Οι πιστοί στον τόπο μας θα έχουν την ευκαιρία να προσκυνήσουν για πρώτη φορά
τον νεοφανί αυτο Άγιο που γεννήθηκε μόλις τον 20ο αιώνα.
Με καταγωγή από τον Πόντο, ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης γεννήθηκε το 1901 στη Γεωργία
και η ζωή του ήταν μια τέλειοτη περιπέτεια από ιδιωσιπέστητα,
πινώσεις, εξευτελισμούς, φυλάκιση και διάφορα άλλα βασανιστήρια λόγω της ορθόδοξης πίστης του.
Ο ίδιος εκοιμήθη το 1959, 48 χρόνια αργότερα ακολούθησε η ανακομιδή των λειψάνων του και μόλις το 2008 είχαμε την Αγιοκατάταξή του.
Μπορεί να μην γνωρίζουμε στην Κύπρο τουλάχιστον ιδιαίτερα στοιχεία για τον συγκεκριμένο Άγιο και τη ζωή του αλλά και τη χριστιανική του διδασκαλία.
Παρ’ όλα αυτά, με αφορμή την έλευση της τιμίας Κάρας του που θα βρίσκεται από τις 27 Μαΐου μέχρι και τις 2 Ιουνίου στον Ιερό Ναό του Αποστόλου Ανδρέα,
στο πλατεία Γλαντζάς, επιδιώκουμε σήμερα να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτόν τον Άγιο, όσο και για τον δύσκολο δρόμο της αγιότητας γενικότερα.
Υπάρχουν ή όχι τελικά πρότυπα αγιότητα στις μέρες μας και ποιος ο δρόμος που καλείται να ακολουθήσει κανείς για να γερτήσει την αιώνια ζωή.
Καλό απόγευμα φίλες και φίλοι. Με αφορμή λοιπόν την άφιξη της κάρας του Αγίου Γεωργίου του Καρσλίδη,
να ευχαριστήσουμε τον πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφυτου, σας ευχαριστούμε πανιερώτατε, καθώς επίσης και τον πατέρα Γεώργιο Σεργίδη της Μονής του Αγίου Ανδρέου στο Πλατύ.
Ωραία που θα φιλοξενήσετε την Αγία Κάρα
Λοιπόν παρακαλώ να ακούσουμε πρώτα από όλα έχουμε έτσι και με αγωνία να μάθουμε περισσότερα για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη
Κατά μια ευλογημένη σύμπτωση από τα χρόνια μου τα φοιτητικά, έμαθα από κάποιον άγιο, σύγχρονο άγιο,
τον γέροντα μου Ιάκωβο, το της Ευβοας τον Τσαλίκη, περί του Οσίου Γεωργίου του Καρσλίδη.
Τότε ήταν εν ζωή ο γέρον Ιάκωβος και είχε ήδη μία ελάχιστη φήμη ο πατέρας Γεώργιος Καρσλίδης.
Τότε δεν είχε ακόμα γιό καταταχθεί επίσημα.
Εγώ δεν είχα ακούσει ποτέ μου γι’ αυτόν τίποτα.
Σας λέω τώρα ποια ήταν η πρώτη αφορμή να ακούσω γι’ αυτόν τον άνθρωπον του Θεού.
και πηγαίνω στο μοναστήρι του οσίου Δαβίδ και μου λέει ο γερων Ιάκωβος άκουσε Ωμυρέ τώρα που θα κατεβείς στην Αθήνα να ψάξεις να βρεις ένα βιβλίο που εξεδόθη από κάποιους καθηγητές τότε για ένα σύγχρονο πολύ μεγάλο άγιο παιδί μου
όπως λένε για μένα μου λέει και τον Παΐσιον και τον Πορφύριον ότι είμαστε Άγιοι άνθρωποι.
Αυτός μου λέει είναι μεγάλος Άγιος.
Και μου έστειλαν το βιβλίο του και μου έκαμε μεγάλη εντύπωση και είχα και επίσκεψη από αυτόν.
Ακούσουμε.
Όταν, όχι εγώ, είχε επίσκεψη ο Γέρον Ιάκωβος.
Όταν σου έλεγε ότι είχα επίσκεψη σημαίνει τον είδε.
Ναι.
Ότι συνομίλησαν.
Πού τον είδε;
Στο κελί του.
Τον επισκέφτηκε κανέναν.
Ναι τον επισκέφτηκε και τον είδε και μίλησα.
Οι Άγιοι ακριβώς είναι παιδιά της αιώνιας ζωής.
Είναι παιδιά του Θεού.
Άρα έχουν αυτήν τη δυνατότητα σε ανθρώπους να εμφανίζονται όπως σας βλέπω και με βλέπετε και να συνομιλούν.
Με το υλικό του σώμα δηλαδή.
Το πνευματικό του σώμα.
Αλλά φαίνεται σαν υλικό.
με την μορφή που είχαν όταν ήταν ζώντες και τώρα ζώντες είναι αλλά με άλλη διάσταση.
Οπότε εντυπωσιάστηκα και νέο παιδί τότε 20 χρόνων που ήμουν πήγα στη μου λέει μάλιστα
δεν θα δυσκολευτεί μου λέει να το βρεις στο βιβλίο μην τα ψάξεις στα βιβλιοπολία
στείλε κανένα μου λέει έχει ένα μοναστήρι έξω μου λέει από τη δράμα που λέγεται μοναστήρι της Ψύψας
Εκεί μου λέει, έχει μια αγία ηγουμένη, στείλε κανέναν που θα πάει σε αυτά τα μέρη να σου βρει το βιβλίο.
Θα πάει έναν πολύ καλό παιδί, μου λέει, αλλά θα τσακωθεί εκεί και δεν θα μπείτε καν μέσα.
Ακούτε τώρα την πρόοραση του Γέροντα Ιάκωβου.
Και μετά έναν πολύ καλό παιδί, μα τι παιδί είναι αυτός, μου λέει.
Αυτός κάποτε θα γίνει και ιερέας του υψήσης του πολύ καλός, θα σου φέρει το βιβλίο χωρίς να του πεις τίποτα.
έμεινε έκπληκτος και τα λεχθέντα για τον Άγιο Γεώργιο τον Καρσλίδη αλλά και για το διορατικό, προορατικό του γέροντος Ιακώβου που ήταν σύνηθες για μένα πια.
Να πω, όταν πηγαίνω κάτω στην Αθήνα, ακούω έναν γνωστό μου, και βεπεδείν ιερέως, ότι θα πάω με την αρραβωνιαστικιά μου,
ή στη Δράμα, και του λέω, ξέρεις είναι ένα μοναστήρι της Σίψας, εκεί αγίασε ένας πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης,
και έχει εκδοθεί ένα βιβλίο, μπορείς να μου το φέρεις; Ευκαιρία, μου λέει, να κάνω έναν ταξίδι την Κυριακή, και να σου το φέρω.
Παίρνουν οι μέρες, επιστρέφει ο φίλος μου και μου λέει, τί έπαθα με συγχωρείς, δεν σου έφερα το βιβλίο.
Του λέω γιατί. Μου λέει, πήγαινε η κοπέλα μου με τα παντελόνια, η καλογερική μου αυστηρότητα αν την ήταν και δεν την αφήσανε να περάσει μέσα.
Και κατάλαβα εγώ, ήταν το προορατικό του γέροντος Ιακώβου και η απορία μου, ποιο είναι το καλό μου παιδί που θα μου φέρει το βιβλίο.
Μετά από ένα-δυο μήνες έρχεται έναν καλόν παιδί, Γεώργιος λέγεται, Ελλαδίτης,
και μου λέει «Φίλε μου, πάρε το βιβλίο που έψαχνες».
Του λέω «Καλά, πού το ήξερες εσύ»
Μου λέει «Σε άκουσα μια ημέρα στον Άγιο Γεράσιμο, που μιλούσες για αυτόν τον Άγιο,
και ο πατέρας μου τον εγνώρισε.
Είμαστε Ποντιακής καταγωγής,
και πήγα στο Μοναστήρι της Σύψας και σου έφερα το βιβλίο».
και του λέω εσύ είσαι το καλό παιδί που μου είπε ο γέρον Ιάκωμος και που κάποτε
και σταμάτησα τι μου λέει κάποτε εγώ σεβάστηκα την ελευθερία του και δεν του είπα
κάποτε θα γίνεις ιερέας ήταν σπούδαζε φιλόλογος ο άνθρωπος
πέρασαν τα χρόνια ο Γιώργος επήρεν το πτυχίο του επαντρεύτηκε και έγινε ιερέας
ή στην Εύβοια, παρακαλώ, σε ένα χωριό.
Μιλούμε για έναν καταπληκτικό γέροντα, Ιάκωβο.
Μάλιστα, ο οποίος έχει καταπληκτική σχέση με τον Άγιο Γεώργιο Ντοκασλίδη.
Μάλιστα, άρα συνδέστε.
Ακριβώς, συνδέονται.
Και εσείς συνδέστε με αυτόν τον τρόπο.
Και με αυτόν τον τρόπο συνδέθηκα πλέον με τον όσιο Γεώργιο Ντοκασλίδη.
και αργότερα όταν έγινα διάκος
μαζί με τον πατέρα Μάριον που είναι πάτερ εις το Καϊματλή
και της σύζυγό του Παντελίτσαν πήγαμε σε αυτόν τον μοναστήρι
έχουμε και Κυπρίες μοναχές εκεί, πεντέξι πολύ καλές μοναχές
και γνώρισα εκεί Ελίτα τη γερόντισσα της Ψύψας, τότε έχει κοιμηθεί τώρα
και κατάλαβα αυτόν που γράφει η παλαιά διαθήκη
«ανδρεία γυναίκα τις ευρήσει; Τιμιωτέρα εστί η τοιαύτη λίθων πολυτελών»[ Παρ. 29]
μια ανδρεία γυναίκα γεμάτη άγιο πνεύμα
διάκριση, φώτιση σε ένα πρόβλημά μου
που ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος μου είπε
κοίταξε αφού θα πας πήγαμε στο Άγιον Όρος πρώτα
και μετά πήγαμε με τον παπά
διάκονος εγώ λαϊκός ο πατέρ Μάριος, τότε πήγαμε στη Σύψα που ήταν η γυναίκα του εκεί για να την παραλάβουμε
και μου λέει αφού θα πας στη Σύψα, μου λέει ο γέρο Παΐσιος, αυτό που με ρωτάς εγώ δεν θα σου απαντήσει
θα απαντήσω, θα σου απαντήσει η γερόντισσα της Σύψας η Ακυλίνα που θα δυσκολευτεί στο Άγιον Όρος μου λέει να βρεις
και πήγαμε εκεί, με βοήθησε σε προσωπικών επίπεδων η γερόντισσα αφού της έθεσα ένα πρόβλημα που είχα
και τότε πλέον προσκύνησα για πρώτη φορά τον τάφον του οσίου πατρός μου Γεωργίου του Κασίδη
ήξερα το βίον του και πλέον μπήκε μέσα στη ζωή μου και έφτασα να δω πώς είναι η ζωή μου
και πλέον μπήκε μέσα στη ζωή μου αυτός ο Άγιος
και αργότερα απόκτησα και έναν πρόβλημα ανηγίας ή στα πόδια που είχε ο ίδιος
ανάλογο πρόβλημα υγείας και τρόπον τινά τον έχω παρηγορητή μου
δεν θα λέγα θεραπευτή μου διότι είδα ότι
βερικές ασθένειες θεραπεύουν προβλήματα της ψυχής
Πείτε μας λίγο γι’ αυτό.
Και έτσι αυτό που παρακαλώ τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη είναι να μου δίνει την υπομονή του.
Πείτε μας λίγο, έχει μεγάλη σημασία αυτό το κεφάλι και συγνώμη πατέρα Ανδρέα, θα έρθω κοντά σας.
Γεώργιος, ναι.
Πατέρα Γεώργιος, σχετικά με το πρόβλημα αυτό της υγείας που θεραπεύει τελικά την ψυχή και δεν αποσύρεται.
η ασθένεια, είτε όποια μορφή και να είναι, σε βοηθά όταν δεν την φοβηθείς
και όταν την αγαπήσεις σιγά σιγά, να αποκτήσεις υπομονή.
Αρχίζεις και λες του Χριστού, κάμε με καλά στην αρχή.
Και βλέπεις ότι δεν θα σε κάνουν καλά.
Παρακαλείς τον Γέρον Τάσσος τον Ιάκωβο, τον Άγιο Γεώργιο,
τον Τροπαιοφόρο, τον Άγιο Γεώργιο τον Καρσλίδη
και ενώ νιώθεις τη χάρη τους και την αγάπη τους, δεν σε κάνουν καλά στο συγκεκριμένο πρόβλημα που τους παρακαλείς.
Οπότε θα αντιλαμβάνεις ότι κάπου μ’ ωφελεί αυτή η παραμονή της ασθένειας
και αυτόν και επιτρέπει και ο Χριστός και οι Άγιοι του να συνεχίσω να την έχω παρόλες τις προσευχές που κάνω, παρόλα τα φάρμακα που παίρνω.
Ακόμα και ο θάνατος;
Στο θάνατος και αν είναι ωφέλιμος.
Αν δεν γίνεται καλά ένας αγαπημένος, να υποθέσουμε ότι υπάρχει…
Αυτό το είπαμε και παλιότερα.
Είναι καλή η επανάληψη.
Κάθε θάνατος, μου είπε ο γέρον Ιάκωβος, είναι ξεχωριστός για κάθε άνθρωπο
και υπάρχει ένας τελείως διαφορετικός λόγος, που επιτρέπει ο Θεός άλλος να φεύγει στα 25 του και άλλος στα 95 του.
Πώς κατανοούμε τον λόγο.
Μπορεί να σου το αποκαλύψει ένας Άγιος άνθρωπος, μπορεί να μην τον καταλάβεις και ποτέ σου.
Η λογική πάντοτε προσπαθεί να πάρει απαντήσεις, αλλά δεν είναι για όλους οι ίδιες απαντήσεις.
Μπορεί ένας θάνατος, σε ένα νέο για παράδειγμα, να είναι προστασία από άλλες πτώσεις ψυχικές, πνευματικές,
που εάν ζούσε θα έπεφτε ο άνθρωπος, ο Θεός επειδή έχει την παντογνωσία βλέπει και σου λέει,
και σου λέει «Απ, έλα Πέτρο μου εδώ τώρα που είσαι καλά και είσαι στα 24 σου να σε έχω μαζί μου στην αιώνια ζωή μέσα στο αιώνιο φως,
παρά να γίνεις 94 και να είσαι στο αιώνιο σκότος». Τι είναι προτιμότερο για αυτήν την ψυχή.
Βεβαίως εμείς οι ζώντες, οι περιληππόμενοι, που θέλουμε τους δικούς μας, κοντά μας, θέλουμε χρόνων αυτόν το πράγμα.
Και να το νιώσουμε και να το κατανοήσουμε και να πούμε και ευχαριστώ του Θεού.
Πολλές φορές είμαστε σε σύγκρουση με τον Χριστό, γιατί να του επιτρέψει αυτόν τον θάνατο του αγαπημένου μας προσώπου.
Οπωσδήποτε η πρόνοια του Θεού είναι πάντοτε αγαπητική.
Ο γέροντας Ιάκωβος που είχε την πρόορας να σας μιλήσει για όλα αυτό που είπατε, τι έλεγε για την ασθένεια ή για το θάνατο.
Γιατί φαίνεται ότι είχατε κοντά σας οδηγό ένα πολύ σημαντικό άνθρωπο της πίστης μας, το γέροντα Ιάκωβο.
Από την αρχή για την ασθένεια, ο Γέρον Ιάκωβος μιλούσε για οι δικές του ασθένειες.
Δηλαδή, είχε ο ίδιος περίπου 15 ασθένειες.
Και ενώ έκανε καλά άλλους, με μια απλή προσευχή, δεν παρακάλεσε ποτέ για τον εαυτό του να γίνει καλά.
Δηλαδή, αν βλέπατε τα πόδια του Γέρονου Ιακώβου, τι οξεία φλεβίτιδα είχε,
γιατί ήταν ολόμαυρα, σαν τα ρούχα που φορείτε τώρα, έτσι ήταν τα πόδια του Γέρον Ιακώβου.
Μπορούσε ο γέρον Ιάκωβος με το λαδάκι μόνο του Οσίου Δαβίδ, αν το έβαζε πάνω, να έκανε πόδια ολόξανθα.
Και δεν παρακάλεσε ποτέ του. Γιατί το σημαντικό ήταν το ταπεινόν φρόνημα.
Η υπομονή. Ο ίδιος είχε να αντιληφθεί ότι η υπομονή κατεργάζεται την ταπείνωση και η ταπείνωση προσελκύει τη Χάρη του Θεού.
Και δεν είναι ότι την προσελκύει.
και εσύ και εγώ μπορεί με μια προσευχή μας, με μια καλή πράξη που θα κάνουμε με λαιμωσύνης,
έναν καλό λόγο που θα πούμε, να προφυλαχτούμε να μην κατακρίνουμε κάποιον,
να μην αποκαλύψουμε τα ελαττώματα του ενώ τα ξέρουμε, να προσελκύσουμε την Χάρη και να την αισθανθούμε.
Και μετά, λες ένα ψέμα, περνάει ένας κακός λογισμός, μια κακή επιθυμία, φεύγει η Χάρη, φεύγει η ενέργεια.
Και λες, δεν θα μπορέσα να την κρατήσω.
Λοιπόν, η ασθένεια και το πένθος όταν έχουμε θάνατο,
σε βοηθά κατά Κύριο λόγο να κρατάς τη χάρη,
την ενέργεια δηλαδή του Θεού μέσα σου και να μην μειώνετε.
Αυτό είναι πολύ μεγάλο ξέρεις και είναι και δύσκολο.
Δίχως θεία χάρη το αισθανόμαστε εντωμεταξύ.
Αισθανόμαστε μέρες που έχουμε αυτή την ευλογία
και είναι μέρες που όλα μπορεί να πηγαίνουν πάρα πολύ καλά
εστανουμε τόσο άδειοι μέσα σε αυτό το πολύ καλά εντωσιαγωγικό.
Δηλαδή ενώ να μην έχεις τίποτα, να έχεις χίλια προβλήματα
και επειδή υπάρχει αυτή η Θεία Χάρις,
περπατάς και αισθάνεσαι ζωντανός και χαρούμενος και πλογημένος.
Ο ορθόδοξος άνθρωπος όταν είναι πάνω στο φορτιστή της χάριτος,
αισθάνεται και πότε έρχεται και πότε φεύγει.
Τα βασική θεολογία όλων των αγίων που γνωρίσαμε επί της γης,
Αυτός δε ο σήμερα από μας βιογραφούμενος μέσω της καλής σας εκπομπής Άγιος,
Αυτός κι αν έζησεν, αν επιτρέπετε να πούμε κάποιοι από το βίον του Αγίου Γεωργίου,
Αυτός κι αν έζησεν τον πόνο, την θλίψη, τον θάνατο.
Ακούτε ορισμένα. Γεννιέται το 1901, στην Αργυρούπολη του Πόντου, είναι Πόντιος.
Και από δύο γονείς, το Σάβαν και τη Σοφία,
και παίρνει το όνομα να Θανάσιος στην Κολυμπήθρα.
Στα εφτά του χρόνια έχει χάσει και τον πατέρα του και την μάνα του και την καλήν του γιαγιά,
που προς τη στιγμή τον ανάλαβε και του έδωσε τα φώτα της πίστεως και του έδωσε δώρο λέει και μία εικόνα της Παναγίας
από τέτοιον υλικό ακριβώς από αυτόν που φορώ, από σμάρτο δηλαδή, που εκεί η περιοχή είχε τέτοιου είδους,
ο ίδιος τεχνιστός, σμάλτον, ασύμη, αργυρούπολης εξάλλου λέγεται υπόρρηλης του ασυμιού,
και του έδωσεν αυτόν τον δώρο η γιαγιά του και του είπε παιδί μου πάντοτε να του έχεις μαζί σου
και του είχε από μέσα του κατά σαρκά και το φορούσε. Συσκέχεια θα δούμε ότι αυτή η εικόνα που του έδωσεν η γιαγιά του,
του εχρειάστηκε 3 φορές όταν τον επιροβολούσαν οι άθεοι να μην πεθάνει.
Λοιπόν, 7 χρονών μένει πεντάρφανος.
Πηγαίνει στον μεγάλο του αδελφό, μαζί με τη μικρούλα του αδελφήν, την Άννα,
και εκεί ο μεγάλος αδελφός αντί να τους προστατεύσει τα δύο ορφανά, τους δέρνει, τους κάνει τον ταΐ, τους κάνει τον καμπόσω,
και τελικά το μόνο που αποκομίζουν από τον μεγάλον αδελφό είναι φόβο και μίσος και αντίδραση.
Μέσα σε όλον αυτόν, την ορφάνια, τη φτώχεια, τουρκιά εντωμεταξύ, η περιοχή, μέσα σε τόπον απόγεμάτων Οθωμανούς
και η εγκατάληψης από όλους τους συγγενείς και η σκληρότητα, η σκληροκαρδία του μεγάλου αδελφού, πεθαίνει ξαφνικά και η μικρή Αννά.
Πω πω, δηλαδή έζησε και τι δεν έζησε, πόρα τα έζησε.
Λοιπόν, ήταν ωραίες ερωτήσεις που έκαμε σαρχικά για να δούμε αν αυτός ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσιλίδης
Εξεκινούσε τη ζωή του με παράπονο απέναντι στον Χριστό, αυτός κι αν είχε δικαίωμα σε λογικά, εισαγωγικά, να έχει παράπονο.
Κόλαση, περιγράφεται μια κόλαση.
Εγώ είμαι 8 χρονών, είμαι ορφανός, αλλά είχα μια σπουδαία μάνα, είχα αδέρφια, είχα γαμπρόν Άγιο,
είχαμε γύρω μας ανθρώπους, μετά βρήκαμε γέροντες Αγίους, που αναπλήρωσαν το κενό της πατρότητας.
Αυτός ο άνθρωπος για να βρει όλα αυτά που βρήκαμε εμείς,
έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια και να γίνει ο ίδιος πατέρας άλλων,
ενώ ο ίδιος στην ουσία δεν αγιεύτηκε την αγάπη, ούτε της πατρότητας, ούτε της μητέρας, ούτε και της γιαγιάς.
Οπότε…
Και το αντίθετο, αγιεύτηκε τον πόνο, την εξατλήωση…
Μάλιστα, και τον κατατρεγμόν από τον μεγάλο του αδελφό.
Από κανονικά ένα άνθρωπο που θα αυριβε να τον αγαπούσει.
Οι αδελφοί του δε Ιάννα έδειξε σημεία αγιότητας ενώ έπεθανε μικρόν κοριτσάκι και τα έβλεπαν και οι Τούρκοι.
Ένα φως λέει κατέβαινε πάνω στον τάφο.
Περίμεναν τρία χρόνια λέει και όταν άνοιξαν τον τάφο εβρήκαν λέει μέρος του λειψάνου αφθορών.
Και ήταν κάτι που συγκίνησε πάρα πολύ τον κέρον Τανιάκοβον όταν του έλεγε.
Είπε, κοιτάξτε λέει, ένα μικρό κοριτσάκι, επειδή έκαμε υπομονή στις θλίψεις, προσευχή πολύ, εμπόρεσε και αγίασε μέσα στα πρώτα του 5-6 χρόνια.
Δηλαδή, ο άνθρωπος, άμα ζήσει την υπομονή και την προσευχή, δεν θέλει πολύ για να πάρει μπρος και να προσελκύσει σαν μαγνίτης, ε, τη χάρη του Θεού.
Τελετή μεγάλα πράγματα. Σύμφωνα πάντα με την πίστη μας, διότι όλα αυτά η ταπεινότα, η υπομονή, το κουράγιο.
Έχουμε μια τηλεφωνική από Θεσσαλονική, αν το επιτρέπετε να πάρουμε τον κύριο Χρήτου, γιατί είναι από μακριά που μας παίρνει. Κύριε Χρήτου.
Καλησπέρα.
Καλησπέρα κύριε Χρήτου.
Είθελα να καταθέσω μια αμαρτυρία δική μου.
Είχα τη μεγάλη τύχη να γνωρίσω τον Ωσιο Γιώργιο Καρσφύδη.
Το 1956, είμαι τώρα από το μετριών ετών, ο πατέρας μου προκειμένου,
επειδή πήγαινα στο γυμνάσιο της δράμας τότε,
προκειμένου να γλιτώσω, δηλαδή να μην μαγειρεύω μόνος μου, να μην είμαι μόνος ειλικά,
Βρήκε μια νοικοκυρά, την κυρία Δέσποινα Καραγιάννη.
Η κυρία Δέσποινα Καραγιάννη είχε δύο γιους και μία κόρη.
Η γη ήταν παντρεμένη, η κόρη έμενε μαζί.
Ήτανε βέβαια ελεύθερη μεγάλης ηλικίας.
Ήχε άριστες σχέσεις, μπορώ να πω οικογενειακές και συγγενικές,
με τον όσιο Γεώργιο Περσλίδη.
Μια μέρα, αφού πέρασε έτσι αρκετός χρόνος ο Γεώργιος, ο άσσυος Γεώργιος Καρσλίδης,
ερχόταν στο σπίτι στη δράμα της κυρά Δέσφυνας της Μακαρίτης σας,
μία φορά το μήνα, λοιπόν, και μιλούσε στις γειτόνιες της εκεί,
τις μάζευε στην αυλή της κυρίας Δέσφυνας, η οποία είχε μια μεγάλη μουριά, το κανοκαίω ειδικά,
κάτω από τη μουριά με τα σκαμνάκια τους, τους μιλούσε.
Μου λέει εγώ δεν το ήξερα αυτό και μου λέει παιδί μου Κυριάκο σήμερα, Φεβρουάριος μήνας, σήμερα παιδί μου Κυριάκο λέει
θα έρθει ο Άγιος, ο μάλλον ο Γιώργιος Κασλίδης, ο Καλόγυρος ο οποίος είναι στη Σύψα.
Η Σύψα είναι ένα χωριό 15 χιλιόμετρα μακριά από τη Δράμα, ταξιάρχες λέγεται.
Λοιπόν, και μου λέει ότι αν θα έρθει να τον χαιρετίζει, να του φιλεί στο χέρι.
Ναι κύρα Δέσφυνα, εγώ το τύχωνα 13-14 ετών.
Λοιπόν, πράγματι κατά τις 11 η ώρα, κύρα Δέσφυνα έμεινε σε ένα σπίτι έτσι μοναχικό,
από το γυμνάσιο της δράμας κατεβαίνοντας στο τσάι μέσα, τσάι έτσι λέμε, τώρα και γίνεται παζάρι,
ένα στενό, λοιπόν, και είχε τις πόρτες, υπήρχαν οι πόρτες οι παλιές οι μεγάλες,
με ένα πόμολο, χτυπάει την πόρτα, πάω ανοίγω εγώ,
Εγώ δεν ήξερα πώς να το προσφωνήσω, μόλις μπαίνει μέσα του φυλάω το χέρι,
Πάτερ μου τον λέω, πώς να τον έλεγα, Πάτερ μου λέω καλωστήσατε, καλωστορίσατε,
ενώ τον περιμένανε όλες οι γυναίκες και άνδρες βέβαια για να τις μιλήσει.
Λοιπόν, μόλις μπαίνει μέσα, τότε εκείνη την περίοδο, γράφαμε δύο φορές εξετάσεις εμείς στο γυμνάσιο,
μία το Φεβρουάριο και μία γράφαμε τέλος του έτους.
Μου έδινε μέσα και μου λέει, καλημέρα παιδί μου Κυριάκου, καλημέρα θες λέω, και του φύγχαν φυσικά το χέρι.
Μου λέει πώς πας με το σχολείο, πάτε εδώ διαβάζω όσο μπορώ περισσότερο.
Τι μάθημα γράφετε αύριο, λέω γράφουμε θρησκευτικά.
Φέρ’ μου το ειβλίο σου εδώ, πριν ακόμα δει όλους τους άλλους.
Το δίνω το ειβλίο, ανοίγει το ειβλίο, μου λέει αυτό θα διαβάσεις.
και θυμάμαι ήτανε συγκεκριμένα το κεφάλαιο του μάθημα ο Οριγέννης
ο οποίος ο Οριγέννης είχε τη δυνατότητα
συγχρόνως να απαντάει σε εφτά άτομα, επότε θυμάμαι
για τώρα έχω και μια αλφαλική, είμαι 73 ευρώνες
σε εφτά άτομα να κρατάει χωρίς σημείωση, χωρίς τίποτα
τι ερωτήσεις τον υποβάλλαν και να απαντάει και στους εφτά
Λοιπόν πράγματι, λέει θα το μάλιστα πέξω αυτό
Ναι, πάτερ μου, το μαθαίνω, γιατί τότε γράφαμε, μια μέρα γράφαμε, την άλλη είχαμε κενό και γράφαμε την επομένη. Αποστήθηση, το διαβάζω.
Ήμουν καλός στα θρησκευτικά, αλλά δεν ήμουν εκτιματής του 20, ήμουν εκτιματής του 15, 16, εφ’ αυτό πολύ.
Πηγαίνουμε στο σχολείο, μόλις πάμε για να γράφουν εξετάσεις, τότε μας δίναν δύο θέματα.
Λοιπόν, μόλις μας δίνουν τα δύο θέματα, μας δίνει ο καθηγητής ο Θεολόγος τα δύο θέματα.
Συγκεκριμένα ήταν η Μαργαρίτης, ο Δημήτριος ο θεολόγος, το θυμάμαι πάρα πολύ καλά.
Βλέπω το πρώτο θέμα ο Ριγιόνις. Αμάν λέω, το φαΐ μου. Κάθομαι, το γράφω αποστήτης, όπως ακριβώς ήτανε.
Δεν παρέγειψα ούτε ένα ακόμα, ούτε ένα και.
Όταν τελειώσαν οι εξετάσεις, λοιπόν, έρχεται ο καθηγητής μέσα, μου λέει,
Χρύτες, μάισα δε ο Κεργαδίτης, λέει, αντέγραψες.
Βασάσφαρ γιατί κι αν δεν καθιέρατε έγραψα
Α που το καθιέρατε
Δεν ξέχασες ούτε κόμμα ούτε και λέει
Δεν παρέχτησες ούτε και
Λέω και καθητάω βαχύλιο
Λέω δηλαδή τώρα αν σε σηκώσω στο πίνακα
Θα μου το πεις, ό,τι θέλετε λέω
Σηκώνουμε με σηκώνει στο πίνακα
Λέει από ποια παράγραφα να σου πω θα μου το πεις, ό,τι θέλετε
Και θυμάμαι όπως ήταν το κεφάλαιο
Άρχιζε μια πρόταση, μια παράγραφος μάλλον, έως ότου έτσι.
Λέω, αρκεί να μου πείτε πώς αρχίζει η παράγραφος.
Μου λέει, έως ότου.
Δεκαπέντε συλλέσεις είπανε ράκι, βρουλ, κατευθείαν.
Μου λέει, για πες το από την αρχή.
Το το λέω από την αρχή, μπράβο ρε παιδί μου.
Αυτοί διαβάζουνε λέει.
Έγραψα για είκοσι, έβαλα λέει είκοσι μερωτηματικών.
Αλλάξε η ζωή σας μετά από αυτό που βιώσατε.
Πάντα πίστευα και πιστεύω.
Τον ξαναείδατε, τον ξαναείδατε.
Τον επισκέπτομαι συχνά, πηγαίνω στη Σύψα και τον επισκέπτομαι συχνά.
Θυμάστε καθόλου να μας τον περιγράψετε κάτι ιδιαίτερο στο τρόπο που μιλούσες.
Το ιδιαίτερο ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος λίγα έλεγε,
αλλά αυτά που έλεγε ήτανε μεστά, ήτανε όλο νόημα.
Με όλο, δηλαδή, γιατί καθόμουν και το παρακολουθούσα και άκουγα, τι έλεγε στον κόσμο τότε, καθόμουν και εγώ με την κυρα Δέσφυνα, η οποία κυρα Δέσφυνα ήταν μια ψυχούλα.
Μια ψυχούλα ήταν μια ψυχή.
Χαρακτηρίζεται ο σαγιός για την πρόορας του, έτσι; Από όσο διάβασα και εγώ το πρώτο, είχε πρόοραση.
Ναι, ναι, ναι. Από ό,τι μόνο είχε η κυρα Δέσφυνα.
Γιατί εγώ σας δείχνω, δεν το μη ξέρα, είχε την ικανότητα να εωρείται μέσα στο ιερό.
Δηλαδή έκανε την προσευχή και ήταν εωρώτα.
Υπερίστατο, ναι.
Ναι, ναι, μπράβο, μπράβο.
Λοιπόν, αυτό για μαρτυρία.
Επειδή χάρηκα που κάνετε την εκπομπή αυτή.
Χάρηκα πάρα πολύ και επειδή θα την τύχω να το γνωρίζω, γιατί και σας ενοχή, θα σας πήρα τηλέφωνο.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριε Χρητή. Έχει σημασία αυτή η μαυτηρία μεγάλη για εμάς.
Και εγώ. Και εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ.
Και χαίρομαι όσα σας ακούσαμε.
Ε, είναι. Σας ευχαριστώ και εγώ πάρα πολύ.
Να είστε καλά.
Γεια σας.
Πατέρα Γεώργιο, εσείς πώς αποφασίσατε να φιλοξενήσετε την κάρα του Αγίου Γεωργιού.
Εντάξει, εγώ από τα υφετικά μου χρόνια είχα ακούσει για τον γέροντα Γεώργιο,
για εικόντα και στο 2008 από το οικομεϊκό μας Πατριαρχείο,
αλλά αισθάνομαι πως ο είδος Άγιος ήθελε να έρθει.
και μας έβαλε μπροστά.
Είπατε πριγουρινό Θεό με τον παρελθόν,
για τον παιδινάθρος πονημένος,
έζησε τον πόνο στο μεδούλι του.
Και την μοναξιά,
και την μνηματική μοναξιά, πανιερότατε,
όταν ήταν στη Σίψα,
που πήγε το 28ο χρονό,
εισα το μόνος πνευματικά.
Εκεί στη Γεωργία,
και αργότερα στη Ρωσία,
η Λύτρα στη Γεωργία,
είχε στάρες μεγάλους.
Στο μοναστήρι που έζησε τα…
και όχι είχε χαχαχαει η ζωή του από εννέα μέχρι δεκαννιάχρονο
είχε έναν θρόνος που τον παιδαγωγούσαν πνευματικά
η δράση ΣΥΠΣΑ δύο φορές είπε να φύγει από γειοντοχώρο,
πήγε στα Ευρωσόλυμα και κατέβηκε να θα σκητήσει από τη διάβαστη ζωή του
και συγγενείς του
και συγγενείς του ναι και του είπε όχι ο Θεός σε θέλησε η ΣΥΠΣΑ
και πάλι η καμεγγύη θα πέσει στον Άγιον Όρος.
Έτσι μ’ αρέσουνε.
Και πάλι πρέπει η πληροφορία να πάει κάτω στη Σίψα.
Με συγχωρείτε, ήταν ο Άγιος ο οποίος όσον πόνεσε στην παιδική του ηλικία
και αργότερα στην νεαρική του,
με διωγμούς αθαίων εναντίον του,
αυτόν τον πόνο μετά όταν τον έβλεπε στα πρόσωπα των ανθρώπων,
Είτε αυτός ο πόνος ήταν ψυχικός πόνος που είχαν όλοι οι άνθρωποι τότε και όπως και σήμερα πόνο.
Είτε σωματική πόνη από ασθένειες, είτε ιδιαιτέρως ο πνευματικός πόνος.
Τόσο συμπονούσε αυτός ο άνθρωπος που συγκλονίζεσαι όταν διαβάσεις το βιβλίο του,
όχι μόνο από τα πολλά προορατικά, διορατικά, αυτό ότι λειτουργούσαν και τον έβλεπαν όπως είπε και ο Κύριος να είναι πάνω από το έδαφος.
Αβάρος. Όλα αυτά είναι τα χαρίσματα της αγιότητας.
Για να μας κάνουν εμάς τους λογικοκρατούμενους, να αντιληφθούμε ότι υπάρχει και άλλη φυσική πέρα από την ανθοκοσμική.
Όμως το σημαντικό τι είναι να βρεις έναν άνθρωπο που να έχει την αγάπη του Χριστού.
Αυτό σήμερα είναι το αναγκαίο.
Να ακούσουμε λίγο περισσότερο, πάνη ρότατε, τι έγινε παρακάτω, δηλαδή πέρασε δύσκολα.
Την συνέχεια του δείου του.
Τη μερική του ζωή.
Να πω κάτι, πάνω να πεις. Να πω κάτι.
Για να δούμε πόσο σπλαχνικός ήταν.
Ο λόγος που έφυγε από το σπίτι του αδερφού του, ήταν ότι ήταν πολύ ελεήμων.
Και έδινε μικρό παιδάκι αυτός, του Σιττιανούς, από το σπίτι διάφορα.
Και μια φορά δώσε ένα πιάτο με αλεύρι.
Αυτό μάθει από την ίφυνο αδερφός, τον έδειρε πάρα πολύ και ο μικρός πήρε το ταγαράκι του, το διαβατρί του όπως του είχε πει η αγιά του,
το εγκόλπι που φορούσε και έφυγε στα Πουνά.
Της Γεωργίας.
Της Γεωργίας. Και τον βρήκαν τότε κάποιοι τουρκοί καμιλιάριδες.
Και τον έλαβε ένας.
Τουρκοί καμιλιάριδες.
Καμιλιάριδες, ναι, ναι. Και τον έλαβε κάποιος έτσι με εγκοστασία με μια οικογένεια.
και είναι τότε που του φανερώθηκαν οι τρεις ιεράρχες, ενώ έβωσκαν τα γύδια και τα πρόβατα του ρωστάτη του, ας πούμε, τότε ο εφτάχρονος παιδάκι ήταν.
Του Οθωμανού.
Του Οθωμανού, του φαινομικά Οθωμανού.
Του;
Του φαινομανικά Οθωμανού, διότι, διότι.
Ενώ έβωσκαν τα πρόβατα, του πρόσεχαν τρεις ιεράρχες με την αρχαιαδική του στολή.
και όπως μας είπε η γερόντισσα η Πορφυρία που θα φέρει τη Μιαγκάρα μεθαύριο
του έδωσε, κρατούσα έναν πρόσφορο, του χώρισα στα τέσσερα και του έδωσαν και του μικρού
και του είπαν εσύ δεν θα είσαι πειμένας προβάτων αλλά πειμένας λογικών προβάτων, ανθρώπων
και είναι βέβαια εφροσύν το μικρό παιδί και λυπήθηκε όταν χάδικαν όμως μπροστά του αυτοί οι τρεις άγνωστοι τυεράρχες
και πήγαν στο σπίτι που έμενε.
Στην αρχή μας δεν μπορούσαν να μιλήσει από τη σοκ.
Μετά όταν μπορούσαν να μιλήσει τους είπε τι είδε
και τον πήρε ο Τούρκος από το χέρι,
ο αδερφός του είπε ότι είσαι κάτω σε μια καταπαχτή
και ήταν μπροστά του εκκλησία.
Ήταν προκειμένου το χριστιανός άνθρωπος αυτός
και μόλις είδε τους τρεις ράχες,
έξαπναν στην εικόνα και είπε ότι αυτή είναι που μου παρουσιάστηκαν.
και τότε ήταν που πάνε οι άνθρωποι εκεί, πως είναι για μας αυτό το παιδί.
Και το έδωσαν να πάει…
Το πήρε ο Τούρκος μετά, όταν εγκατάλαβε ότι είναι θεοφώτης το παιδί αυτό,
του λέει, παιδί μου εσύ δεν είσαι για εδώ.
Και τον οδήγησε λέει και του έδειξε να πάει σε μοναστήρι Γεωργιανό.
Και το εκπληκτικό είναι ποιος έπήρε τον Άγιο Γεωργιόν τον Καρσλίδη,
έξω από την εκκλησία της Γεωργίας, μιας ενορίας της Γεωργίας και μετά να καταλήξει σε μοναστήρι Γεωργιανό,
ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτηρας, λέει, εφανίστηκε μπροστά του με το άλογο, τον ανέβασε πάνω, καβάλα,
και τον επήγενε έξω από μια ενορία.
Και εκεί, επειδή εκεί έμαθαν τα Γεωργιανά, και όταν είδαν αυτοί και διηγήθηκαν στον ιερέα της ζωήν του και τις εφανίσεις πολλών αγίων,
Αυτά που λέμε με τον πατριόριο είναι κάποια ενδεικτικά.
Λοιπόν, τότε εννιά χρονών τον επήγανε και ο ίδιος εζήτησε να πάει σε μοναστήρι.
Και στο μοναστήρι έκαμε εντύπωση λέει στους πατέρες που ήταν πολλοί πατέρες εκεί,
μιλούμε για χίλις και πλέον.
Μεγάλο μοναστήρι.
Μεγάλο μοναστήρι.
Λοιπόν, με επισκόπους μέσα, με ηγούμενο, τους έκαμε εντύπωση λέτε ότι ο ίδιος
το πρώτο πράγμα που ήφενε λέει ο ίδιος από τρίχες αλόου ήταν η τρίχηνη φανέλλα που δεν την έβγαζε ούτε χειμώνα ούτε καροκέρι.
Γιατί; Γιατί για να κακοπάθειαν του σώματος.
Ήθελε να αποστασιωπίσει το πνεύμα από το…
να προστατεύσει το σώμα από τις διάφορες ορμές που αναπτύσσει η νεότητα.
Να μας τύνει δικρινής και να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Εάν δεν υπάρχει ασκητική πολιτεία, μην νομίζεις ότι έρχονται τα χαρίσματα,
τα προορατικά και τα διορατικά.
Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα της ορθόδοξης άσκησης.
Και άσκηση σημαίνει και κακοπάθεια.
Λιγότερος ύπνος, λιγότερο φαΐ και όλα αυτά,
τα οποία επινοούν ασκητές.
Είναι πολύ παλαιούτυπου. Μας κάνουν εντύπωση, εμείς που ξέρουμε λίγο από καλογερική,
λοιπόν ότι αυτός ο άνθρωπος έζησε ένα σκητικήν του καιρόν του Μ. Αντωνίου.
Για να θα ζήσεις αυτά των 20 αιώνα, δεν είναι εύκολο πράγμα.
Έχουμε και ένα κύριο Αντωνίου που θέλει να μας μιλήσει τώρα.
Ωραία.
Να ακούσουμε. Κύριε Αντωνίου.
Μάσα Αντωνίου.
Καλό απόγευμα.
Καλό απόγευμα.
Σε χαρακτηριά για τη διεκομπή σας.
Δεστε καλά.
Και θέλω να μάθω για τον Άγιο Γεώργιο Νοκασλίδη, πού να βρω το βιβλίο μου.
Το βιβλίο. Να μας πει ο πατέρας Γεώργιος, αν θέλει, λεπτομερές,
μιας και θα φιλοξενήσει την Κάρα του Αγίου Γεωργιού Νοκασλίδη.
Παρακαλώ, πατέρα Γεωργιέ.
Μας έχουν ήδη στείλει από το μοναστήρι.
Ζήσαμε από την Κερόντισσα και οι εικόνες του Αγίου και το βιόν του Αγίου.
Και έτσι θα έχουμε στο ναό και μπορούν οι επιστήμας να αγοράσουν για να μάθουν συμπεριφορία για τη ζωή.
Και να πούμε πάλι ότι ο ναός είναι στο πλατείο Αγλαντζάς, έτσι;
Απόστολος Ανδρέας, ναι.
Είναι ο Απόστολος Ανδρέας, εγώ τον υπάγει ο Ανδρέας.
Το ίδιο πράγμα είναι.
Στο πλατείο Αγλαντζάς από τις 27 Μαγίου.
Σάββατο μεθάβριο, στις 5.30 θα γίνει η υποδοχή εκεί στο φουρνο Βιέννα.
Θα είναι ο παραδόσμος νητροπορίτης Τριμιαθούντος, κύριος Μπαρνάβας,
που παραλάβει την τιμία γκράνα από την γερόντισσα της Μονής.
Και μέχρι στις 2 Ιουνίου, στις 11 καθημερινά θα είναι η ανοιχτή εκκλησία από 6 το πρωί μέχρι στις 9 το βράδυ.
Θα έχουμε λειτουργία καθημερινά το πρωί, σπαινών και παράκληση το απόγευμα.
Την Τετάρκη από το απόγευμα σε 7.30 ώρα θα είναι μια ειδική εκκλείσουση για τον Άγιο με ίμνους.
Θα μας μιλήσει και η ηγουμένη για τον Άγιο Γεώργιο.
Η ηγουμένη από το μοναστήρι του Αγιού Νεοεκτήδωρας ο Άγιος Γεώργιος ο Γασί.
Ευχαριστούμε κύριε Αντωνίου. Πήρατε τις πληροφορίες που χρειαζόσασταν.
Δεν ακούσα.
Ωραία. Στον Εκκλησία του Αποστόλου Ανδρέας, στο Πλατεία Γλαντζάς,
Από αυτό το Σάββατο μέχρι και της 2 Ιουνίου.
Και θα βρείτε και την Αγία Κάρα, θα βρείτε και τα βιβλία που θέλετε να διαβάσετε.
Ευχαριστούμε κύριε Αντωνίου.
Ευχαριστώ.
Να είστε καλά, ευχαριστούμε πολύ.
Σε και μιλούμε στο Πανεράνταλο.
Ναι σας ακούνε και οι δύο.
Την ευχή του Χριστού.
Να είστε καλά.
Εντάξει.
Άρα είναι τώρα στο μοναστήρι που, που είναι το μοναστήρι.
Εκεί που επήγερνε εγκαταστήριο, δώσα στους πρόσφυγες, η τότε κυβέρνηση, κλήρους, δηλαδή είχε τεμάχη αγίους.
Και στον πρόσφυγαν, και να πούμε, όταν ήρθε στην Ελλάδα, ως πρόσφυγας πλέον από τη Ρωσία, δηλαδή μικρός έφυγε από τον Πόντο, περπατητός έφυγε καταδιοκόμενος από τον αδελφό του,
και πένταρφανος και ορφανός.
Και πάνπτωχος και μια ζωή πεινώντας και διψώντας.
Και δεν είχε πού την κεφάλι κλείνει.
Ούτε την αδερφούλα του την έχασε.
Και βρίσκει παρηγορία στους Γεωργιανούς.
Γι’ αυτό θα δείτε αύριο πολλούς Γεωργιανούς να έρχονται στο προσκήνυμα.
Από αυτούς που μένουν εδώ στην Κύπρο και ποντίους επίσης.
Μαθαίνει τα Γεωργιανά και τα κάνει μητρικήν του γλώσσα.
Και μετά φεύγει από τη Γεωργία, όταν ξαφνικά είναι 16 χρονών και ξεσπάει η επανάσταση Οκτοβριανή.
Και εκεί που συνηθίζει αυτός ο άνθρωπος τώρα.
Ακριβώς.
Μέσα σε μοναστήρι πλέον, ο Ρασσοφόρος.
Και εκεί που ξεσπάει η επανάσταση, μαζεύονται όλοι οι καλόγυροι της περιοχής, σε ένα μεγάλο μοναστήρι με 13 επισκόπους, 3.000 καλόγυροι,
και τους κάνουν ανακρίσεις, οι Μπορσεβίοι και οι Άθεοι.
για να φοβηθούν οι τρεις χιλιάδες μοναχοί, τι κάμαν οι άθεοι, εκκρέμασαν τους 13 επισκόπους και τους είπαν εάν δεν δηλώσετε άθεοι έτσι θα πάθετε και εσείς.
Το ζήκε αυτό ε;
Λοιπόν, όπου όταν ο Άγιος τον παίρνουν, τον αρχίζουν να τον δέρνουν και ήταν ο πιο μικρός από όλους.
Ναι.
Δεκαέξι χρονών τότε, αλλά ας ο φόρος μοναχός.
και του μάλιστα σε μια στιγμή λέει, του είπεν ένας, «ξέρεις τι εξουσία έχω εγώ»
ένας από τους ανακριτές εκτύπησε το χέρι του στο τραπέζι και του λέει, «δεν έχεις περισσότερη εξουσία από το Θεό»
και φοβήθηκε λέει ο ανακριτής αλλά τον έριξε στη πιο βαθιά φυλακή, η οποία ήταν γεμάτη λέει από νερά και κόπριες
και εκεί λέει φυλακισμένοι βγάζαμε από τον τείχο κάτι σάπκια και κεραμίδια
για να πατούμε ένα πάνω να μην είμαστε στα πόδια μας μέσα σε όλα αυτά τα κόπρια,
οι αρουρέοι να είναι πάνω στο σώμα τους κάθε βράδυ
λοιπόν και τον επήραν στο απόσπασμα μαζί με άλλους, άλλους καλογύρους
και αρνούνταν να δηλώσουν άθεοι.
Τους έδεσαν τα πόδια και τους έβαλα, λέει,
να πέσουν μόλις τους πυροβολήσουν, να πέσουν νεκροί σε ένα κρεμμό.
Και χτυπάει σφαίρα και δύο φορές εσυνέβηκε αυτό.
Μάλλον με συγχωρείτε, τρεις φορές εσυνέβηκε αυτό.
Και χτυπάει σφαίρα που;
Στο εγκόλπιον, πέρα, κάνω, της γιαγιάς.
Και στρέφεται πίσω η σφαίρα,
Αλλά την τρίτη φορά τον επιροβόλησα στα πόδια.
Για αυτόν μένει πλέον ανάπηρος, είναι παράλλητος και όταν το 1929, 28 χρονών πλέον,
η ερωμόναχος έρχεται στην Ελλάδα με διαβατήριο που απόκτησε από το προξενείο της Ρωσίας,
Εκεί βλέπουν αυτή τα χαρίσματά του. Από τότε έχει προφητικό χάρισμα διορατικών, προορατικών και ιαματικών.
Και αποκαλύπτει στους ανθρώπους αμαρτίες τους, λάθη τους ή τους συμβουλήτων τους.
Και αφού δεν είναι αρκετά δυνατόν, δεν είναι αρκετά δυνατόν, δεν είναι αρκετά δυνατόν.
Αφού δεν είναι αρκετά δυνατόν, δεν είναι αρκετά δυνατόν.
Αφού δεν είναι αρκετά δυνατόν, δεν είναι αρκετά δυνατόν.
αμαρτίες τους, λάθη τους ή τους συμβουλεύει πως να κάνουν καλύτερο γάμο. Και βλέπεις,
στον κύριο που μας είπαν προηγουμένως, μέχρι και τις εξετάσεις, τι να γράψουν.
Λοιπόν, και αν τον αγαπούν αυτοί πάρα πολύ, είναι η παρηγοριά τους. Και είναι μόνος
του. Ακόμα και ο δεσπότης της περιοχής, ο τότε δεσπότης, δεν καταλαβαίνει την
αξίαν αυτού του ανθρώπου, παρασχέρνεται από ορισμένους και λέει ότι είναι πλανεμένος,
ότι είναι μάγος, επειδή αποκάλυπτε διάφορα μυστικά των ανθρώπων για να τους βοηθήσει να ταπεινωθούν και να εξομολογηθούν, τον ονόμασε Μάγο.
Και το δέχτηκε ο Δεσπότης.
Όλα τα πέρασε αυτός.
Αυτό μου είπε ο παπάς προηγουμένως.
Η πνευματική μοναξιά σε τέτοιους ανθρώπους είναι ο μεγαλύτερος σταυρός.
Να επανέλθουμε σε αυτό το σημείο.
να είσαι μόνος σου δηλαδή, να μην μπορείς να μοιραστείς μια εμπειρία σου
σε έναν άνθρωπο και να σου πει ξέρεις αδελφέ
μπορώ να σε καταλάβω ή να σε κατανοήσω
και να σου συμπαρασταθώ και να σου λέω όλοι είσαι πλανεμένος
είσαι μάγος, είσαι έξω από τον δρόμο του Θεού
Το πέρασε κι ο Αγιος Παϊσιος
Εγώ νομίζω όλοι το περάσανε λίγο ψηλά χαμηλά
Πάμε στον κύριο Ιωάννου, κύριε Ιωάννου
Καλησπέρα σας.
Καλησπέρα.
Θέλω να σας πω, τις ευλογίες σας πανηγερότατε.
Ποιοι είναι του Χριστού.
Ο Μιχάλης, ο Ιωάννης, με απο τα ΛΗΜΚΙ, ο πεθερομερός του Μακαριστού του Πλιάθη.
Ναι, Μιχάλη, ναι, τώρα κατάλαβα.
Θέλω να πω ότι γιορτάζουμε τον Άγιο Καρσλίδη,
στην οξοκλήθηση της Παναγίας της Παντάνας σας.
Είναι αφιερωμένο το ξοπλίζιγκες των Άγιων Κασλίδης, των Γεώργιων.
Και υπάρχουν και οστά του Αγίου, τα οποία φυλάσσουν στη μεγάλη εκκλησία του χωριού του Αγίου Επιφανίου,
τα οποία τα έχει ο Πάτερ Θεόδωρος και τα εκθέτουμε κάθε χρόνο στη γιορτή του για προσκήνημα.
Στα Λίμπια τιμάται ιδιαιτέρως. Ίσως από όλα τα χωριά της Κύπρου, οι τα Λίμπια να έχουν τη μεγαλύτερη γνώση και τιμή,
τα βιτικά του Πατέρα Γεωργίου Καρσλίδη του
Είναι ένα απόμονωμένο, πολύ μακριά να πας από την Αθήνα στη Σύψαν της Δράμας.
Και βρήκαν εκεί έναν τόπο όπου μπορούσαν να θεραπεύσουν τον εαυτό τους.
Δηλαδή να γίνεις μοναχός και να μη βρεις ανθρώπους να σε καθοδηγήσουν σωστά.
Είναι μια τραγωδία, ε.
Δηλαδή μέσα στο λιμάνι να αναβαγήσεις.
Εκεί είναι μια ασφάλεια, όλη αυτή η παράδοση.
την οποία εκκληρονόμησαν οι παλιά γερόντισσα, που εγνώρισαν οι παλιά γερόντισσα,
γνώση ο Γεώργιος τον Κασλίδι και την επαρέδωσαν αυτήν την παράδοση και τη θεραπευτικήν αγωγήν.
Αυτό σημαίνει παράδοση.
Πώς θεραπεύω τον εαυτό μου και αποκτώ την αγάπη του Χριστού, την ταπείνωση του Χριστού,
το έλεος του Χριστού, τη συμπόνιαν του Χριστού.
Νομίζουμε ότι ο Καρσιλίδης ο Γεώργιος αυτά τα μόνο από φυσικού του, είχε και από φυσικού του, οπωσδήποτε χαρίσματα και τάλαντα.
Αλλά λόγω της αγάπης που είχε στον Χριστό και όλος ο πόνος τον ευωήθησαν να παραδοθεί ολοκληρωτικά στον Χριστό.
Δεν είχε κανέναν άλλο, πού να καταφύγει.
Και αυτή η αγάπη στον Χριστό τον ευωήθησαν να αποκτήσει αυτήν την αγιότητα.
Ποιος του άνοιξε τον δρόμο για τον Χριστό, ευχαριστούμε κύριε Ιωάννου, να είστε καλά, καλώς αναφέρατε και τα λύμβια, ποιος τον δίδαξε την πίστη, δηλαδή ήταν η γιαγιά, για πολύ μικρόδιάστημα.
Τώρα είμαι σε παρατήρηση μεγάλης ολκείς.
7 χρόνια, λίγοτερον από 7.
Σκεφτείτε ότι ο σύγχρονος Άγιος Πορφύριος μας έλεγε ότι τα πρώτα 5 χρόνια το παιδί έχει διαμορφωθεί
τόσο ψυχικά όσον και πνευματικά.
Έχει καθοριστεί μάλλον, όχι έχει διαμορφωθεί, έχει καθοριστεί.
μετά ξεδιπλώνει το μαντήλι λέει και ο χαρακτήρας και αν βρεθούν άνθρωποι εκκλησιαστικοί υγιείς κοντά του
αυτός μπορεί να γίνει και μελλοντικός Άγιος. Ο άνθρωπος ο οποίος θα πάρει τις ορθόδοξες βιταμίνες στα πρώτα πέντε χρόνια.
Ο πόνος τον ευωήθησε το συγκεκριμένον Άγιο.
Ακούσουμε.
Ο πόνος, η οφπάνια, η συμπόνια, όλα αυτά τον ευωήθησαν.
Ο πόνος για κάποιους ανθρώπους λειτουργεί με τον αντίθετο τρόπο.
Γίνονται ο τρόμος και ο φόβος, τους κάνει τρομοκράτες και…
Δεν ξέρω κι εγώ τι.
Σε άλλους λειτουργεί μαλακά, μαλακώνει.
Αποπείσαι τον εγωισμό σου, ταυτίζεσαι με τον συνάθρωπό σου.
Αυτό το κριτικό σημείο πώς γίνεται…
Της διαφοράς, ε;
Ναι, ναι, ναι.
Τι να πω τώρα, μου αρέσει δύσκολη η ερώτηση.
Είναι η ελεύθερη βούληση αλλά αυτή η ελεύθερη βούληση από τι είναι που καθορίζεται και παίρνει αυτές τις διαστάσεις.
Εξαρτάται πολύ νομίζω από τους προγόνους.
Τον DNA αυτές τις δυναίκες.
Αν έχω λάθος πάντε να με διορθώσεις δεν σημαίνει επειδή μόνο σκοπός είμαι και πάπας.
Λοιπόν νομίζω πέσχει πολύ ρόλων τι πνευματικό DNA κουβαλά κάποιος.
Μετά ο ίδιος ο άνθρωπος…
Κουμπανούσε και καλό και κακό.
Ο αδελφός του ήταν σαν τράπης.
Η γιαγιά ήταν…
Βλέπεις ακριβώς ο ένας αδελφός
φαίνεται πήρε κάτι από κάποιους
οι οποίοι δεν τον ευοήθησες
στο να αποκτήσει αυτήν την εσπλαχνία.
Το συζήτημα ξέρεις ποιον είναι,
για να δώσουμε και μια απάντηση,
γιατί από την ίδια οικογένεια
ένας βγαίνει υποψήφιος Άγιος
και ο άλλος βλέπεις έχει αυτήν την σκληρόκαρδία.
Νομίζω μια απάντηση κάπως λογική,
διότι ξέρω τι σημαίνει η τελεθεία της σύγχρονος Κύπριος,
θέλει λογικές απαντήσεις.
Η θεολογία δεν είναι πάντοτε θεραπενίδα της λογικής.
Δίνει ο σύγχρονος μεγάλης λογικής κεφείας ως ιός παΐσιος.
Λέει σημασία αν έχει.
Πώς αξιοποιούμε και την καλοσύνη, όσοι κουβαλούν καλοσύνη είναι χρυγενετής και την κακοσύνη.
Όσοι κουβαλούν κακοσύνη είναι χρυγενετής.
Ένας που θα συγκρατηθεί λέγε, πες ότι κουβαλά πιο πολλά κακά στοιχεία.
Τα κουβαλούμε όλοι και τα δύο.
Έχει κάποιους που κουβαλούν περισσότερα καλά και άλλοι περισσότερα κακά.
Ισότητα δεν υπάρχει, είναι μόνο στα μυαλά της Γαλλικής Επανάστασης που υπάρχει.
Εκεί βλέπεις που κατάντησε και η Ευρώπη σήμερινη άλλου παπα Βαγγέλιο.
Λοιπόν, τι λέει ο κακός άνθρωπος, αυτός ο οποίος κουβαλά περισσότερα κακά μάλλον, όχι ο κακός άνθρωπος,
συγκρατείται γιατί αντί να κάνει λέει δέκα κακά, κάνει έξι.
Και ο άλλος που έχει καλά στοιχεία και πρέπει να γίνει ένας Άγιος και να κάνει δέκα θαύματα, τεμπελιάζει.
Και αντί να κάνει δέκα θαύματα, κάνει λέει τρία.
Ενώ πιάνουν του Θεού λέει όταν θα κριθούν στην Δευτέρα Παρουσία.
Λοιπόν, άρα έχουμε χρόνο δηλαδή πολύ μέχρι τότε,
που αν γίνει η Δευτέρα Παρουσία για να συγχωρεθούμε και να βελτιωθούμε.
Μπορεί λέει ο άνθρωπος ο οποίος είχε τα αρνητικά μέσα του στοιχεία και συγκρατήθηκε,
ο Θεός να το σώσει.
Με αυτά τα τρία…
Με αυτά τα λίγα καλά που έκαμε που συγκρατήθηκε.
Μπορεί να έχει μεγαλύτερη αξία το ότι συγκρατήθηκε να κάνει…
Ενώ ο άλλος ο οποίος έτσι τεμπέλιασε,
και αντί να κάνει δέκα θαύματα,
με τις καλές προδιάγραφές που είχε,
να έκαμε μόνον τρία, αυτός μπορεί να μη σωθεί.
Πάντως, τι τεμπέλια καθόλου δεν αγαπάει η πίστη μας.
Ναι, βέβαια.
Καθόλου.
Δηλαδή, μου κάνει κάθε φορά εντύπωση ότι τεμπέλια και…
το λέει στους ψαλμούς της μεγάλης βιδομάδας, δει νόνειρα θυμία λέει, μεγάλη μετάνοια.
Εξού και η δουλειά είναι μισή ευλογία.
Άρα ο Όσηος Γεώργιος, για να μπούμε ξανά στον Άγιο μας, το σημερινό βιογραφούμενο,
δεν είχε μόνο τα καλά στοιχεία, τα που κληρονόμησε, τα πολλά καλά που κληρονόμησε, αλλά τα καλιέργησε κιόλας.
και έφτασε να γίνει, όχι 10 θαυματουργούς αγίους, αλλά να είναι ένας από τους μεγαλύτερους θαυματουργούς αγίους.
Να σας πω, έχει μεγάλη σημασία που συζητούμε αυτό το κομμάτι, γιατί η ουσία των αγίων στη δική μας τη ζωή είναι ακριβώς να βρούμε μια άκρη μέσα μας.
Μπορούμε να κατανοήσουμε αυτήν την ζωή αυτού του Αγίου Καρσλίδη που έζησε με τόση παρέντιση αλλά μέσα στην πραγματική κόλαση.
Δηλαδή, ποιο κόλαση δεν μπορώ να διανοηθώ.
Και παρατημένο παιδί, έφυγε από το σπίτι και ήταν παιδάκι και μετά βρίσκεται ο Ψάθεος στην επανάσταση και μπελοφωνούν το περιβάλλον που συνήθισε να ζει.
και όλα πήγαν…
και γίνεται παράλυτος χέδος
γίνεται παράλυτος μετά από τρεις απόπειρες να τον σκοτώσουν
θεραπεύει ο Άγιος Νικόλαος
δηλαδή έβλεπε συνεχώς τους Άγιους
καλά αυτό είναι μια άλλη πτυχή
να λειτουργούσε και έβλεπε τον Τίμιο Πρόδρομο πάνω απ’ όλα
τον Άγιον Ιωάννην τον Ρώσο
μα νομίζω η μέρα που θα φέρετε
το ύψανο είναι του Άγιου Ιωάννην τον Ρώσο
και έχει ιδιαίτερη σχέση, το Άγιος Γιώργος Βασιλίδης.
Εγώ προσωπικά με επιτρέψει να πω ότι δεν πιστεύω στις σύμπτωσεις.
Πιστεύω ότι είναι μια αγιογράφητη περιοχή που απλά δεν συλλαμβάνουμε εμείς.
Πάντως, κάτι που με συγνώρισε πρωθέτως μελώνταν με την γερόντισσα.
Επειδή με ρωτάνε οι άνθρωποι, μα γιατί να κοιμηθεί 58 χρόνων.
58.
Είχε κάποια ανασταίνια και είπε η γερόντισσα ότι μελετώντας τη ζωή του φαίνεται πως είχε καρκίνουν το αίματος παραλόγου και πέθανε με πολλούς πόνους.
Πολύ αγίοι έτσι.
Για αυτό και τους έλεγε το εξής, επειδή λόγω της κατάστασης ουσματικής την υποθυμούσε,
σου λέει ότι τα δύο κυπαρίσια να ενώνονται μεταξύ τους, το δεν είναι κατρά, ότι έχω κοιμηθεί.
Τον υπουργό σου να τον πάλει, όταν έχει κοιμηθεί ο άνθρωπος.
Αυτός ζούσε μεταξύ εδώ κι εκεί.
Δηλαδή, εγώ δεν τον βλέπω να είναι πολύ του κόσμου του, τον Άγιο Κασλιδή.
Ό,τι μας περιγράφεται τουλάχιστον είναι…
Ένας άνθρωπος που από μικρός ζούσε την άλλη βιάσταση.
Είχε ενδραδεθεί αμπαρουγωριά.
Είναι δίκιος ο Θεός, Ελίτω.
Ό,τι στερήθηκε ένα από αθρόπινες αγάπες, του το έδωσε από την άλλη πλευρά.
Και εγώ αισθάνομαι ότι επειδή ακριβώς ο συμμενόμενος άνθρωπος, όχι όχι το στην Κύπρο μας, υποφέρει, ταλαιπωρείται, δείχνει μοναξιά του, ζει ασθένεια, ζει πόνο, ζει θλίψη,
μου λέγει η Αγερόντισ
και εγώ αισθάνομαι ότι επειδή ακριβώς ο συμμενόμενος άνθρωπος, όχι όχι το στην Κύπρο μας, υποφέρει, ταλαιπωρείται, δείχνει μοναξιά του, ζει ασθένεια, ζει πόνο, ζει θλίψη.
Μου λέγει η Γερόντισση ότι όταν ο άνθρωπος ταπεινά να αποθέσει τον πόνο του στον Άγιο, έχει οπωσδήποτε θεία να παρηγχονεί.
Σε αυτό τον συγκεκριμένο.
Ναι, ναι, επειδή πέρασε από όλα αυτά.
Και με κάνει να σας πω μεγάλη εντύπωση.
Δηλαδή, μου κάνει εντύπωση το πώς έζησε.
Διότι σε πολλών τη ζωή παρακολουθούμε να υπάρχει τόσος μεγάλος πόνος και λες, μα γιατί όλα τα κακά πάνω σε αυτό έχουν πέσει.
Εσύ τον Άγιο Ιωριο τον Καρσλίδη έχουν πέσει όλα τα κακά και όμως.
Όταν ήταν πλέον ιερομόναχος της ΣΥΠΣΑ και βρέπε μεγάλες γυναίκες, τις αποκαλούσε μάμα.
Μάμα Ελένη, μάμα Γεωργία, μάμα. Και τελείωσα γιατί. Δεν είναι χώρτας αυτή η λέξη.
Δεν είχε ποτέ αυτή τη λέξη. Μάνα. Μάνα. Μάνα έλεγε.
και ξέρετε παρόλο που πανιερώτατος είπε εγώ έχασα μόνο τον πατέρα μου λέει και είχα τόση αγάπη από τον ένα από τον άλλο
όσοι έχουν μεγαλώσει δίχως τη μάνα τους ή δίχως τον πατέρα τους
μα δεν υπάρχουν λέξεις να πεις τι σημαίνει ορφάνιο
αυτό είναι εσείς που σας τιμανάδες
προσέξετε πολύ το δώρο που σας έδωσε ο Χριστός και η Παναγία
και είναι αυτό που θα σας καθορίσει την αιώνια ζωή
έτσι είναι πανιερώτατο
Λοιπόν, πάμε στον κύριο Νεοφίτου, κάτι θέλει να μας πει κύριε Νεοφίτου.
Κύριε Νεοφίτου, σας ακούμε.
Ναι, γεια σας.
Γεια σας.
Έχω λαμπρόγκια με το σπίτι, ο ιδοχτήρις έβγαλε με έξω και είναι στους 5 δρόμους με την γέννα μου που είναι 6 μυρών εγγύους.
Τι μπορείτε να κάνετε κύριε Αλίνα;
Εγώ, εγώ.
Αυτό το κομμάτι θα το δούμε, θα αφήσετε το τηλέφωνο στην εκπομπή, στην παραγωγή
και όπως πάντα θα επιστρέψουμε πίσω για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μαζί.
Βεβαίως θα πρέπει να έχουμε λεπτομέρειες αριθμοταυτότητας που δεν μπορείτε να δώσετε τώρα από τον αέρα.
Θα πρέπει να μας δώσετε άλλες λεπτομέρειες, τι έγινε, προφανώς θα είχατε κάποια δάνεια
και θα προσπαθήσουμε ό,τι μας είναι δυνατό να το κάνουμε όπως το κάνουμε κάθε φορά, αθώριβα κι όμορφα.
Γιατί, να ρωτήσω κάτι άλλο. Πήγα σε ένα αρχιεμπισκοβή και αρχιεμπισκοβή με έδιωξε.
Κύριε Νοφίτου, αυτά δεν λέγονται τώρα. Δεν ξέρω εδώ, είναι ο πανηερότατος μόρφου και είναι άλλη Μητρόπολης, έτσι.
άμα είχαμε τον Αρχιεπίσκοπο εδώ να θέτατε αυτή την παρατήρηση
και επειδή δεν είναι εδώ και δεν μπορεί να απαντήσει, δεν μπορώ να δεχτώ αυτή την παράθεση πληροφοριών που καταθέτεται τώρα.
Όμως θα επιστρέψουμε για να απαντήσουμε και να βοηθήσουμε.
Να πάρουμε και την κυρία Δημητρίου παρακαλώ.
Κυρία Δημητρίου σας ακούμε.
Ναι, θέλω να κάνω μια ερώτηση στον Πάτευε, στον Παλαιογερότατο.
Κάντε τι, βεβαίως.
Εγώ πριν χρόνια αδέφτησα αυτήν τη χάρη του Θεού.
Πήγαινα σε κύκλο, σε κάποια ιερέα, και αδέφτησα τη χάρη.
Μετά όμως όταν έκανα και άλλα παιδιά, η φατρία Μωρά με κάτι σταματωμένα,
Δεν μπορούσα να πηγαίνω. Έτσι έφασα τη χάρη να εκείνη που είχα, που ένιωθα όπως ένιωθα, την έχω χάσει.
Θα μπορέσω ίσως να την ξαναγρώ.
Αυτό σημαίνει χάρη.
Το ότι έχεις αυτήν την αγωνία να επιστρέψει η αίσθηση του Θεού, η παρουσία του Θεού, αυτό σημαίνει χάρη.
Είστε στην ζωή σου αυτό είναι δείγμα ότι είσαι σε καλό δρόμο.
Το ότι μάλιστα βγαίνεις και δημόσια και το λες και δηλαδή είδα ότι και να μπωνονιστή φωνή σου.
Και αυτό δεν το βρίσκω λάθος. Με συγκινεί. Είναι μέσα στα πλαίσια της λαϊκής ευσεύειας της Κύπου.
Πάμε να φανέσετε, δεν χάνεται.
Αφού είπαμε πριν, θα απαντώ και σε εσάς, ότι είναι σπάνιο να βρούμε αυτήν την αδιάπτωτον, τη συνεχή χάρη, τη συνεχή παρουσία εντός της καρδίας μας,
διότι αμαρτίες μας, λάθη μας, οφθόνος των ανθρώπων πολλές φορές, έλλειψης σωστής καθοδήγησης,
Αποσσία ταπείνωσης, βαθιάς ταπείνωσης, βαθιάς πίστεως, μας οδηγεί, επιτρέπει ο Θεός να έχουμε αυτές τις περιόδους της ξηρασίας, έτσι ονομάζεται αυτόν από πολλούς αγίους ανθρώπους.
Όπως κάνουμε υπομονή όταν υπάρχει ανομβρία και περιμένουμε πότε να στείλει ο Θεός την βροχήν του και αυτή η περίοδος καλή μου Κυρία μπορεί να αποδειχτεί για σας πολύ ωφέλημη.
να εκπαιδευτείτε στην περισσότερη εμπονή προσευχή, στην περισσότερη υπομονή
και να πάτε σε κάποιον διακριτικό άνθρωπο, όχι σε κύκλους, δεν είναι αποτέλεσμα κύκλου αυτό που σας συνέβηκε
αν είναι του Θεού είναι αποτέλεσμα κάποιου βαθύτερου πόνου που ζήσατε, είτε ψυχικού είτε σωματικού
Λοιπόν, να πάτε σε ένα διακριτικό άνθρωπο να διακρίνει για να σας βοηθήσει για την περιετέρωπορια σας.
Πάμε λίγο πίσω στον Αγιο Γεώργιο Καρσλίδη, μα γιατί δεν μπορώ να πω το όνομα του, σπάνια παθέ με σαρδά, Αγιος Γεώργιος Καρσλίδης.
Ο οποίος μας έξαψε την περιέργεια, δεν ξέρω είναι κακό ή καλό τώρα αυτό,
αλλά ακούμε για ένα Άγιο που περπάτησε μέσα στους ανθρώπους με όλα αυτά τα δεινά και υπερίστατο.
Δηλαδή, ή το αλλού, είτε με αγίους, είτε με… μέσα σε μια αλήθεια χάρη άλλου Βελληνικούς.
Ξέρεις όμως, άκουσε, εμένα μου έκανε εντύπωση και η ωραία επικοινωνία που είχε με τους ανθρώπους.
Δηλαδή αυτήν την χάρη την οποία την κράτησε, αυτός την κράτησε αδιαλείπτως.
Τον ευωήθησαν το ότι ήταν συνεχώς άρρωστος.
Αυτό δεν βοήθησε να κρατήσει τη χάρη και επιπλέον το ότι αγάπησε πολύ τον πόνο των ανθρώπων.
Δηλαδή ότι πόνησε ο ίδιος τόσο πολύ που πια συμπονούσε.
Αυτός, η έγνοια του ήταν η πονημένη συνάνθρωπη.
Τι έλεγε για την πονημένη;
Η συμπόνια.
Επίσης, μου κάμπνε εντύπωση ότι είχε μια αυστηρότητα σε ορισμένες αμαρτίες.
Ας πούμε, να ακούσουμε.
Είχε μεγάλη αίσθησια στην μεγάλη αμαρτία που και σήμερα συμβαίνει κατά κόροντας των εκτρόσεων.
Λοιπόν, όταν επήγαινε μια γυναίκα που έκαμεν έκτρωση δεν χρειαζόταν να του το πει.
Μου έγραψε ότι είχε μεγάλη ευαισθησία στην αμαρτία που συμβαίνει και σήμερα κατά κόροντα των εκτρόσεων.
Λοιπόν, όταν επήγαινε μια γυναίκα που έκαμεν έκτροση δεν χρειαζόταν να του το πει.
Της έλεγαν και πόσες έκαμε και πόσες ήταν ενγνώση και πόσες ήταν ασυνείδητα, χωρίς να το θέλει η γυναίκα.
Τους έβαζε κάτι περίεργα επιτύμια όπως λέγονται στην εκκλησιαστική γλώσσα.
Δηλαδή τι είναι τα επιτήμια, δεν είναι τιμωρία, είναι θεραπευτικές συνταγές, μέθοδοι.
Λέει σε μια, να πάνε να ζητιανέψεις σε 7 χωριά για 1 χρόνο.
Και όπου τα χρήματα που θα…
Μα έχω, έχω δουλεύει χρήματα.
Δεν είναι να πω να ζητιανέψω.
Αν είναι, είχα χρήματα που θέλεις να μαζέψω και να κάνω ελεημοσύνες.
Της λέει, μα ο στόχος δεν είναι να μαζέψουμε χρήματα.
Είναι ένα πεσιμίτης σου.
Περιφάνεια.
Διότι ακόμα δεν εγκατάλαβες την αμαρτία που έκαμες, πόσο μεγάλη είναι να κάνεις τρεις εκτρόσεις.
Θα πας στις, λέει, σε εφτά διαφορετικά χωριά, θέλεις να πας μακριά που δεν σε ξέρουν, σου δίνω άδεια να πας σε μακρινά.
Καταλήγει πάλι στην ταπείνωση.
Λοιπόν, για να ταπεινοθείς και αυτά τα χρηματάκια που θα μαζεύεις, στο τέλος, εάν το χωριόν έχει ανάγκη να αποβρύσει, θα τους κάνεις μια βρύση.
Αν έχει ανάγκην το άλλο χωριά που ένα γεφυράκι, ένα γεφυράκι.
Αν έχουν ανάγκην, της λέει, τρία ορφανά να τα ντύσεις, να τα ντύσεις.
Μου έκαμπε εντύπωση ότι δεν ήταν μόνο για ελεημοσύνες, αλλά και για κοινωνικά έργα.
Μια βρύση, ένα γεφυράκι.
Όταν το κάνεις αυτό για ένα χρόνο σε εφτά χωριά,
και το είπες σε αριστοκράτης σαν κινέκα της δράμας,
να έρθεις να με δεις, μέχρι τότε να μην κοινωνήσεις.
Επήγαινε η γυναίκα του έκαμε και μόλις εμπήκε,
εσυκώθηκε πάνω λέει και της λέει μάνα Αθηνά.
Της έδωσε πια πίσω την θέση της.
Είμαστε μαζί τώρα ένα.
Και η γυναίκα λέει από τότε έγινε ένα χώρις πνευματικό κόρη του.
Και την ονόμασε μάνα Αθηνά.
Αυτή που κάμε τρεις εκτρόσεις.
Το δεύτερο το οποίο είχε μεγάλη ευαισθησία.
Είταν όταν επήγαιναν οι Χριστιανοί σε μάγους, σε μέντιουμ, σε καφεντζούδες, σε χαρτορύκτρες,
και μετά πήγαιναν να τον δουν με την ίδια διάθεση, επειδή άκουαν ότι έχει δει ορατικά, προορατικά,
αφού εδώ δε σπότησε πίστη και να πω ότι είναι πλάνεση.
Λοιπόν, τους το έλεγε, τί ήρθατε σε μένα μάγο, με περάσετε να φύγετε τώρα αμέσως.
Αυτούς που τεκάντουσε συμβούλευε.
Δεν τους δεχόταν.
Δεν τους δεχόταν.
Θεωρούσαν ότι η ενασχόληση με τα μαγικά, λοιπόν με την παραψυχολογία, είναι βλάβη του νου.
Και είναι.
Και είναι.
Και είναι δαιμονικό.
Αυτά τα δύο έπροσεξα εγώ και ότι είχε πολύ έξυπνα θεραπευτικά φάρμακα για τους ανθρώπους.
Ο πατέρας Γεώργιος να πει κάτι άλλο.
Καταλήγουν πάντα στην ταπεινότητα έτσι, ο στόχος στην ταπεινότητα.
και αντίποδια συμβούλικα, μου έκανε εντύπωση, δυο κυρίες πήγαιναν να το δώσουν στο μοναστήρι
και προηγούμενος ήταν φιλοξενούμες σε κάποιο σπίτι
και άρχισαν να ακουστοβολούν μεταξύ τους, το φαγητό, τη φιλοξενία
μόλις έφτασαν εκεί, τις παρέλαβε ο Άγιος
και σε πέπληξη ότι ήταν μας φιλοξενού και μας προσφέρουν την αγάπη τους
δεν πρέπει να εμείς να έρχομαστε μετά να τους…
Είναι να βέφτουμε σε αυτό το σχολιάσμος ανθρώπους για το ένα αρνητικό ή άλλο αρνητικό.
Τα ένιωθε όμως.
Βγαίνει αψυχή.
Τα ένιωθε, τα έβλεπε.
Είχε και μια απλότητα στο να τα λέει με ευθύτητα αυτά που έβλεπε.
Ε, μου έκανε εντύπωση η ευθύτητα του ήταν κάτι το οποίο μας αποκαλύπτει εμάς.
Κάτι που μου είπε η ιερόντισσα, η Ιωμανή εντύπωση,
επειδή ο Άγιος μιλούσε για τις αποκαλύψεις που είχε,
Είχε φυσικό το τρόπο. Τους έλεγε ότι σήμερα λειτούργησαν με τον Άγιο Πρότρομο.
Ήταν και ο Σπαντελίμ, που ήταν χαμηλός στον άστυρο του Άγιου Σπαντελέμ.
Ήταν πολύ μαζί.
Λέει, εγώ, ότι αν ζούσε σήμερα ο Άγιος, δεν θα τα έλεγε αυτά.
Γιατί τότε οι άνθρωποι τα δεχόντουσαν.
Είχαν και οι άνθρωποι, οι λαϊκοί, εμπειρίες.
Είμασταν πιο ταπεινοί.
και όταν περνάμε από το λογικό μας έχουμε μια δυσκολία να δεχθούμε.
Δεν υπάρχει αίσθησης του πνευματικού κόσμου σε τόσο μεγάλη έκταση.
Και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν, και απλή άνθρωποι του λαού μας.
Άνθρωποι που είναι ευχωρείς της λαϊκής ευσέβειας.
Όμως, σου λέει, μα που να τα πω αυτά τα πράγματα,
αν με περάσουνε για πλανεμένο.
Οπότε, και που μπορεί μερικές φορές, αν αυτά τα καλλιεργήσεις να βλέπεις και μόνο,
χωρίς να γίνονται αγάπη και ταπείνωση, τότε οδηγούν στην πλάνη οι οράσεις.
Οι κίνδυνοι, ναι.
Είναι επέκτυλ των κίνδυνών τους, δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα.
Οπότε, σήμερα υπάρχει μια επιφύλαξη, λόγω του ορθολογισμού του πολλού.
Έχουμε δύο τηλεφωνικές, να ακούσουμε κύριε Χριστοφόρου.
Γεια σας, κύριε Χριστοφόρου.
Εγώ ήθελα να ρωτήσω τον πατέρα για τη ζωή των Αγίων, που την καταγράφουν και από μικρή ηλικία, αν ποθέζει, θα, και για τα έργα τους.
Γράφουν τα ίδια, οι Άγιοι, από πού τα παίρνουν και μιλώνουμε τα.
Ποιος είναι ο βιογράφος, ας πούμε.
Ναι, από πού παίρνουμε τα στοιχεία για τη ζωή των Αγίων.
Ο γιωγράφος του Αγίου Γεωργιού του Καρσλίδη είναι ένας αξιομακάριστος φίλος μας μοναχός, ο πατέρας Μωυσής ο Αγιορείτης,
ο οποίος τώρα έχει μακαριστεί τα τελευταία χρόνια και αυτός έγραψε τόσο ωραίο βίο, αφού πήρε στοιχεία από ανθρώπους που τον έζησαν.
Ο Άγιος Γεώργιος εκκοιμήθητο 1959.
Δηλαδή τρία χρόνια πριν γεννηθώ εγώ.
Κοίκουσαμε προηγουμένως τον κύριον από τη Θεσσαλονίκη,
ότι τον είδε, του αποκάλυψε και τον έζησε.
Τα βιβλία αυτά εγγράφτηκαν πριν 30 χρόνια.
Αρχίσαν δηλαδή να γράφονται τα βιβλία για τον Καρσλίδη.
Τότε ζούσαν πολλοί που γνώριζαν.
Ο γέροντας, το συγκεκριμένα ο ίδιος, ο Άγιος Γεώργιος, δεν του άρεσε να περιαφτωλογεί.
Όμως, ζούσαν οι συγγενείς του.
Και κάποτε και ο ίδιος, εμειραζόταν κάποια περιστατικά του βίου του, για να διδάξει τα πνευματικά του παιδιά.
Συνήθως αναγράφεται και στο βιβλίο, δεν είναι, οι πηγές.
Οι πηγές, έτσι.
Άρα είναι από ανθρώπους, αυτοίκοους και αυτόπτες μάρτυρες.
Από το περιβάλλον του αλλά και κάτι άλλο που λίγοι το λένε.
Πολλές φορές ο Άγιος εμφανίζεται μετά την κοιμησήν του και αποκαλύπτει πολλά στοιχεία του εαυτού του.
Παράδειγμα, ο Άγιος Εφραίμ της Νέας Μάκρης, ο Άγιος Ραφαήλ, Νικόλαος και Ερήνη.
Αυτοί έζησαν πριν 400 χρόνια. Τα αλείψαν να τους εμφανίστηκαν το 1960.
Λοιπόν, πως ξέρουμε τόσες πως λένε τα πτωμέρειες.
Από μόνο τους.
Εφανίζουν τον Ιάγη σε εκατοντάδες ανθρώπους.
Και ο βίος τους είναι αποτέλεσμα πολλαπλών και επιβεβαιωμένων αποκαλύψεων.
Ευχαριστούμε κύριε Κούστον.
Από αποκαλύψη τους.
Ευχαριστώ, γεια σας.
Θα πάρουμε και τον κύριο Νικολαίδη.
Κύριε Νικολαίδη σας ακούμε.
Γεια σας, κύριε Πατέρα.
Είμαι 63 χρονών.
Έθελα απλώς να ρωτήσω κάτι πολύ ανοιγμένος.
Έχω εικονοστάσεις σπίτι και πρέπει τώρα να φωσιωθούμε,
ο άνθρωπος να φωσιώνει εσέναν Άγιον, να προσκυνά.
Πρέπει να φωσιωθείς έναν Άγιο.
Παράδειγμα, έχουμε τους Άγιους όπως ανάδελφοι του Άγιου.
Τον Άγιον Αντώνιον, Ιρήνη, Ραφαήλ, τον Άγιο Νικόλα,
Το Άγιο Γεώργιο, το Μεγαλομάρτυρα.
Το Μεγαλομάρτυρα.
Έναν ερώτηση είναι απλή αυτή.
Η άλλη ερώτηση που αναφέρεται πώς ένας άνθρωπος,
εγώ ήμουν ορφανός από ανάμιση χρόνο,
ήμουν και αχμάρος στην Λουκία,
ο καθένας άνθρωπος έχει ο σταυρόντος.
Και μπορώ να σας πω μέχρι τώρα,
που με τόση ηλικία,
ανθρώπους και γυναίκες που ήταν στη γειτονιά μου,
που μου δόκαναν κομμάτι της ουγής,
Εσφωνάζω μάνα. Βλέπω και τρέμω.
Τώρα που με τόσο χρόνο, θέλω να δω ζω.
Μα θέλω ότι είναι στο γυροκομείο και προσπαθώ να μάθω ποιο είναι να πάω να τρέβω.
Το άλλο που ήθελα να σας πω είναι ότι τώρα πρώτη φορά κένω στην τηλεόραση.
Το άλλο που αρνηθεί σήμερα τον Πάτευς πώς ο άνθρωπος θα πιαει την ανθρώπινον όταν είναι μικρός είναι οι καλά εις την ανάστροφες.
Και δεύτερον ο Άγιος πριν 100 χρόνια περίπου δεν είχε τα κατά που έχουμε εμείς.
Τώρα το είτε, να τούττα όλα τα πράγματα που μπορεί ο άνθρωπος να είναι τα ή να είναι να αρκωτικά να παραστρατήσει.
Είναι οι καλές παρέες που θα βρεις σε μια νηκία και η δουλειά που αναφέρει.
Εγώ από αυτό κρότουλε, είναι να πείτε σε μια δουλειά να φεύγει ο νους σας από κάπου.
Ναι, ναι.
Κύριε Νικόλαίδη να σας πω κάτι πριν κλείσετε.
Μάλιστα.
Άκουσα να λέτε ότι είναι η πρώτη φορά που βγαίνετε σε τηλεόραση.
Ναι.
Ας σε παρακαλέσω να βγαίνεις πιο ταχτικά.
Είσαι πολύ διδαχτικός και μιλά και η φωνή σου.
Έχει πόνον η φωνή σου, έχει ζωγραφική ικανότητα.
Και να βγαίνει να μοιράζεσαι αυτά τα βιώματα.
Δύσκολο να βγεις, πάτερ μου. Δύσκολο να βγεις.
Και δεν έχω έτσι χρόνο. Εγώ καταβγεί τώρα.
Και έτσι να συνεχίσεις με τα εικονίσματά σου, να προσεύχεσαι και είσαι ωραίος άνθρωπος.
Αλλά μια ερώτηση τώρα που αθλημήθηκα…
Ήγραμε με παπά να θάψουμε 5-6. Πες να δούμε.
Αλλά μια ερώτηση αν επιτρέπεται.
Πώς θα καταλάβω εγώ ότι επί ασθου κατάλληλο πνευματικό.
Εσύ δικά θα καταλάβεις εάν η καρδιά σου μέσα χαίρεται και κρατά την ταπείνωση έτσι ως αν διδάσκει ο πνευματικός την μετάνοιαν την ταπείνωση την προσευχή να μείνεις.
Ξέρετε να πω και ένα προσωπικό μπορεί να βοηθήσει.
Παρακολουθώ, την δουλειά μου εμένα!
Παρακολουθώ, δεν είχα ασθενωμία, διότι δεν αντυπώθηκα ορισμένα πράγματα.
Και τώρα κλείνω.
Ωραία.
Κύριε Νικόλε γιος σας ευχαριστούμε πολύ.
Εντάξει ο Πανηερότατος σας έδωσε την απάντηση.
Φαίνεται ότι ταπείνωση έχει μεγάλη σημασία.
Αλλά όταν έχεις οικογένεια,ουμός, κάποτε πρέπει να αντέχεις ορισμένα δάδα της κοινωνίας,
και δεν έχεις λεπτά να δείσεις.
Συνεχίσουμε για τον Άγιο Γεωργιο Καρσίληδη.
Κάτι με… Παίζει μαζί μου Άγιος Γεωργιος Καρσίληδης.
Το όνομά του…
Καπινώνει τη δημοσιογραφική σας δεινότητα.
Λοιπόν, κάτι, ένα μάθημα θέλει να μου δώσει πάντως.
Λοιπόν, να ακούσουμε λίγο και για το τέλος του…
Ναι, εμένα με συγκινεί πάρα πολύ το τέλος του ο Σίου Γεωργίου
με την έννοια ότι προετοίμασε πάρα πολύ τον κόσμο
που ήταν μοναδικός φωστήρας για όλην εκείνη την περιοχή της Μακεδονίας Θράκης
αυτός ο άνθρωπος για την εποχή του
και ήξερε ότι αυτοί οι άνθρωποι με το αναχώρησήν του
και αρκετά νέος 59 χρόνων
θα μείνουν ορφανοί και ακαθοδίγητοι
και έλεγαν και συγκεκριμένα από ένα χρόνο και πλέον
Δεν θα ξανα κάνουμε Χριστούγεννα.
Το ξέρα.
Τους είπε μαζί.
Λοιπόν, του χρόνου θα τα κάμετε μόνοι σας.
Λοιπόν, καλά του λέει, δεν θα κάνουμε μαζί Πάσχα.
Πάσχα θα κάνουμε, Χριστούγεννα δεν θα κάνουμε.
Της Παναγίας θα κάνουμε, Χριστούγεννα δεν θα κάνουμε.
Σιγά σιγά τους είπαν περίπου και το μήνα που θα φύγει.
Όλα τα ήξερα.
Λοιπόν, και όταν επλησίασαν τους είπε 40 μέρες μου έμεινα.
Οπότε όταν γύρισε και αρχίσε να κλαίει βλέποντας τα βουνά της περιοχής και γυρίζει και
λέει για να ακούνει ο κόσμος ευλογημένα βουνά μωasket σα μήνετε κλαύσεταιест με που
φεύγω αλλά για μένα είναι εκεί που θα πάω είναι χαρά εδώ κουράστικα να βλέπω
αμαρτίες αφού είχε αυτήν τη γχάρυν να βλέπει ή παραπάνω που πήγαινε εκεί
και κάποιες αμαρτίες. Πανερρώτατε μετά το θάνατο μας, επειδή αφήσαμε μια ερώτηση μέσα μου, δεν σας την έθεσα, μετά το θάνατο μας μπορούμε να βελτιωθούμε εμείς που δεν είμαστε…
Εμείς ήδη όχι, διότι εν του άδει δεν υπάρχει μετάνοια. Αλλά ό,τι γίνει εδώ, αλλά αν μπορούν άλλοι με την προσευχή τους στα μνημόσυνά τους να μας βοηθήσουν πάρα πολύ, όχι λίγο.
Και άρχισε να προετοιμάζει με αυτόν τον τρόπο, τον κόσμο και πήγε να αγόρασε λέει έναν άσπρον ύφασμα, πολλών μέτρων και τους είπε θα το κόψετε και θα το κάνετε μαντήλες.
Την ημέρα λέει που θα με κατεβάσουν στον τάφο όλες οι γυναίκες να μην φόρατε μαύρες μαντήλες, να φοράτε άσπρες.
Γιατί;
Διότι τους λέει η Παναγία και οι άγγελοι θα είναι χαρούμενοι που θα ανέβω και θα είμαστε στην παρέα μαζί τους στον ουρανό.
Δεν θέλω λέει τους εσείς με τα μαύρα τα πολλά που θα βάλετε να προκαλέσετε θλίψη στη Θεοτόκου και στους Αγγέλους.
και τους αγγέλουσε, λοιπόν επειδή συχνά λόγω των πολλών νηστείων και ασθενειών, το προαναφέρανε ο πατέρας Γεώργιος, αρρωστούσε και έπεφτε
και φαινόταν σαν νεκρός, τους είπε, δεν θα μου βάλετε χώμα, έως ότου αγγίξει το νεκρό μου σώμα κάτω στη γη.
όταν δείτε ότι τα δύο κυπαρίσια που εφήτεψα δεξιά και αριστερά από τον τάφο μου
και εμπροετοιμάσαν και τον τάφο του
λοιπόν, ότι λυγίζουν και προσκυνούν, τότε θα ρίξετε χώμα
άλλο παράξενο παράξενο
λοιπόν, την ώρα λέει που εκατέβαζαν το σώμα του των νεκρών, το λείψανόν του μέσα στη γη
έφυγε προς τη στιγμή το κάλυμμα που βάζουμε συνήθως
απάνω στο πρόσωπο των ιερέων
και φάνηκε να εκπέμπεται έναν φως
ολόλαμπρό από το πρόσωπο
τα δε χείλη του ήταν ολοκόκκινα
γεμάτα αίμα, ευλύγηστον το σώμα
διότι τους είπε δεν θέλω φέρετρο με το σεντόνι να το με κατεβάσετε κάτω
και μόλις εκατεύηκε και άγγιξε
στο
χώμα των νεκρών του σώμα
τα δύο κυπαρίσια δεξιά και αριστερά ελίγισαν και προσκύνησαν.
Παράξενο δεν είναι.
Θαύμαστό είναι, θαύμα είναι αυτό.
Να το πω θαύμαστό, ναι.
Ο Δεσπότης τελικά επίσθηκε.
Και ήταν άγιος.
Και ήρθε στην Κηδία να λάμπε πολλές αφιβολίες,
αλλά όταν είδε τις χιλιάδες του λαού,
λέει πως κακά ορθώσε αυτός ο αιμίπαράλητος,
ο καλογεράκος, ο πόντιος,
να μαζέψει όλες αυτές τις χιλιάδες εμείς δεσποτάδες ανθρώπους και δεν μαζεύουμε τόσο κόσμο.
Η συμπόνια.
Λοιπόν, και άρχισε μέσα του να προβληματίζεται μήπως έκαμα λάθος.
Και όταν είδε λέει την αγάπη του κόσμου, τα σημεία που περιέγραψε να πραγματοποιούνται
και τα πουλιά λέει, ήρθαν τα πουλιά ψμίνος από πάνω από τον τάφο και τυτίβισαν.
Λοιπόν, και τα κυπαρίσια αναλυγίζουν, τότε είπε ο Δεσπότης,
Θεέ μου συγχόραμε, μεγάλο σφάλμαν έκαμα, που δεν εγκατάλαβα την αγιότητα αυτού του ανθρώπου.
Ας είναι και την τελευταία στιγμή ο Δεσπότης, εταπεινώθηκε.
Χαίρομαι που μάθαμε για τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη.
Φτάσαμε στο τέλος, πατέρα Γεώργια, να υπενθυμίσουμε λίγο ότι έρχεται η Αγιά Κάρα
και ότι θα βρίσκεται στο ναό του Αποστόλου Παύου Ανδρέα στο πλατεία Γλαντζάς
από τις 27 αυτό το Σάββατο μέχρι τις 2 Ιουνίου
σωστά
καθημερινά, ώρες προσέλευσης του κόσμου από το πρωί μέχρι
από τις 6 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ
πάρα πολύ ωραία
θα ήθελα από το βράδυ να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Αρχιό Αστυνομίας
Θα είναι δίπλα μας η αστυνομία σου, αυτή την πορεία, η αποστασία του Αγίου Λειψάνου, αλλά και όλους εκείνους που μας βοήθησαν, ας πούμε, για να φτώσουμε σιγά σιγά.
Και τον Άγιο που ευλόγησε, μας έστρωξε για να παρηγορηθεί ο λαός μας.
Και εμείς εσάς που μας μάθατε τόσα πολλά, ήταν ένας σπουδαίος Άγιος. Είναι ένας σπουδαίος Άγιος.
Κάτι άλλο που ξέχασα να αναφέρω.
Πολύ σύντομα.
με την πέπτη το βράδυ που είναι τώρα αυτή τη βράδυ θα είναι μαζί μας ο Άγιος μας
θα είναι αγρυπνία στον ναό μας
ο Ιησοκτώ μέχρι της Μία
και θα είναι μαζί μας ο παρελθόν να μας λειτουργήσει
Κολλιόντατο!
Σας ευχαριστούμε και τους δύο πάρα πάρα πολύ
Ευχαριστούμε και τον κόσμο που μας παρακολούθησε