Τον Μάιο του 2010 δόθηκε στο αναγνωστικό κοινό ένα ακόμα αξιόλογο πόνημα του ερευνητή – συγγραφέα Κώστα Β. Καραστάθη. Θέμα του ο Όσιος Σεραφείμ, ο εκ Ζελίου Λοκρίδος μοναστής της Δομβούς Βοιωτίας. Περιλαμβάνεται στα βιβλία των Εκδόσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, ενώ τα έσοδα από την πώληση του θα δοθούν εξ ολοκλήρου στο ταμείο του ενοριακού ιερού ναού Οσίου Σεραφείμ, Ζελίου.
Το βιβλίο προλογίζει ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος, Νικόλαος, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει…
…
Το παρόν πόνημα του με τίτλο «Όσιος Σεραφείμ ο εκ Ζελίου Λοκρίδος Μοναστής της Δομβούς Βοιωτίας, Ιστορία και παράδοση» αναφέρεται στον λαοφιλή και συμπαθέστατο Άγιο της Λοκρίδος, τον οποίο ο συγγραφεύς με τρόπο απλό, αλλά και επιστημονικό προσφέρει στο φιλάγιο και φιλαναγνωστικό κοινό της Ελλάδος. Η έρευνα του έχει συμπεριλάβει όλα τα δημοσιεύματα περί του Οσίου Σεραφείμ με ιδιαίτερη έμφαση στον τόπο καταγωγής του, το Ζέλιο του Δήμου Ελάτειας, αφού όπως εξηγεί στην εισαγωγή, ο παρακινητής δια τη συγγραφή ήταν ο εφημέριος του Ζελίου και Ιεροκήρυξ της Λοκρίδος Αρχιμανδρίτης π. Δημήτριος Ζελιαναίος. Τα γνωστά μέχρι τώρα στοιχεία έχουν συμπληρωθεί με πολλά ακόμη από ανέκδοτα έγγραφα και τοπικές ιστορίες περί του Αγίου και των πολλών θαυματουργιών του.
…
Εξαιρετικός ερευνητής ο συγγραφέας -με μεγάλο σε αξία συγγραφικό έργο- έκανε, όπως συνηθίζει, ευρεία και βαθιά μελέτη των πηγών. Των πηγών, μέσω των οποίων φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, στοιχεία για τον βίο του Αγίου Σεραφείμ.
Επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι ο Άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε το 1527 στο χωριό Ζέλι της Λοκρίδας. Σε νεαρή ηλικία έφυγε από την πατρική εστία και ασκήτεψε για μικρό χρονικό διάστημα και ως ότου εισέλθει στις τάξεις του μοναχισμού. Ως μοναχός έλαβε το όνομα Σεραφείμ -το βαπτιστικό του ήταν Σωτήριος. Η ταπείνωση και η υπομονή ήταν ίδιο του χαρακτήρα του. Ζούσε μέρα νύχτα με προσευχές, δεήσεις, αγρυπνίες, γονυκλισίες και νηστείες. Έλαβε από τους ανθρώπους το αξίωμα του πρεσβυτέρου, ενώ από τον Θεό την χάρη να θαυματουργεί, όντας ακόμα εν ζωή!
Σε ηλικία 69 ετών θεμελίωσε στη Δομβού Βοιωτίας ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού. Η μονή ολοκληρώθηκε το 1599 ενώ τρία μόλις χρόνια αργότερα, ο Άγιος Σεραφείμ, στις 6 Μαϊου 1602, κοιμήθηκε.
Τα λείψανα του, που ευωδιάζουν, βρίσκονται στην προαναφερόμενη μονή, η οποία στις μέρες μας αποκαλείται και μονή Αγίου Σεραφείμ από τους χριστιανούς που συρρέουν κατά χιλιάδες ζητώντας την βοήθεια του Αγίου. Ο Άγιος Σεραφείμ με την χάρη του Χριστού μας, ακόμα και σήμερα κάνει θαύματα!
Αναλυτικά τον αξιοθαύμαστο βίο του Αγίου, θα τον γνωρίσετε όταν διαβάσετε το «Όσιος Σεραφείμ», του Κώστα Β. Καραστάθη. Το εξαιρετικό αυτό ανάγνωσμα είναι χωρισμένο σε τρία μέρη:
Στο πρώτο, εκτός από τον βίο του Αγίου, γίνεται ιδιαίτερη μνεία στο μοναστήρι στη Δομβού, στο χωριό Ζέλι (την γενέτειρα του Αγίου), στο χωριό Άγιος Σεραφείμ Λοκρίδας (ένα χωριό που μετονομάστηκε από Δερβισάδες, προς τιμή του Αγίου Σεραφείμ), καθώς και στο ποίημα του Σικελιανού με τίτλο «Το μαρτύριο του Όσιου Σεραφείμ στον Ελικώνα».
Στο δεύτερο μέρος, ο αναγνώστης, μπορεί να βρει την Ακολουθία του Οσίου Σεραφείμ, τον Παρακλητικό Κανόνα, καθώς και περιστατικές ευχές!
Τέλος, στο τρίτο μέρος, ο συγγραφέας Κώστας Καραστάθης έχει εμπλουτίσει το έργο του με 26 θαυμάσιες φωτογραφίες καθώς και με μια εκτενή βιβλιογραφία η οποία μπορεί να αποτελέσει οδηγό για περαιτέρω έρευνα από τον αναγνώστη.
Ως συνήθως, ο συγγραφέας έχει γράψει ένα άρτιο και εύκολο στην ανάγνωση βιβλίο από το οποίο δεν λείπουν η επιστημονική αξία και το πλήθος λεπτομερειών σχετικών με το θέμα. Καλύπτει τον βίο του Αγίου Σεραφείμ σφαιρικά καθώς δεν στέκεται μόνο στα γεγονότα της ζωής του αλλά και σε όσα εκείνη επηρέασε τόσο στην εποχή της τουρκοκρατίας που έζησε όσο και στις μέρες μας διαμέσου των θαυμάτων του.
Ορθότερο θαρρώ κλείσιμο αυτής της παρουσίασης δεν υπάρχει από το απολυτίκιο του Οσίου Σεραφείμ. Έτσι πιστεύω ότι θα το ήθελε και ο συγγραφέας του βιβλίου για το οποίο μιλήσαμε…
Εκ γης ανατείλασα, ως της Ελλάδος βλαστός, η πάντιμος κάρα σου, Πατήρ ημών Σεραφείμ, εκβλύζει ιάματα και εκπλήττει ημάς τους πόθω τιμώντας σε. Όθεν σοι τη σορώ σου ευλαβώς προσίοντες, λαμβάνουσι θεραπείαν και ιάσεις τελείας. Διό σε τιμώμεν πατήρ ημών Όσιε.