεαν από τα χέρια και το μέτωπό του.
Δάκρυα: Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, δάκρυα έρεαν από τα μάτια του Γέροντα Ιουστίνου κατά τη διάρκεια της νύχτας μετά την κοίμησή του.
Αυτά τα θαύματα ενισχύουν την πεποίθηση πολλών πιστών ότι ο Γέροντας Ιουστίνος ήταν ένας άγιος άνθρωπος.